Hier zit ik nu in Goma... Het is 16u30 en vanmorgen heb ik Masisi achter mij gelaten. Sahdia en ik zijn bij het ochtendgloren vertrokken . Nostalgisch hebben we vanmiddag al zitten terugkijken. Vooral de mooie momenten blijven hangen: de dingen die je hebt bijgeleerd (en dat zijn er veel), de Afrikaanse cultuur die je hebt opgesnoven, het Congolese bier dat je hebt gedronken, het Swahili dat je geleerd hebt maar vooral de vrienden en familie die je hebt gemaakt. Ook hebben we minder mooie momenten meegemaakt: geen bouw van een apotheek, stockbreuken, discussies, teveel regen , onveilige situaties, de caisse bouffe die niet klopt ...
Op het einde hou je enkel de goede herinneringen over en leer je uit de minder goede. Ik heb me de laatste 10 dagen vooral bezig gehouden met de evaluaties van mijn staf afwerken, rapporten geschreven, spoedbestellingen geplaatst, leningen aangegaan bij het Ministerie om stockbreuken op te vullen, maar het grootste werk: de stock central herinrichten. Vermits een nieuwe apotheek er nog niet aankomt heb ik me bezig gehouden met de stock te organiseren per familie, in alfabetische volgorde, etiketeren en vooral een poetsbeurt geven. Alle avonden ben ik dirty and wet met stoflongen teruggekeerd. Maar ik moet het zeggen, nu weet ik tenminste wat we in stock hebben en wat in welk lokaal staat. Het heeft bloed, zweet en veel vuiligheid gekost maar ben blij dat ik het zo kan overlaten aan Mathieu. Voor een volgende inventaris zal het alleszins gemakkelijker zijn. Maar de 10 dagen waren niet gemakkelijk: een staflid was ziek, een staflid was in conge, Mathieu was in Goma en door de cinquantenaire had iedereen 2 dagen verlof. Dus ook Daniel helpen in de apotheek met bestellingen, spoedbestellingen klaarzetten en bestelling klaarzetten voor de campagne fistule (operaties van vrouwen met fistule, hiervoor is een fistule-chirurg aangekomen) die maandag begint... Niet uitgebold dus
Maar ik had echt supergeluk met zo een geweldige equipe in de apotheek. We waren een hechte groep en heb het volste vertrouwen in Mathieu.
* ik heb de koks leren chocomousse maken en jawel, ze was heel geslaagd * nu niet alleen last van linkervoet, nu ook een blessure aan linkerhand. Teveel dozen verzeuld. * zondagavond hebben we een afscheidsfeestje gehouden voor alle staf MSF, een 100tal. * Ik heb een geit gekregen van mijn staf van de apotheek * Sorry, die geit hebben we ook opgegeten (aanpassen aan de cultuur) * Het afscheidsfeest was super: de staf heeft mooie dingen gezegd en gegeven. * Louis, onze haan, is nog altijd content bij zijn kip. * Morgenvroeg vliegtuig naar Kinshasa, zaterdagavond naar Brussel en ik land tussen 5u en 6u smorgens in den Belgique.
Jah, Het is zaterdagavond 19 juni. Vanmorgen ben ik hier aangekomen in Goma voor een weekendje relaxen, goed eten, goed slapen en vooral niets doen. De laatste 2 weken waren hectisch. Vooral stockbreuken oplossen: bellen, mailen... Deze week wilde ik nog een bezoekje brengen naar Nyabiondo maar door slechte staat van de weg en een spoedgeval moesten we rechtsomkeer maken.Volgende week meer geluk. Evaluaties van staff maken (is een groot werk als je dat grondig doet), rapport einde missie schrijven en een kleine farmaciegids schrijven. Mathieu heeft al bewezen dat hij het aankan. Ik kan met een gerust hart vertrekken.
* We hebben er een huisdier bij: een haan. We hebben hem Louis gedoopt. Maar niet iedereen is zo content met den Louis. Hij is geen groot licht maar kan lawaai maken als de beste. Enom 5u smorgens is dat niet altijd aangenaam * Maandag, als ik terug ben, ga ik de koks leren chocolademousse maken * Mathieu heeft vorige week getrakteerd voor zijn pasgeboren zoontje: Mwabilwa. * De opbouw van een nieuwe apotheek zal niet meer aan mij besteed zijn. * Het droge seizoen is langzaam voorbij aan het gaan. De volle 3 dagen dus. * Voor de 'cinquantenaire' heeft Primus (het locale bier, en niet slecht) een nieuw etiket ontworpen * Gisterenavond was het (en let goed op) 'Miss Masisi-verkiezing'. Met de 'worldpeace' en al Wel veel protocolairder. * tot nutoe zal mijn vliegtuig nog altijd landen in Brussel zondagmorgen 4 juli rond 7u
Begin deze week heb ik Raymond (assistent stock central) gevraagd of hij de baas van de stock central wil worden. Antwoord: affirmatief. Dus heb ik hem gepromoveerd en een post geopend om een assistent voor hem te zoeken.
En trots dat hij is
Begonnen aan het maandrapport, fouten in de stock opgezocht en de vervallen producten een nieuwe plaats gegeven (wegens plaatsgebrek stonden die in de tent en kunnen gemakkelijk gepikt en doorverkocht worden en ik dus in schuim en zweet).
Woensdagavond een kerstfeestje voor het afscheid van onze psychologe: lekker eten, kerstmuziek en versiering.
En donderdag: HALELUJAH!!!! De bestelling (die normaal moest toekomen in april) begint binnen te sijpelen: handschoenen, steriele compressen, catheters,... En ikke content Wel veel werk om de inhoud van de meer dan 100 dozen te controleren. Maar om nadien de rekken weer aan te vullen... zalig!
Van vrijdag tot dinsdagnamiddag neemt Mathieu zijn vaderschapsverlof en sta ik er opnieuw alleen voor. Maar gelukkig niet zo druk.
Het is nu zaterdag en net een geweldig onweer achter de rug. De paillotte waar we eten lekt binnen en het is daar nu bijna een zwembad. Altijd opletten op welke stoel je dan gaat zitten. Vanmiddag gaan we ons smijten op het maken van een tiramisu.
Mathieu heeft zijn zoontje hij die deelt (maar in swahili, dus ik ben het vergeten) genoemd. Geen Stephane dus, zoals ik had voorgesteld
Zaterdag 19 juni nemen we met 5 ladies (Sahdia, Kirsten, Mariana, Angela en ik) de auto voor een weekendje Goma. Woppppppa: feesten, lekker eten en voetbal kijken
Een farmacie bouwen zal niet meer voor mij zijn. Budget is overschreden dus er moeten offertes van Congolese firmas worden gevraagd. Dat vraagt tijd. Jammer, dus geen bière na een eerste pierre
Ik heb de koks hier leren gefrituurde geitekaasballetjes maken. Heel geslaagd
Hoe hamburgers te maken, was een beetje moeilijk. Geen flauw benul van wat het was. Brochetten dan maar.
Van maandag tot donderdag komt Felix, de kok van Goma, op bezoek: FEEST!!
Maandag iets nieuws uitgetest: gevraagd om een lasagne met pannenkoeken te maken. Vrij veel zieken die verteringsproblemen hadden. Hmmmmmmm, it wasnt me????!!!!
Savonds wordt er trouw een matchke badminton gespeeld.
Opnieuw veel regen
Normaal land ik in Belgie 4 juli. Maar dat is nog niet bevestigd. Door de onafhankelijkheidsfeesten van 30 juni, zijn de vluchten beperkt.. We zien wel.
De ene stockbreuk na de andere. De ergste waren nog de steriele compressen en niet-steriele handschoenen.
En al die stockbreuken omdat de bestelling van april nog altijd niet is toegekomen.
Nu, na vele mails naar Kinshasa vertrekt er zondag een vliegtuig naar Goma met materiaal.
We hebben hier oplossingen gezocht: niet-steriele compressen steriliseren, steriele handschoenen gebruiken en leningen aangaan.
Ook was er een discussie over 1700 ampoules oxytocine. Blijkt dat die nooit zijn opgestuurd naar hier, dusssss: stockbreuk. Ook die worden zondag overgevlogen.
Donderdag was het inventarisdag in de apotheek. En wat volgt na de inventaire? Une bière! Met de hele équipe terug naar ons stamcafé voor een pintje. Was gezellig.
Vrijdagmorgen hebben Mathieu en ik een powerpoint presentatie gegeven voor de artsen en verpleegkundigen over het Rationeel gebruik van geneesmiddelen. Daarna hebben we onze resultaten van ons onderzoek (bewaren van stock op diensten en het voorschrijfgedrag) meegedeeld. Ze waren allemaal enthousiast en akkoord dat er nog wel wat werk is in het ziekenhuis.
Zaterdagmorgen hebben we het zoontje van Mathieu bezocht. Na een korte fotoshoot zijn we vertrokken richting basis om aan het maandrapport te werken. Ik ga in Belgie de fotos ontwikkelen en opsturen.
Volgende week gaan we werken aan het maandrapport. Normaal is dat nu een taak van Mathieu maar hij zou graag op einde van week zijn vaderschapsverlof nemen en als we samenwerken is het sneller af.
Zondag: lekker niets doen behalve in zon liggen met factor 50 op mijn neuze. En een trip naar het ziekenhuis om tramadolampoules af te leveren.
Heb mijn eerste bevalling meegemaakt!! Woppppaaaa, nu nog een keizersnede en ik kan naar huis gaan
Mathieu is vrijdagmorgen om 5u voor de 5e keer papa geworden van een flinke zoon
We gaan waarschijnlijk in juni een weekend een trip organiseren naar Goma om naar het voetbal te kijken (en natuurlijk ook om uit te gaan).
Patrick, de kok die voor ons kookt op zondag gaat mij helpen met mijn tuintje. Ik heb geen idee meer wat plant en wat onkruid is.
Felix, de supergoeie kok van Goma, gaat een week voor ons koken. Woehoe!
Jozefien loopt in het ziekenhuis trots rond met mijn gouden schoentjes
het droge seizoen:dikwijls een tekort aan water in het ziekenhuis.
Heel warm
De première pierre van de nieuwe apotheek is nog altijd niet gelegd, maar heb al voorgesteld voor een bière met de logistieke- en farma- équipe
Deze week stond nog in het teken van onze bezoekjes aan de diensten in en buiten het ziekenhuis. Heel wat dingen die kunnen verbeterd worden: er worden geneesmiddelen bewaard in oude potten van andere geneesmiddelen. Op de potten: geen dosis, geen vervaldatum en zelfs soms geen naam of de naam van de vorige inhoud. Schandalig.
Ook op de spoed heb ik heruitgelegd hoe vaccins te bewaren. Doordat er onvoldoende electriciteit is, worden vaccins en insuline bewaard in koelboxen. Een ware ramp: de flacons zaten in vuile, doorweekte zakjes waarvan de etiketten niet meer leesbaar waren. Ook plakte het zakje tegen de koelelementen. Dus alle vaccins bevroren. Heb ze dus een grote koelbox gegeven met een isotherme doos in waar alles moet in bewaard worden. Ook een blad waar ze de temperatuur 2 keer per dag moeten op noteren en regelmatig de koelelementen vervangen. Soit, we gaan dat moeten opvolgen.
Donderdag zijn Mathieu en ik mee geweest met de clinique mobile naar Bukombo (net voor Nyabiondo). Heeeel interessant. In Bukombo is er een heel groot camp de déplacés. Mensen die gevlucht zijn voor het geweld in hun dorpen. Dus heel wat zieken daar. Ze leven daar in kleine hutjes die waarschijnlijk niet helemaal waterdicht zijn. De kinderen lopen daar meer in vodden rond dan kleren en van hygiëne is er niet veel sprake.
We hebben daar een paar gebouwen van een schooltje ter onzer beschikking. In het ene gebouwtje werd de triage gedaan en de kleintjes werden gewogen. Patiënten met koorts, hoest en diarree worden onderzocht.
Na de triage krijgen ze een carte de santé. Daarna gaan ze naar een ander gebouwtje waar we doeken hebben gehangen om 3 consulatieruimtes en 1 apotheek te maken. In 2 daarvan zat een verpleger die het onderzoek deed en daarna de behandeling op de carte de santé noteerde. Daarna passeert de patiënt langs de apotheek om zijn geneesmiddelen op te halen. We vroegen aan de mensen van de apotheek om de eerste 20 patiënten door te verwijzen naar Mathieu en ik. In het vierde deeltje hadden we ons burootje. Ik nam de kaarten aan en noteerde het aantal geneesmiddelen, antibiotica en injectables voorgeschreven, terwijl Mathieu vroeg aan de patiënt of die het gebruik van de geneesmiddelen had begrepen.
In 50% van de gevallen was dit niet het geval. Deels begrijpelijk want de 2 die de geneesmiddelen uitdelen zijn niet eens medisch!! Ze hebben dus geen idee hoe advies te geven. De patiënten zijn daar al minder (of niet) geschoold en hebben dus extra aandacht en uitleg nodig. Nog wat werk aan de winkel want het is zonde dat de verpleegkundigen een goeie diagnose stellen, goeie geneesmiddelen voorschrijven terwijl de patiënt de kuur niet of verkeerd uitneemt. Een goed projectje voor mij e
Tegen 10u waren we al klaar met ons onderzoekje en heb ik me buiten in de zon bezig gehouden met op een hoogstaand niveau een gesprek in het Swahili met de kindjes te voeren. Met mijn woorden die ik in het Swahili ken (koe, varken, kip, geit, ja en nee..) lukte dat vrij aardig
sMiddags boden ze een maaltijd aan. Op het menu: foufou (een slijmerig elastisch gerecht gemaakt van maniok) met gedroogde vis en bladeren van maniok. Ik heb vriendelijk gepast en gewacht tot ik terug thuis was om te eten.
Vanaf nu neemt Mathieu alle taken van me over en is hij verantwoordelijk voor de apotheek. Ik ga me bezig houden met een beetje klinische farmacie op de diensten.
Eerst en vooral iets doen aan de vele antibioticakuren. Alle, we gaan proberen. Ik ga samen werken met Angela en Marianna (expat arts en verpleegkundige).
Vrijdagmiddag naar de markt om pagnes te kopen. Je moet de economie hier wat steunen e. En vermits ik al veel kleren heb weggegeven, heb ik er andere nodig.
Daarna heb ik met Sadhia (logistiekster), Raymond en Mathieu de plannen voor de apotheek bekenen en de inschikking bekeken. Ze beginnen dus maandag met de consstructie. In retard want het materiaal is er nog niet.
Zaterdag was het nog een beetje PC werken geblazen en dan weeeeekend: badminton, slapen, zonnen, slapen,
we hebben af en toe een huisdier: een stinkende hond met vele ziektes die onder de poort doorglipt. Er lopen hier al niet veel honden rond maar voor diegen die hier rondlopen ben ik bang om gebeten te worden.
Het droge seizoen is begonnen en het is er aan te merken: warm en bijna geen wolken te bespeuren. Zalig
Greys anatomy seizoen 5 eindigt helemaal niet goed.
Après la première pierre (de la pharmacie): une bière. We hebben dorst: waar blijft diene eerste pierre???
Ik heb deze week verse kip en vis besteld in Goma. Nooit gedacht dat dat ging toekomen en het heeft nog gesmaakt ook. Wat anders dan wat vlees en veel vet van een koe of varken.
Deze week zijn we begonnen aan onze bezoekjes aan alle eenheden en centres de santé. We gaan een onderzoek doen op 2 niveaus: het voorschrijfgedrag van de artsen en verpleegkundigen (aantal antibiotica, injectables en aantal geneesmiddelen per voorschrift). Op het niveau van de apotheek bestuderen we de stock, het maken van de inventaris en aansluitend de bestelling bij de apotheek en ook of de patiënten de uitleg hebben begrepen. Dit laatste is weggelegd voor Mathieu omdat mijn Swahili nog niet zo vloeiend is. Na ons onderzoekje geven we ook direct een feedback en aanbevelingen voor verbetering.
Er is daar op alle niveaus nog heel wat plaats voor. Maar artsen en verpleegkundigen zijn heel enthousiast en willen ook graag die verbetering zien. Binnen 3 maand doet Mathieu het onderzoek nog eens over.
Dinsdag was Nyabiondo aan de beurt. Per moto. Woehoeeee (maar minder woehoe voor mijn derrière).
De eenheden in het ziekenhuis krijgen vooral commentaar over hun stock. En ze krijgen de opdracht om vanaf nu hun spoedbestellingen bij de spoedgevallen te doen.
Het weekend was een echt weekend Niet werken, in de zon zitten, naar films kijken al het regent, de kokkin leren hoe een kaassaus te maken...
Nu is het maandag en een internationale vrije dag. Maar je men fou, ik neem de namiddag ook vrijaf
de tomaten in mijn tuintje groeien al goed
ik heb al mijn gouden schoentjes, t-shirts en een rok geschonken aan vrouwen en kindjes in het ziekenhuis. Ze zijn ofwel vluchtelingen of zieken zonder familie en kleren. Als ik vertrek ga ik mijn botjes aan Mathieu geven. Kwestie van de ritjes naar Nyabiondo niet meer met te kleine botten van de wachters te doen.
Knalverbrand
De keuken krijgt ook een opknapbeurt: nieuw plastiek sheeting over tafel, een likj verf, kasten voor het eten. We hebben ook een nieuwe lading kookmateriaal gekregen. Waaronder een blender die niet marcheert. Kan fluiten naar mijn smoothies.
Ben gestopt met lopen en springen en begonnen met Voltaren gel en Ibuprofen voor mijn voet.
Het slaapwandelen is weer begonnen. Bon, de missie ermee begonnen en we gaan ermee eindigen.
Maandag 03-05 heb ik als het ware volk meegekregen om te gaan lopen. Kirsten heeft haar eerste run met glans doorstaan. Alleen vond ze het ambetant dat de kindjes voortdurend Muzungu riepen en meeliepen met ons. Daar moet je dus aan wennen.
s Morgens heb ik Mathieu zijn evaluatie gedaan. Het was goed. Ik heb hem apart genomen voor een beetje een informeel gesprek. Het was ook een beetje evaluatie voor mij, hoe ik het doe als supervisor. Maar het was een goed gesprek en we hebben heel wat geleerd van elkaar. Ook ben ik begonnen aan mijn rapport fin de mission. Anders ben ik binnen 2 maand al een deel vergeten wat ik gedaan heb. Ik beschrijf de toestandvoor mijn aankomst en beschrijf wat ik gedaan heb om de apotheek en het circuit van geneesmiddelen te verbeteren. Ook schrijf ik neer wat Mathieu nog te doen staat als ik hier vertrek en geen tijd voor heb.
Maandag was het officiële overdracht van de caisse bouffe. Vanaf nu ben ik verantwoordelijk voor het reilen en zeilen in de keuken. En neem uiteraard mijn taak heel serieus
s Avonds een spelletje jungle speed. Wederom: hilarisch.
Dinsdag 04-05: papierwerk. De bestelling van eten opgestuurd naar Goma. (normaal gezien moet alles dan volgende week toekomen), etiketten geprint om de ziekenhuisapotheek her in te richten, rebussen en anagrammen gezocht ter voorbereiding van het Rad van fortuin.
Woensdag 05-05: Jaja, mijn loopclubje breidt uit. Nu ook Gadana overtuigd.
De dag heb ik doorgebracht in de apotheek om alles te etiketteren en alfabetisch te ordenen volgens geneesmiddelenfamilie (orale, injectabele, externe, materiaal..). Dinsdag en woensdag was het inventaris in de apotheek. Mijn phrase de la semaine (eigenlijk van 2 jours) was: Après linventaire: une bière. Om de daad bij het woord te voegen heb ik mijn volledige équipe getrakteerd op een pint. Het was heel gezellig. Jammer genoeg kon ik maar een uurtje blijven want Sadhia en in gingen koken voor het vertrek van Malik. Na een heerlijke maaltijd hebben we een spelletje Rad van fortuin gespeeld.
Donderdag 06-05: sMorgens FoPha-time. We hebben samen met de farma équipe veel dingen besproken zoals verloop van inventaris en planning van de week. Voor mij is nu de prioriteit de archivage in orde brengen. Ik heb gevraagd om pakketjes te maken volgens jaar want volgende week komt een archiviste op bezoek.
Groenten en fruit was toegekomen uit Goma dus smiddags alles weggezet en van de gelegenheid gebruik gemaakt om de keuken wat op te ruimen.
In de namidag verder gewerkt in apotheek
Vrijdag 07-05: Wederom een dagje inrichten in apotheek. Tot zover alles goed maar het tij keerde in de namiddag. Ik kreeg te horen dat ik de commande kan hermaken. Ik heb inderdaad een beetje gefoefeld met de gemiddelde consommatie per maand. Ik heb het gemiddelde genomen van de gemiddelde consummatie van november tot april. Omdat het nog elke maand sterk kan fluctueren heb ik het dus zo opgelost. Maar Kinshasa kon de cijfers niet terugvinden die ik gebruikt hebt. Herbeginnen dus. Grrrrrrrrrrrrrrrrrrrr. Man, Mathieu en ik liepen die middag toch wel met een vrij lang gezicht rond. Maar heb hem hermaakt. Vrijdagavond nog lang gewerkt en zaterdagmorgen ook nog.
Zaterdagmiddag heb ik nog tot 15u gewerkt in de apotheek.
Zondag de hele dag gewerkt in de apotheek: etiketteren, kuisen en herinrichten. En laat me maar zeggen: het resultaat mag gezien worden.
Voor de rest van de zondagmiddag: Greys Anatomy marathon vermits we enkel grijze wolken en regen te zien kregen..
Deze week zijn we begonnen met ons bezoek aan alle eenheden om het voorschrijfgedrag te onderzoeken, te verbeteren en om de geneesmiddelenstock te bekijken en te organiseren. Ook om te kijken of de inventaris en de apotheekbestelling goed verloopt. We hebben al heel wat vorderingen gemaakt. Dat geeft een goed gevoel. Ben er wel stikkapot van J
succes aan de mammie en de pappie die vastzitten in Madeira door aswolk
We hebben er een nieuwe arts van Guinee bij: Bouba
Naast de FoPha (formation pharmacie), hou ik nu af en toe een FoCu (Formation Cuisine). Heb een gesprekje gehad met onze koks over de basisbeginselen van hygiëne in de keuken. Maar het is al veel verbeterd sinds dan.
Veel regen deze weken
Elke avond geef ik de wachters wat te eten. Ze zijn dan zo content.
Eind deze week beginnen ze normaal aan bouw van apotheek
Ze vragen mij hier constant om missie te verlengen, mmmmmnee. Ik denk ook niet dat het nodig is. Mathieu is hier en doet dat goed.
Heb mij eigen tuintje aangelegd: tomaten, meloen, sla, basilicum en spinazie.
Vorig weekend ben ik de zaterdagmorgen vertrokken naar Masisi. De vrijdagavond was ik te moe om nog uit te gaan en heb dan maar besloten om de volgende dag de auto te nemen. Ik was blij dat ik die beslissing heb genomen en iedereen terug te zien. Het team is wel veel veranderd: veel nieuwe.
Na het middageten (lang gemiste pizza ) heb ik mijn vakantie verder genomen: in het zonnetje met een boek. En s avonds een feestje van een andere ngo. Dus op een goed moment thuisgekomen.
Zondag: verder vakantie nemen. In de namiddag zijn we richting stadion vertrokken voor een voetbalmatch tussen MSFers. Maar lang zijn we er niet gebleven. Sadia, Kirsten en ik waren daar het middelpunt van de belangstelling. In plaats dat iedereen eens kijkt naar het voetbal, nope! We zijn dan maar vertrokken om ene te gaan drinken in een café.
Maandag: back to work, back to reality. Mathieu heeft goed mijn taken overgenomen tijdens mijn afwezigheid. Ik wist eventjes niet goed wat te doen. Maar het is goed. Het is uiteindelijk de bedoeling dat hij alles van mij overneemt. Ik heb me dan maar beziggehouden met administratieve taken: evaluatie van Mathieu, profils de poste van iedereen nazien, de bestellingsbladeren van alle eenheden nazien. Ben ook begonnen aan het maken van een Guide pratique. Een soort draaiboek met alle informatie over het maken van bestellingen, organisatie van de apotheek, ... Kwestie van iets achter te kunnen laten.
Goed nieuws van het nieuwe-apotheek-front: het dispuut over het stuk grond is van de baan en de handtekening is bijna gezet. Dat wil zeggen dat we misschien volgende week kunnen beginnen aan de constructie. Die zal 6 tot 8 weken duren als alles goed gaat. De verhuis zal ik dus jammer genoeg niet kunnen meemaken. Maar ik zal ervoor zorgen dat alles is besproken met de logistiekers: welke rekken, hoeveel ruimtes, hoe in te richten...
En die internationale commande is dus nog niet verstuurd. Miljaar. Altijd aanpassingen, discussies, aanpassingen van protocols,...
Vrijdag om 13u slecht nieuws: Martin is gestorven. Ik ben blij dat ik donderdag nog de kans heb gehad om hem te bezoeken. s Avonds ben ik dan met Henry en Marie de familie gaan bezoeken. Een heel ritueel: de helft van Masisi was daar aanwezig, zingen en eten. Dit duurt tot de volgende morgen.
Zaterdag 1 mei: vrije dag. Beetje lezen, wandelen met alle kindjes van Masisi achter je aan en natuurlijk (zoals bijna elk weekend) een oproep van spoed voor vaccins.s Avonds een sportje en een filmpje.
Het is nu zondag en bewolkt. Vanmiddag yoga.
we hebben er een nieuwe kok en nieuw keukenmateriaal bij en al een hele week lekker eten. Jammer dat de blender niet werkt. Geen smoothies dus.
er heeft een nationale staff zijn pasgeboren kindje Stéphanie (de eerste in Masisi) genoemd (tja, wat wil je, zo een voorbeeld )
Ik ben vanaf nu samen met Sadia verantwoordelijk voor de caisse bouffe. Normaal is dit een taak van de admin fin maar dat neemt veel tijd in beslag en aangezien ik meer taken geef aan Mathieu, heb ik tijd. Ook kan ik de verhuis van de apotheek niet doen en heb ik nood aan een ander projectje .
We hebben al veel veranderingen gedaan: nieuwe plastiek sheeting, eten in gesloten kasten (kwestie dat de ratten ons eten niet meer opeten), een waterpunt aan de keuken. We gaan ook de keuken laten herschilderen. Ik ga me meer met de geldzaken en de inkopen bezig houden.
voorstelling van het nieuwe team: Deborah (Braziliaanse psychologe), Malik (Algerijnse anesthesist), Henry (Franse baas), Marie (Franse baas voor medische), Jonathan (Franse logistieker), Sadia (Belgische logistiekster), Marianna (Portugese verpleegkundige), Angela (Kenyaanse arts), Gadana (Admin fin van Tchaad); Kirsten (Belgische vroedvrouw), Beatrice (Belgische hygiëniste)
Woensdagavond ga ik weer iets in alkaar steken voor het vertrek van Malik. Een groepsactiviteit.
Vorig weekend ben ik de zaterdagmorgen vertrokken naar Masisi. De vrijdagavond was ik te moe om nog uit te gaan en heb dan maar besloten om de volgende dag de auto te nemen. Ik was blij dat ik die beslissing heb genomen en iedereen terug te zien. Het team is wel veel veranderd: veel nieuwe.
Na het middageten (lang gemiste pizza ) heb ik mijn vakantie verder genomen: in het zonnetje met een boek. En s avonds een feestje van een andere ngo. Dus op een goed moment thuisgekomen.
Zondag: verder vakantie nemen. In de namiddag zijn we richting stadion vertrokken voor een voetbalmatch tussen MSFers. Maar lang zijn we er niet gebleven. Sadia, Kirsten en ik waren daar het middelpunt van de belangstelling. In plaats dat iedereen eens kijkt naar het voetbal, nope! We zijn dan maar vertrokken om ene te gaan drinken in een café.
Maandag: back to work, back to reality. Mathieu heeft goed mijn taken overgenomen tijdens mijn afwezigheid. Ik wist eventjes niet goed wat te doen. Maar het is goed. Het is uiteindelijk de bedoeling dat hij alles van mij overneemt. Ik heb me dan maar beziggehouden met administratieve taken: evaluatie van Mathieu, profils de poste van iedereen nazien, de bestellingsbladeren van alle eenheden nazien. Ben ook begonnen aan het maken van een Guide pratique. Een soort draaiboek met alle informatie over het maken van bestellingen, organisatie van de apotheek, ... Kwestie van iets achter te kunnen laten.
Goed nieuws van het nieuwe-apotheek-front: het dispuut over het stuk grond is van de baan en de handtekening is bijna gezet. Dat wil zeggen dat we misschien volgende week kunnen beginnen aan de constructie. Die zal 6 tot 8 weken duren als alles goed gaat. De verhuis zal ik dus jammer genoeg niet kunnen meemaken. Maar ik zal ervoor zorgen dat alles is besproken met de logistiekers: welke rekken, hoeveel ruimtes, hoe in te richten...
En die internationale commande is dus nog niet verstuurd. Miljaar. Altijd aanpassingen, discussies, aanpassingen van protocols,...
Vrijdag om 13u slecht nieuws: Martin is gestorven. Ik ben blij dat ik donderdag nog de kans heb gehad om hem te bezoeken. s Avonds ben ik dan met Henry en Marie de familie gaan bezoeken. Een heel ritueel: de helft van Masisi was daar aanwezig, zingen en eten. Dit duurt tot de volgende morgen.
Zaterdag 1 mei: vrije dag. Beetje lezen, wandelen met alle kindjes van Masisi achter je aan en natuurlijk (zoals bijna elk weekend) een oproep van spoed voor vaccins.s Avonds een sportje en een filmpje.
Het is nu zondag en bewolkt. Vanmiddag yoga.
we hebben er een nieuwe kok en nieuw keukenmateriaal bij en al een hele week lekker eten. Jammer dat de blender niet werkt. Geen smoothies dus.
er heeft een nationale staff zijn pasgeboren kindje Stéphanie (de eerste in Masisi) genoemd (tja, wat wil je, zo een voorbeeld )
Ik ben vanaf nu samen met Sadia verantwoordelijk voor de caisse bouffe. Normaal is dit een taak van de admin fin maar dat neemt veel tijd in beslag en aangezien ik meer taken geef aan Mathieu, heb ik tijd. Ook kan ik de verhuis van de apotheek niet doen en heb ik nood aan een ander projectje .
We hebben al veel veranderingen gedaan: nieuwe plastiek sheeting, eten in gesloten kasten (kwestie dat de ratten ons eten niet meer opeten), een waterpunt aan de keuken. We gaan ook de keuken laten herschilderen. Ik ga me meer met de geldzaken en de inkopen bezig houden.
voorstelling van het nieuwe team: Deborah (Braziliaanse psychologe), Malik (Algerijnse anesthesist), Henry (Franse baas), Marie (Franse baas voor medische), Jonathan (Franse logistieker), Sadia (Belgische logistiekster), Marianna (Portugese verpleegkundige), Angela (Kenyaanse arts), Gadana (Admin fin van Tchaad); Kirsten (Belgische vroedvrouw), Beatrice (Belgische hygiëniste)
Woensdagavond ga ik weer iets in alkaar steken voor het vertrek van Malik. Een groepsactiviteit.
Maandagmorgen 19 april ben ik smorgens vroeg vertrokken vanuit Masisi naar Goma. Helaas hadden we de pech van 1uur en een half vast te staan omdat 2 camions vastzaten in de modder. We hebben er 6 uur over gedaan!!! Dus tegen 13u zijn Julien en ik aangekomen in Goma, iets gegeten en daarna zijn we te voet de grens overgestoken. Weliswaar na veel papierwerk, over en weer geloop en het neerleggen van 60 dollar. Bon, wat een hemelsbreed verschil met Congo!!! Ze hebben daar goeie wegen, met zelfs verkeersborden en lichten!!! We hebben de 3uur durende busrit van Gysengi naar Kigali mooi overleefd. Om 19u zijn we daar aangekomen en hebben we een hotelletje gezocht dicht bij alles en vrij goed betaalbaar. s'Avonds zijn we lekker gaan eten in een restaurant Chez Robert, tegenover het luxe en bekende hotel Des Mille Collines. Doodmoe en voldaan zijn we in ons bedje gekropen. De volgende morgen zijn we onze trip naar de berggorilla's gaan vastleggen voor een luttele 500 dollar. Op weg daar naartoe Belgen tegengekomen die daar al een week vastzaten omdat ze geen vlucht hadden naar België door vulkaanuitbarsting (jaja, ik ben op de hoogte ) Na het vastleggen van onze voorouders, zijn we met de mototaxi (zalige uitvinding) vertrokken richting Memorial van de genocide en waar de 10 blauwhelmen zijn vermoord tijdens genocide. Manman, een moment om stil te zijn.... Tegen 17u zijn we hongerig een klein restaurantje binnengewandeld voor een sandwich en een Primus. Ik zag in de Lonely Planet dat er vanaf 18u happy hour was aan de bar van het zwembad van Des Mille Collines, dus wij daarheen. Wat dus effectief ook was. Het werd een heel gezellige avond met muzikale live begeleiding. De volgende dag wilde Julien zijn gastgezin gaan bezoeken. Een paar jaar geleden heeft hij daar, al werkende in Kigali, een maand daar gelogeerd. Intussentijd heb ik mijn bikini aangetrokken en me geplaceerd aan het zwembad van Mille Collines. Zalig nietsdoen en een zwemmetje. Tegen de middag zijn we met de bus vertrokken richting Ruhengeri, de gorillabestemming. Na een busrit van 2 uur aangekomen in een dorp waar er echt wel niets te beleven valt. En in de gietende regen!!!!!!!! Gelukkig was het hotel maar op een 10tal minuten van de bushalte. Kwestie van low budget, hebben we daar de goedkoopste optie genomen: bed met slechte matras, koude en gemeenschappelijke douche. Rond 16u het 'stadje' ingetrokken om iets te gaan eten. Het was een restaurantje aanbevolen door Lonely Planet: het interieur trok op niets maar het eten was eetbaar. Daarna, na een voorlezing uit het nieuwe testament zijn we om 21u in ons bed gekropen. De volgende morgen om 5u uit de veren om de auto van 6u te halen. En op naar de gorilla's. We waren met een groep van 8: 2 amerikanen, 2 canadezen, 2 Duitsers en wij 2. Het werd een prachtige wandeling in de jungle van 1 uur met een prachtig resultaat: een berggorilla familie. Zaalig gewoon. We moesten wel een afstand van 7 meter bewaren maar ze kwamen heel dichtbij. En zo schattig!!! Precies pluchen aapjes om mee naar huis te nemen (behalve de immens grote silverback). We waren omringd door zeker 20 gorilla's. Na een uur zijn we opnieuw afgedaald. Een zalige voormiddag en het geld waard. Iets eten in het hotel en daarna de bus op richting grens met Congo. Julien moest terugkeren naar Goma omdat hij daar met Reinou, Adam, Hilde en Helmut (allemaal einde missie in Masisi) de volgende dag het vliegtuig moest nemen naar Kinshasa. Het werd dus een afscheid aan de grens omdat ik besloten had om nog een paar dagen alleen in Rwanda door te brengen. Dus vraag ik de chauffeur om me naar een bepaald hotel te brengen: bestaat niet meer. Dan maar naar een ander hotel 'Au Paradis': volzet. Ze verwijzen me naar een hotel iets verder: geen kat. En ik leer mezelf dus kennen: ik kan niet alleen zijn (dat wist ik al), en zeker niet alleen reizen (dat dus ontdekt ). Heb ik dan maar de taximoto richting Congo genomen en ben ik de grens overgestoken naar Goma om daar een laatste avond uit te gaan met mijn ex-collega's en vooral vrienden (Julien vond dat natuurlijk grappig dat ik daar terug stond). Een goede beslissing want het was zalig om zo van hen afscheid te nemen. Maar nu is het vrijdag en heb ik de dag hier doorgebracht: beetje lezen, tussen de regenbuien door aan het zwembad van een hotel liggen,... Morgen is er een auto naar Masisi die ik waarschijnlijk zal nemen. Het hangt van de avond af. Ik ga uit met mensen van andere ngo's en als zij wilde plannen hebben voor het weekend blijf ik misschien. We zien wel...
, onveilige situaties, de caisse bouffe die niet klopt 
...
Wel veel protocolairder. "Smile"){kind=icon}
 "Rolling Eyes"){kind=icon}
 "Laughing"){kind=icon}
