Vandaag was het een rare dag. Deze morgen om 8u werd er opgestaan. Na het ontbijt werd de lucht alsmaar donkerder en al gauw begon het te regenen. Ons petanquespel moesten we stopzetten. Iedereen had blijkbaar zeven keer gewonnen dus dat kwam weer goed uit. We zijn dan maar in de wagens gesprongen en zijn s middags in Mazan pizza gaan eten. Na de pizza ging het richting Caromb waar we een bezoek brachten aan de wijnboer. Ondertussen was de lucht helemaal opgeklaard en zagen we de Ventoux weer in al zijn glorie op ons wachten. Snel omkleden en onder de leiding van sportdirecteur Johan gingen Marc, Eddy, Raf en Richard (die in de vorm van zijn leven verkeert) de Ventoux te lijf. Paul, Ludo en Karel maakten een ritje van 55 km over rustigere wegen. Dat hadden ze tenminste gedacht. Helaas kregen ze om te beginnen al een venijnige klim van negentien km voor de wielen. Daarna ging het gelukkig wat vlotter.
Nu gaan we avondeten (kip met rijst en ijscrème voor Richard) om daarna de avond af te sluiten met een lekker drankje. Morgen gaan we in groep de Ventoux beklimmen en dan zit onze trip er weer bijna op. Gisterenavond zijn we lekker gaan in een restaurant gelegen tussen de wijnvelden (foto). Het eten was lekker, de ligging was schitterend en de mensen waren zeer vriendelijk. Wat moet je nog meer hebben !
Onze eerste fietstrip zit erop. Toen we deze morgen ontwaakten, zagen we de Ventoux in groot ornaat naar ons lachen. Marc was al niet meer te houden en eindelijk verscheen er een stralende lach op zijn gezicht. De nacht was redelijk rustig verlopen. Raf heeft Marc een paar keer met zijn hoofdkussen moeten slaan omdat hij te hard snurkte. En ook was de gebruikelijke prostaatprocessie naar het toilet weer van de partij. Maar dat kan je, na zovele jaren, geen nieuws meer noemen.
Om iets na 10u zijn we dan vertrokken in 2 groepen. Ludo, Johan en Paul hebben een zeer mooie toeristische rit gemaakt die hen na 55 zware kilometers in Malaucene bracht. De overigen hebben de Ventoux beklommen via Bedoin. De laatste zes kilometer lagen in de dichte mist. Het was fris en op de top waaide het stevig. Marc was natuurlijk eerst boven gevolgd door Raf, Eddy, Richard en Karel. Karel kwam pas boven toen Marc en Raf al bijna beneden waren. De afdaling naar Malaucene was zeker in de eerste kilometers echt gevaarlijk. Met een zichtbaarheid van minder dan tien meter afdalen is absoluut geen lachertje. Na een paar kilometer trok de mist weg en konden we weer veilig naar Malaucene rijden. Daar was de groep weer verenigd en hebben we een lekkere croque gegeten. Gezamenlijk fietsten we daarna naar ons verblijf waar de inspanningen werden weggespoeld met een drankje en een douche. Karel was helaas de pineut van de dag want door zijn slappe prestatie op de Ventoux moest hij het ontgelden en vooral Marc en Richard deden hun best om hem met zijn neus op de feiten te drukken. Maar inderdaad, zijn kathedraal van een lichaam is dringend aan restauratie toe. Hij gaat nu een subsidiedossier indienen bij de Belgische staat om zo goedkoop mogelijk weer een afgetraind lichaam te krijgen. Zijn wraak zal zoet zijn.
Deze morgen zijn ook onze WAGs aangekomen en ze hebben dadelijk plaatsgenomen aan onze bedden. Eddy moest voorgesteld worden aan Virginie Claes want hij kende haar van haar noch pluim. Raf slaapt met Paula Semer en Tante Terry en hij is de koning te rijk. De hoofdvogel heeft Ludo afgeschoten want zijn maatje is Goedele Liekens en zij heeft duidelijk haar (weliswaar ongeschoren) poes meegebracht (klik op foto). Marc duikt de koffer in met Bart Kaëll. Hij zei dat hij daar voor open stond. Dat is zeker een pluspunt als je bedgenoot Bart Kaëll is. Sabine Hagedoren, Elodie Ouedraogo, Els Tibau en Martine Prenen zijn gekoppeld aan respectievelijk Richard, Popol, Johan en Karel.
Deze avond gaan we op restaurant en dat zal ons smaken. En onze plannen voor morgen die zijn nog niet gekend. Maar we houden jullie op de hoogte.
We zijn goed aangekomen. Het was een vermoeiende rit. Het regende bijna de godganse dag. Alleen het laatste stuk konden we het droog houden. Om 18u zijn we aangekomen. We werden weer hartelijk ontvangen door Guido en Martine. Na een lekkere rosé werd het tijd om de valiezen naar de slaapzaal te brengen. In het voorbije jaar heeft Guido hard gewerkt om een nieuwe slaapzaal af te werken.
De fietsen werden afgeladen en wat gepoetst (alleen door de freaks) en daarna was het hoog tijd om aan tafel te gaan. Een lekkere driegangenmenu dat voorafgegaan werd door een aperitiefje aangeboden door Guido. Hij is onlangs 60 jaar geworden. Een geste die we zeker wisten te waarderen.
De plannen voor morgen werden besproken, nu nog even napraten en dan op tijd naar bed.
We zijn te moe om te vertellen over alle stommiteiten en alle grappen die we uitgehaald hebben. Misschien voor een andere keer. Slaapwel !
D-day nadert. De conditie staat op scherp. De valiezen worden van de zolder gehaald en de korte broeken worden netjes gewassen en gestreken. Op donderdag 16 juni omstreeks 06u00 verlaten we Stevoort en reizen we naar de Mont Ventoux. We zien het volledig zitten. Om onze trip wat extra cachet te geven, had ik eraan gedacht om naar analogie van alle beroemde sporters, enkele WAG's mee te nemen op reis. Voor zij die niet op deze planeet wonen, kan ik meedelen dat WAG staat voor wife and girlfriend. Alle bekende sporters hebben zo'n knappe stoeipoes die vaak meer dan de sporter zelf in de belangstelling staat of probeert te staan. Om onze korte trip nog extra op te fleuren, heb ik enkele WAG's gecontacteerd om met ons mee op reis te gaan. Door mijn onvolprezen overtuigingskracht ben ik er in geslaagd een leuk allegaartje samen te stellen. Wie reist er met ons mee ? Martine Prenen, Virginie Claes, Goedele Liekens, Sabine Hagedoren, Els Tibau, Bart Kaëll, Tante Terry en Paula Semer. Acht personaliteiten die met ons (8 topsporters) zullen mee reizen en daar alle dagen met ons een feestje zullen bouwen. Zoals je ziet is er voor elk wat wils. Omdat ik vrees dat Tante Terry en Paula Semer niet alle dagen ons tempo zullen kunnen volgen, heb ik ook nog Elodie Ouedraogo uitgenodigd. Natuurlijk heeft ook zij de uitnodiging in dank aanvaard. Dan zitten we met een leuke groep waarin jong en oud, blank en zwart en zelfs homo en hetero vertegenwoordigd zijn. Open minded als we zijn, zal dit zeker een succes worden. Jullie zullen nu wel willen weten wie er met welke WAG gaat optrekken. Ik kan alleen maar zeggen dat ik een fan ben van Martine Prenen en dat ik als organisator toch eerst mag kiezen. Wie kiest Bart Kaëll en wie swingt er met Tante Terry en Paula Semer ? En stoempers, zal jullie keuze afhangen van je leeftijd of van je huidige conditie ? Iedereen mag zijn voorkeur laten weten opdat ik op een eerlijke manier iedereen zijn pleziertje kan gunnen. We zorgen ervoor dat onze vrouwen niks te weten komen om niet, zoals het Nederlands voetbalelftal, in de problemen te komen. Volgens mij wordt dit minstens zo leuk als ons petanquetornooi van vorig jaar !
Als onze rijdende GPS Paul niet mee gaat fietsen, nemen de anderen steevast dezelfde route. Een ritje naar Zammelen en bij het naar huis komen maken we nog een ommetje via Godsheide en Stokrooie. We (Ludo, Richard, Raf en Karel) lapten deze 65 kilometer af aan een gemiddelde van 28 kilometer per uur. Voor ons, stilaan op leeftijd zijnde sporters, is dat een puike prestatie. Tijdens de nabeschouwing bij Tante Julia stootten we op een onopgelost probleem. We moeten de nieuwe zelf gemetste barbecue van Johan nog inhuldigen. Ruim 2 jaar geleden was er al sprake van een uitnodiging maar we zijn nog steeds wachtende. Ons geduld is ongeveer eindeloos maar nu begint het toch stilaan op te geraken. Een klein stukje spek was al voldoende om iedereen content te stellen maar nu gaat hij er niet zo gemakkelijk meer vanaf komen. Dan moeten jullie nog weten dat we de pannen van zijn barbecue nog zelf hebben geleverd. Echte originele pannen uit de Provence ! Door ons allemaal in de koffer geladen en naar Stevoort gebracht. Maar Johan kennende gaat alles wel weer in orde komen. Nogmaals Johan : als we een woensdagavondritje bij u kunnen afsluiten met een boke met spek dan zijn wij weer de koning te rijk. En als het spek op is dan mag er ook nog een stukje biefstuk, een mootje zalm of een barbecueworst volgen. Daarbij een goed glas wijn en veel flauwe zever en we zijn weer ferm gesteld ! Maar laat je niet opjagen. Het is zoals met uw nieuwe barbecue : er is niks dat brandt.
Hallo, hallo, hallo, eindelijk zijn we er weer. De hoogste tijd voor een update.Vorig weekend hebben 4 dappere stoempers (Eddy, Marc, Raf en Richard) de Bilzen Classic gereden. Deze zware rit van 160 km had duidelijk sporen nagelaten. Er waren er een paar bij die zich behoorlijk het licht hadden uitgereden. Maar toch een dikke proficiat want zoveel kilometers over een zwaar parcours mag toch zeker niet onderschat worden.
Woensdag hadden we weer onze gebruikelijke avondrit. Na 55 kilometer kwamen we weer bij Tante Julia aan. Daar werden ernstige problemen in de fysica besproken. Als je een glas (met ijsblokjes) tot aan de rand vol Aquarius Red Peach giet en je laat de ijsblokjes smelten, zal dan door het smelten van het ijs het glas overlopen ? Is er iemand die hier op een wetenschappelijk gefundeerde manier kan op antwoorden ? Volgens hetzelfde principe dachten we het probleem van de opwarming van de aarde te kunnen oplossen. Aangezien de ijsbergen versneld smelten, komt er steeds meer water in de zeeën. Het waterpeil gaat overal stijgen en vele landen zullen overstromen. Zouden we dan niet beter een aantal walvissen vangen want die nemen toch enorm veel plaats in ? En zouden we dan zo het stijgen van de waterspiegel kunnen afremmen ? En hoeveel walvissen moeten we dan vangen ? Stof tot nadenken zou ik zeggen ! Maar de grote hamvraag die we niet hebben kunnen beantwoorden was : Waar was Nele ? Eén lovend artikel en ze stuurt reeds haar kat of zou ze gewoon blokken voor haar examens ?
Donderdag is Marc vertrokken voor een vierdaagse fietstocht door Vlaanderen en dit om Kom Op Tegen Kanker te steunen. Hij zal samen met een driehonderd Vlamingen vier dagen telkens 250 !! kilometer fietsen. Vrijdag passeerden ze in Stevoort. Ze werden luid aangemoedigd, onder andere door enkele collega stoempers. Deze fietstocht zal een aardige duit opbrengen en terecht !
Vandaag reden 5 stoempers de Cristal Classic. Marc was er natuurlijk niet. Ludo legt momenteel klinkers en Johan traint in Ierland. De overige boys reden 100 kilometer. Er waren veel deelnemers, het parcours was meer dan ok en het was verschrikkelijk heet. Dit moet zo ongeveer de bondige samenvatting zijn.
Onze Ventouxreis komt steeds korter bij. Helaas is het weer op en rond de Ventoux momenteel slecht. We hebben eigenlijk de laatste jaren al genoeg pech gehad met het weer. Laat ons maar hopen dat binnen 2 weken de zon volop zal schijnen. Anders zijn we verplicht om ons weer te concentreren op petanque spelen, op Leffe drinken en op lekker eten. Op zich zijn dit ook geen onaangename bezigheden maar als we dit kunnen combineren met een leuke fietstocht dan is dat toch lekker meegenomen. Binnen enkele dagen zullen we het weten. Trouwens, weet je waarom het zo lang duurde vooraleer er weer een verhaal op de blog verscheen ? Dat is om op een kunstmatige manier het aantal bezoekers wat op te drijven. Meer moet je daar niet achter zoeken.
Puzzelen, pruimen kweken, patatten planten, paaldansen, pesten, pottenbakken, parket leggen, poetsen bakken, poseren, ... Dit is een kleine greep uit de vele activiteiten die beginnen met een 'p'. Of de juiste betekenis van de 'p' van Wesp-vakantie in het hoger vermelde lijstje staat, weet ik helaas nog steeds niet. We volgen het natuurlijk voor u op. Een andere kwestie nu : de laatste woensdagen wordt er nogal hard gefietst. Normaal verwacht je een ritje van een 50 km aan een gezapig tempo. Maar niets is minder waar. Er wordt stevig gefietst en naarmate de eindstreep in zicht komt, wordt de snelheid meer en meer de hoogte in gejaagd. Waarom ? Ik moest lange tijd het antwoord schuldig blijven maar eindelijk is het mij allemaal duidelijk geworden. Ze fietsen om sneller bij Tante Julia te zijn want daar worden we 's woensdags bediend door onze charmante Nele. Alle ouderdomstekens worden vergeten. Buiken worden ingetrokken, de ruggen worden gerecht, haren worden gekamd (indien mogelijk), een big smile wordt opgezet en met een vastberaden tred wordt er naar binnen gegaan. Potsierlijke macho's die niet aanvaarden dat hun tijd lang gepasseerd is. En als Nele dan met haar zoetste glimlach vraagt wat de heren willen drinken, zweven ze (bijna) allemaal met hun gedachten door de zevende hemel. BOVEN de 50 begint een mens blijkbaar rare kuren te krijgen. De bijgevoegde link kan hen nog wat verder laten dagdromen.
Vandaag hebben we onze voorbereiding op de beklimming van de Ventoux verdergezet. Samen met vele andere wielertoeristen fietsten we, vertrekkend vanuit Zelem, voornamelijk op de wegen van ons dierbaar Haspengouw. De laatste dagen was er ook op TV en radio veel discussie over het gedrag van de wielertoerist op en langs de Vlaamse wegen. Alhoewel de meesten zich behoorlijk goed gedragen, zijn er toch wel enkele opmerkingen te maken. Door een te hoge snelheid brengen velen zichzelf en ook anderen in gevaar. Inhalen waar het niet kan, voorrang van rechts niet respecteren, aan de linker zijde van de weg fietsen, ... Allemaal zaken die met een beetje gezond verstand niet zouden gebeuren. Maar wat me nog het meest stoort, is de vervuiling. In vele campagnes wordt de noodzaak van 'proper' fietsen duidelijk gemaakt. Helaas zonder al te veel resultaat. Op de eerste bevoorradingsplaats in Jeuk lagen tientallen plastic flessen, papiertjes van energierepen en bananenschillen op de grond. Er waren nochtans vuilzakken voorzien om alle smurrie in te werpen. Volwassen mensen die over zo weinig goede manieren beschikken, zouden letterlijk op de vingers moeten getikt worden. Foei, foei en nog eens foei ! Maar hoe gaat het ondertussen met onze conditie ? Bij zo goed als iedereen gaat die in stijgende lijn. Mijn conditie daarentegen gaat, alhoewel ik dat onmogelijk achtte, duidelijk nog in dalende lijn. Stramme scharnieren die bij iedere kleine helling harder en luider piepen en kraken dan de fiets van Briek Schotte. Ik zal bij mezelf eens moeten brainstormen hoe zoiets kan gebeuren. Heb ik de foute paaseieren gegeten ? Is mijn positie op de fiets niet goed ? Word ik gewoon oud ? Ben ik te zwaar ? Heb ik de voorbije weken, maanden en zelfs jaren te weinig getraind ? Vele vragen die me zelfs 's nachts wakker houden. Normaal zou ik die bende stoempers op één been moeten kunnen volgen maar vooralsnog heb ik de indruk dat ik minstens één been tekort kom. Een periode van bezinning dringt zich op. Ik had me willen terugtrekken in een Frans klooster maar daar bleek geen plaats meer te zijn. Misschien moet ik net als één van onze stoempers een korte vakantie nemen. Hij bouwt de conditie op met een Wesp-vakantie. W(andelen), E(ten), S(lapen) en P(...) Helaas weten we niet precies waar de 'P' voor staat. Sommigen onder ons denken P(raten). Anderen denken dan weer dat het iets helemaal anders is (iets dat zeker zo fijn is als praten). Ik wacht nog enkele dagen af. Als hij volledig afgetraind en met een ijzersterke conditie weer terug is, zal ik toch eens wat meer gedetailleerde info over zijn vakantie willen. Ondertussen hoop ik toch een wondermiddel te ontdekken dat me vlug weer laag doet vliegen als weleer. En anders probeer ik alle activiteiten uit die beginnen met een 'P'. En ik weet al met welke 'P' ik ga beginnen maar dat verklap ik lekker niet.
Eindelijk ben ik wat bekomen van mijn druk weekend. Zondagvoormiddag stond er een winderige trip op het programma naar Gellik. De meeste kilometers werden afgemaald langs het kanaal. Deels met wind mee en deels met wind tegen. We hielden er een stevig tempo op na zodat (bijna iedereen) blij was toen we weer in Stevoort arriveerden. De stijfheid en vermoeidheid van mijn zeer druk weekend speelden me duidelijk parten. Want het was me het weekendje wel.
Enkele dagen geleden kreeg ik een speciale uitnodiging in de bus (klik op de foto). Je gaat waarschijnlijk denken dat ik overdrijf maar echt waar, ik was uitgenodigd op de bruiloft van William en Keet. Een aantal beroemde buitenlandse personaliteiten mochten in Buckingham Palace de revue passeren waaronder ikzelf.Hoe geraakt onze bovenste beste Thompson daar binnen zul je je afvragen ? Awel, dankzij mijn voetbalverleden ben ik goed bevriend met David Beckham en zijn eega Poshspice. En het was op voorspraak van David dat ik werd geïnviteerd. In zijn jonge jaren heb ik hem wat advies gegeven in verband met het nemen van vrije trappen en eerlijk gezegd : dat heeft hem geen windeieren gelegd.
Maar geraak ik nog tijdig in Londen ? Er was geen enkele plaats meer vrij op de Eurostar en ook alle vluchten waren volzet. Toen ben ik maar met de auto naar Oostende gereden en ik heb me daar een jetski gehuurd en ben zo het kanaal overgestoken. Het was een woelige rit en de monding van de Theems vinden, was ook niet makkelijk want er was blijkbaar zoutwater in mijn Tomtom gesijpeld. Maar na wat gesukkel geraakte ik toch aan de Big Ben waar David me oppikte met zijn Rolls. En nu : op naar the wedding !
Beurtelings werd iedereen voorgesteld aan het bruidspaar en werden we naar de feestdis gebracht. Links van mij zat Margareth Thatcher (hardhorig en constant zagend over de Falklandoorlog), rechts van mij zat de vriend van Elton John die nogal losse handjes had. Tegenover mij zaten Beckham en Posh en zij werden geflankeerd door de zatte en botergeile Harry en door Pippa, de knappe zus van de bruid. Vanuit mijn ooghoeken zag ik vele beroemdheden : Elton John, Charel en Camilla, Mister Bean, Prinses Mathilde en Filip en wat verder ontdekte ik ook de Queen met haar husband Philip die allebei vochten tegen de slaap en duidelijk dreigden het gevecht te verliezen. Ik bleef zoveel mogelijk low profile omdat ik nogal op mijn rust gesteld ben.
Tot mijn grote verbazing bleek ook de enige echte Jeroen Meus de kok van dienst te zijn. En toen ik vroeg wat er te vreten viel, antwoordde hij laconiek als altijd : Alleen maar dagelijkse kost. En dat was niet gelogen want na een hoop kleine opwarmertjes werd de hoofdschotel geserveerd : frikadellekes in tomatensaus met frieten of kroketten. Ja, die koninklijke familie had duidelijk niet op een Engelse euro gekeken. Maar al vlug begon de ellende. Beckman riep plots : Shit, I smoddered on my humme. Hij liep vlug naar de toiletten direct achterna gezeten door Pippa die wat graag assistentie wou verlenen. Posh vond dat natuurlijk niet grappig en ook Harry begon al vlug zenuwachtig te worden. Uit wraak begon Posh onder tafel wat tegen mijn benen te schuren maar daar was ik niet mee opgezet. Die heeft zo scherpe botten dat ik binnen de kortste keren een ferme schaafwonde had. Ik zei dat ze dringend naar Jeff Hoeyberghs moest om wat vet te laten bij spuiten in plaats van laten weg te zuigen. Ik voegde eraan toe dat ik nog wel enkele mannen kende die nog wat vet konden leveren. Blijkbaar had ik haar beledigd want het gewrijf stopte onmiddellijk. Ze sprong op en repte zich naar de toiletten om Beckman zijn zeven zaligheden te gaan zeggen. In haar kielzog liep Harry mee die blijkbaar veel interesse in Pippa had. Ik kon de miserie niet meer aan. Een mens kan nog niet eens op zijn gemak frikadellekes in tomatensaus eten. Ik stapte naar William en Keet en zei dat ik voor het donker nog mijn jetski wou voltanken. Beide tortelduifjes vonden dat een plausibele uitleg en ze bedankten me nog uitvoerig voor mijn aanwezigheid. In vliegende vaart snelde ik weer naar Oostende en toen ik daar aankwam, zat ik opgescheept met een fameuse jetlag (waarschijnlijk van de jetski).
Uitgeput kwam ik 2 uurtjes later in Stevoort aan. En dan zijn mijn fietsmakkers verwonderd dat ik moeite heb om te volgen. Het leven tussen de high society : ze weten er gewoon niks van!
Zaterdag stond er een rit van 120 km op het programma. Het zou een ritje langs en rond de Jeker worden. Onze parcoursverantwoordelijke had deze keer de afstand met de verkeerde lat gemeten want de afstanden die hij voor ogen had, klopten niet helemaal. Pas na 42 km zagen we voor het eerst de Jeker. Daarvoor hadden we onze tocht gelukkig al met een 18 km moeten inkorten want op de wegen rond Tongeren was een boogschutterstornooi bezig. Aangezien het gevaar om door een verdwaalde pijl getroffen te worden te groot was, moesten we, willen of niet, van onze geplande reisroute afwijken. En maar goed want anders waren we nu nog aan het fietsen. Op de eerste steile helling piepten en kraakten weer al onze scharnieren. Alleen Marc reed weer vlotjes naar boven en stoemper Paul die de juiste versnelling niet kon vinden, was door de felle inspanning bijna aan het herkauwen van zijn eten begonnen. Er werd daarna gekozen om niet over de Hallembaye naar Eben-Emael te rijden maar wel via de Pietersberg. Eindelijk na 85 km konden we even pauzeren. Aan de ingang van het fort, vlak naast de Jeker, kan je een schitterend terras vinden. Daar hebben we ons languit in een rieten zetel laten vallen en werd er gerust, gedronken en vooral ook rijstvlaai gegeten. We hadden zoveel rijstvlaai gegeten dat er niks meer over bleef voor de andere klanten (en dat is niet gelogen). Na deze deugddoende pauze werd er via de Muizenberg richting kanaal gefietst om zo, met voornamelijk rugwind, naar Stevoort te peddelen. Ondanks de 18 km die we 's morgens hadden moeten laten vallen, kwamen we toch nog aan een totaal van ruim 130 km. Als we zo nog enkele ritten kunnen maken, zal de conditie snel verbeteren en zal het weer een makkie worden om de Ventoux te bedwingen. Maar er zijn veel belangrijkere dingen dan hard kunnen fietsen. Dat hebben we deze dagen allemaal gemerkt. De kleine Fons symboliseert meer dan ooit de ondraaglijke lichtheid van ons bestaan. Vorige week stond in het bloemendorp Waanrode op een groot bord de volgende spreuk : Van alle bloemen ter wereld is de bloem van de vriendschap de geurigste. En ... zou dat niet kunnen kloppen ?
