mount cook national park, fox glacier and frans joseph glacier
Best mensen, Tis terug al een hele tijd geleden dat ik nog wat gepost heb. Ik heb al meermaals geprobeerd foto's te posten, maar iedere keer krijg ik foutmelding. Ik erger me dood aan deze site doordat alles zo traag gaat en de helft niet werk. MAar het is en blijft het beste middel en het gemakkelijkste om jullie op de hoogte te houden van mijn avonturen hier in NZ.
De weg naar Mount Cook national park was redelijk saai en eentonig. Constant Heuvels bedekt met enkel dor gras, het deed me terug enorm denken aan Spanje. En dan 30 km voor ik het park naderder begonnen de bergen plots uit het niets, heel raar zicht. En met bergen bedoel ik mastodonten bedekt met massal veel glesjers. Heel indrukwekkend en intimiderend. Heel gevaarlijke regio om in te wandelen en te klimmen en gletsjers te betreden want de dodental van het park ligt al boven de 200 mensen. De eerste dag dat iktoekwam was het wat bewolkt maar kon ik af en toe de top van mount cook bewonderen. De eerste dag wist ik dat de komende dagen het weerbericht veel regen voorspelde dus begon ik om 16 u aan een bergwandeling naar de Mueller Hut, 1800meter hoog (jammergenoeg de enige die de moeite waard was en die een redelijk goeie fysieke conditie vergde) Ik moest 1000meter stijgen tijdens deze wandeling langs op sommige plaatsten een belachelijk aangelegd pad. Er waren soms treden gemaakt die een halve meter hoog waren, ik moest geregeld klimmen of proberen te wandelen op rotsen, en op het einde en steilste van de hele wandeling bestond het pad uit enkel los gesteente waar je bijna bij elke voetstap de grond wegzakte. Ah man ik mis de paden en bergwandelingen in Europa! MAar eenmaal boven had ik wel een prachtig zicht op heel veel gletsjers die je niet kon zien vanuit het dorp. Ik was moe en koud en wilde me opwarmen en wat eten in de berghut. Tot mijn vaststelling was ik daar heel alleen buiten de vrijwilliger die de hut kuist en onderhoud. Ik was redelijk moe na 2 uren en een half goed klimmen en het was al 18u30 en besloot er te slapen. Ik sliep er in dekens van ik wil niet weten wie of heoveel mensen er al in geslapen had, had enorm koud, maar het was een leuke ervaring. Ik zag ook de bekende KEA, een vogel die enorm lijkt op een papegaai die bekend is in de southern alps van New Zeeland.
De dag erna was het aan regenen wanneer ik moest terug keren naar het dorp. Die dag en de dag erna heeft het zonder te overdrijven 23 uur per dag geregent met windsnelheden tot 150 km/ uur. Dit extreem weer heb ik nog nooit meegemaakt in al die jaren wandelen in de bergen. Dit extreem weer wordt deels verklaard doordat die bergen maar op 30 km van kust bevinden. Dus de wind en weer reist duizenden kilometers om dan tegen het eerste obstakel te botsen ( deze bergen) en dan los te barsten. Ik heb me 2 dagen veel verveeld, doordat ikniets kon doen, ik heb me dan maar in een public shelter op de camping bezig gehouden met pannekoeken te bakken en te manillen met 2 gasten van Zwitserland.
Toen na 2 dagen regen het eindelijk een mooie dag was maar toch nog enorme rukwinden met hoge snelheden, heb ikde wandeling gedaan tot aan de voet van Mount Cook. Deze berg is erg indrukwekkend! Deze berg beklimmen is enorm je leven riskeren door het extreme weer. Ik ontmoette een dappere poolse die een poging heeft gedaan maar heeft moeten staken door het extreme weer. Ze vertelde dat ze op 30 meter van haar een lawine zag van geltserijs, sneeuw en stenen en op dat moment besliste om de beklimming te staken.
Samen met die poolse ben ik gaan kijken naar een gletsjer meer met enorm grote gletsjerbrokken in het water. Sommige zo groot als een huis. redelijk indrukekkend. Maar de Tasman glacier was enorm groot en indrukwekkend. Hopelijk kan ik wat foto's gauw uploaden.
Na 3 dagen mount cook national park ben ik richt lake wanaka gereden. Een enorm groot meer in de bergen. Ik begin jammergenoeg dit vanzelfsprekend te vinden, meertjes tussen de bergen:) ik heb er al zoveeeeel gezien, hetzelfde met watervallen:) Vanuit lake Wanaka heb ik richting fox glacier en Frans joseph galcier gereden. Een enorme lange weg van 400 km met maar 3 dorpjes onderweg.
De Fox glacier was beetje een ontgoocheling doordat de padjes om naar de gletsjer te wandelen verboden toegang waren door gevaar voor overstroming en vallende rotsblokken. Ik kon dus enkel maar klein stukje van de gletsjer zien in de verte.
De Frans joseph glacier was dan wel echt indrukwekkend. Een wandeling van een uur en een half en je was op 10 meter van de gletsjer. Deze gletsjer is echt prachtig en de bergen die hem omringen deden me denken aan jungle van vietnam en die rotsen in het water die enorm bekend zijn in vietnam. Kan nie op die naam komen, help me keer Kennie!:)
Tijdens de Frans Joseph Glacvier ontmoette ik Linsday, een 29 jarige van New York. Gelukkig was ze niet zo een amerikaan met een groot ego over haar zelf en haar land. We reden samen met de auto naar jackson bay om de prachtige fiordland crested pinguins te spotten, maar helaas hebben we er geen enkel gezein. We waren enorm ontgoocheld! De dag er na kon ik via lindsay gratis binnen in een conservation gebouw waar ze de kiwi beschermen en tentoonstellen aan het publiek. Doordat deze vogels nachtdieren zijn is het enorm moeilijk om ze in het de vrije natuur te spotten. Nu heb ik ze ook eens gezien, heel grappige vogels eigenlijk. Maar de zoektocht naar penguins zet ik verder!
Ik ben nu terug in Queenstown waar ik terug gratis warme douches kan nemen in het grote sport en ontmoetingscentrumgebouw van Queenstown. Gratis is het niet, maar ik glip telkens binnen en ga zo onopvallend binnen in de kleedkamers waar de douches met warm water zijn. Er is zelfs een haardroger ter beschikking waar ik gretig gebruik van maak om mijn nat lang nekhaar te laten drogen:d
Ik heb een andere Tsjech onderweg leren kennen, Mira, terug 31 jaar. Hij reist ook alleen maar geeft me wel de indruk dat hij anti sociaal is:) Maar het voordeel van al die verschillende mensen te leren kennen onderweg is dat je ervaringen en reistips kunt uitwisselen. Zo vertelde mira me welke sites ik het best gebruik om er op te zetten dat mijn auto te koop is. Ook wisselen we muziek en gedownloade films uit met elkaar:)
Ik ontmoet de laatste tijd enkel mensen die zoveel ouder zijn dan mij en kan het enorm goed mee vinden met hen. Ben ik volwassener geworden tijdens deze reis? hah wie zal het zeggen, ik voel me nog altijd jong en ambitieus en hou van feesten! niet veel doen door geld beperkingen:)
Een bemerking die ik me maakte en ik vroeg me af hoe het in Belgie is: de dieselprijs is hier in 5 maanden met 25 dollarcent per liter gestegen. Dat maakt dat ik met een volle tank 20 dollar meer betaal (70 dollar voor 500 km) nu in vergelijking met 5 maanden geleden (50 dollar). Dit zorgt ervoor mijn rekening snel geplundert wordt. Ik rij nu aan het zielige 65 km per uur om benzine te besparen. Zelfs mobilhomes met bejaarden erin halen me in op de weg! haha
Mijn plan is om binnen een dag of 2 naar Dunedin te gaan om pinguins te spotten! deze keer moet en zal ik ze zien! ik heb gelukkig 3 verschillende stranden die ik kan proberen om ze te spotten. Maar ze komen blijkbaar enkel maar terug naar hun nest en zijn dus zichtbaar op het strand net voor zonsondergang. Goeie timing en op de juiste plek zijn is dus de boodschap!
hopelijk kan ik in een paar dagen melden dat ik massas pinguins heb gezien!:)
Jammergenoeg zijn de fotos die ik gepost heb niet in chronologische volgorde. Zoals je kan zien die helling waar ik op sta is de steilste bewoonde straat in de wereld, die straat is in Dunedin. De meeste foto's met hoge rotsen en al zijn van het fiordland national park en van milford sound. zoek op google milford sound en ge gaat het direct zien:) Tis dus prachtige omgeving, het mooiste stukje nieuw zeeland voor mij. Kheb ook de boot genomen en langs milford sound en daar zagen we geskifte watervallen, dolfijen en zeehonden. Het was prachtig, ongelofelijk mooi! Kheb 2 keer naar milford geweest, ene keer stralende zon en vre warme, de 2de keer gietende regen! ma dat is normaal want er valt daar jaarlijkse tot 10 meter water:) het is wel prachtig als het regent doordat er op 1 berg wel 40 watervallen tevoorschijn komen dan.
De 2de keer naar milford sound heb ik ne lifter meegenoen, Luke, ne australier van 31 jaar. Tklikte redelijk goed en we hebben 3 dagen opgetrokken met elkaar. Nog keer good old bier drinken aan de toog! kheb er van genoten! Die bergwandeling was ook hah grappig. In de gietende regen wilden we via rotsblokken de top van een berg halen. Van het begin punt zag het enorm doenbaar uit en nie zo gevaarlijk maar na een uur klimmen omhoog via natte rotsblokken hebben we moeten stoppen op 30 meter van de top! De laatste 30 meter was enorm steil in misschien in droog weer doenbaar zonder klimgerief, maar nie in de regen! nu het was geestig en het uitzicht was zalig.
Toen ik samen met Luke richting Queenstown reden, hoorden we het nieuws van de aarbeving in christchurch. Het is dus echt wel een zware ramp. Het is hier iedere dag over de aarbeving in de radio en tal van inzamelingsactie worden er gevoerd. Ik heb er niets van gevoeld, doordat ik ook 600 km van christchurch was. Ik was wel blij dat ik mijn job 3 weken voor de aarbeving in christchurch heb opgegeven.
In queenstown ging ik mijn angst voor hoogtevrees overwinnen: ne bungy jump waar ik 134 meter ging vrijeval maken, een goeie 8.5 seconden: THE NEVISH BUNGY JUMP. Omdat er promotie was heb ik ook de Nevish Arc geboekt: een swing met een vrije val van 70 meter en je wordt 300 meter naar links en rechts geslingerd:) Ik had het idee van de bungy jump al heel de reis in mijn gedachte maatr de laatste maand heb ik meermaals me druk gemaakt erover en me nerveus gemaakt:) Het leek zo hoog op de foto's. Nu de dag dat ik hem ging boeken was ik mega nerveus. zeker 3 keer naar tgroot wc en 20 keren moeten gaan plassen:) nog nerveuzer dan voor een examen in de hogeschool:) twas nie normaal. Nu ne keer dat ik boekte, moest ik hem wel doen want het was nie terugvorderbaar mijn geld:)
Nu toen ik daar stond op het platform , samen met nog 10 mensen begonnen mijn zenuwen te verminderen eigenlijk.Er was in de pod zoals ze dat noemen ( het platform waarvan men springt voor te bungee jumpen) lekkere luide muziek aan het spelen en om de 5 minuten sprong er iemand, ik kwam tot kalmte en begon er eigenlijk naar uit te kijken doordat iedereen die net gesprongen had glimlachend naar boven kwam.
En dan was het natuurlijk zo ver. Het was aan mij. Ik wist wat me te wachten stond. Ze deden de koord om me voeten, ik haalde eens diep adem en ging dan naar het platform. Ik kon het niet geloven dat ik zou springen. vol enthouasiamse en adrenaline in mijn lijf stond ik daar, ik moest eens glimlachen naar de camera voor een foto en dan begon de instructuer af te tellen. 3 2 1 en direct sprong ik. Wauwww die eerste 2 seconden besef dat je aan het vallen bent en dan neem je zo een versnelling, waarschijnlik tot een goeie 200 km per uur dat je moet schreeuwen en tieren! schreeuwen en gevloekt dat ik heb gedaan! ik was de luidste van heel de groep:) maar het was een geskifte ervaring, maar zo leuk. ik zou het zo opnieuw weer doen!Op de video die ik hopelijk kan uploaden kun je zien hoe zot het is en hoe ik ervan geniet:)
Na die jump, volgde er dus nog de Nevish Arc, een swing. Ik was eigenlijk wel benieuwd na die bungyjump hoe die swing wel zou zijn. Ik was de eerste van de groep die hem moest doen. ik begon terug wat nerveus te komen. Dan zij ze zouje niet omgekeerd willen gaan? met je hoofd naar beneden? ik dacbht ja waarom niet:) dus ik mijn benen tussen die koord steken zodat ik ondersteboven hing. En dan na 10 seconden schoot het spel los en viel ik 70 meter naar beneden en slingerde ik 300 meter ver. wauw dat was echt tof! eenmaal terug boven vertelde ze me dat ze het vergeten te filmen had en dat ik voor 15 eur nog eens mocht. ik zei ok en huplaaa ik slingderde in de lucht. na de 2de keer had ik het volledig te pakken en vroeg of ik nog eens mocht voor 15 eur. Maar ik hing nu ondersteboven met mijn hoofd nu gericht naar de pod. Het was supertof! ik hing daar al lachend te genieten en zeggen dat ik hoogtevrees had. ik had mijn angst overwonnen en hing daar te genieten 80 m boven de grond. Ecvht zalig! Hier bestaatr ook een video van en die zal ik ook proberen up te loaden. De bungy jump blijft natuurlijk wel het extreemst, maar de swing was ook echt geestig.
Vandaag, een dag na de bungyjump ben ik gaan 5 uren gaan downhill mountainbiken. de eerste 2 uur had ik een gids in gehuurd om de juiste technieken aan te leren om bochten te nemen. Het was zalig!ik heb enorm bijgeleerd over hoe ik moet afdalen en bochten nemen in hoge snelheid. Ik denk dat ik een nieuwe hobby heb ontdekt! wxel een duure want de full suspension mountainbiken met remschijfen zoals een moto kost nieuw toch snel 3000 eur :) maar het is verslavend om sneller en sneller te gaan en meer risicos te nemen en zelfs jumps te nemen. Ik zal dit zeker nog eens doen, maar het zal dan in europa zijn. De bungyjump,downhill mountainbiken en snowboartden waren de zaken die ik in NZ wou doen, en nu heb ik ze kunnen doen. jammer dat ik snowboarden en downhill maar 1 keer heb kunnen doen door geldgebrek maar deze zaken kan ik voort zetten in europa.
Morgen ga ik richting Mount Cook, de hoogste berg van NZ. Het schijnt prachtig te zijn dus ik verlang zeer hard. En ja nog 4 weken en ik ben terug in belgie. Maar eerst nog goed genieten van het lekker NIETS DOEN in de zomer :p
