maar het gaat er eindelijk nog eens van komen Met het gedacht om een reisje naar de USA te maken, zit ik al langer mee in mijn hoofd. Nu hoop ik dat dat ook wel echt gaat gebeuren. Mijn gedacht is om rond 9 december te vertrekken en dan de eerste 3 maanden niet terug te komen. Dus rond 8 maart zou ik mijn vlucht naar huis hebben. Ik kan niet langer daarblijven als 90 dagen, dat is het maximum. Dan ga ik ook maar voor dat maximum, ik heb toch niets anders te doen.
Mijn rugzak is al aangekocht, ik ga dan ook een beetje rondtrekken daar. Als ik er ben moet ik toch ook wat gezien hebben, vind je niet? Mijn mama vind het wel oké, mijn papa weet het volgens mij nog niet. Tenzij mijn mama dat heeft gezegd! Ook tegen mijn bomma heb ik het al gezegd; zij is maar bang dat ze me niet laten terugkeren. Dat ik daar moet blijven enzo, je kent het wel: typisch grootmoeders! Ik moet nog wel wachten op mijn internationaal paspoort, dat ik nu vrijdag (30/10) wel ga krijgen normaal. En dan direct de reis boeken, betalen en even nagaan of ik geen visum nodig heb via het programma ESTA.
De bedoeling was om te gaan couchsurfen: als je niet weet wat dat betekent ga dan maar even googlen, dan heb je zeker iets gemist! Over verdere updates, lees mijn volgende blogs. Die gaan zeker niet lang wegblijven.
Zodat jullie zoude weten wie er nu eigelijk aant praten is (of beter gezegd aant typen) onderstaand foto'tje. Nog wat meer info?
Ik ben Stefanie, ben ondertusse al 22 jaar en woon (voorlopig nog) in Hechtel. Zit op dit moment in men laatste jaar Ergotherapie en hoop dan in juli-augustus te gaan werken. Jaja, kleine kindjes worden groot en ooit komt er die dag da ze hun eige brood verdiene. Maar op deze moment loop ik nog stage in een woon- en zorgcentrum. The gorgeous man op de foto is mijn bebe bonito, mi novio, mijn vriendje. We zijn al same sinds februari 2006!
Verdere update's volge later! Nu stagewerk ... ma kon het nie late al een blogje aan te make Hihi
Love between two different worlds
