Plumeau is een lapjes Maine coon-kattin die ik zelf groot gebracht heb. Ze was een ongelofelijk schattig katje toen ze nog klein was: een pluizig bolletje met vier pootjes en een staartje dat altijd maar in de lucht zwaaide. Toen ik haar kocht, had ik er geen idee van hoe ik haar zou noemen. Een naam als "Pruts" of "Snoes" zag ik niet zitten. Ik wou een naam die écht typerend was voor haar: iets wat onlosmakelijk bij haar hoorde. Een paar dagen koos ik voor de naam "Plumeau". Gekke naam voor een poes of toch niet?! Nee hoor! Het viel me meteen op dat deze poezzzzin graag met haar staartje zwaaide en overal tegen streelde. Ging ze langs een kast, een mens of een hond voorbij, dan streelde ze die prompt met haar staart. Ze heeft dan ook een grote, pluizige staart en dat heeft te maken met haar ras. En zo kwam Plumeau aan haar 'titel'.
Kort na de aanschaf van Plumeau kocht mijn broer er nog een kleine poes bij, zo zat Plumeau niet te vaak alleen.Manou heette haar zusje. De twee waren altijd in elkaars gezelschap te vinden. Ze konden echt niet zonder elkaar. Ze lagen samen te slapen, gingen samen eten, wasten elkaar van kop tot teen... Jammer genoeg ging de zusterliefde dan toch teniet, toen Plumeau voor het eerst kittens kreeg. Ze kreeg vier schatjes van poessie-babietjes maar Manou moest er niets van hebben.
Als een échte mama zorgde Plumeau voor haar kroost. Ze bleef altijd in de buurt van de babie'tjes maar ze liet wel toe dat we haar kleintjes eens oppakten en streelden. Maar als het haar wat te lang duurde, dan kwam ze wel eens piepen. "Hey vriend, dat is wel mijn kleintje en niet het jouwe hoor", kon je in haar oogjes lezen. Toen de kleintjes groot genoeg waren en ze al helemaal op hun eentje de wereld gingen ontdekken konden we ze meegeven aan een boer die poezen nodig had voor het verjagen van de muizen in de stallen. We kenden de boer goed en hebben dan ook met veel vertrouwen de kindjes van Plumeau meegegeven. Toch, een traantje was niet ver weg.
Er was wel één poesje die mijn ouders wilden houden, en ik doopte haar 'Sterre', dochter van Plumeau,omdat ze helemaal roestkleurig was. En op één of andere manier deed mij dat aan de sterren denken. Maar vraag mij nou aub niet hoe. Afijn, Sterre-dochter van Plumeau, was ook langharig als haar mama en haar net dezelfde grote pluimstaart. Een ongelofelijk lief kattinnetje maar wel ééntje dat altijd een beetje achterliep op z'n ontwikkeling. Als alle poesjes al konden lopen, kon zij het nog niet. Als alle poesjes brokjes konden eten, kon zij dat nog niet. Als alle poesjes naar de kattenbak konden gaan, kon zij dat nog niet. Hoe gek het ook klinkt, maar Sterre, dochter van Plumeau, was altijd een stapje achter in de ontwikkeling. Ach wat kon ons dat maken, ze was gezond en gelukkig!
Toen ik dan alleen ging wonen, toen heb ik mijn Plumeau ook meegenomen naar m'n nieuwe huisje. De eerste dagen verliepen wat onwennig maar ze werd het algauw gewoon. Het belangrijkste voor haar was dat ze de voeder-en drinkbak wist staan en o ja de kattenbak natuurlijk! Ik had ook een reuzengrote krabpaal gekocht waarop ze kon liggen, krabben, spelen met grote touwen enzovoort. Mijn schatje mocht niks te kort komen! Het moest een waar poezenleventje zijn voor haar!
Jammer genoeg brak ze een paar maand daarop haar pootje in de tuin. Ze was gaan wandelen en toen ze terugkeerde van haar wandeling sprong ze onstuimig op het hekken waarbij haar poot bleef steken en ze omviel. "Krak" hoorde ik en toen wist ik meteen hoe laat het was. Ze schreeuwde het uit terwijl ze daar bleef hangen aan het hek. Nog een geluk bij een ongeluk dat ik ook net in de tuin was! Ik ben naar haar toe gelopen en ik heb ze proberen vast te houden en haar uit haar benarde positie proberen te bevrijden. Dat was weliswaar niet zo vanzelfsprekend, een poes in nood kan nogal gevaarlijk zijn... zoals iedereen wel weet... Ik heb haar losgemaakt van het hek, eens zachtjes gevoeld en toen direct de dierenarts gebeld. De dierenarts van wacht dan wel want het was een zondag. We zijn toen meteen naar hem toe gegaan en de diagnose was inderdaad niet zo prettig: gebroken poezen-pootje. Ze moest een nachtje bij de dierenarts blijven waar ze onder narcose zou gebracht worden, er RX foto's genomen zouden worden van haar poot en ze gespalkt zou worden. Wellicht kan je je nu wel voorstellen hoe ik gehuild heb. Mijn sterretje, mijn pareltje, mijn Plumeautje! Ik moest haar achterlaten bij de dierenarts met haar gebroken poot. Kon het nog erger?! Thijs en ik zijn de dag daarna zo snel mogelijk teruggegaan waar we een Plumeautje terugvonden met een gespalkt pootje.
Welkom, hartelijk welkom tussen onze sterretjes...
Laat me misschien eventjes mezelf voorstellen... Mijn naam isTineke, ik ben 21 jaar oud en afkomstig uit de regio Kortrijk. Ik ben tot mijn 16de enig kind geweest, daarna heb ik een broer erbij gekregen die drie jaar ouder is dan ik. Gek?! Nee hoor, denk maar eens goed na... Nou goed, sinds een paar jaar geleden ben ik afgestudeerd als Verzorgende omdat ik van kleins af aan geïnteresseerd ben in pathologie (ziekteleer). In sommige mensen hun ogen is dit een bizarre interesse, maar voormij werkt ze uitstekend: ik kan me er prima mee zoet houden.
Nou genoeg over mij, nu ga ik u even het tweede sterretje van onze familie voorstellen... Thijs, hij is 25 jaar oud en ook afkomstig uit de regio Kortrijk. Hij is altijd enig kind geweest in een tof gezin. Hij is een paar jaar geledenafgestudeerd als boekhouder, hij kan zich dus uitstekend bezighouden met cijfertjes.
Bij deze, het derde sterretje van ons gezin, en naar haar is deze blog genoemd: "Sterre". Thijs en ik hebben een hondje dat we Sterre genoemd hebben. Zij is nu net geen 6 maand oud en is letterlijk de ster van ons gezin. Ze gedraagd zich immers niet als een hondje, maar meer als een kind.
Dan komen we toe aan het vierde sterretje van ons gezin: "Cyber-poessie" zoals mijn mama hem aanspreekt, en om het juist te zeggen...Sybren, de eigenwijze kater. Sybren is een kater die we een goed jaar geleden ge-adopteerd hebben. Hij was een "dump-poes", mensen wilden hem niet meer toen ze verhuisden. En bij ons heeft hij weer een warmte thuis gevonden.
En nou hebben we bijna al onze sterretjes gehad, laat ons nu even kijken naar sterretje vijf, mijn parel van een sterretje... Plumeau, ongetwijfeld één van de liefste poesjes uit universum... Maar wellicht ook één van de meest gebrekkige poezen. Plumeau'tje zit nu al 4maanden lang in een kooitje omwille van een gebroken pootje. Niemand wenst dit zijn snoesjes toe.
Ah en hier hebben we dan het vijfde, en laatste, sterretje... Anouckofte "Nouckie" voor de vrienden. Een toffe, eigenwijze kattin van bijna een jaartje oud die niks liever doet dan spelen met Sterre en in de gordijnen hangen.
Misschien heb je het al gemerkt, maar elk van onze sterretjes is bijzonder belangrijk voor ons. We zouden werkelijk alles doen wat in onze mogelijkheid ligt, voor onze Sterretjes...
schattig katje toen ze nog klein was: een pluizig bolletje met vier pootjes en een staartje dat 
