|
Dag 11
Deze morgen geen tijd gehad om wat te
schrijven omdat het ontbijt laat was en het vertrekuur vroeg.
De als vlak aangekondigde etappe was
toch nog vrij pittig. 200 hoogtemeters maar dan als een zaagtand
profiel. Omhoog, omlaag en dan weer omhoog met dan een stuk plat
enz.. tot de laatste 5 km dan ging het gestaag bergaf. En de laatste
km echt steil naar beneden.
Stilaan stapelen de kilometers zich op
in onze knieën, de kilometers worden schijnbaar langer en elke berg
lijkt tweemaal hoger dan in het begin. Maar toch.. eenmaal het einde
van de dagtrip bereikt verdwijnt de vermoeidheid weer heel snel.
Vóór het avondeten, in een passend
bezinningsmoment, kregen we in een goed verwoord relaas een overzicht
van de voorbije dagen. Treffend was de zin : Hoe een groep
'vreemden' op enkele dagen een groep 'vrienden' werden.
Morgen beginnen we aan het laatste stuk
met aankomst in Santiago. Elke kilometer zal ons een stuk dichter bij
ons ultieme einddoel brengen. De gesprekken bij het avondmaal gingen
vooral over de vraag: welke emoties gaan we morgen voelen.
Ik hoop dat deze vraag ons deze nacht
niet wakker houdt.
Vandaag zal het gebeuren
stappen
midden Eucalyptus
geuren
Met het einddoel in het zicht
lijken zelfs de laatste loodjes licht
|
