Quote: "It was ridiculous , and egoistical, to think that I could affect anyone that strongly. It was impossible. And yet I couldn't stop worrying that it was true."
Beste, lieve, mooie, .... bezoekers, Zoals bij elke eerste ontmoeting is het de bedoeling dat mensen zichzelf voorstellen aan elkaar, daarom een korte inleiding over mij die waarschijnlijk wel van pas komt bij het lezen van mijn blog.
Het is nu Donderdag 16 December 2010 en ik schrijf mijn eerste blogbericht ooit. Ik moet eerlijk toegeven dat er betere dingen om te doen zijn aangezien ik morgen een examen engels heb, dat verklapt al meteen dat ik naar school ga. Ik ben 16 jaar oud en volg humane wetenschappen, voor degene onder jullie die hier nog nooit van gehoord hebben: humane wetenschappen is een richting ASO in het middelbaar onderwijs met als grote thema "de mens en zijn gedrag". En nu ik toch zo goed bezig ben kan ik misschien in één klap ook mijn hobby's prijsgeven. Ik hou enorm van alles wat ook maar iets of wat creatief in zich heeft zitten d.w.z ik dans graag om me uit te leven, ik teken en krabbel graag, ik ben geinteresseerd in mode en hoe je in hemelsnaam make-up op een mooie manier aanbrengt, ik luister erg vaak naar muziek en koop ongelooflijk veel spullen en kleding. Zo'n beetje de normale tienerstuff in het algemeen denk ik dan. De rest van mijn persoonlijkheid en leven zal verder in mijn blog verduidelijkt worden. Tot hier mijn voorstelling!
Om 7 uur deze ochtend trilde mijn gsm me wakker, dat was de bedoeling want ik had namelijk mijn wekker gezet. Al was ik vanmorgen niet zo enthousiast dat mijn wekker ook precies deed wat ik hem gevraagd had. Omdat ik geen zin had om me om te draaien, bleef ik op mijn buik met mijn hoofd in mijn kussen liggen, graaiend naar dat ding dat me gek maakte met zijn gepiepiepiepiep. Het ergst van al aan van die gsm-wekkers is dat ze als maar luider gaan piepen,zo'n beetje als : pieppieppieppiep ... piepiepiepiep... piepiepiepiep... piepiepiep....piepiepiep
Misschien uit solidariteit voor de slecht horenden onder ons. Toen ik dan eindelijk met mijn hand het toestel had bereikt, schoof het uit mijn hand recht tussen de spleet van mijn bed en nachtkastje. Tegen dat ik goed en wel recht was , iets of wat kon zien door het pijnlijke licht van mijn nachtlamp heen was die gsm aan het piepen dat ik er niet van zou schrikken dat mijn dove buurman hem gehoord zou hebben. (al heb ik geen dove buurman). Enkele minuten later stond ik voor mijn kleerkast, -jeetje- , "de kleerkast" : het dillemma van elke morgen. Wat zou ik aanttrekken? (DE eerste vraag van elke vrouw) en aangezien ik het veeeel te vroeg vond en het vooruitzicht had op een schriftelijk openboek examen godsdienst en een mondeling examen Frans moest ik er nog iet wat presentabel uitzien ook. Dus kwam er uit de kast een jeansrokje, zwarte panty's, leuk nieuw vero moda t-shirtje en een paar botjes. Ik was godverdemme zenuwachtig hoor. waarom? wel ten eerste frans ... zeker niet mijn beste vak (meestal kom ik niet verder dan : "euhm.....je ne comprend pas l'histoire madame") en dan had je ook nog het feit dat mijn leerkracht Frans dit jaar ooit bij mij aan tafel had gezeten als de schoonzus van mijn ex-vriendje. Al is het een lieve persoon en geeft ze goed les, mondelinge examens zorgen bij mij altijd voor zweetuitbrekingen à la ik ga ontploffen. En ja nu we het dan toch over ex-vriendjes hebben, de liefde is mij blijkbaar niet meer zo goed gezint tegenwoordig, spijtig genoeg natuurlijk. MAAR meer daarover in mijn volgende blog, want zoals je ziet ben ik helemaal in examenspanning en zal ik morgen toch iets of wat Engelse vocabulaire moeten kennen dus... ik weet zeker dat jullie mij veel succes wensen en tot binnenkort!
Steph's Blog 
en tot binnenkort! 
