Laat die te magere modellen niet meer het ' vrouwenideaal ' zijn !
04-07-2008
Zelf Anorexia ?
Misschien herken je een deel van jezelf bij de beschrijving van anorexia nervosa. Informatie uit websites (hoe goed ze ook moge zijn) geeft geen zekerheid. De vraag die zich dan stelt is in welke gevallen men best hulp zoekt.
Als je een groot aantal van de onderstaande elementen herkent, is de kans groot dat je aan anorexia lijdt, en dus best hulp zoekt.
Is je eetgedrag veranderd ?
Je eet steeds minder of onregelmatiger (soms teveel, soms weinig)
Je eet meer alleen.
Je eet langzamer, kauwt veel of ontwikkelde rare eetgewoontes (b.v. een appel met mes en vork eten en in kleine stukjes snijden).
Je drinkt wel veel maar vooral caloriearme dranken.
'Gezond eten' bekommert je steeds meer.
Je telt (al of niet stiekem) hoeveel calorieën bepaalde voedingswaren bevatten.
Je gaat sommige etenswaren stilaan verbieden voor jezelf (b.v. chocolade, boter, room, chips, sauzen ).
Je kookt graag voor anderen, maar eet hier zelf niet veel van.
Als je meer of anders eet dan normaal (b.v. een feestje of op restaurant) ben je gespannen of voel je je schuldig achteraf.
Je zoekt allerlei smoesjes om niet te moeten eten met anderen ('ik heb al gegeten'; 'ik heb nu geen honger').
Ondanks jouw vermagering ben je opvallend actief (veel bewegen, sporten) en onvermoeibaar.
Is jouw lichaam en uiterlijke veranderd ?
Je vermagert opvallend of vertoont grote gewichtsschommelingen.
Jouw menstruaties worden onregelmatig of blijven weg.
Je draagt meerdere lagen kleding boven elkaar omdat je het snel koud hebt, ook al is dit voor anderen niet zo.
Je hebt last van maag/darmproblemen of moeilijke stoelgang.
Je hebt last van haaruitval.
Jouw gebit verslechtert.
Je hebt slaapproblemen.
Heb je minder sociale omgang met vrienden en familie ?
Je zondert je steeds meer af.
Vooral als je verwacht dat er gegeten wordt, haak je af (b.v. bezoeken aan familie).
Stilaan zoek je minder contact met leeftijdgenoten. Contacten die er zijn blijven eerder oppervlakkig. Je hebt schrik jezelf te laten kennen.
Je trekt je meer terug op je kamer.
Je voelt je onbegrepen en vertoont meer wantrouwen naar jouw omgeving ('ze zijn tegen me').
In jouw vrije tijd beweeg je veel of doet overmatig aan sport.
Veel (zoniet alles) wordt punctueel afgewerkt: huistaak, kleerkast, lichaamsverzorging
De dagindeling wordt steeds aan striktere schema's onderworpen.
Je bent boos als jouw planning (eten, studeren, sporten, slapen) verstoord wordt. Je verwacht van anderen dat ze daar steeds rekening mee houden.
Ben je emotioneel veranderd ?
Je bent rustelozer.
Je bent in gedachten voortdurend en op een dwangmatige manier met eten en gewicht bezig. In jouw obsessie moet alles perfect zijn : niet alleen jouw uiterlijk, maar jouw hele leven moet onder controle blijven.
Naarmate jouw gewicht verandert word je prikkelbaarder en somberder.
Jouw denken is wit-zwart: het is goed of het is slecht (het is geslaagd of mislukt).
Op negatieve opmerkingen reageer je erg gevoelig.
Positieve commentaar geeft je weinig genoegdoening: het is nooit goed genoeg, het kan altijd nog beter.
Echt plezier maken, uitgelaten vrolijk zijn, heerlijk ontspannen, het is er allemaal niet meer bij.
Je komt meer ongelukkig over, eenzaam in jouw eigen wereldje opgesloten.
Weeg je te weinig ?
Anorexia Nervosa gaat samen met een te laag gewicht.
Wil je je eigen BMI of Quetelet-index berekenen, dan kan dit op onderstaand formulier:
De organisatoren van de London Fashion Week daarentegen zagen er geen graten in om ziekelijk dunne modellen op de catwalk te laten verschijnen. Magerzucht is in Zuid-Amerikaanse landen zoals Uruguay en Argentinië vooral bij jonge vrouwen een probleem. Soms wordt ik er misselijk van zegt topmodel Lydia, maar als je 17 bent en je kan 450 euro verdienen, wat maakt het dan nog uit dat je niet meer ongesteld wordt en dat je dagen niet gegeten hebt? Bij sommige organisatoren van de Fashion Week moet men zo dun als een tandenstoker zijn.
Opnieuw is een model gestorven aan de gevolgen van magerzucht. De 18-jarige Uruguaanse Eliana Ramos verhongerde zichzelf. Haar 22-jarige zus Liesel Ramos - eveneens een fotomodel - overleed zes maanden geleden tijdens een modeshow aan de gevolgen van anorexia.
Volgens hun vriendinnen overleden de zussen aan een hartstilstand en was het zeker niet te wijten aan een eetstoornis. Niettemin laaide in Europa de discussie op over veel te magere modellen.
Dit gebeurde onder meer naar aanleiding van de dood van het Braziliaanse model Ana Carolina Reston.
Zij woog bij haar overlijden 40 kilo. Zij zouden een rol kunnen spelen in het voorkomen van anorexia bij bepaalde groepen meisjes.
Op een internationaal modefestijn in Madrid in september stelden de organisatoren een voorbeeld door magere modellen te weren
De anorexia nervosa-lijdster is overdreven bezig met haar gewicht en figuur. Zij is bezeten door de wens gewicht te verliezen. Daarom eet zij steeds minder en de variatie in de voedselkeuze wordt steeds beperkter. Het hongergevoel wordt onderdrukt. Het gewichtsverlies gaat geleidelijk en is niet altijd het belangrijkste kenmerk in een vroegtijdige fase van de ziekte.
Sociale en psychologische kenmerken zijn vaak eerder zichtbaar.
Al vroeg tijdens het proces van obsessief lijnen en vermageren wordt het contact met vrienden verminderd. Veel mensen met anorexia nervosa komen in een isolement terecht. Dit heeft uiteraard zeer negatieve gevolgen voor de normale ontwikkeling tijdens de jeugdjaren, waarin het leggen van contacten en het leren omgaan met anderen juist erg belangrijk zijn.
Doordat het lichaam steeds magerder wordt, worden gevoelens minder sterk en worden bepaalde behoeften verminderd. Vaak is er in het begin van het lijnen en vermageren een gevoel van trots en superioriteit. Maar na verloop van tijd worden veel mensen met anorexia nervosa neerslachtig en soms zelfs uitgesproken depressief. Het leven wordt dan ervaren als doelloos en sommigen gaan zelfmoordgedachten koesteren.
Mensen met anorexia nervosa worden vaak gezien als flink en betrouwbaar, als gevolg van de hoge prestaties die ze vaak leveren. Bijna steeds eisen ze van zichzelf dat ze perfect zijn en falen in de ogen van anderen is onverdraaglijk. Maar zelf ervaren ze dat ze tekort schieten en nooit goed genoeg zijn. Ze zijn erg gevoelig voor mislukkingen en als ze de verwachte resultaten niet voor 100% halen, wordt dat als een nederlaag gevoeld.
Als een persoon aan de hiervoor genoemde criteria voldoet, moet men denken aan een ernstige situatie die deskundige hulp vereist, ook al ontkent de persoon in kwestie de stoornis. We spreken van een gematigde eetstoornis als er niet aan alle criteria wordt voldaan. Gematigde stoornissen dienen wel serieus genomen te worden, omdat ze een begin kunnen zijn van een verdere ontwikkeling in negatieve richting.
