Zoals iedereen al wel zal weten, ben ik terug in het land. Ondertussen heb ik al wel enkele keren dezelfde vragen gekregen. Hieronder enkele voorbeelden met hun atnwoord:
- En? Hoe wast? Super!
- Ga je nog eens terug? Zeker! Ik weet alleen nog niet wanneer en voor hoe lang.
- Hoe ist nu afgelopen met Carol? Tja, ik had haar graag eens ontmoet om er eens goe mee te babbelen tussen pot en pint (alé tussen pot en thee voor haar aangezien ze moslim is) Ik zal nog wel contact houden met de mensen die ik daar heb leren kennen maar niet via de organisatie.
- Veel dingen gezien zeker? Ja, heel veel. Zowel schone dingen als minder schone (spijtig dat ik er nog zo weinig foto's van over heb)
- Blij om terug thuis te zijn? Ja dat wel, ik begon toch redelijk veel dingen te missen.
- Raar om terug thuis te zijn? Ja is toch wel wennen hoor. Back to reality. En het wordt hier precies nooit geen licht! Hetgene dat het raarste is, is terug thuis alleen zitten. Ik was dat zo gewoon geworden om altijd mensen ronde me heen te hebben ( collega's, kinderen, vrienden, Lulu,...) Nu is zelfs een paar uurkes alleen thuis zitten al veel. Hopelijk wordt dat snel ingevuld door een boeiende job en toffe collega's.
- Wat zijn de plannen nu? Zo snel mogelijk een job zoeken, er moet volgende maand ook huur betaald worden en gegeten worden he. En ondertussen iets zoeken met meer doorgroeimogelijkheden en iets marketinggerelateerd.
- En ge hebt er geen meegebracht? Nee, misschien volgende keer
- Hebt de daar nu iemand leren kennen? Wat voor een vraag is dat nu? Ik heb daar heel veel mensen leren kennen ;)
Ik wil iedereen nogmaals bedanken voor de berichtjes en de interesse (want ik weet dat er ook mensen waren die wel eens regelmatig kwamen piepen zonder een bericht na te laten). Ik wist zelf ook niet altijd heel goed wat ik wel en wat niet op de blog zou zetten (Hopelijk start dit geen reeks van nieuwe vragen hehe).
Misschien zal deze Blog ooit nog wel eens opnieuw van pas komen maar dan laat ik het wel op tijd weten.
waaaw, de 5000 gepasseerd! toch wel raar als ge der bij nadenkt. Das gemiddeld meer dan 50 bezoekers per dag... had ni gedacht dat er zo veel geinteresseerden zouden zijn.
Ik hoop dat iedereen ne zalige kerst heeft gehad en EINDELIJK dat pakje gekregen heeft waar hij/zij al zo lang op gewacht heeft. Ik heb naart schijnt weer een zalige maaltijd moeten missen. Ik denk dat ik in januari met de solden men broeken maar een maatje groter ga kopen want ik vrees dat ik dat nodig zal hebben na een paar weken belgische kost.
Dit zal waarschijnlijk men laatste bericht worden voor 2007. Morgenavond vertrek ik terug richting Jakarta. De 29ste ga ik proberen om nog langs te gaan in het weeshuis (als Carol me binnen laat natuurlijk). 's Avonds ga ik met vrienden naar een dj-set van David Guetta en de dag daarna weer terug naar het vliegveld om men privejet richting Holland te nemen.
Ik vertrek om 19u lokale tijd (dan is het in den belgique 13u dus in Jakarta staan ze 6uur voor, in Bali 7). Het zal een vlucht worden van ongeveer 16u in beslag nemen met een tussenstop van ongeveer anderhalf uur inbegrepen.
Ik zal arriveren om 5.30 in de ochtend den 31st, als alles volgens plan verloopt natuurlijk. En s avonds wordt er dan gefeest.
Dus ik zie jullie allemaal heel snel terug nu. Nog eens bedankt voor de vele berichtjes.
Efkes snel een foto van uluwatu beach. Veel beach was er ni omdat het hoogtij was maar toch wel enkele indrukwekkende uitzichten. Het mooiste uitzicht kon ik spijtig genoeg ni vastleggen met men camera omdat ik daar een eindje voor moest zwemmen. Maar iedereen kent die beelden wel vanuit films en dergeleijke. Stijle kliffen, hier en daar begroeid met wat struiken, de rotsen uitgehouwen door de erosie, de golven die woest breken tegen het gesteente en op de top van de klif een hindu tempel.
Eerst en vooral wil ik een misverstand ophelderen. Ik ben inderdaad teruggekeerd naar Bali maar werk ni meer voor IHF en ik geef dus ook geen les meer aan de kindjes hier. Ik had me kandidaat gesteld om te helpen als vrijwilliger om training te geven in een ziekenhuis hier maar ze hebben momenteel geen mensen meer nodig.
Wat doe ik dus momenteel? Zweten, zweten en zweten...neenee, het valt wel mee. Het is hier nog steeds drukkend warm maar het regent bijna elke dag voor een uurke gemiddeld. Het is wel bewolkt dus tegen de tijd dat ik terug ben in den belgique zal dat klein beetje bruiin dat ik opgedaan had wel verdwenen zijn (bleit bleit).
Ik denk regelmatig aan Kerstavond en kerstmis...had nooit gedacht dat ik dat zo hard zou missen eigenlijk. Hier zie je ook wel een paar mensen met een kerstmuts op in de winkels en zo maar het is ni echt alomtegenwoordig zoals in het koude belgie. In de malls in jakarta is het veel duidelijker te zien dat het ergens in de wereld winter zou moeten zijn.
Nog een dikke week en ik zal geconfronteerd worden met een temperatuursverschil van om en bij de 30 graden (aiaiai). Hopelijk kan ik dan wel terug nen warmen douche nemen.
Aan iedereen alvast een prettige kerst en voor diegenen die ik ni zal zien voor het einde van het jaar ook al een prettig nieuwjaar.
Ik heb de kinderen verteld dat ik vandaag naar Bali vertrek. Heb ook proberen uit te leggen waarom en waarom ikhet hen op de laatste moment vertelde. Vele verdrietige gezichten maar ik denk wel dat ze het begrepen.
Daarna begon een "thank you Ka Steven" ronde. Nu nog men koffers pakken en om 12u vertrek ik hier. De kinderen gaan proberen om op tijd terug te zijn van school om (nog eens) afscheid te nemen.
De volgende berichten zullen dus vanuit Bali komen.
Ahja, Sint en Piet, het pakketje is aangekomen. De chocolade was allemaal gesmolten en de marsepein was plat hehe. De kinderen hebben de pennen, potloden en rekenmasjientjes goe ontvangen. Nen dikke merci en tot volgned jaar x
FOTO: Alle kindjes van IHF Jakarta samen met hun Thank you letter
Thank you Yves&Caro, Evina&Bart, Brothers$Sis, Bouwteam
Dit is een 'thank you'- poster die de kinderen voor jullie gemaakt hebben om jullie te bedanken. Aangezien ik er maar 1 heb en omdat die wel eens veel kan lijden in de bagage, hier toch al maar een digitale versie ervan.
Ze waren Heeeeeeeeel gelukkig met het sportmateriaal, de spelletjes, de dvd-karaoke-speler en de nieuwe outfits.
Op naar die 5000 zoals een tante voorstelde hehe. Ik was eigenlijk al verrast toen we over de 1000 gingen haha. Het is inderdaad leuk om te weten dat mensen toch regelmatig eens een piepje komen nemen.
Ben vandaag voor de 2de keer gaan shoppen met 2 van de kinderen. Amai ni simper. Ze zijn het natuurlijk ni gewoon om te gaan shoppen> Ze lopen verloren in het shoppingcenter en kunnen precies ni op hun gemakske rondkijken. En in het begin vinden ze alles 'too expensive" Als ze een jeansbroek zien van 65000 rupiah (ongeveer 5 euro) dan moet ik hen al overtuigen dat het ni te duur is.
Morgen zijn Riski en Joko aan de beurt en donderdagochtend sluiten we af met Nia. We gaan donderdag avond een kleine modeshow houden zodat ik wat foto's kan trekken voor de sponsors. Ik moest jullie trouwens nual bedanken hiervoor (Yves en Caro, Evina en Bart, Bouwteam en brothers and Sis).
Ah en als foto deze keer het uitzicht van de teagardens in Punjak. Spijtig dat het zo bewolkt was.
Steven Stunt naar Bali, voor de 3de keer in nog geen 3 maanden
De beslissing is genomen in het voordeel van Bali, Het weer zal daar ondertussen wel serieus verandered zijn maar dat houdt me ni tegen. Ondertussen wacht ik nog op de gegevens van 2 organisaties waaarvoor een vriendin in Bali als vrijwilliger werkte zodat ik misschien daar aan de slag kan. Het gemakkelijke deel was het ticket boeken, nu het moeilijke deel nog: het aan iedereen vertellen
Ik vertrek hier in Jakarta volgende week vrijdag, dat geeft me dus nog 1 week om hier het beest uit te hangen
Nee nee, die tijd ga ik zo veel mogelijk spenderen aan de kinderen, tot ze mij er uit sjotten. De planning is om zondag met hen naar de bioscoop te gaan. Ik heb ook nog budget over van bouwteam, Yves en Caro en Bart en Evina dus als juliie het goed vinden ga ik de kinderen per 2 of per 3 meenemen naar een shoppingcenter om met hen te gaan shoppen. Ieders met zen eigen budget. Dus Yves, als Joko zen nieuwe schoene wil..
Het geeft mij ook de kans om nog enkele nieuwe foto's te maken van de kinderen en hun kadokes. En op die manier kan ik nook nog wat extra tijd met hen doorbrengen.
Ik wil iedereen bedanken voor de reacties op het vorige bericht, jullie hebben de beslissing toch wel gemakkelijker gemaakt en ik voel me iets minder schuldig en egoistisch. Het is ook leuk om vast te stellen hoe snel de reacties komen, dat bewijst dat velen dit toch op de voet volgen.
Ik hoop dat iedereen braaf geweest is zodat de sint toch iets achter heeft gelaten voor jullie. Naart schijnt was hij heel content over mij dees jaar want hij heeft er voor gezorgd dat er een pakketje onderweg is naar Jakarta.
can't wait, hopelijk iets met marsepein haha
Ahja, heb toch nog een fotoke toegevoegd. Misshien ook 1 van de redenen om toch naar Bali te gaan
De laatste dagen voel ik mij hier ni zo goed eerlijk gezegd. Ik begin Jakarta als stad een beetje te haten: vervuiling, heel ongezonde lucht, ge stinkt na 2 minuten buiten te lopen, het verkeer is chaos,... En met IHF gaat het nog slechter...ik voel mij hier echt ni meer nuttig. momenteel zijn we met 4 vrijwilligers, en 2 extra lokale vrijwilligers die vooral helpen met de lessen. Er komt dan nog bij dat Titim ook in het centrum verblijft en zij werkt bijna de hele dag voor IHF op de computer. Dus als we onze verplichte 4 of 5 uur internationale uren willen doen, moeten we op zoek naar een internet cafe met een connectie die niet TE traag is en dat is een hele opdracht. Gisteren bijvoorbeeld was ik weg van 11 tot half 7, ik heb 1 uur pauze genomen om te lunchen en voor de rest gewerkt en op zoek gegaan naar andere internetcafes als de verbinding weer eens uitviel. Het werk dat ik op al die tijd gedaan heb, kan ik thuis misschien in 1 uur tijd doen. Hierbij komt dan nog eens dat er eigenlijk geen of heel weinig tijd over is om les te geven en tijd door te brengen met de kinderen...
Mijn conclusie: Serieus tijdverlies
Het probleem is dat de organisatie probeert te werken met enkel vrijwilligers maar dat systeem loopt totaal vierkant. De vrijwilligers komen en gaan, de systemen opgezet door vorige vrijwilligers loopt spaak bij de nieuwe,... Het idee is goed omdat dan het gesponsorde geld volledig naar de kinderen kan gaan maar het werkt gewoonweg niet. Carol probeert dus al het onaangename werk te dumpen op de vrijwilligers in de verschillende centra omdat ze op hen druk kan leggen: als ze het werk niet doen, moeten ze vertrekken. En velen doen het dan maar om te kunnen blijven. Gisteren was het de eerste dag van een nieuwe vrijwilliger en ik had met opzet met haar nog niet gesproken over hoe ik me voel bij de organisatie. na nog geen 2 uur zij ze exact wat ik dacht: Dit is tijdverspilling, daarvoor ben ik niet naar hier gekomen.
Als de meeste vrijwilligers of vele van hen dezelfde ervaring hebben zullen ze nadien zich ook niet meer gemotiveerd voelen om nog iets voor IHF te doen, net zoals ik. Ik wil heel graag in contact blijven met de mensen die ik hier ontmoet heb maar IHF moet niet meer op mij rekenen.
En ik heb geprobeerd om mijn opinie op een subtiele manier over te brengen zodat mensen misschien iets in beweging kunnen zetten en enkele veranderingen kunnen teweegbrengen...geen reactie of toch niet veel. Enkel, ja we weten het, maar...
Sorry voor men gezaag, moet men frustraties toch kwijt aan iemand hehe, en ik weet dat deze blog toch regelmatig gelezen wordt.
Ik ben er serieus over aan het nadenken om nog 2 weken terug naar Bali te gaan. Ik heb daar iemand ontmoet die ook vrijwilligerswerk deed en ze gaat me de gegevens van de organisatie doorsturen...
Dilemma Dilemma
Ik weet echt ni goed wat te doen. Langs de ene kant wil ik blijven voor de kinderen maar op deze manier zie ik ze bijna niet. Maar langs de andere kant is dit het enige dat me tegen houdt...... (plus als ik naar Bali ga kan ik zeker een groot deel van men foto's recupereren)
Advies is welkom, maar liefst hetgene dat ik wil horen natuurlijk hahah
Groetjes aan iedereen en tot snel he, het begint nu echt wel te korten
Oh, en ik heb nog wel enkele foto's van de teagardens in Puncak (Java) maar dit is een foto van mij en men gids daar. Eigenlijk waren we met een hele groep. 3 Indonesische dames en 4 bule's
Ik heb het weer eens gedaan...heb weer iets heel waardevol verloren...mijnen digitale camera. Meer dan 700 foto's. En geloof me, er waren er een paar bij waar ge bij wegdroomt. Maar langs de ene kant heb ik misschien nog geluk. Wida (een vriendin in Bali) had al de foto's naar haar laptop overgebracht de avond voor ik naar Aingapore vertrok. Ze had er al een paar gedelete maar ze heeft de meeste nog wel. Nu nog een manier vinden om ze tot bij mij te krijgen.
Misschien ga ik ze gewoonweg wel halen hehe. Ik ben nog maar een paar dagen weg uit Bali maar ik mis het daar echt wel. Niet alleen omdat ik daar vakantie had maar de hele atmosfeer daar. En zeker vergeleken met Jakarta. het is hier vuil, het stinkt hier, het regent hier tot de straten blank staan,... En in het weeshuis is er de laatste 2 weken precies ook veel gebeurd blijkbaar. Er zijn heel wat problemen ontstaan met de lokale vrijwilligers en gisteren was er dus niemand om les te geven behalve Mister Steven en Ade heeft me geholpen. De atmosfeer is gespannen en ik weet niet goed waarom. We moeten nu ook steeds uit het weeshuis gaan om ons mail te checken en om ons 'werk' te doen. Ik moet nu dus naar een internet cafe om 5 uur spreadsheets up te daten. tegen de tijd dat ik terug ben in het weeshuis zal ik wat les geven en daarna rest er enkel nog tijd om samen te eten met de kinderen. Niet veel later gaan ze slapen... Misschien verandert dit nog wel de komende dagen, ik hoop het want op deze manier voel ik me ni echt nuttig.
Ah en btw, als ge de Sint zie, doe hem dan de groetjes he
een snel berichtje terwijl ik wacht voor mijne chauffeur om mij naar de luchthaven te brengen. Ik vlieg over een paar uur naar Singapore, verblijf daar 2 nachten (als ik daar een hotel voor mijn budget vind natuurlijk). En daarna terug naar Jakarta.
Mijn vakantie hier is voorbij gevlogen, echt ni normaal. Dus ik keer terug naar Jakarta met een gemengd gevoel, aan de ene kant blij om de kinderen terug te zien, maar aan de andere kant....IK WIL HIER NI WEG hehe
Al een paar keer hebben ze hier de vacatures voor mijn neus geschoven en soms denk ik daar wel eens over na... But no worries, ik zal in het landje zijn voor het einde van dit jaar.
Ohja, er is hier ook radio met ook veel gezwam en weinig muziek. Het water van de oceaan is redelijk warm ( heb totaal geen idee van het aantal graden).
Ondertussen zijn er weer veel verhalen bij gekomen en ik kijk er naar uit om er toch wel enkele volledig uit de doeken te doen....maar nog even geduld
eerst en vooral: Ik weet dat velen van jullie wachten op meer foto's maar ik vind mijne usb kabel ni meer AAAAAAA weer typisch ik weet het
Ik ga nog eens heel goed zoeken en als ik hem ni meer vind dan koop ik er wel snel nen andere.
Gisteren men derde les gehad. Ditmaal met een iets kleiner bord en harder materiaal ( veel gladder maar wel lichter). Het ging niet zo goed als de vorige 2 keer maar ik denk dat het hoofdzakelijk aan de golven lag ;) hopelijk gaat les 4 vandaag iets beter. Daarna huur ik een plank voor een paar dagen om te oefenen en we sluiten af met les 5 ( surfari ). Ondertussen ben ik al naar den apotheker moeten lopen voor ontsmettingsmiddel voor de kleine wondjes en nen balsem voor men lippen. Heb een serieuse blaas gecreerd op men lip door te veel zon (althans dat zeggen ze toch).
Komende zaterdag zijn we van plan om met de scooter en een paar vrienden hier naar Candidasa te trekken en het IHF center daar te bezoeken zoals ik hen beloofd had. Ondertussen maken we ook nog eens van de gelegenheid gebruik om wat Arak Bali te proeven.
Triuwens Maria, dacht ge dat ik onze Ken zijne verjaardag vergete was? Ik heb hem, een smske gestuurd en hem op msn gevraagd of hij het aangekregen had (maar hij was blijkbaar druk bezig).
Ondertussen komen er ook berichten via mail vanuit Jakarta om snel terug te komen. Momentel tracht ik iets te regelen om 1 nacht in Singapore door te brengen zodat ik een nieuw visum kan aanvragen voor de laatste maand in Indonesie.
Hopelijk gaat alles goed daar en Vlaanderen en de Walen, en kruip maar dicht tegen elkaar das een beetje warmer.
Men 3de dag in Bali en deze namiddag men eerste surfles van 5. De laatste zal afgesloten worden met een surfari. gisteren naar een bar geweest met een super goede live band. De guitarist was super. Er waren vele latin getinte songs maar er kwam steeds een viool bij te pas dus werd het meestal omgevormd tot iets Iers.
Het weer is ot nu toe super. gisterenacht heeft het wel serieus geregend maar dat is normaal rond dezen tijd.
Ik hoop snel een plaats te vinden waar ik ook een foto kan uploaden.
Trouwens kan iemand me laten weten hoe warm het nu in den belgique is?
Het is zover. In het begin van de week was het crisisvergadering over Steven en zijn troubles met Carol. Er was weer een serieus misverstand en ze had me geemaild (3 keer zelfs) dat ik moest vertrekken. Titim en Faisal waren in Jakarta en we probeerden een oplossing te zoeken. het probleem is dat Carol de enige is die beslissingen kan emn mag maken. Ik vertelde hen dat ik ok was met de 4 uur per dag voor de'international hours' maar geen 8 uur voor 10 dagen. Titim stelde voor om gewoon 1 week dat te doen en zij zou er met Carol over praten.
Ik wist echt niet wat ik moest doen. Er waren verschillende opties en ik kon gemakkelijk voor een andere organisatie in Bali gaan werken of mijn vakantie vroeger nemen en dan stiekem in December terug komen. Het probleem was wel dat als Carol zou te weten komen dat iedereen mij daar laat slapen en werken zonder dat ze dat wist, dan zouden ze allemaal in serieuse problemen zijn.
Tirta heeft dan maar een heuse reddingsactie opgezet onder het motto; Keep Steven Coconut in Jakarta! En het heeft gewerkt. Carol vond het ok dat ik bleef als ik me aan de regels hield. Ondertussen had ik men koffers al gepakt en enkele dingen geregeld om te overnachten en om naar Bali te gaan.
Mijn plan is nu om volgende week al naar Bali te gaan (het zal ook goedkoper zijn en beter weer dan in december) en dan de hele maand December terug helpen in het weeshuis. Ik ga waarschijnlijk naar Bali met de bus. Ongeveer 2 dagen rijden maar op die manier zie ik toch iets meer van de rest van Java. Plus 1 van de leraars, Alex, gaat ook mee omdat hij verder gaat studeren in Bali.
Ondertussen verblijf ik in een huis met 10 kleine kamers met 4 jonge dames die allemaal werken. Zij hadden nog vele kamers over dus het was geen probleem. Dit sweekend gaan we normaal nog kamperen met de kinderen van het weeshuis en daarna vertrek ik dan naar Bali. Het was zo moeilijk om het hen uit te leggen zonder Carol te zwart te maken ( het is eigenlijk hun moeder). En ik heb 100 keer moeten beloven dat ik terug kwam. Langs de ene kant is het moeilijk omdat ze heel verdrietig waren maar langs de andere kant weet ik dan dat ik wel geapprecieerd word. Ik zal in December nog een hele maand met hen kunnen doorbrengen. het was ook super om te zien hoeveel moeite iedereen deed om mij daar te kunnen houden en om Carol te overtuigen.
ahja, ik heb vandaag men haar maar eens laten knippen. Het is redelijk kort maar tegen de tijd dat ik terug en den belgique ben zal het wel ok zijn denk ik.
Ik ga proberen om vanaf volgende week van men vakantie te genieten in Bali wetende dat ik daarna nog een super leuke maand ga hebben in het weeshuis. Ik zal ze wel missen.
Groetjes aan iedereen.
ps: Gisteren ging ik Nia thuis oppikken samen met Novi. OMG, ik vroeg me eerst af waarom Nia in het weeshuis woonde odat ze nog een moeder en een oudere broer heeft. Toen ik zag in wat voor een kamerke ze leefden... (nik werd er heel stil van) En als je dan ziet hoe lief en zelfzeker Nia is, het is echt een wonder. Ik denk echt dat het veel te maken heeft met haar broers en zussen in het weeshuis.
Vandaag op pad geweest met Jonsis. Half Jakarta doorkruist om te zoeken achter ne moneychanger en de cd van Steven and teh Coconut Treez. We hebben alles toch gevonden. Ah en Yves, ik heb ook eens gekeken achter de prijs van ne dvd-speler. Voor ongeveer 40 euro kan ik al ne fatsoenlijke samsung kopen. laat maar weten wat ge er van denkt he.
Daarna ben ik met 3 van de meisjes inkopen gaan doen om spaghetti te maken. het was ni gemakkelijk om alles te vinden. Uiteindelijk heb ik ketchup moeten gebruiken ipv tomatenpuree want dat vond ik ni. Ben het ook ni gewoon om voor zo veel mensen te koken dus de verhoudingen klopten ni echt haha. Het eindresultaat vond ik persoonlijk ni zo slecht (heb me echt goed vol gegeten) maar voor de mensen hier was het heeel zoet aangezien ze eerder pikant eten gewioon zijn. Volgende keer dus iets totaal anders.
Heb vandaag weer 2 extreme mailtjes ontvangen van ons Carolleke. De eerste vermelde 1 punt over mij en ik citeer: "
#3. Steven cant play with kids and do activities until he has caught up further with the 40 hours he owes international ihf. I am tired of asking him and will not continue to do so. He is to use these 40 hours owed to international on doing ttp 8 hours a day, under Titims strict guidance and partnering in this with Mirte. It is essential. 8 hours a day until Steven is caught up. I am tired of asking."
Een tijdje daarna heeft Tirta zijn weekly report ingezonden en hij was heel positief over mij en mijn omgang met de kinderen. Daarop kreeg ik het volgende mailtje van haar: "Wonderful report. Just so so wonderful! And Steven you sound so so so wonderful with the children. Hard to not love you reading this! Hope you can quickly catch up with your mandatory International hours all volunteers must keep up to date, so we can get you back with our children where you are so so needed and oh so so WONDERFUL!"
Zoals eerder vermeld komen morgen Faisal en Titim en dan kan ik dit met hen bespreken. Ik had dus geantwoord aan Carol en Tirta dat ze bedankt waren voor de complimenten en dat ik morgen met Titim en Faisal zou bespreken hoe ik die uren eventueel kon inhalen. Ze antwoorde dat ik daar geen tijd mee moest verspillen. ik moest het gewoon doen en ni meer vragen hoe of wat.
Ik ga echt geen 10 dagen aan een stuk 8 uur per dag achter de computer zitten om toch maar mijn uren te halen. Ik zal ze wel inhalen als ik terug thuis ben.
Ah en nog eens een foto van mij en Riski en een stukske van ons Nia
Ik ben Steven Wijns
Ik ben een man en woon in Antwerpen (Belgium) en mijn beroep is student.
Ik ben geboren op 13/05/1983 en ben nu dus 41 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Basket, film, uitgaan.
De beslissing is genomen in het voordeel van Bali,
De laatste dagen voel ik mij hier ni zo goed eerlijk gezegd. Ik begin Jakarta als stad een beetje te haten: vervuiling, heel ongezonde lucht, ge stinkt na 2 minuten buiten te lopen, het verkeer is chaos,...
