|
Dag 5. We zitten op de
helft. Ongelofelijk hoe snel de tijd vliegt. Vandaag was het Napels met zijn
prachtige Pompeï dat al dik 2000 jaar op ons zit te wachten. Ik zit ook al dik
3 dagen te wachten op een lekkere koffie. Maar ik moet eerlijk zeggen: 3de
keer goede keer. Ik kreeg een heerlijke koffie voorgeschoteld op het balkon
terwijl ik in het gastenboek een recensie schreef voor Giulia. Mijn dag kon al
niet meer stuk. Eenmaal het ontbijt achter onze kiezen was, vertrokken we
meteen vanuit Rome naar Napels. Een rit van zon 240 km. Ik ben letterlijk heel
de rit bezig geweest met het maken van een gidsverslag voor Pompeï. Wat een
hoogdag moest worden, werd het ook! Er is niets mooiers dan de oude ruïne te
mogen aanschouwen in zijn pracht en praal. Ik heb me dan ook uitgeleefd als een
klein kind en de tijd van mijn leven gehad. De anderen vonden het geweldig en
ik was blij! Toen we vertrokken uit Pompeï kon het zoeken pas écht beginnen.
Het was moeilijk om je te oriënteren in Pompeï, maar Striano ging er anders ook
los over! Onderweg stopte papa nog even voor een kleine (10kg) meloen bij een
plaatselijke boer en zetten vervolgens onze weg door naar de B&B waar we
vanavond zouden slapen. Onze elektronische snufjes lieten ons even in de steek
en daar stonden we dan. Geen idee waar we waren! Ik ging hulp vragen aan een
aantal locals. Papa stopte de wagen in het midden van de weg en de Italianen
deden direct waar ze goed in zijn: toeteren. Mijn helpers konden enkel
Italiaans en probeerden het mij met hand en tand uit te leggen waar ik moest
zijn. Voor ik het wist stond er een volledige voetbalploeg mij te helpen. Ik
keek achterom en onze auto was verdwenen. Daar stond ik dan
helemaal alleen
tussen la squadra. Niemand is het gelukt om me te vertellen waar we naartoe
moesten. Toen is er uit verveling toch maar een Italiaan in zijn auto gestapt
en heeft ons onder escorte naar onze nieuwe B&B gebracht. Eenmaal
aangekomen stond Anna ons op te wachten. Een échte Italiaanse mama. Ze gaf ons
een rondleiding en we kwamen uit bij haar magnifieke terras. Typisch Italiaans
met een prachtig uitzicht (en nu bedoel ik dus wel degelijk het uitzicht!). Ze
gaf ons instructies om tot bij een van de beste restaurantjes van de stad te
komen. Als je Italiaans spreekt dan toch WAT WAS ME DAT! Dit is toch wel de
grappigste maaltijd die ik ooit gehad heb. De vriendelijke uitbaters verstonden
amper Engels en de kaart was volledig Italiaans. Uitleg vragen was geen optie.
Na alles met hand en tand uitgelegd te hebben, hadden we een poging tot
bestelling gedaan. Mama en céline arrabiata, papa iets met scampi en ik
Ik had
geen idee wat er voor mijn neus geschoteld ging worden haha! Papa en ik
bestelden ook rode wijn en water. Er liep van alles mis. Geen lepel op tafel,
geen brood, maar 1 glas voor wijn en water, peper en zout werden vervangen door
zéér pikante olie,
Daar zaten we schoon. Wij lachten ons ziek en iedereen zat
naar ons te kijken. Na toch redelijk goed gegeten te hebben vroegen ze ons als
we nog een dessert wilden. Enkele misverstanden later stonden er 4 degustieven
van het huis op tafel. Limoncello, iets van meloen, en die andere 2 weet ik al
niet meer. Een zwarte en een bruine likeur. De 2 dames gingen natuurlijk weer
plooien en daar zaten papa en ik met 4 stevige degustiefglazen. Ik kwam met het
idee ze in 1 keer op te drinken. Ik gaf het goede voorbeeld en zette de eerste
aan mijn hoofd. Papa verschrok maar moest van ons allen volgen. Na 1 glaasje op
te hebben kreeg hij het al niet meer geregeld, maar zette toch door. Dit moest
op beeld gezet worden. Een vader-zoon moment wat ik waarschijnlijk nooit van
mijn leven meer zou meemaken. Zoeften met de paps! De rekening werd betaald en
ik vergezelde mama en Céline naar buiten. Papa bleef achter. Hij was aan de
praat geslagen met enkele Napolitanen. Na enkele pogingen hem daar weg te
krijgen, volgde hij toch. Toen kwam het
Vaderlief moest en zou nog een ijsje
hebben. We hebben de godganse stad afgelopen voor hem, maar geen ijs. Zo zie je
maar
Schoenmaker, blijf bij je leest. Alcohol en Kurt Cleeren gaan toch niet
echt samen! Na nog een lange avond boven op het terras gezeten te hebben ging
ik lekker mijn beddeke in, in een overgrote kamer! Morgen staat er een lange
rit voor de boeg met enkele lekkere versnaperingen tussendoor. Ti sento domani,
signore e signori. Ciao! xx
|
