Van Lochristi naar Bolzano 19/06/2016 - 28/06/2016
29-06-2016
Bedankt
Langs deze weg wil ik graag nog wat mensen bedanken, voor al hun steun en aanmoedigingen terwijl ik onderweg was.
In de eerste plaats aan vriendin Helen, die mij is blijven steunen toen ik begon aan de voorbereiding van wat eerst "iets zot" leek. Die ook op zondag vroeg wakker was toen de wekker afliep om te gaan trainen, en na de trainingen aan de was kon beginnen,...
Bedankt ook aan alle familie,vrienden en kennissen, om mijn avontuur tien dagen lang te volgen, jullie reacties, berichtjes, en mailtjes waren bij momenten bijna niet bij te houden.
Bedankt aan alle wildvreemden die ik onderweg ben tegengekomen, en waarvan ik aanmoedigingen kreeg, en die vol bewondering keken naar mijn avontuur, of mij gek verklaarden !!!
Bedankt ook aan de weergoden, om mij slechts één dag regen te bezorgen (op de slechts mogelijke dag weliswaar, maar het is jullie vergeven).
Voor mij is het een fantastische reis geworden, de herinneringen hieraan zal ik nog lang koesteren.
Tot slot vond ik het maken van de blog, om het thuisfront te laten meegenieten, een fantastische bezigheid.
In de B&B is het onbijt vandaag mogelijk vanaf 7u30, maar ik wil voor 7u vertrekken met datgene wat vandaag op het programma staat, en de ellendige tocht van gisteren in het achterhoofd.
Ik heb ook nog een trein (Eurocity Brenner) te halen om 18u34 in Bolzano richting Munchen (rechtstreeks). Ik heb natuurlijk een plan B voorzien, en dat is een trein om 20u30 (met 2 overstappen), maar dan zit ik vannacht ook 3 uur vast in Innsbruck ipv dat ik in een bed lig in mijn hotel,... Dus liever niet !!! En misschien kom ik ook nog wel een omleiding tegen onderweg,...en ja hoor, ze komt nog !!!
De zussen van de B&B hebben begrip voor de situatie, en maken tegen 6u ontbijt voor mij klaar. Om 6u45 vertrek ik dan voor mijn laatste rit van de reis (en dat is niks te vroeg zo zal later blijken), en kan ik direct 13 km beginnen klimmen tot de top van de Passo Gavia (2621m) de benen voelen nog wat zwaar aan van gisteren en het is nog niet al te warm (wat zou je willen om 6u45 in de bergen). Ik heb dan ook bijna 2 uur nodig om boven te geraken, het is op de top een lekkere 2,5 graden "warm". Ik treuzel er dan ook niet te lang en daal af naar Ponte Di Legno.
Na de afdaling is er geen tijd om eventjes de benen wat los te rijden, maar kan ik direct gedurende 11 km naar de top van de Passo Del Tonale (1884m) klimmen. Ik zit al iets beter in mijn ritme, het is zonnig en 12 graden ondertussen, en ik rijd langs de skiliften en pistes naar boven, leuk.
Eens op de top gaat het een 35 km goed naar beneden en maak ik snel wat kilometers. Vanaf Dimaro rijd ik in een prachtige vallei tussen de bergen en krijg ik opnieuw een totaal andere mooie streek te zien. Via mooie lange wegen gaat het nu richting Brez waar ik aan de laatste klim van mijn reis begin, de Mendelpass (1363m).
Na ongeveer 9 km klimmen, kom ik in het laatste dorp (Fondo) op 6 km van de top, en dan is het nog ongeveer 25 km dalen naar Bolzano, het is nu 15u en ik heb alle tijd om in Bolzano te geraken. En dan bij het uitkomen van een bocht staat het daar plots !!! Het bord dat de Mendelpass gesloten is !!! Kunnen ze dat bord godverdomme niet beneden zetten !!! Ik doe alsof ik het niet gezien heb, en ik rijd verder. Na een paar honderd meter doen enkele tegenliggers teken dat ik moet omkeren,..jaja, en ik trek er mij nu eens genen bal van aan zie,...tot een Nederlander mij weet te zeggen dat je niet over de top kan, zelfs niet met de fiets. Grrrrr !!!! Draaien dan maar en terug naar beneden.
Na wat getreuzel door te zoeken op de landkaart, gps, en vragen in het plaatselijke politiekantoor, is er maar één alterntief, omrijden via Merano. De vriendelijke politieman weet mij te vertellen dat het via de Passo Palade (1518m) "de kortste" weg is van "amper" 40 kilometer, waarvan 14 km klimmen, met de fiets een uurtje rijden volgens hem ??? Ik weet niet hoe die man fietst hoor !!!
Ok er zit niets anders op zeker ??? Als ik mijn trein wil halen om 18u34 dan moet de gas tijdens de klim volledig open nu. Ik denk dat ik tijdens mijn reis nergens zo snel geklommen heb dan hier. Na ongeveer 1u10 klimmen kom ik boven op de top, ik verlies er geen tijd om mijn jasje voor de afdaling aan te doen, maar ik "klets" tegen bijna 70 km/u naar beneden richting Merano. Dan nog ongeveer 20 km relatief vlak richting Bolzano.
Uiteindelijk arriveer ik om 18u05 aan het station, en dat is niet echt heel veel te vroeg, maar ik heb het gehaald !!!
Bij het bekijken van mijn boeking voor de B&B van vanavond (halverwege de Passo Gavia), stel ik vast dat er geen internet beschikbaar is !!!
Ik bekijk vanavond na de rit of er een mogelijke oplossing te vinden is voor dit "probleem" (eventueel in een ander hotel of restaurant in de buurt).
Voor vandaag geven ze wisselvallig weer met kans op onweer en regen. Momenteel is het droog en bevinden de hoge bergtoppen zich nog in de mist.
Onbijt is vandaag vanaf 7u30 en een uurtje later vertrek ik dan richting het drielandenpunt Nauders (grens Oostenrijk/Zwitserland/Italië), juist voor Nauders gaat het echter mis. De weg is er volledig afgesloten voor een groot sportevenement, er staat politie, en je komt er niet door. Er is wel een omleiding van 20 km voorzien via Zwitserse wegen inclusief de beklimming van de Norbertshöhe (1405m). Dit moet natuurlijk vandaag gebeuren op het moment dat ik de zwaarste rit van de vakantie heb gepland.
Na de omleiding kom ik net voorbij Nauders terug op de goede weg en begin ik direct aan de beklimming van de Passo di Resia (1455m) op de top kom ik meteen ook aan de Italiaanse grens. Ik rijd ook nog voorbij de uit het water stekende kerktoren van Curon Venosta (later meer hierover), en een paar kilometer verder begint het plots water te gieten, en kan ik mijn regenkledij aantrekken en de regenhoezen over de tassen doen. Voor te schuilen heb ik vandaag geen tijd met datgene dat nog op het programma staat (er staat trouwens toch nergens een bushokje,...).
Ik vervolg mijn weg richting Prato aan de voet van de Stelvio tot wanneer, jaja, de weg is afgesloten wegens wegenwerken en ik een omleiding moet volgen,...
Uiteindelijk geraak ik pas tegen 14u in Prato, waar ik besluit om eerst mijn broodjes uit het hotel op te eten. Tegen 14u30 kan ik dan in de regen eindelijk aan (wat later zal blijken) de zwaarste beklimming ooit beginnen.
De beklimming is 24,5 km lang aan bijna constant 10% met 48 haarspeldbochten. Na een kilometer of 5 stopt het met regenen, en zie ik het allemaal weer wat meer zitten. Meter na meter, bocht na bocht, klauter ik naar boven. Met een fiets van bijna 35 kg niet te vergeten. Ik probeer een ritme en versnelling te vinden die ik een uurtje of 4 kan volhouden,...op 9 km van de top begint het opnieuw te onweren, het water valt met bakken uit de lucht en er staat een ijskoude snijdende wind. Verschillende fietsers worden van de berg geplukt door hun volgwagens en geven er de brui aan. Voor mij zullen het de 9 zwaarste kilometers ooit worden,....
Uiteindelijk bereik ik na bijna 4 uur klimmen de top (2758m), het is dan reeds 18u30, ik ben kletsnat en het is er amper 3 graden, mijn handen hebben zo koud dat ik nog amper kan schakelen of remmen.
Ik haast mij dan ook snel een taverne binnen om er iets warm te drinken, droge kleren aan te doen, en mij klaar te maken voor de ijskoude, natte en gevaarlijke afdaling.
Beneden in Bormio besluit ik eerst nog snel iets te gaan eten, want ik moet immers ook nog 13 km klimmen op de Passo Gavia (tot Santa Caterina) en ik zit nu toch wel ferm door mijn krachten heen.
Ik wou bij mijn planning zeker nog tot halverwege de Gavia geraken, omdat ik morgen mijn trein moet halen in Bolzano, en dan is dit stuk toch al achter de rug.
Uiteindelijk bereik ik pas omstreeks 21u30 mijn hotel.
Dit was ongetwijfeld de zwaarste dag (in de 30 jaar dat ik fiets), maar ik heb het gehaald, en dat is het bijzonderste !!!
Deze nacht heel goed en rustig kunnen slapen in mijn hotel, maar blijkbaar was ik toch niet alleen op mijn kamer,...deze ochtend was ik immers voorzien van een paar ferme muggenbeten op armen en benen. Door de invallende zon op de kamer ben ik al vroeg wakker, en wanneer ik door het raam kijk, zie ik in de verte de bergen liggen. Daarvoor ben ik naar hier gekomen, en heb ik al die kilometers al gereden, en daar trekken we vandaag dus heen. Ik heb er in ieder geval héél veel zin in, en om 7u stipt zit ik als eerste al aan het ontbijt (het is thuis meestal iets anders,...).
Iets na 8 uur vertrek ik dan voor mijn eerste rit in de bergen, en zet ik koers richting Füssen (meteen ook het eindpunt van de Romantische Strasse). 2 kilometer verder rijd ik over de Oostenrijkse grens en trek ik nu echt de bergen in. Vanaf hier gaat het nu constant op en af richting Reutte en daarna richting Lermoos waar de Fernpass begint. Ondanks het feit dat ik aan de voet van de Fernpass reeds bijna 10000 hoogtemeters op de teller heb staan sedert de afgelopen week, is dit mijn eerste "echte col" van de reis.
Ik start de beklimming van 7,5 km bij een aangename 28 graden, licht bewolkt, en een koel briesje,...mijn weer dus, en ik voel me dan ook meteen in mijn sas. Het is er echter héél erg druk (zou de vakantie in Duitsland of Oostenrijk reeds begonnen zijn?), op sommige plaatsen (vóór en in de bochten) is het zelfs file. Ik moet er dan ook op "het kantje" rijden om de auto's (en de Nederlandse auto's met bijhorende "trekhut" in het bijzonder) niet te hinderen. Ik geraak verder zonder problemen over de top (1210m), en in de afdaling moet ik bij de pinken blijven, want ook hier is het op sommige plaatsen file.
Na de afdaling neem ik eerst mijn pauze om iets te eten en te drinken. Daarna gaat de tocht verder richting Imst, en komen er toch wel heel erg dreigende onweerswolken opzetten. Een paar kilometer verder is het prijs en barst er een onweer los. Gelukkig kan ik schuilen in het plaatselijke bushokje. Na een uurtje begint het fel te minderen met regenen, en besluit ik de regenhoezen over de tassen te trekken en verder te rijden. Ik moet immers nog 20 kilometer fietsen tot eindbestemming Landeck, waar ik uiteindelijk droog en in het zonnetje arriveer.
Aan het hotel waar ik vandaag verblijf zijn het ook juist feesten, maar daar ga ik weinig last van hebben omdat mijn kamer aan de achterkant ligt. Gelukkig maar, want morgen moet ik uitgerust zijn voor de grote dag,...de beklimming van de Stelvio !!!
Deze morgen bij het klaarmaken van mijn fiets aan het hotel, raak ik in gesprek met een Nederlands koppel die met pak en zak de Donau volgen tot in Wenen. Hij 30 kg bagage op de fiets, zij een stuurtasje en 2 drinkbussen,....wat kan de liefde toch mooi zijn (bekeken door de ogen van de vrouw dan).
Ikzelf fiets ook nog een stukje langs de Donau, om dan iets verder terug koers te zetten naar het zuiden. Vandaag is het de 3e dag dat ik de Romantische Strasse volg, en opnieuw krijg ik een totaal andere omgeving en parcours dan de vorige dagen. Veel kleinere dorpjes die ook al verder uit elkaar beginnen te liggen en waar soms geen winkel of café te bespeuren valt. Dit deel van de route is meer gericht op het natuurschoon van de streek.
De uitbater van het hotel voorspelde gisteren dat het vandaag de warmste dag zou worden (en hij heeft nog gelijk ook !!!). Tegen 10 uur staat er al 32 graden op de gps. Wat dan weer als voordeel heeft dat mijn was die achterop de fiets hangt te wapperen snel droog is.
Tegen de middag bereik ik Augsburg, een grote stad, en niet direct mijn favoriet. Maar aangezien Landsberg am Lech nog 55 km verderop ligt, besluit ik hier mijn pauze te nemen. Vanaf hier zal ik een ganse tijd de rivier de Lech stroomopwaarts volgen tot Landsberg. Ik kom vandaag weer tientallen fietsers tegen (al dan niet met bagage), die allen de Romantische Strasse volgen maar dan in de andere richting van Füssen naar Würzburg, en dan valt eindelijk mijn euro, waarschijnlijk heeft het er iets mee te maken dat stroomafwaarts makkelijker fietst dan stroomopwaarts,....
In Landsberg neem ik ook nog een redelijk lange pauze op een terras aan de wondermooie waterval, het is ondertussen 42,6 graden volgens de gps, en ik bestel er "eine heiBe schokolademilch", grapje natuurlijk, maar de ober zijn gezicht is wel geld waard ! Ik zou hier nog uren kunnen zitten, maar ik moet verder. Ik moet immers nog wat klimmen tot mijn iets hoger gelegen hotel in Peiting. Gelukkig blijven de zware steile klimmen achterwege en gaat het eerder via "vals plat" verder. Op een 30 kilometer van mijn eindbestemming van de dag zie ik ook plots de cols opduiken. Nog een eindje verder rijd ik ook voorbij de plaatselijke Nieuwdonk, en besluit ik om nog snel een verfrissende duik te nemen alvorens de laatste 20 km aan te vatten.
Ondanks de zware rit met hoge temperaturen gisteren, en mijn late aankomst in het hotel (= minder rust), sta ik deze morgen toch op met een goed gevoel in de benen.
Doordat het gisteren zo laat was, besluit ik om na het ontbijt eerst nog een kijkje te nemen in de stad, en enkele foto's te nemen. In de warmte moet ik toch rijden vandaag, en uiteindelijk maakt het niet echt uit wanneer ik in mijn hotel arriveer.
Vandaag gaan de eerste kilometers niet zo fel op en neer en kan ik rustig in mijn ritme komen. Ik rijd vandaag ook via een totaal ander stuk Romantische Strasse dan gisteren, veel meer afwisseling, en een heel stuk mooier ook. De route gaat vooral via rustige landelijke wegen met af en toe zelfs onverharde wegen door de bossen. Aangenaam fietsen hier, ver weg van het drukke verkeer. Wat mij tijdens de reis ook al is opgevallen, is dat je langs de Duitse wegen, geen papiertje,blikje,flesje of andere vuiligheid tegenkomt. Terwijl in België sommige wegen eerder op een vuilnisbelt lijken. Het zal aan de mentaliteit van de bewoners liggen zeker ?
Mijn middagpauze neem ik vandaag in het mooie stadje Dinkelsbühl met zijn kleurrijke huizen op de wijnmarkt. Met mijn ervaring van gisteren in het achterhoofd neem ik toch maar een iets kortere pauze. Gelukkig wordt het vanaf hier ook iets "vlakker" !
Na de middag gaat het parcours in dezelfde stijl verder, maar begin ik toch wel weer last te krijgen van de warmte (max 39,8 op de gps). Ik moet dan ook weer noodgedwongen meer pauzes inlassen, want het heeft geen zin om extra drank mee te nemen omdat die na een kwartier al warm is.
Mijn eindbestemming van de dag is Donauwörth, waar de rivieren Wörnitz en Donau samenvloeien.
Deze nacht heb ik in het hotel in Aschaffenburg, noodgedwongen een uurtje naar het brandalarm moeten luisteren,...weg goede nachtrust dus.
Bij het verlaten van het hotel gaat het de eerste 25 km flink op en af, met enkele "klimmetjes" van boven de 10% direct, kwestie van opwarming kan dat tellen. Ik heb voor de eerste 30 km dan ook 2 uur nodig. Daarna blijft het op en neer gaan via een bosrijke omgeving tot ik na ongeveer 85 km rond 12u30 aankom in Würzburg aan de Main. Vanaf hier begint ook de Romantische Strasse, die ik de volgende 460 km zal volgen, maar eerst neem ik een pauze om iets te eten, en neem ik een kijkje in de stad.
Rond 13u30 vertrek ik er terug om nog 105 km van de Romantische Strasse te volgen. Het gaan trouwens nog 105 zware kilometers worden, want ik krijg vandaag het dubbele van de hoogtemeters van de vorige dagen onder de wielen geschoven. Met als "hoogtepunt" eentje van bijna 3 km met een maximum stijgingspercentage van 16%,...
Het is vandaag ook de langste rit van de reis (188 km) en bovendien maakt ook de hitte de rit extra zwaar. Temperaturen tot 36 graden !!!
Ik kan mijn vooropgestelde snelheid van 20 km/u (fietsen zonder stops) wel aanhouden, maar ik ben genoodzaakt om meerdere drankpauzes in te lassen (6 liter gedronken vandaag) waardoor ik nog veel tijd verlies, en ik pas om 20u30 aan het hotel arriveer.
Morgen geven ze temperaturen tot 40 graden, dus wil ik zo vroeg mogelijk vertrekken, maar het ontbijt is pas mogelijk vanaf 7u30, dus voor 8u30 geraak ik waarschijnlijk niet weg.
Vanavond ga ik alvast nog mijn krachten aanvullen, en bestel ik heerlijke biefstuk op het gezellige terras van het hotel.
Door de problemen gisteren met "hochwasser" was ik eventjes aan het twijfelen of ik mijn geplande route van vandaag wel zou volgen. Door eventjes navraag te doen, kom ik via mijn beste "Jean Marie Pfaff duits" te weten dat het vanaf het eerste dorp voorbij Koblenz tot Rüdesheim (60 km) heel goed berijdbaar is. OK, we gaan het dus doen volgens de planning,...
Na het ontbijt vertrek ik rond 7u30 voor de volgende rit. Na elvendertig verkeerslichten (die allemaal op rood staan), geraak ik na een dik halfuur eindelijk uit Koblenz. Vanaf het eerste dorp ligt de weg en bijhorende fietspad inderdaad iets hoger, en is het prachtig fietsen langs de Rijn. Onderweg geniet ik van de prachtige uitzichten die deze streek toch wel te bieden heeft. Van het ene pittoreske dorpje naar het andere, prachtige kastelen en ruïnes, en schitterende wijngaarden op de hellingen.
Net voor Rüdesheim gaat het echter opnieuw mis wegens "hochwasser", als enige alternatief kan ik enkel een omleiding volgen die perfect is bewegwijzerd, wat er echter niet bij staat, is dat de omleiding via een "klimmetje" van 6 km gaat met stukken tot 15% (dat is dus steiler dan de Stelvio). Alweer een dik uur tijdsverlies aan mijn been, maar uiteindelijk geef ik er niet om, want boven krijg ik een fantastisch uitzicht cadeau, ik word er ook aangesproken door enkele toeristen die met de stoeltjeslift naar boven zijn gekomen, en vol bewondering kijken naar die Belg die met die zware fiets naar boven is gereden. Lang kan ik echter niet met deze mensen praten want ik moet verder, en ik moet ook nog gaan genieten van mijn verdiende afdaling,....ook aan 15% trouwens!
De rest van het traject naast de Rijn is niet meer berijdbaar, en dus probeer ik mijn track, zo evenwijdig mogelijk te volgen tot in Mainz (km 105), waar ik eerst mijn broodjes uit het hotel nuttig.
In Mainz verlaat ik de Rijn en gaat het nu via lange rechte wegen in een bosrijke omgeving richting mijn eindbestemming Aschaffenburg. Ter hoogte van Darmstadt heb ik "het geluk" van juist in de spits te zitten met de nodige verkeerslichten, die jawel, bijna allemaal op rood staan !!!
Uiteindelijk bereik ik rond 19 uur (2 uur later dan voorzien) en met 180 km op de teller mijn hotel.
Ik zit hier trouwens ook in de streek van de asperges, en ik besluit om deze vanavond op mijn menu te zetten. De asperges met hollandaise saus en scampi's lijken mij wel wat,...
Deze morgen zit ik om 7u30 aan het ontbijt, om een uurtje later te kunnen vertrekken voor de 2e rit. Direct bij het verlaten van Aachen kan ik vol aan de bak, voor enkele pittige klimmetjes met stijgingspercentages tot 8%. Na een uurtje fietsen staat er dan bijgevolg ook maar 16 kilometer op de teller, na 2 uurtjes 35 kilometer,....vanaf Düren wordt het wat vlakker, maar dan krijg ik te maken met felle tegenwind op de lange rechte wegen, en moet ik "stoempen" om 20 km/u te rijden. Ik heb van het thuisfront ook net het weer in België vernomen,...dus ik ga zeker niet klagen want het blijft tenminste droog !!
Tegen de middag besluit ik om iets voorbij Euskirchen mijn broodjes die ik deze morgen heb klaargemaakt op te eten. Ik ben dan 3u30 en 65 kilometer onderweg. Daarna gaat het verder op en af richting Kripp aan de Rijn, en van hier "zou" ik de laatste 45 kilometer de Rijn volgen tot Koblenz. Niet dus !!! Door het noodweer van enkele weken geleden, staat het peil van de Rijn zodanig hoog, dat verschillende fietspaden niet berijdbaar zijn. Dan maar alternatieve wegen zoeken of omleidingen volgen,...tot je een omleiding in een omleiding tegenkomt (ze kennen dat dus niet alleen in België blijkbaar). Ik kwam ook op verschillende wegen plots aan een bord "einde fietspad" met net daarna een ander bord "verboden voor fietsers", en dit zonder enige andere weg in de buurt ??? Wie snapt hier de logica van ?? Dan zit er niets anders op dan terug te keren en een andere weg te kiezen,...tot je terug diezelfde verkeersborden tegenkomt, grrrrr !!
Door al dat geknoei verlies ik uiteindelijk dik 2 uur, maar ik kom gelukkig wel droog (en met enkele kilometers meer) aan in Koblenz. Alvorens mij naar het hotel te begeven, neem ik eerst nog een foto aan de "Deutsches Eck" (het punt waar Moezel en Rijn samenvloeien).
Normaal is het de bedoeling om morgen terug de Rijn te volgen tot Mainz, maar ik denk dat het water nog niet voldoende zal gezakt zijn,...en ik beter nog eens op de landkaart kijk voor een alternatief.
Na een heerlijk ontbijt (aangeboden door mijn steunende rennersvrouw), en in het gezelschap van enkele vrienden, buren en familie, vertrek ik om,"ongeveer 8u stipt" voor de eerste rit naar Aachen. Na ongeveer 5 km heb ik reeds een eerste stop, om nog eventjes goedendag te zeggen tegen enkele clubleden van WTC Calcine. Na het bekijken EN WEGEN van mijn fiets (waarbij ik er enkelen duidelijk zie denken "jij liever dan ik !!! "), kon ik na het vastleggen van de groep op de gevoelige digitale plaat, door de fotograaf van dienst ( ex collega fietsenmaker Patrick Vispoel uit Desteldonk) rond 8u30 echt vertrekken.
Het is nu niet direct de meest zonnige ochtend, maar als ik het weer van de afgelopen dagen bekijk, ben ik al blij dat het de rest van de dag droog blijft.
De rit gaat via Lokeren en Waasmunster richting Temse, waar ik na 30 km over de Schelde rijd. Vervolgens gaat het richting Zennegat om daar het kanaal Leuven Dijle enkele kilometers te volgen.. Ter hoogte van Aarschot volg ik ook een stukje de Demer,...mooi ! In Scherpenheuvel ( er staat reeds 100 km op de teller) breng ik eventjes een bezoekje aan de gekende basiliek, en neem ik eventjes pauze op een terras om iets te eten. Ondertussen is ook het zonnetje komen piepen, en zal het voor de rest van de dag ook zonnig blijven. Ik vervolg mijn weg via de lange N2 tot in Hasselt, om dan verder te rijden tot in Maastricht, waar ik na 155 km over de Maas rijd. Via lange rechte wegen met schitterende fietspaden, gaat het nu bergop en bergaf richting drielandenpunt Vaals. Maar de eindbestemming van de dag is natuurlijk Aachen, welke ik na 185 km bereik.
In de B&B is het onbijt vandaag mogelijk vanaf 7u30, maar ik wil voor 7u vertrekken met datgene wat vandaag op het programma staat, en de ellendige tocht van gisteren in het achterhoofd.
Bij het bekijken van mijn boeking voor de B&B van vanavond (halverwege de Passo Gavia), stel ik vast dat er geen internet beschikbaar is !!!
Deze nacht heel goed en rustig kunnen slapen in mijn hotel, maar blijkbaar was ik toch niet alleen op mijn kamer,...deze ochtend was ik immers voorzien van een paar ferme muggenbeten op armen en benen. Door de invallende zon op de kamer ben ik al vroeg wakker, en wanneer ik door het raam kijk, zie ik in de verte de bergen liggen. Daarvoor ben ik naar hier gekomen, en heb ik al die kilometers al gereden, en daar trekken we vandaag dus heen. Ik heb er in ieder geval héél veel zin in, en om 7u stipt zit ik als eerste al aan het ontbijt (het is thuis meestal iets anders,...).
Deze morgen bij het klaarmaken van mijn fiets aan het hotel, raak ik in gesprek met een Nederlands koppel die met pak en zak de Donau volgen tot in Wenen. Hij 30 kg bagage op de fiets, zij een stuurtasje en 2 drinkbussen,....wat kan de liefde toch mooi zijn (bekeken door de ogen van de vrouw dan). 
Ondanks de zware rit met hoge temperaturen gisteren, en mijn late aankomst in het hotel (= minder rust), sta ik deze morgen toch op met een goed gevoel in de benen.
Deze nacht heb ik in het hotel in Aschaffenburg, noodgedwongen een uurtje naar het brandalarm moeten luisteren,...weg goede nachtrust dus.
Door de problemen gisteren met "hochwasser" was ik eventjes aan het twijfelen of ik mijn geplande route van vandaag wel zou volgen. Door eventjes navraag te doen, kom ik via mijn beste "Jean Marie Pfaff duits" te weten dat het vanaf het eerste dorp voorbij Koblenz tot Rüdesheim (60 km) heel goed berijdbaar is. OK, we gaan het dus doen volgens de planning,...
Deze morgen zit ik om 7u30 aan het ontbijt, om een uurtje later te kunnen vertrekken voor de 2e rit. Direct bij het verlaten van Aachen kan ik vol aan de bak, voor enkele pittige klimmetjes met stijgingspercentages tot 8%. Na een uurtje fietsen staat er dan bijgevolg ook maar 16 kilometer op de teller, na 2 uurtjes 35 kilometer,....vanaf Düren wordt het wat vlakker, maar dan krijg ik te maken met felle tegenwind op de lange rechte wegen, en moet ik "stoempen" om 20 km/u te rijden. Ik heb van het thuisfront ook net het weer in België vernomen,...dus ik ga zeker niet klagen want het blijft tenminste droog !!
Na een heerlijk ontbijt (aangeboden door mijn steunende rennersvrouw), en in het gezelschap van enkele vrienden, buren en familie, vertrek ik om,"ongeveer 8u stipt" voor de eerste rit naar Aachen. Na ongeveer 5 km heb ik reeds een eerste stop, om nog eventjes goedendag te zeggen tegen enkele clubleden van WTC Calcine. Na het bekijken EN WEGEN van mijn fiets (waarbij ik er enkelen duidelijk zie denken "jij liever dan ik !!! "), kon ik na het vastleggen van de groep op de gevoelige digitale plaat, door de fotograaf van dienst ( ex collega fietsenmaker Patrick Vispoel uit Desteldonk) rond 8u30 echt vertrekken.
