Ik zal in oktober geoppereërd worden  aan mijn mond. Ik ga namelijk een kincorrectie laten uitvoeren. 

En waarom vragen jullie zich waarschijnlijk af. Simpel, omdat ik het namelijk al heel lang wil! 

Toen ik een tieners was, heb ik zoals de meeste, een beugel gedragen. 

Eerst "pompjes" zoals wij dit noemde en daarna de befaamde blokjes. 

De "pompjes" kreeg ik omdat ik een overbeet had en zo mijn onderkaak op de juiste plaats zou zetten.

Dit is met succes gelukt. Nadien waren het de blokjes. 

Toen ik volledig klaar was met mijn gebit vertelde de orthodontist dat  ik wel een kincorrectie zou kunnen gebruiken aangezien deze door de voorgaande behandelingen weg is geëbt. Mijn mama vond dit geen goed idee. Ze vond het mooi zoals het was en vond niet dat plastische chirurgie thuishoorde. Met deze woorden bleef ik bedroefd achter en heeft dit jarenlang blijven malen in mijn hoofd. 

Tot over een aantal maanden geleden. Ik ging op controle bij de orthodontist en deze vroeg me weer hetzelfde dan 7 jaar geleden. 

"Nog steeds niet overtuigd van een kincorrectie?"

Ik antwoordde dat ik dit wel zag zitten maar mijn mama er niet tevreden met was. De orthodontist begon te vertellen en alles was duidelijk. Ik moest dit doen voor mezelf. Nu was het MIJN beslissing en niet deze van mijn mama. 

Vanaf dan ging het snel.

Ik kreeg een nummer van een plastische chirurg  en belde hem een aantal weken later op. 

Ik kreeg een afspraak op woensdag 6 augustus 2014. Nog een paar weken wachten, dacht ik. 

Die weken gingen snel voorbij! 

Op die bewuste woensdag 6 augustus zat ik samen met de dokter te praten. 

Hij vertelde dat ik een 3D foto kon laten maken zodat ik zou kunnen zien hoe het zou zijn moest ik de operatie doen.

Ik werd diezelfde dag van het ene verdiep naar het andere geloosd om toch tot die 3D foto te komen.

Na een uurtje door heel het ziekenhuis te hebben gelopen zag ik hoe het zou zijn.

De dokter vertelde alles nog eens grondig, gaf ook de prijs weer en vroeg na het gesprek over ik er nog even moest over nadenken.

Mijn mama was mee en vroeg ook aan me wat ik ging doen. Ik zei met tranen in de ogen: " Mama voor mij is het duidelijk, dit is waar ik al 7 jaar op wacht. Als het van me afhangt mag hij het morgen al doen." Zowel de dokter als mijn mama waren verrast door men woorden. Samen met de dokter legde ik een afspraak vast. 6 oktober 2014 is D-day! De dag dat mijn leven gaat veranderen. 

The start of something beautiful ! 

 

 
 
 

 

 

"Plastische chirurgie is het specialisme dat zich bezighoudt met operaties aan (al dan niet aangeboren) afwijkingen. Onder plastische chirurgie vallen ook cosmetische ingrepen, zoals bijvoorbeeld borstvergroting. "

"Medische wetenschap die zich bezighoudt met het sociaal-cosmetisch herstel van het uiterlijk. "

Dus eigenlijk als je deze twee betekenissen samenvat, kan je het beter beschrijven als: 

"Een dokter die je zowel innerlijk als uiterlijk mooier laat voelen."

En zo voelt het zeker voor me. 

Het lijkt voor mij een nieuwe wereld dat opengaat, ondanks de slechte reacties van sommige mensen. 
Mensen zien en horen enkel dat je iets gaat veranderen waar zij totaal geen last van hebben. Ze horen enkel het woord "plastische chirurgie" en denken meteen negatief. En pas op ik kan het hun ook niet kwalijk nemen. Het woord op zich vind ik ook negatief maar daarom is de handeling dat ik laat uitvoeren toch niet negatief? 

Ik zou eens willen dat de mensen via mijn bril naar de situatie kijken. Dan zouden ze het misschien snappen waarom. 

En natuurlijk zijn er ook mensen die positief reageren. 
Dit zijn de mensen die mij al het langst kennen en maar al te goed weten waarom ik dit laat doen. 

Het zijn die mensen die mij gaan steunen, nu en voor altijd! 

Het zijn die mensen waar ik me aan optrek. 

Dat zijn mensen die het leven mooi maken en je in jezelf doen geloven!