Hoe langer ik hier ben, hoe meer ik begin te beseffen dat Peru soms echt wel een raar land is. Echt alles is hier gewoon anders. Van de grote dingen zoals de taal, het klimaat, de natuur tot de minder grote dingen zoals het eten, het mega geschifte verkeer, de vriendelijkheid van de mensen hier,... En dan ook nog de dingen die op het eerste zicht totaal niet opvallen maar die ik nu geleidelijk aan begin te ontdekken. Dingen die niet altijd even positief zijn. Bijvoorbeeld de achterbaksheid van mensen, mensen zijn hier inderdaad extreem vriendelijk maar onder die vriendelijk schuilt er vaak een ongelooflijke schijnheiligheid. Dit is denk ik niet echt het juiste woord, het is vooral de roddeldrang van iedereen waar ik het soms wel een beetje moeilijk mee heb. Vooral als je zoals ik een 'gringa' ben (zo noemen ze alle blanke mensen) weet echt heel de stad constant wat je hier allemaal doet, met wie je allemaal omgaat,...Soms heb ik echt het gevoel alsof ik in een bigbrother huis zit maar dan op stadsformaat en waar er constant camera's op mij gericht zijn. Ook de manier van denken in het algemeen is soms een beetje raar hier. Zo zijn alle Europese en Amerikaanse meisjes sletten, douchen de Fransen zich nooit, heerst hier het principe van hoe blanker je bent hoe beter, hebben zowat alle vrouwen boven de dertig die ik ken wel iets van platische chirurgie gedaan. Schoonheid en rijkdom zijn hier zo extreem belangrijk. Zelfs de armste mensen hebben hier een mege sjieke GSM, gewoon omdat je er totaal niet bij kan horen als je daar niet aan mee doet. Ze doen wel vriendelijk in hen gezicht maar dan achteraf is het zo van 'Amaai die kleren, die hebben zeker totaal geen geld.' Wat ook echt verschrikkelijk is om te zien zijn de vele bedelende kindjes hier. Als je naar het centrum gaat wordt je gegarandeerd een paar keer achtervolgd door een groepje kindjes die dan echt met zo'n triestig stemmetje zeggen 'Por favorrrr tengo hambre, tengo sed'. Het is dan echt moeilijk om dat te negeren en gewoon door te lopen alsof je ze niet staan. Naar het schijnt is het echt slecht om hen iets te geven want ze moeten alles afgeven aan hun ouders (die vaak drugs of alcoholverslaafden zijn) en met dat geld kopen die ouders dan andere dingen dan eten voor hun kindjes. Een keer heb ik zo'n doos popcorn die er nog over was van een cinemabezoekje aan zo'n kindje gegeven, in de veronderstelling dat die ouders daar niets mee kunnen doen en dat ze het dus gewoon zouden opeten. Maar ik zie dat kindje dan naar zo'n man gaan die zo'n mega zak met popcorn bovenhaalt en dat er dan gewoon bij giet. Om te verkopen dus. Zoals sommigen misschien ook al weten ben ik maandag overvallen. Ik kwam net van de unief samen met Norka en Carlos en we hadden besloten dat we eens sportief gingen doen en niet direct de taxi gingen nemen maar naar huis zouden wandelen. Ons huis is echt niet zo ver en het was half twee 's middags, helemaal niet gevaarlijk dus dachten we. We waren dus gezellig aan het stappen tot dat er opeens zo'n man op een brommer afkomt, afstapt en ons doodserieus vraagt om al onze zakken af te geven. We dachten eerst echt dat het een grap was, dus wij zo'n beetje lachen. Totdat die dus een pistool bovenhaalt en dat op Carlos zijn hoofd richt. Jah dan hebben we natuurlijk al ons gerief maar afgegeven. Ik had gelukkig niet veel waardevols bij behalve mijn visakaart en redelijk veel geld want ik was net naar de bank geweest. Achteraf was ik echt wel geshockeerd, nu ben ik er gelukkig al helemaal over Voor de rest gaat alles nog steeds goed met mij hoor. Gisteren heb ik Italiaans gekookt in Wendy's huis samen met wat andere AFS'ers en haar broers en neven enzo. Dat was wel super leuk. Normaal gezien ging ik zondag naar Chiclayo samen met Wendy en haar familie voor 1 dagje. Maar dat mag dus ten eerste niet van AFS Piura (wat echt enorm stom is en waar ik ook al erg boos voor ben geweest) en ten tweede zou het eigenlijk zoiezo niet gaan want het is hier zondag zoiets speciaals dat de bevolking van Piura wordt geteld en dat iedereen in huis moet blijven de hele dag. Ohja, binnenkort ga ik nog wel eens foto's toevoegen. Het probleem is dat dat op de computer thuis niet gaat dus dat ik naar een internetcafé moet daarvoor. Ik ga proberen om dat deze week nog te doen maar ik beloof dus niets... Amuseer jullie nog maar in België, ik mis het soms echt wel, maar Peru is al bij al wel Demaks!
Ik kan echt niet geloven hoe rap de tijd hier gaat. Het is nu al oktober, ik zit hier al bijna een maand en het lijkt alsof ik hier nog geen week zit. Langs de andere kant kan ik mij ook al bijna niet meer voorstellen dat ik ooit in Belgie heb geleefd, ik ben al helemaal Peruviaan Deze week was leuk maar niet super speciaal. De gewone dingen gedaan zoals naar school gaan, af en toe eens naar de cinema, arme kindjes helpen :D En zo van die dingen. Ik heb het gevoel dat mijn klerencollectie zich een beetje extreem aan het uitbreiden is Kheb deze week op 1 dag tijd een nieuwe broek, twee paar schoenen en een sjakos gekocht (uber chic allemaal ) Wel voor nog geen 40euro in totaal, maar toch. Ooh ik ben vrijdag voor de eerste keer naar queens gegaan! Dat is hier dus de plaatselijke discotheek waar in het weekend de ganse jeugd van Piura zich bevindt. In het begin toen Joris en ik daar toe kwamen (rond half elf) was er echt nog geen kat. Er waren zo hier en daar wat mensen aan tafeltjes die zich volop aan het bezatten waren maar echt niet meer dan 30man ofzo. We hebben ons dan maar een lekkere cocktail aangeschaft en zo'n uurtje later kwamen de andere andere AFS'ers en dus ook de rest van het volk. Twas uiteindelijk super gezellig maar khad misschien wel ietsje teveel gedronken (de schuld van de goedkope drank hier) Zaterdag zijn we met de famillie en wat vrienden naar capuccino (!!!) gegaan, maar dat was een beetje saai want iedereen sprak heel de tijd over dingen die ik niet begreep :D Het eten was natuurlijk weer overheerlijk. Zondag zijn we dan naar goede gewoonte weer gezellig met de famillie gaan eten, zonder mijn mama wel want die was ziek van het eten in capuccino... Voor de rest heb ik niets bijzonders te vertellen. Mijn Spaans wordt langzaam maar zeker ietsje beter. Ik heb gisteren zelf mijn allereerste compliment voor mijn Spaans van mijn pappie gekregen. Hij vindt dat ik toch al bijzonder veel versta voor hier nog maar drie weken te zijn :D Mijn sociaal leven is hier ook op en top vind ik van mij zelf, redenen genoeg dus om trots op mij te zijn Ahja als je uitleg bij de foto's wilt zien, moet je op reacties klikken. chauchau!
