Ken je dat gevoel dat je opstaat en de hele wereld wilt knuffelen? Dat je de ganse dag gewoon uit pure gelukzaligheid niet kan stoppen met glimlachen. Dat je van elk moment met alle vezels in je lichaam ten volle geniet, omdat je weet dat dit niet eeuwig blijft duren? Wel, allerbeste belgjes, dat gevoel heb ik nu...sinds gisteren ben ik 19jaar oud en het was ongetwijfeld een van de beste verjaardagen ooit. Nunca olvidare mi cumpleaños en el Peru :) Het begon allemaal 's ochtends toen ik werd wakkergebeld door mijn allerliefste Belgische vriendinnetje, Louise om mij een gelukkige verjaardag te wensen. Super leuk om nog eens een belgische stem te horen. 's middags heb ik dan heerlijke chifa gegeten met mijn famillie en dan in de namiddag was het natuurlijk tijd voor taart. Veel taart! Zo ging ik dus met enkele vriendjes en vriendinnetjes naar een mega lekker taartrestaurant. Iedereen deed de hele dag al een beetje misterieus dus ik had zo'n lichtblauw vermoeden dat er nog iets leuks op mij stond te wachten. En inderdaad mijn gevoel werd bevestigd. in het huis van Lucy, een meisje waar ik mee werk stond er een heus verrassingsfeestje op mij te wachten. Twas echt super leuk! Veel leuke mensen en veel lekker eten, het perfecte feest dus :) Ik besef nu meer dan ooit dat ik hier echte vrienden heb gemaakt, dat mijn terugkeer naar België moeilijker wordt dan verwacht en dat ik hier helemaal niet zó lang meer ben. De tijd gaat snel...veel te snel maar ik doe echt mijn best om van elk moment zo hard mogelijk te genieten. Ondertussen zijn er nog veel leuke dingen gebeurd. Zo ga ik sinds 17maart eindelijk naar de unief! Ik mocht al mijn vakken zelf kiezen dus het schoolleven bevalt me nog wel. Zo heb ik vakken als: parapsychologie, literatuurfilosofie, psychoanalyse, en nog enkele andere vakken die een beetje moeilijk te vertalen zijn. het grote verschil met La universidad Privada waar ik mijn eerste maand doorbracht, is niet alleen dat ik alles versta nu, maar ook dat de mensen helemaal anders zijn. veel relaxter, vriendelijker, minder arrogant. ik heb het er echt naar mijn zin. De afgelopen dagen was het hier natuurlijk ook semana santa. De week dus voor pasen waar jezus in is doodgegaan. Dat wordt hier toch wel vrij serieus genomen. Zo is het een traditie dat je op donderdag 6uur naar de mis gaat en op vrijdag zoveel mogelijk kerken bezoekt en overal eventjes gaat bidden. Omdat ik nu niet bepaald katholiek ben en niet veel zin had om in deze mega hitte kerkbezoekjes af te leggen, ben ik semana santa maar gaan vieren aan de zee, Mancora meerbepaald. Het was natuurlijk weer geweldig. Mooi weer, mooi strand, super veel volk...Perfect gewoon. Er zijn hier ondertussen ook nieuwe AFS'ers toegekomen. Das wel grappig om te zien hoe zij nu zo met vallen en opstaan hun weg proberen te vinden hier. Ik heb echt al veel Deja vu momenten gehad. Het maakt mij ook wel een beetje nostalgisch maar ook blij dat ik van die beue eerste maanden vanaf ben. De maanden dat je de taal nog niet kent, de cutuur nog niet begrijpt, nog geen echte vrienden hebt, doodgaat van heimwee...Nu ik hier 100% ben aangepast besef ik echt dat het minstens even moeilijk wordt om mijn nieuwe wereld te verlaten. Ik heb hier een tweede gezin gevonden, een tweede vriendenkring, een tweede thuis kortom een tweede leven. Een leven waar ik binnen 3,5maanden niet zo maar naar kan terugkeren. Achja we zien wel wat het geeft. Er staan in ieder geval nog veel leuke dingen op mij te wachten. Zoals een reisje naar Cuzco, Arequipa, Puno en Nazca en dan nog een AFS reisje naar de jungle. Ik ga dus nog in ieder geval volop profiteren van mijn laatste maanden hier. Amuseer jullie daar in Belgie en geniet van het mooie lenteweertje! :P KUS
