Sinds kort mogen we vertoeven in het weekend in het Domein Puyenbroeck. Stefan zijn nonkel en tante hebben er een caravan, waar we gebruik mogen van maken met ons zoontje. Het is een leuke vakantieplek voor ons, als we er even tussenuit willen. Hier enkele foto's van de eerste dagen in wachtebeke.
In mijn hoofd zit een laatje, daar kan niemand bij. Zelfs niet mijn mammaatje, dat laatje is alleen van mij. De sleutel heb ik verborgen tot aan de dag van morgen, zodat niemand het kan stelen en er mee gaat spelen. Dit kinderversje op rijm, psst! gaat over mijn geheim.
Ik heb er een neefje bij, een neefje helemaal voor mij. Hij heeft een aardig bolletje en draagt een blauw wolletje. Hij spartelt met zijn beentjes in zijn bedje heel alleentjes. Dan zeg ik: 'hé lief neefje, wil jij van mij een kusje? Niet voor nu en even, maar je hele lange leven'.
In de ogen van ons kind, staat te lezen wat hij voelt. Zijn ogen drukken uit, wat hij dan bedoeld. Ogen die stralen, als de hemel zo blauw. En die ons zo zeggen, ik hou van jou.
In zijn loopwagentje. Zijn nieuwe speelbak.
Papa geeft Lyano een badje. Samen met mama tv kijken.
Een lokje hier, een lokje daar, de kapper knipt je lange haar. Doe je hoofdje eens opzij, dan kan de kapper er goed bij. Doe je hoofdje maar omlaag. Oeps! Er vallen haartjes in je kraag. Knip, knip, knip en alsmaar knapper, ik vind jou in die stoel heel dapper. Een lokje hier, een lokje daar. Zo, je kapsel is weer klaar.
