Ik heb enkele foto's genomen opweg naar mijn laatste dag stage. Op mijn facebook moeten er ook enkele filmpjes te vinden zijn over stuntwerk in de rolstoel. Ik heb vandaag met Reine een puzzel gemaakt in hout die ik iedereen in België eens ga laten uitproberen. Ik hoop dat niemand hem al kent. Kheb ook mijn evaluatie gekregen, alles was dus goed, een vooral mijn contact met de mensen en initiatiefname vond hij uitstekend.
Khad vandaag tijdens het trainen enorm last van mijn linker schouder. Ik weet nog niet wat ik maandag ga doen, dat zal afhangen van hoe de pijn vordert. Omdat mijn limieten mij meer en meer beginnen tegen te komen zou ik waarschijnlijk met powerlifting beginnen in Lebbeke als ik terugkom. Mijn kennis is niet meer voldoende en mijn techniek kan nog veel verbeteren.
Ik heb vandaag eens van alle activiteiten mogen doen. Ik de
voormiddag heb ik rolstoeltraining gekregen. Vanaf nu kan ik dus officieel met
een rolstoel op en af een trap rijden. Het is niet eenvoudig en vraagt veel
kracht.De instructeur Eje is ne toffe
kerel die zelf een dwarsleasie heeft en dus rolstoelgebonden is. Hij kon alles
piekfijn uitleggen en liet ons de gehele tijd oefenen.
Nadien moest ik mij haasten om terug om mijn eigen
stageplaats te zijn om te vertrekken naar de bowling me Teylani. Hij is iemand
me paranoia en blijkbaar ook CP (cerebrale parese of spasticiteit). Ik heb een
spel kunnen winnen met 124 punten, over het spel nadien heb ik het liever niet,
ik haalde zelfs geen 80 :p.
Na de middag heb ik een testinstrument gezien die de
vaardigheden van het autorijden nagaat. Ik had verstaan dat ik een simulator
ging zien (zo een groot scherm, en een autocabine), maar het was een papieren
test, dju!
De laatste activiteit van de dag was schieten. Ik denk dat
het een loodjesgeweer noemt en het doelwit staat op geschat een 20min. Ik had
een gemiddelde van 3 op 5 schoten raak, niet slecht voor mijn eerste keer al
zeg ik het zelf. Kheb daar dan ook eens de blaaspijp geprobeerd, ge zou er van
verschieten, maar da werkt echt goed.
De weken tijdens stage vliegen gewoon voorbij. Nog 1 week te gaan en het zit er weeral op. Nadien nog 2 weken examens, maar we hebben eigenlijk maar 2 examens :p. In weekends probeer ik zo lang mogelijk te slapen zonder een wekker te zetten. Ik word wel meestal wakker tegen 8u ofzo maar weiger op te staan. Want tijdens de week heb ik maar een goede 5u slaap, en dan een ganse dag wakker zijn + 3maal gaan trainen in de week mat een beetje af. Stagedagen zijn niet zo veel verschillend van elkaar. We doen maar 1 therapiesessie per dag, maar ik mag deze nu geven, wat ik wel een stuk aangenamer vind dan te staan kijken. Kben altijd liever zelf bezig. Voor de rest van de dagen zijn er meetings, word er koffie gedronken of ga ik met mijn mentor op tgemak naar de winkel. Had het wat drukker geweest had ik mij misschien wat nuttiger gevoeld of leerde ik wat meer bij, maarja, ik ben al blij dat het geen hel-stage was zoals mijn vorige stage. Wat ook grappig was, is toen ik Thomas
(mentor) google translate toonde, hij heeft zo een papiertje op zijn bureau liggen met 'google translate' gewoon omdat hij het zo handig vond en het niet wou vergeten :p. Al wie denkt dat België een bureaucratie is moet eens naar Zweden komen, die hebben hier papier en mappen met hopen dat het ziekelijk wordt, echt waar. Voor mijn laptop word het ook tijd dat hij terug naar België gaat, de bovenste rij van mijn toetsen mankeert opnieuw en bovenaan mijn scherm is er een inktvlek aan het uitbreiden, die ondertussen de grote heeft van een wijsvinger. Maar omdat ze groter en groter word ga ik binnenkort nog weinig kunnen zien van mijn scherm.
Gisteren en vandaag hebben we rolstoelen mogen huren van
Tine haar stageplaats. Het was de bedoeling dat we het leven van een
rolstoelgebonden patiënt probeerde te leiden voor een dag. Binnen rondrijden is
enorm makkelijk en leuk, maar buiten is het iets heel anders. De meeste
voetpaden of straten zijn niet echt gelijk, waardoor de rolstoel naar links of
rechts trekt. Na even geoefend te hebben met Tine ben ik op mijn stageplaats
gaan rondrijden om de patiënten hun gezicht te zien. Meeste van hen waren niet
zo verbaasd als ik dacht en wisten redelijk snel dat ik gewoon aan het oefenen
was, dju. De bus nemen was het minst leuke, zeker als ge geladen zijt met
rugzak en laptop of met boodschappen. We zijn dus ook gaan winkelen me de
rolstoel. Filmpjes staan op facebook en hieronder volgen ook wel wat fotos.
Het is grappig om te zien hoe mensen recht staan om te helpen, maar dan
halverwege bevriezen omdat ze niet weten wat doen. Telkens we de bus wouden
nemen moesten we vragen om een luik op te trekken dat een soort ramp vormt.
Maar de meeste mensen wisten niet wat het was (ik eigenlijk eerst ook niet).
Toen Tine naar de vloer van de bus wees om te zeggen dat ze aan het handvat
moesten trekken gaf iemand haar zelfs een verdwaalde krant die op de grond lag.
Tegen de avond waren we als meesters in het balanceren. We
mochten de rolstoelen eigenlijk nog een dag langer houden, maar ik was het beu.
Ik vind het leuk om te oefenen en mee rond te crossen, maar niet om met laptop
en rugzak zo op de bus te proberen geraken. Voor de eerste keer in mijn leven
hadden mijn voeten en benen koud.
grtz
Waarschijnlijk de moeilijkste deur die we moesten doen
Om 5.50 loopt de wekker af en snooze ik nog ongeveer een
kwartier. Dan moet ik meestal haasten om nog op tijd gewassen te zijn, te
kunnen eten en eten klaar te maken om mee te nemen. Tegen 6.50 is de bus er
waar ik dan ongeveer een 20min hersendood opzit. Tegen 7.20 kom ik dan Thomas
zijn bureau binnen en we gaan dan op ons gemak naar beneden om het verslag te
horen van wat er sinds vorige dag met de cliënten is gebeurt. Rond acht uur is
dit dan gedaan en is er fika tot 8.30 dacht ik. Dan word het dagschema samen
met de cliënten overlopen.
Vanaf hier valt het zo wat te zien wat er gepland staat.
Ofwel word er nog koffie gedronken tot 10u, of gaan we terug naar de bureau
voor wat papierwerk. We zijn ook eens naar de winkel geweest om wat
ingrediënten om in de namiddag te koken. Maar meestal is het gewoon de tijd
proberen vullen tot 12u.
In de namiddag doen we dan bijvoorbeeld een kookactiviteit
om te zien hoe de cliënt functioneert. We letten dan bijvoorbeeld op hoe hij
problemen oplost, of hij gestructureerd werkt of hij deelstappen makkelijk onthoud,
. Tegen 15u is er dan weer fika voorzien, maar soms beginnen we daar veel
vroeger aan en tegen 16.15 is de werkdag afgelopen. Maar meestal stoppen we een
heel eind vroeger.
Volgende week zou er wel meer te doen zijn. Ik hoop het
toch, want zoals nu is het toch wel uberrustig.
Ik was al een 2x naar mijn stageplaats geweest om wat informatie te krijgen, maar nu was de eerste dag dat ik echt op stage moest staan. Ik moet zeggen dat ik het aangenaam vind. Mijn mentor Thomas is enorm rustig en heeft wat moeilijkheden om zijn Engelse woorden te vinden. Vandaag hebben we mijn sleutels en toegangskaart in orde gebracht alsook mijn persoonlijk alarm. Het is zo dat ik op een dienst sta waar mensen zitten die een misdaad begingen maar door hun psychiatrische stoornis niet in de gevangenis moeten.
Het is echt vreemd, ge zou het die mensen echt niet geven. Ge hoort zo dat er een iemand vermoord heeft, een ander mensenhandel van in Thailand regelde of op zijn vrouw sloeg. Die mensen lijken heel vriendelijk maar tegelijkertijd soms wereldvreemd en teleurgesteld in hunzelf en de situatie waar ze in terecht gekomen zijn.
Zoals ik al zei was het heel rustig. Om elf uur was mijn rondleiding ten einde en hebben we gewoon gewacht tot het middagpauze was om te kunnen eten. In de namiddag hebben we fika gedronken met enkele bewoners om ze te activeren, om in andere activiteiten die wel een doel hebben, deel te nemen. Nadien moest Thomas naar de tandarts dus ik was om 15u al naar huis. Vanaf morgen moet ik elke dag van 7.30 tot 16.15 op stage. In de vrije tijd dat ik heb ga ik proberen om wat taken te maken zodat ik 's avonds wat relaxer kan zijn. Ik mag ook later komen omdat er 's morgens enkel een overdracht is die in het Zweeds verloopt. Maar of ik nu om 6u opsta of om 8u, uit bed ga ik toch niet willen. Op die manier krijg ik iets gedaan op mijn dag en zit er wat structuur in.
Ik vind het aangenaam op stage, maar heb toch een beetje spijt dat het geen fysieke revalidatie is. Op het examen ga ik die ervaring niet kunnen gebruiken (fysieke revalidatie is het enige examen dat ik nog heb in België, en ons was verteld dat Zweden enkel fysieke was, niet dus). Langs de andere kant ben ik ook blij dat ik bij een rustig persoon als Thomas op stage sta, want als ik Tine hoor vertellen is haar mentor heel chaotisch, wat ik soms kan verdragen, maar mij misschien ook wat schrik zou aanjagen.
Ik heb enorm genoten van het weekend met Khristine. Alles
was redelijk goed geregeld, ons dagen zaten gevuld en we hebben van de zon
kunnen geniet. Alleen spijtig dat er door het paasweekend veel dingen gesloten
waren, of op andere uren pas opengingen/reden/varen.
Vrijdag
Ben ik Khristine gaan ophalen aan de luchthaven. Ik heb er
een uur staan wachten, en telkens er mensen toekwamen hoopte ik dat ze er bij
zat, ookal was haar vliegtuig nog niet eens geland. Na het nodige geknuffel
hebben we de bus genomen naar het centrum van Göteborg om daar even rond te
lopen en de volgende bus te nemen. De gehele tijd hebben we zitten praten en
nooit verder dan 10cm van elkaar weg geweest. Eens aangekomen in het hotel was
Khristine verbaasd over hoe mooi het was en al het lekkers die op de tafel
stond. Ik had twee bedden tegen elkaar gezet zodat we een slaapeilandje kregen
i.p.v. twee aparte bedden.
Zaterdag
Hebben we lekker lang uitgeslapen en het gratig ontbijt
gemist. Dus zijn we maar meteen overgegaan op het middagmaal. We konden uit een
aantal dingen zelf kiezen en als dessert was er een lekkere verfijnde
chocoladetaart. Nadien zijn we naar het winkelcentrum geweest waar Khristine
heel gelukkig was met haar nieuwe mini-handtas en mini-portefuille. Ze heeft
vanaf nu ook een horloge, ze is het alleen nog niet gewoon :p. Maar de kleren
hier vond ze toch niet zo mooi. Omdat er verder niet veel meer te beleven viel in
het winkelcentrum zijn we snel eens naar ons appartement komen kijken om op
tijd terug te zijn voor onze voetmassage. Het was een reflexorische voetmassage
met een spiritueel tintje aan. Ik vond het nog aangenaam maar de plaatsen die
pijn deden ging ze extra behandelen zodat het nog meer pijn deed. Het idee was
dat deze pijn van ergens komt, stressvolle situatie, angsten, overdreven
arbeid, en dat ge zich vastzet in bv uw maag. Door op de plek van de voet de masseren
dat met de maag overeenkomt moest ge tegelijkertijd die pijn proberen loslaten
en laten verdwijnen. Ik moet eerlijk toegeven dat de pijn verminderde maar niet
echt weg was. Khristine vond die pijn net iets minder leuk.
Zondag
Steven kon niet uit bed. Maar dat was geen verrassing. We
hebben lekker ontbeten en voor we naar Gränna vertrokken zijn we eerst even
mijn schoolcampus gaan bezoeken. Gränna zelf is mooi, maar veel valt daar niet
te beleven. Ene Andree was een poolreiziger en nu is alles in die stad naar die
persoon genoemd, ook het eethuis dat me toen het ultieme geluk bezorgde. Buiten
in het zonnetje zitten met hamburger en frietjes, naar mensen gapen, iedere
levensgenieter weet waar ik over spreek. Nadien zijn we enkele winkeltjes enzo
gaan bezoeken waar Khristine alle souvenirs voor haar ma gevonden heeft en waar
we veel snoep hebben gekocht. Die typische rood-witte, J-vormige snoep word
daar gemaakt. Nadien zijn we naar het eilandje Visingso geweest waar er enkel
kan gewandeld of gefietst worden. Om onze avond in stijl af te sluiten zijn we
in La Mia Pizzeria tegen ons appartement een gigantische pizza gaan eten,
geloof het of niet, zelf ik ALS Khristine hebben volledig te pizza opgekregen.
Ik kan u zweren, ze zijn groooooot. We waren toen te moe om nog naar de cinema
te gaan en zijn gewoon meteen huiswaarts (of hotelwaarts dan toch) gekeerd.
Maandag
Khristine kon niet uit bed (yes, ik niet alleen). Na
schandalig lang snoozen hebben we ontbeten en ons klaargemaakt voor ons
vertrek. Eerst effe een stop gemaakt in ons appartement om wat gerief af te
zetten en mijn sporttas te maken die Tine later de op avond mijn in
drughandelaars stijl gaat overhandigen in het station. De fitness was maar tot
21u open en ik was pas om 20u in het station, dus was dat de enige mogelijkheid
om alsnog te kunnen gaan trainen.
Dus omdat we moesten wachten op onze bus in het station
hebben we een overdreven grote muffin en cookie gegeten met een super glas
chocomelk. In Boras was er geen zak te beleven, alles dicht. Maar wat wel open
was, was het lekkerste steakhuis van Zweden. We kregen de menukaart met veel
suggesties op, maar we wezen promt naar buiten dat we de steak met gebakkan
patatjes wouden dat zo smakelijk stond uitgebeeld op een plakaat. Na ons vol te
proppen met de steak van ons leven zijn we vertrokken naar Göteborg waar we ons
laatste uur samen op bankjes konden doorbrengen.
Hieronder (of boven, ik weet niet waar ze gaan komen) heb ik
enkele fotos gezet. Meer zijn er te zien op facebook
Vandaag hebben we onze laatste les gekregen hier in Zweden. Het ging over ethiek. Het zit er al op, niet te geloven. Alle, stage en examens nog, maar dat gaan we even per ongeluk vergeten.
Ik heb weer vriendjes gemaakt in de fitness. Mijn 3e al. Steven was zichzelf helemaal aan het uitleven op de bokszak toen er iemand kwam vragen of hij wat tips wou. Steven antwoordde natuurlijk met: altijd welkom. De kerel zei dat mijn slagen krachtig waren, maar mijn techniek de wensen over liet. Ik had al zo'n een gevoel, maar zat daar niet echt mee in. Maar ik heb zijn advies opgevolgd.
We hebben een tweede fiets gekregen, dus zijn we vandaag naar school gefietst. Rickard doet zijn uiterste best om het voor zijn buitenlandse studenten zo aangenaam mogelijk te maken.
Gisterenavond zijn Tine en Sarah naar de cinema geweest. Toen ze terug thuis kwamen was Sarah een beetje te moe om terug naar huis te gaan. Dus we hadden bezoek voor een nachtje. Ik ben in Tine haar kamer gaan slapen zodat ze geen last kan hebben van mogelijks geronk. Een geluk dat Khristine altijd voor mij in slaap valt, kheb haar dus ook nog nooit horen zagen dat ik snurk :p.
Vandaag lijkt zo een beetje op een Belgische zondag. Eerst lang slapen, dan eten en in de namiddag een beetje voor school werken. Tine gaat om 19u skypen als vergadering voor hartekamp dus dan ben ik naar de fitness.
Morgen hebben we een seminarie over wetenschappelijke artikels en dinsdag les over ethiek. En dat was het dus alles van lessen in Zweden. Nadien hebben we 3 weken stage waarop examens volgen.
Die dinsdag ga ik dan ook naar het station gaan kijken voor informatie over Gränna en vragen of het nodig is om de bussen op voorhand te reserveren. Want het zou wel eens kunnen druk zijn door de paasvakantie en we hebben al gehoord dat mensen niet meer op de bus kunnen omdat er geen plaats meer was. Reserveren dus !!!
Nog 5 keer slapen, zowat het enige dat in mijn hoofd zit ...
In tegenstelling tot de meeste nachten waar ik 10-12 uur kan slapen heb ik nu maar 4 kunnen doen. Denken en draaien, draaien en denken, dat juiste plekje niet meer vinden, omgekeerd in bed gaan liggen, half uit bed hangen, eens naar toilet gaan, iets eten, licht aan doen en staren, licht uit doen en weer denken en draaien, .... iedereen kent dat wel.
Dus resulteert dit in een redelijke zombiedag. Ik kon natuurlijk geen betere dag uitkiezen. We moesten een groepswerk presenteren en een Erasmus naar België promoten. Ik ben naar de fitness geweest met een pijnlijke linker schouder, kheb 2 persoonlijke records gebroken, mij doodgezweet op de fiets en de bokszak murw geslaan. Resultaat = alle frustraties en vermoeidheid weg + schouderpijn verdwenen. En wie durft beweren dat rusten goed is !!
De meeste van ons taken zijn er door. Dus kunnen we ons concentreren op stage, examens en casussen. Wie vind dat deze blog soms saai word, wel, da wilt zeggen dat die dagen hier soms gelijkaardig verlopen.
Maar misschien gaan we morgen iets doen met het mogelijke goede weer. Vrijdag is het weer after-work (= eten voor dood) en zaterdag gaan we naar de cinema samen met Sarah.
Nog even een link naar de titel: nog 9x slapen en Khristine is in Zweden. Als ik nu probeer ook een aantal keer in de middag te slapen, zou ze hier dan vroeger zijn ???
Eergisteren hebben we gedineerd met Mieke (docent) en Sarah en Marjolein. Het was een aangename avond waar iedereen zich propvol heeft kunnen eten. We hebben nog een tijdje zitten praten over vanalles totdat Desimpelaere terug naar haar hotel moest gaan om zich uit te rusten voor haar laatste lesdag in Jönköping.
Gisteren was dan een luie dag op gebied van schoolwerk. Ik ben opgestaan, naar de fitness geweest, gaan eten in de after-work en 's avonds op mijn gemak thuis naar filmpjes gekeken. Tine is die avond om haar broer gegaan aan de luchthaven. Ze hebben een auto gehuurd en gaan hiermee Jönköping - Stockholm en Göteborg verkennen. Ik ga op die momenten wat achterstand op gebied van schoolwerk proberen inhalen. Ik ga mij niet doodwerken maar wel elke dag iets doen. Want 14 dagen later komt mijn Lieve Pruts naar hier. We gaan zaterdag naar Gränna (een stad zoals Brugge) en zondag Jönköping verkennen. Ik kan niet vertellen hoe blij ik ben, maar neem gewoon aan dat heel erg is :p.
Nadien volgen stage en examens dus ik denk dat de laatste maand zeer snel zal voorbijgaan.
Morgen is het een feestdag, want dan zijn Khristine en ik 4 jaar gelukkig samen. Toch wel het vermelden waard vind ik. Dus het weekend dat ze komt gaan we er dubbel en dik van genieten.
Ik heb gisteren van Tine mijn verjaardagscadeau al gekregen, veel te vroeg, maar het was eigenlijk wel goed. Haar broer heeft curry-ketchup meegebracht. Man, was ik blij. Hier vind ge dat dus niet en ik vind eerlijk gezegd de versie met tomaten niet zo lekker. Dus bij deze zullen mijn eitjes 10x beter smaken.
Er is een lerares vanuit Artevelde naar hier gekomen om een aantal workshops te geven waar wij er mogen één van hebben. Terwijl ze hier toch in Jönköping was wou ze graag onze stageplaatsen zien. Samen met Rickard zijn we eerst naar de psychiatrische afdeling geweest waar ze alles wou weten over de werken, omdat ze zelf ook gewerkt heeft in de psychiatrie. Nadien zijn we naar de stageplaats van Tine geweest, de (fysieke) revalidatieafdeling, van hetzelfde ziekenhuis. Door naar de stageplaatsen gaan (voor de fysieke) heb ik opnieuw zin gekregen in ergo. Ik merk dat ik eigenlijk uitgestudeerd ben en wil gaan werken.
Nadien zijn we een wandeling gaan maken rond het meer en een taartje gaan eten in het hotel van Desimpelaere. Morgenavond komt ze langs om een aperitiefje te drinken en daarvoor komen Sara en Marjolein koken (de twee studenten maatschappelijk werk uit België). Dus moeten we zien dat ons appartement toch iets wat gekuist is.
Gisterenavond zijn we in de Mormoonse kerk Zweedse les gaan volgen. Het was best moeilijk. Veel letters worden anders uitgesproken dan bij ons. Als er een zachte klinker na een medeklinker staat, dan word die anders uitgesproken. De andere details zal ik jullie besparen, weet gewoon dat het meestal anders is dan het lijkt. Nadien werden we uitgenodigd om met hun mee te eten waarop een een lezing volgde. Ieder geloof wil waarschijnlijk meer leden, maar omdat we onszelf nog geen Mormonen zien worden hebben we vriendelijk geweigerd.
Hier in Zweden is het de gewoonte om de vrijdag na het werk met de collega's iets te gaan eten. Tussen ongeveer 16 en 19 doen veel restaurants en cafees hun deuren op met heel wat lekkers in huis voor een zeer lage prijs. Ik heb 450 kroon moeten betalen om te eten a volente en 1 drankje. Das dus maar 4,5 euro, maar het is wel zo als men nog eens wil gaan drinken dat men 3.5 euro moet betalen, dus toch ook weer niet zo goedkoop.
We zijn daar nog wat blijven zitten met een zwanger gevoel. Met we bedoel ik: Tine, mezelf, Sara en Marjolein (2studenten maatschappelijk werk uit België) en 3 Australische jongens Het was er gezellige, een leuke drukte maar geen overrompeling Nadien zijn we alleen voor 2 uurtjes naar ons kot geweest om wat uit te rusten en later die avond zijn we een cafeetje gaan zoeken, want hier in Zweden zijn er veel plaatsen om te dansen, maar weinig om te zitten.
Toen we allen weer samenkwamen (afgezien van de Aussies) was Sara haar proteffeuille gestolen, dus zijn we met ons allen naar de school geweest om via internet proberen haar kaart te blokkeren. Dat ging natuurlijk niet, een geluk dat haar moeder dat van in België heeft kunnen doen. Van Zweden naar cardstop bellen gaat dus blijkbaar niet.
Nadien zijn we naar een sportcafe geweest. Het was daar enorm druk, maar wel gezellig, daar wil ik wel nog eens gaan. Enorm zatte mensen of ruziemakers worden meteen buiten gezet door de security, en er was veeeeeel security.
Dus vrijdagavond was leuk, zaterdagmiddag zal wat minder zijn want we moeten vanalles doen voor school :(
Soms frustreer ik me hier dood. De Zweden nemen alles zeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeer opt gemak. 1 uur les en dan 20 minuten pauze, komaan. De lessen zijn heus niet moeilijk of intensief, het is een beetje als naar een film kijken uit de jaren 50, alles is overduidelijk, uitgemolken en lijkt eeuwig te duren. Als er dan een groepswerk moet gemaakt worden, zitten ze teveel aandacht te besteden aan details en twijfel over ieder woord dat ze opschrijven. Maar dit zorgt er zeker niet voor dat we tot een goed eindproduct komen. We moesten een video maken waar een groepsessie tezien was, het is gewoon schamelijk belachelijk, durf zo iets bij in België afgeven en ge moogt herbeginnen voor maximaal de helft van de punten. En morgen hebben we weer zo een groepswerk, ik kijk er al naar uit. Een geluk dat de mensen op zich nog leuk zijn behalve die ene die denkt dat ze supercool is 'zucht'.
Moesten ik bijvoorbeeld in Spanje of de Filipijnen zitten zou ik mij dat minder aantrekken omdat het algemeen geweten is dat ze traag werken. Maar ze hebben hier zo een rijke economie en alle welvaart, maar ik snap eigenlijk hoe die daar geraakt zijn want ik vind de meeste mensen echt lui, en niet dat ik zo een workaholic ben he. Het vervelenste aan gans de zaak is dat we voor België veel moeten doen en samen met dat beetje van in Zweden word dat natuurlijk heel veel, en als ze dan uwen tijd zitten verkloten op bovenstaande manier komen er frustraties boven.
Ik zal eigenlijk heel blij zijn als het school gedaan is. Ik heb vanaf het begin van mijn 3e jaar absoluut geen zin meer. Ik wil niet beweren dat werken samen met een huishouden eenvoudig is maar volgens mij wel aangenamer. Na uw werk komde thuis en moet ge er niet meer aan denken en moet ge u focussen op huishouden en nadien als er nog tijd is op uw hobbies. Maar nu is het zo het ganse dagen hetzelfde is. School, thuiskomen, taken, eten, taken, film/hobby, slapen. Een geluk dat ik ga trainen om die sleur te doorbreken. Dusja, ik probeer elke dag iets te doen en mijzelf mentaly sane te houden, maar ik kijk toch uit naar het afstuderen.
Is het eigenlijk niet erg dat zowel studenten als leerkrachten zeggen dat het 3e jaar eigenlijk tezwaar is. Dus zijn ze nu aan het proberen om al de taken op een andere manier te verdelen. Say what ? Laat er toch gewoon een aantal onozelheden vantussen. Dan vind het Zweedse systeem toch beter, ze geven enkel het essentieële (zou zouden wel wat sneller mogen gaan, maar toch). Ik denk dat ze in België graag veel schrijven en papier verspillen. Zaken als casussen vind ik ubernuttig en taken waar men iets van bijleert, maar taken als uzelf situeren in een kwaliteitsmodel lijken mij eerder zinloos.
Ahja, nog effe en ik ben er vanaf. Kheb ergens een zin gelezen die me lang zal bijblijven:
"to practice without theory is to set sail an uncharted sea; theory without practice is not to set sail at all"
Wel ik vind dat we genoeg theorie gehad hebben en ik kan niet veel meer verdragen, zeker niet als het me super onrelevant lijkt.
Tot zover mijn ongezouten mening, alhoewel ik denk dat dit voor bijna alle studenten geld die in hun laatste jaar zitten
Kzit om 1u 's nachts nog druk aan mijn casus bezig. Ik heb een psychiatrische patiënt gekregen en moet voor hem enkele activiteiten verzinnen en die uitwerken. Maar ik moet niet zagen want het is mijn eigen fout, moest ik wat vroeger opstaan kon ik dat ook overdag doen, maarja. Eigenlijk heb ik geen probleem me deze manier van werken, 's avonds laat, in alle stilte, zonder afleiding.
Gisterenavond is het laat geworden omdat we naar de saaiste batman film ooit hebben gekeken (batman begins). En ik kon niet slapen gewoon omdat ik de ganse tijd aan het uitkijken was naar mijn eerste training maandag. Het is zo dat ik een nieuw programma ga beginnen. Het is zo dat volgens Rippetoe's beginnerprogramma het de bedoeling is om elke training meer gewicht te kunnen heffen, maar dat blijft niet eeuwig doorgaan. Dus bij deze ben ik half-gevorderde geworden (ik vind eigenlijk geen mooier woord voor 'intermediate' en intermediair klinkt raar, kan iemand mij helpen?) en ben ik Bill Starr's 5x5 (de Madcow Intermediate version) begonnen. Hier is het de bedoeling om op maandag bv 100kg te heffen voor 5 herhalingen en dan vrijdag 105 voor 3 herhalingen, zo zou men de volgende maandag klaar zijn voor 105kg voor 5 herhalingen enzoverder tot men weer een plafondfenomeen bereikt. Wanneer dit een aantal keer voorkomt kan men aan het gevorderde stadium beginnen, maar dat is nog VER weg, de meesten geraken zelfs nooit zo ver.
Voor de rest sla ik soms de dagen door elkaar in Zweden, zeker als we geen les hebben. En ik schrijf ook niet zo geregeld meer op mijn blog, maar belangrijke dingen zal ik wel niet vergeten zeker. Vandaag zijn we naar de grote COOP gaan winkelen en redelijk wat eten meegebracht.
Kben ook blij dat nu geregeld is om Khristine naar hier te krijgen, de vlieger is al geboekt, nu nog juist de jeugdherberg/hotel op de hoogte brengen van dit hoogstaand bezoek.
Dit was het voor nu, kben moe en ben beu op de laptop gezeten
Het weekend in België heeft mij goed gedaan. Ik ben blij dat ik iedereen nog eens gezien heb vrijdag. Ik ben teruggekomen met de instelling om wat meer te werken voor school.
Vliegtuig en bussen waren comfortabel. Maar alleen spijtig dat we buiten moeten wachten op een overstap. Het busstation en treinstation waren allebij dicht. Eigenlijk schandalig, we moesten 1u in de kou staan wachten. Ik ben eens effe de stad gaan verkennen, die was ook zo dood als zijn kan. Maar op het einde van een grote winkelstraat stond een kerk op een heuvel. Ik wou eens proberen binnen gaan, maar ook vast. Ik heb dan eens door het sleutelgat gekeken. ik heb niets gezien, maar ik kan u verzekeren dat het eigenlijk griezelig is om op 0u een kerk binnen te gluren op een afgelegen heuvel.
Aangekomen in Jönköping was er geen bus meer, een geluk dat er een taxi passeerde en 5euro per persoon vroeg om naar huis te rijden. Wat goed meeviel, want tevoet is het gemakkelijk een uur wandelen in de sneeuw. Daarboven was mijn valies ook nog eens kapot, mijn handvat is afgeschoten.
We hebben die nacht nog onze facturen gevonden en deze vandaag betaald. Ze hebben zo lang gewacht met die te sturen, maar dan zat er wel een briefje bij waarop stond 'pay this as soon as possible'. Het is ongeveer elk 260 euro per maand.
Vandaag ben ik na het avondeten als een blok in slaap gevallen, ik ben nog proberen opstaan, maar lag nog half in bed half op de grond te slapen, Tine heeft er een filmpje van op Facebook gezet.
Gisteren was ik bijna mij portefuille verloren, een geluk dat Tine het had gezien. Ik was al eens mijn studentenkaart, fitnesskaart en buskaart verloren, maar dit was veel erger geweest.
Ik heb de lessen die we gemist hebben eens afgedrukt. Of terwijl moesten mensen er veel bijschrijven, of terwijl hebben wij 2 oersaaie intro-lessen gemist. Hier geven ze eerst altijd les, dan workshops en nadien casussen. De lessen zelf zijn meestal opgebouwd uit een les met overzicht, met daaropvolgend lessen over de verschillende onderwerpen binnen dat model. Dus, niets gemist :D.
Hier enkele foto's voor al de mensen in België die klagen over de sneeuw.
Er staat ook filmpjes op facebook
Ik wou vandaag naar de fitness gaan, maar de bussen reden niet, hopelijk zijn er binnen enkele uren sneeuwruimers gepasseerd en kan ik toch de bus nemen.
Gisteren zijn we met de groep uitgegaan. Eerst zijn we met ons allen op een appartment van Anne (klasgenoot). We zijn pizza gaan halen (ik spaghetti) en hebben ons ginder volgeboeft. Het is er de gewoonte om u thuis eerst zat te drinken en dan pas uit te gaan, want alcohol in pubs is duur. Tine, ik en Viktor waren zelfs niet tipsy, maar de anderen hadden er op momenten toch goed van. We zijn dan tegen 21.30 naar de Academian gegaan. Ik ben binnen geraakt met mijn bandje dat ik terug aan elkaar heb geplakt met plakband. Foto's hiervan zijn te zien of facebook.
Mensen in Zweden hebben niet graag dat je naast hen op de bus zit, maar met 4 tesamen naar toilet gaan kan dan geen kwaad blijkbaar. Er was ons verteld dat er heel veel volk ging zijn en dat ze sletterig zouden gekleed zijn. Geen van beiden was waar. Maar ik heb dit nogal gehoord van 'veel volk', ik denk dat hier niet weten wat veel volk is. 'S morgens in Gent proberen den bus of tram proberen nemen, met als voordeel dat je niet kan omvallen omdat iedereen zo dicht op elkaar staat, dat is veel volk. En van dat sletterig was ook niet veel aan. Het was eigenlijk heel vergelijkbaar met België.
Het is hier wel zo dat een een cafe of dancing maar 5u mag open zijn, dat wil zeggen dus van 21u tot 2u. Maar het meeste is al dicht om 22u, zoals de cinema enzo. We zijn dan om 23u naar huis gegaan, zodat we er de volgende dag op tijd uitkonden. En dat was ook zo.
We hebben vandaag over psychiatrische modellen bezig geweest. Nadien hebben Tine en ik de bibliotheek bezocht en wat boeken voor ons eindwerk meegenomen. Kben fier op mezelf, ik heb al uit 1 van de 3 boeken het meest belangrijke gehaald en in Word opgesteld. Ik moet er hier gewoon voor zorgen dat ik niet uit het oog verlies, we moeten zoveel doen. Mij kende resulteert dat in alles chaotisch doen en niets afgewerkt krijgen. Dus dat is hetgeen waar ik nu op let en dat mij lukt. Voor mij een hele prestatie.
Deze avond opnieuw gaan trainen. Kheb mijn eerste vriendje gemaakt in de fitness. Het was een bicep-curler die mij vroeg om te hem te helpen op zijn sticking-point (forced reps with assistence noemen ze zo iets). Het leuke is wel dat ik altijd het squatrack voor mij alleen heb. In Zweden trainen ze allemaal hun armen, en vanaf ze iets zwaardere gewichten gebruiken nemen ze handschoentjes en trainen ze in kooien met gelijders. Ik snap niet waarom, alsof wanneer je ooit iets boven je hoofd moet wegzetten dat dit dan ook in gelijders gaat zitten, maar kom, het zal wel aan mijn veel te praktische ingesteldheid liggen. Maar ik klaag niet, zoveel te beter voor mij, dan kan ik het leuke speelgoed gebruiken.
Ik moet dringen wat meer slapen, want ik val bijna in slaap in de lessen of tijdens groepswerken. Mijn medestudenten maken grapjes dat ik zit te dutten met mijn ogen open, misschien hebben ze wel gelijk. Maar dit komt omdat ik tot een uur of 21-22u werk voor school en nadien begin te skypen of na films kijk tot 2u ofzo. Het is zo een beetje een combinatie van veel werk maar weinig zin. Ik probeer mijn best om zo stukken af te werken en dat lukt wel, dus daar ben ik fier op.
Ik heb al enkele keren proberen contact opnemen met mijn contactlerares in Zweden voor mijn keuzemodule. Maar die reageert niet op mijn mails, ik geraakt niet op de website en moet tegen 22/02 een taak indienen. Ik heb dan proberen mijn contactpersoon in België contacteren, maar ik kreeg een automatische mail terug dat die in krokusvakantie is. Dusja ... Ik heb nu aan Rickard gevraagd wat ik kan doen en we zullen wel zien. Als het niet doorgaat is het ook voor volgend jaar. Ik zou eigenlijk zelfs blij zijn moest het zo zijn. Voorlopig sleur ik mij zo een beetje door het schoolwerk, zonder te weten hoeveel het is -ik wil/durf niet kijken- en met een zeker onverschilligheid.
Sebiet eten maken en dan gaan fitness, ookal ben ik moe, als ik die bar zie met 100kg aan en omhoog duw zijn even alle andere onaangename gedachten weg en voel ik mij goed. Want in dit ben ik wel goed in, gewoon duwen en blijven duwen totdat die hoop ijzer die eigenlijk alleen maar naar beneden wil weer omhoog moet, met of tegen zijn zin. Hier blokkeert mijn hoofd niet, hier komt alles vrij, word mijn hoofd leeg en gaat alles beter...
6.00 opstaan ... 6.45 vertrekken
De eerste frisse lucht
Ica supermarkt + bushalte in de verte
Beste pizza in de buurt
Bus is er NU, well duh
Hotel waar ik en Khristine verbleven
Bushalte Psychiatrivägen na 20min
Eerste zicht van de bushalte
Stageplaats, HUS C5
Alles is met kaart en code beveiligd
Waarschijnlijk de moeilijkste deur die we moesten doen 
Reflection
Zielig
Tine geniet
's nachts
Hotel
Bibliotheek
Plein campus
Khristine blij bij het zien van Zwanen
Oude apotheek in school
Sofia Kerk in Jönköping
Voldaan bij Andree
Snoepwinkel
Altijd warme voeten
Kasteel op Visingso (eiland in midden van Vattern-meer)
Gränna
Boras
Super lekkere steak
