Als je iets goeds ziet, geef dan een compliment. Als je iets fouts ziet, bied dan je hulp aan. (Nelson Mandela)
CD&V in Bloeiend Aalter Veroniek Vermeulen
nummer 20
21-10-2012
Afkicken
De vermoeidheid bleef in mijn lijf zitten en zelfs zo erg dat ik er een bluts in mijn auto van heb. Mijn gsm heb ik ook nog steeds niet teruggevonden, dus ik heb me er een nieuwe aangeschaft. Alleen werkt hij nog niet, want er scheelt iets met de activatie. Ik weet dus morgen na mijn werk wat gedaan. Zaterdag kwamen we met de CD&V-kandidaten terug samen. De nodig analyses werden gemaakt om dan vervolgens vooruit te kijken naar wie wat zal opnemen in zijn mandaat. De grootste inhoudelijke verschuivingen zijn voor Bieke De Neve, Philippe Verleyen en Luc De Meyer (NVA). Ik wens hen dan ook veel succes in hun opdracht. Zelf ben ik uitgenodigd om deel te nemen als OCMW-raadslid. Hoe meer ik erover nadenk, hoe meer ik ervan overtuigd ben dat ik een meerwaarde kan bieden in deze raad. Zondag was een overvolle dag. Ik had beloofd om de ondernemersbeurs te bezoeken, maar wou ook graag naar Eneco. Ondertussen moest ik ook de broodjes gaan afhalen en bloemetjes naar de parochiezaal brengen want vanaf 12 u zouden de eerste oldtimertractoren zich al aanmelden op Bellemdorp. De feiten zijn geworden: ik naar ondernemersbeurs, mijn man naar Eneco, ik alle afhalingen en leveringen alsook de ontvangst van de tractorchauffeurs. De kermis was rustig en gezellig zoals een boerenmarkt met verschillende dierendemonstraties en kleine marktkraampjes moet zijn. Met rust bedoel ik na 13u, want dan vertrokken de oldtimertractoren, onder leiding van mijn vader, richting Maria-Aalter voor een mooie rit. Ze doorkruisten Aalter-centrum alsook de mooie bossen. 28 oldtimers tuften na 30 km terug Bellem binnen waarna ze getrakteerd werden op een stuk taart en als aandenken een mooi chrysantje van onze beste teler in Bellem. Ze loofden de mooie zichten in Aalter en de vriendelijke mensen die langs de weg hun colonne bezichtigden. Het doet me steeds deugd te horen hoe niet-Aalternaren lovend spreken over onze gemeente. De dag verliep dus vlekkeloos. Hopelijk blijft dat nu voor alles wat nog komt ... Moraal van het verhaal: alles komt goed
Beste kiezer Hier schrijft een kandidaat met een dubbel gevoel. Ik ben blij met mijn aantal voorkeurstemmen nl. 491. Daar kan je al een kerk mee vullen. De ontgoocheling zit hem in Bellem. Er kwamen zo'n 1600 Bellemnaars kiezen. Dat zijn stuk voor stuk mensen die we hebben bezocht aan hun deur. Natuurlijk waren er in die 6 zaterdagen inwoners afwezig, maar ik dacht dat onze intenties op de folder duidelijk en oprecht waren. Waarom? Wat deden we verkeerd? Dachten ze dat we niet zwaar genoeg gingen wegen in Aalter? Of is het gewoon omdat ze ons niet genoeg kennen? De grootste winnaars zijn NVA binnen onze coalitie. Ik ben zeer blij voor hen. Het doet me pijn niet met hen voluit mee te hebben kunnen vieren. Mijn voornaamste doel was Bellem en daarin was ik te zwaar teleurgesteld. Elke kandidaat moet onderaan de ladder beginnen. Dat staat als een paal boven water. Toch vrees ik dat Dirk het niet gemakkelijk zal hebben om de besognes van Bellem alleen door te geven. Ik wens hem van harte het allerbeste. Hij kan nog steeds op mij rekenen als ik signalen krijg van de Bellemnaar. Mijn rol zal er de komende 6 jaar in bestaan om mee het OCMW te besturen, denk ik. Komend weekend weet ik er meer over. De 491 mensen, die me steunden, wil ik niet teleurstellen. Bedankt voor jullie vertrouwen. Moraal van het verhaal: zin voor verantwoordelijkheid uit zich in betrokkenheid. Investeren in verbondenheid draagt bij tot het individueel en maatschappelijk welzijn.
Donderdag postte ik de laatste Bellemfolders in de straten rond Bellem. Een pak viel van me af. Vrijdag zou een rustige dag worden. Wat opkuisen thuis en werken voor school ... totdat ik de garage dweilde. Een doos met nog zo'n 300 Bellemfolders kwam ik tegen. O nee, lichte paniek. Dat mag ik niet laten liggen. Dus na wat telefoontjes naar Marieke en Dirk, ging ik weer op pad. Tegen 13 uur was ik klaar. Eén ding ergerde me. Waar is mijn gsm? Zaterdag heb ik me dan wijselijk rustig gehouden. 's Avonds was gereserveerd voor een uitstap met een aantal vriendinnen naar het Sportpaleis. Milk Inc was super. Nadien hebben we nog iets gedronken. Je kan al raden dat het niet vroeg was. 6u15 ging mijn wekker af, want om 7u werd ik verwacht in kiesbureau 15 in Bellem. De sfeer was rustig en correct. Om 8u stipt gingen beide stembureaus hier open. Een grote meute passeerde tussen 8 en 9 uur. De tweede meute tussen 11 en 12. De derde meute tussen 13 en 14 uur. Handen hadden de bijzitters tekort. Stemcomputers die dienst weigerden, mensen die hulp nodig hadden bij zowel het stemmen in het hokje als het inscannen in de urne. Mijn handen en geweten vonden dat dit niet zo verder kon. Ik heb de voorzitter mijn hulp aangeboden. De ganse ploeg stemde toe. Een PV werd daarvoor opgemaakt. Ook de getuige van Groen hielp mee met het valideren van de kaarten. Daardoor heb ik heel wat mensen niet gezien. Praten met hen mag sowieso niet. Open VLD maakte moeilijkheden van onze hulp, maar we staan recht in onze schoenen. Het was pompen of verzuipen. Ons kiesbureau werd gesloten met slechts 12 afwezigen. Een record naar 't schijnt. Vanaf 15u werd opnieuw het bureau correct en rustig afgesloten. Ondertussen hadden mijn man en enkele vrienden de verkiezingsborden in Bellem afgebroken. Het herfstlandschap mag weer volledig tot zijn recht komen. In het Karrewiel wachtten ze me al op. De tranen kwamen vanzelf. Opluchting ... het is voorbij. Thuis praatten we nog wat na en volgden we de score op via www.vlaanderenkiest.be Spannend want de ene keer ben ik er net bij en de andere keer net niet. We wachten af! Moraal van het verhaal: wees uw vijanden dankbaar voor de les in tolerantie, zelfbeheersing en geduld.
De voorbije week had ik het gevoel vastgebonden te zijn met handen en voeten aan mijn werk. Ik wou de ganse week alle straten van Aalter verkennen, maar vond geen momenten. Hoe doen de anderen dat toch? Klassenraden in het begin van het schooljaar worden gehouden om de eerste tekenen van problemen te signaleren. Daar gingen dus al een paar vooravonden aan voorbij. Woensdag is een namiddag en avond om de kids te taxiën en donderdag stond er een bijscholing op het programma. Vrijdag zou ik er dus invliegen. Wat ik niet wou missen was de Dag van de Leerkracht. Zij doen heel veel met onze kinderen. De ouderraad van Bellem vraagt jaarlijks of er enkele ouders de speeltijdtoezichten willen overnemen. Dat doe ik maar al te graag. Eens snuiven van de schoolsfeer van Lies en Marieke is leuk. Wat ik te horen kreeg, kan je al raden: "Ik heb je foto gezien langs de baan. Waarom?" Probeer dat maar eens uit te leggen aan 5-jarigen... In de namiddag bezochten Marieke (Wulleman) en ik Aalter-Brug. We dachten dat dit een klein dorp was, maar hebben ons schromelijk vergist. We hebben slechts de helft kunnen bezoeken. Zaterdag werden de laatste straten van Bellem bezocht. Na het laatste huis hebben we (Marieke, Dirk en ik) onszelf getrakteerd op een welverdiende koffie in 't Karrewiel. Om onze namiddag mooi af te sluiten, besloten we de Kestelstraat ook deels te bezoeken. Wat we vermoedden, bleek waar. Velen uit deze straat voelen zich verbonden met Bellem. Zondag werd dus een werkdag m.a.w. verbeteren, voorbereiden en opkuisen van alle schoolmateriaal. Ik ben blij dat ik er een ganse dag over gedaan heb, want de komende week wil ik mijn voornemen wel waarmaken. Moraal van het verhaal: uitstel is geen afstel
De schoolweken vliegen. De eerste toetsen worden gemaakt en op klassenraden worden de eerste signalen gegeven over moeilijkheden bij een aantal leerlingen. En dit allemaal 's avonds terwijl ik nog zoveel mensen wil ontmoeten. Ik wordt er weemoedig van. Toch heb ik zaterdag in Bellem weer een aantal heel lieve mensen ontmoet. De remorque met de grote Bellem-affiches is klaar en heb ik zondagvoormiddag aan de kleuterschool geplaatst. Aan de ingang van de Chiro-lokalen bleek wat té dicht. Begrijpelijk achteraf. In de namiddag heb ik genoten van de Pickdorsercross in Ruiselede, georganiseerd door de Poekefeestenorganisatoren. 2500 toeschouwers en een 10-tal dorsers zorgden in de zon voor een rokerig, maar zalig spektakel. 's Avonds heb ik de remorque dan opgehaald en meegetakeld naar Aalter Centrum waar we genoten van een onvergetelijk vuurwerk. De sfeer was top! Als er iemand is waar ik de remorque een dag mag plaatsen, geef je maar een seintje. Toch weet ik dat persoonlijk contact nog steeds het leukste is. Bestond een dag maar uit meer dan 24 uur ... Moraal van het verhaal: Tijd is
te traag voor hen die wachten, te snel voor hen die
vieren, te lang voor hen die rouwen, te kort voor hen die
genieten en een eeuwigheid voor hen die liefhebben.
Het was een heel druk weekend. Vrijdag werd het gezond (t)huis geopend. Dit huis is het voormalige café Rond Punt. Het OCMW, logo+ en nog een aantal organisaties hadden het huis omgetoverd in een 'hoe het niet moet'-staat. Overal hingen bordjes met tips die al dan niet waar zijn. De opdracht is diegene die fout zijn eruit te halen en hoe het dan wel moet uit te leggen. Voor verenigingen en senioren die nog voldoende mobiel zijn, is dit een aanrader. Zaterdag werd de ronde van Bellem verder gezet. We juichen toe dat er 95 % kans is dat er een geldautomaat op het dorp komt. In de namiddag hebben we onszelf vrijgesteld. Tijd om te genieten van de Dag van de klant. Voor mij is dit jaarlijks de dag dat ik mezelf verwen. Als een echte "shopaholic" liep ik door de Stationsstraat nl. geladen met verschillende zakken aan beide handen en de handtas op de schouder. Eindelijk heb ik mijn kleerkast kunnen vullen met wat ik nog echt nodig had: t-shirts. De attenties die bij zo'n winkeldag horen, waren zeer verscheiden, maar leuk om te krijgen. Wie krijgt er niet graag een cadeau? 's Avonds werd het afgewerkte kerkplein in Aalter officieel geopend alsook de kermis. Als in een stoet liep ik mee achter de fanfare. Mensen keken en zwaaiden. Mijn kinderen genoten zichtbaar. Halverwege stopten we aan café Domino en na deel 2 van de parade aan de Orchidee. Nog niet gegeten hebbende kan je je voorstellen hoe ik mij voelde. Daarbovenop wou mijn oudste dochter, Lies, dat ik plaatsnam op de Lambada (draaiende kermisattratie). Ik heb wijselijk bedankt en voorgesteld om nadien toch een eetkraam te gaan zoeken. Toen het tollen in mijn hoofd daarna verdwenen was, heb ik me toch op een andere draaiende attractie gewaagd. En ik heb er nog van genoten ook. Zondag was het de Dag van de veiligheidsdiensten. Verschillende brandweerkorpsen hadden een wagen tentoongesteld, de politie en brandweer trakteerde op rondritten, de jeugdbrandweer liet de kinderen kennis maken met de spuit en de shminkstand toverde ieder kind om in een droompersonage. Verschillende demonstraties werden gegeven onder de steeds donker wordende hemel. Het onvermijdelijke gebeurde: de hemelsluizen zetten zich open. De opkuis was dus vlug voorbij, maar ik was onder de indruk van deze namiddag. Mensen in nood hebben niet alleen een helpende hand nodig, maar ook zo snel mogelijke helpende hand, want tijd kan belangrijk zijn in zo'n situaties. Het tentoongestelde materiaal was interessant om te bekijken. Bedankt voor alle moeite, helden van Aalter. Moraal van het verhaal: respect voor alle hulpverleners
De gemeenteborden werden deze week geplaatst in elke dorpskern. Ik haalde dus behanglijm en ging aan de slag. Als teamplayer nam ik de affiches van Dirk en Marieke overal mee. Poeke Doavert mag een succes genoemd worden. Hoe een groepje vrienden dat allemaal in elkaar weet te boxen met gratis toegang, chapeau. Poeke leeft, het mag gezegd. Vele vrienden die ik vroeger op fuiven zag, waren er ook. Het was een blij en hartelijk weerzien. Ik had bijzonder veel interesse waar ze uiteindelijk terechtgekomen waren. Toen Aalter of een deelgemeente viel, zaten ze een paar minuten met mij opgescheept. En Birger, de muziek was top! De campagnewandeling was opnieuw zeer leerrijk. De zorg om de kap van de bomen in de Nieuwstraat was groot. Komen er terug? Wanneer? Welke? Als lid van het Dagelijks bestuur van de Milieuraad had ik daarop een antwoord. Hadden we hen niet moeten informeren? Genoteerd! De precampagne op 5 juli gaf een aantal pijnpunten in Bellem. Met ons drieën hebben we het programma daarmee opgemaakt. Blijkt nu dat onze verbeterpunten voor Bellem sterk geapprecieerd werden. De opmerking over het niet uitgevoerd hebben van de belofte van 6 jaar geleden, doet een aantal mensen twijfelen aan de zwaarte van onze stem. Welnu, we willen net het verschil maken door met drie mensen uit Bellem samen de weegschaal te laten doorwegen. Elke deelgemeente wil een deel van de koek (lees budget). De enige zekere uitdaging voor de komende 6 jaar is het rondpunt met zijn op- en afritten. Bellem zal het daardoor nog, qua verkeer, nog zwaar te verduren krijgen. Het is dus zeer belangrijk dat de veiligheid, zeker in het Bellem, bovenaan de prioriteitenlijst komt. We hebben er allemaal belang bij; van kind tot senior, van omwonende tot weggebruiker. Ik hoop dat we duidelijk waren. De wandeling werd afgesloten met de mededeling dat Open VLD en Vlaams Belang de keuze van de kiezer zullen bemoeilijken.Om een goede beslissing te nemen, moet er gedebatteerd worden. Maar zal de tegenpartij dat gefundeerd kunnen? Ik hoop dan echt dat de beste onder hen, als ze mogen zetelen, dat goed kan. En voor de rest ... Moraal van het verhaal: ... hoe meer partijen, hoe democratischer
Het beloofde een mooie zomerdag te worden en dat werd het ook. Ruim 300 fietsers verzamelden voor het gemeentehuis. Het Karrewiel was de eerste stopplaats. Het was moeilijk de toevloed aan dorstigen meester te kunnen, maar iedereen was welgezind en had geduld. Na deze stop reden we over de spoorweg richting Aalter-centrum. Het mooie uitzicht, de sfeer en gezelligheid op de Markt is uniek, merkte ik op. De laatste kilometers waren in een mum van tijd gepasseerd. In de tuin werd een aangepaste aperitief aangeboden. Omdat je tijdens het fietsen nooit veel mensen ziet, ben ik bij de ingang van de tuin gaan staan. Daar werd mijn vermoeden duidelijk. Velen had ik tijdens de rit niet gezien en kon ik nu wat tegen praten. Ook waren er die niet gefietst hadden en enkel voor de barbecue kwamen. Werken, kinderen en andere verplichtingen waren allemaal geldige redenen. . De personen die mij het meest bijgebleven zijn zijn zonder twijfel Jan De Crem en zijn vrouw, Tony Andries en mijn beste vriendin Inge met haar man. Die laatste wilden me verrassen met hun komst wat hen gelukt is. Bij het binnengaan werd duidelijk dat er meer volk was dan stoelen. Bijgevolg hebben er een aantal buiten moeten eten. Pieter De Crem stelde ons één voor één voor. Toen hij begon over de 3-tandem dacht ik dat hij zowel Marieke, Dirk als mij zou naar voor roepen, maar ineens viel enkel mijn naam. Bijgevolg heb ik zijn woorden amper gehoord. Het applaus was hartverwarmend. Dirk De Smul is ondertussen een volleerd entertainer en stelde Pieter voor met brio. Na de praktische afspraken rond aanschuiven e.d. volgde een groepsfoto buiten in de tuin. Wat volgde was een sliert hongerigen aan een dubbel buffet en aan de tafels binnen. Bedankt aan mijn vrienden van Aalter Sportief voor de gezellige avond. Bedankt ma en pa voor jullie aanwezigheid. Ik weet dat jullie eerst niet zo voor mijn deelname te vinden waren, maar ben blij dat jullie me nu volledig steunen. De ganse avond voelde ik me gedragen door de zaal. Alle mensen waren tevreden over de fietstocht en het eten. Er was een groepsgevoel. Meer en meer foto's van mijn collega's verschijnen in de Aalterse straten. Ik had gedacht dat de campagne voor minder borden gingen zorgen, maar niets is minder waar. Elke kandidaat wil zich profileren in zijn eigen en zijn buurdorp. Dat vind ik bijzonder jammer. Dat groepsgevoel was dus meteen weg Nu is het elk voor zich! Daar heb ik moeilijkheden mee. Zondag ben ik terug gaan barbecuen, maar dan van de Landelijke Gilden van Groot-Aalter. Wij, Bellem, namen er niet aan deel. Daar wij tweejaarlijks een verlichte boerderijtocht organiseren rond deze periode zouden we ook slechts tweejaarlijks aan deze Dag van Landbouw kunnen deelnemen. We vinden dat wat moeilijk te verantwoorden naar de andere Gilden toe en wensen hen oprecht veel succes met deze organisatie. Land- en tuinbouwers van gans Aalter kwamen samen in Maria-Aalter om bij te praten. Het was leuk veel gekende gezichten te treffen. Voor de kinderen was er een springkasteel en een shminkstand voorzien. Door het warme weer werden geen gezichten maar vooral armen beschilderd. Om me beter bekend te maken bij de mensen die ik niet kende, liet ik mijn schouders gepast beschilderen. Zie foto hiernaast. Het eten smaakte en algauw zetten de eersten zich al op fiets om de georganiseerde zoektocht aan te vatten. Mijn oudste dochter, Lies en ik sprongen dan ook maar snel in het zadel en gingen op pad. Uit de tocht heb ik geleerd dat Maria-Aalter, Wingene en Beernem mooi beboste fiets- en wandelpaden hebben. Ik waande me op vakantie in Frankrijk. De stopplaatsen waren stuk voor stuk pareltjes van boerderijen en ik zag dat vele bedrijven elk een naam hebben. We fietsten rond een militair domein en natuurgebied met speciale koeien (Galloways). De praktische proef nl. petanqueballen in gaten laten rollen had voor vertraging gezorgd zodat de fietsers langzaam terug binnensijpelden in de zaal. De antwoorden werden overlopen en de prijzen uitgedeeld. Ik heb me moeten neerleggen bij de overwinning van mijn dochter. Zij had een prijs en ik niet. Ik was moe, maar ben blij dat ik er geweest ben. Hopende dat ik de aanwezigen heb overtuigd van mijn oprechte interesse in hun bezigheden als verzorgers van het platteland, bond ik de fietsen op mijn auto en vertrok huiswaarts. Het was een onvergetelijk weekend. Bedankt aan alle (vrijwillige) organisatoren en lieve mensen voor de fijne kennismaking.
1 september wordt gekenmerkt als eerst schooldag. Dit jaar viel deze op een zaterdag, dus geen school. Wel is het een startschot voor de campagnes. Zaterdag schoten de verkiezingsborden langs de straten als paddenstoelen uit de grond. Mij zal je nog niet direct zien prijken langs de straatkant, want mijn affiche is nog niet geleverd. Toch ben ik zaterdag ook in gang geschoten. Samen met mijn twee collega-Bellemse kandidaten Marieke en Dirk, zijn we op pad getrokken door Bellem. Met de fiets gaat het nog het gemakkelijkst vooruit, dus allen op ons ros. De straten over Bellembrug werden als eerste verrast met ons bezoekje. Jong, oud, de één al meer te been dan de ander, aan het rusten, aan het werk, niet thuis, ... Het was een boeiende en vermoeiende dag, maar ik heb heel wat mensen leren kennen. We hebben geen deuren tegen onze neuzen gehad, maar sommigen lieten duidelijk te kennen dat ze de voorkeur gaven aan een andere strekking. No problem, want er waren er meer die een babbeltje wilden slaan en hun besognes wilden delen. We schreven alle vragen en opmerkingen zorgvuldig op. Wie we kunnen helpen, helpen we graag. Dat is waar we ons de komende 6 jaar willen voor inzetten. We willen dat Aalter luistert naar en rekening houdt met Bellem. Dus wetende dat de uittredende Bellemse schepen, Tony Andries, niet meer opkomt, moeten we vragen of wij hem mogen opvolgen. Daar Dirk schaafwonden op zijn gezicht vertoonde door een arbeidsongeval, werd al gauw de grap gebruikt dat zijn vrouwen (Marieke en ik) de strijd onder elkaar al aan het voeren zijn. Hilariteit alom! Ook dat Dirk nu eens twee mooie medekandidaten mee heeft, breekt het ijs aan menig deur. Het valt ons alleszins op dat voordeuren niet veel meer opengaan, want de gezichten van de mensen verzwegen dat ze geen bezoek verwachtten en toch zeker niet via de voordeur. Moraal van het verhaal: rijkdom is niet het hebben van veel bezittingen, maar het hebben van heel weinig behoeften.
De laatste weken zijn lang voor de kinderen. Ze verlangen terug naar hun vrienden en andere klasgenoten. De middenweg was een sportkamp in Aalter. Lies nam deel aan de groep Acro van Sano Ritmo Gym en Marieke deed dansen en turnen bij Turnclub Aphrodite. Wetende dat Lies danst bij Time2Dance en in de muziekschool optie Dans, wou ik haar eens wat anders laten proeven. Het hogere niveau van de andere deelnemers liet haar afstappen van haar idee om in de toekomst te turnen. Marieke danste tot vandaag bij Geo Lucky Dance. Zowel turnen als dansen blijkt ze goed te beheersen. Ze kan dus kiezen. Op de kids funhappening van atlektiekclub Halestra liet ik Lies nog proeven van lopen, springen, werpen e.d. want haar juf had gezegd dat ze goed kon lopen. Wat bleek was te verwachten. Tijdens het aanschuiven voor een proef stond madam met haar heupen te wiegen en armbewegingen te maken die niet tot de gevraagde behoorden. De ik-wil-iets-anders-gril was weg. Marieke mocht niet deelnemen wegen te jong, maar kon zien hoe veelzijdig atletiek was. "Ik wil dat ook, mama." was haar reactie. Ik heb me gerealiseerd dat ik judo, volleybal en voetbal maar niet zal laten proeven. Anders wordt dat moeilijk kiezen voor haar en te belastend voor de taxi. Het aanbod in Aalter aan sporten is immens. En daar kinderen (en volwassenen) voldoende moeten bewegen, juich ik dit alleen maar toe. Het nijpt in het Sportpark. Clubs moeten verschillende weken uitwijken voor kampioenschappen of andere evenementen die georganiseerd worden. Noodgedwongen zoeken deze dus naar andere locaties. De scholen zijn daar zeker voor te vinden, want hun accommodatie betekent immers ook reclame voor hen. Een bijkomend voordeel is dat je kan sporten in eigen dorp. En waarom ze niet met de fiets laten gaan sporten? Een heikel punt die fiets, maar niet onhaalbaar. Ik ga ervoor, al is het maar om die taxi op stal te mogen laten staan. Hij rijdt immers ook niet op water. Moraal van het verhaal: sporten is gezond ... als het past
De vermoeidheid bleef in mijn lijf zitten en zelfs zo erg dat ik er een bluts in mijn auto van heb. 
Mijn gsm heb ik ook nog steeds niet teruggevonden, dus ik heb me er een nieuwe aangeschaft. Alleen werkt hij nog niet, want er scheelt iets met de activatie. Ik weet dus morgen na mijn werk wat gedaan.
De ontgoocheling zit hem in Bellem. Er kwamen zo'n 1600 Bellemnaars kiezen. Dat zijn stuk voor stuk mensen die we hebben bezocht aan hun deur. Natuurlijk waren er in die 6 zaterdagen inwoners afwezig, maar ik dacht dat onze intenties op de folder duidelijk en oprecht waren. Waarom? Wat deden we verkeerd? Dachten ze dat we niet zwaar genoeg gingen wegen in Aalter? Of is het gewoon omdat ze ons niet genoeg kennen? De grootste winnaars zijn NVA binnen onze coalitie. Ik ben zeer blij voor hen. Het doet me pijn niet met hen voluit mee te hebben kunnen vieren. Mijn voornaamste doel was Bellem en daarin was ik te zwaar teleurgesteld.
