Na een lange tijd geen blog meer gezet te hebben, maak ik er nu eindelijk eens werk van. Ik ben hier nu al 1 maand en 2 weken. En spijtig genoeg is mijn kijk op deze job behoorlijk verandert. Ik leer mezelf nu beter kennen, en ondervindt elke dag meer dat ik niet iemand ben die zolang van huis kan wegblijven. Ik ga liever te werk in mijn eigen omgeving, waar na ik gewoon thuis kan komen en in mijn zetel liggen. Want ik besef ook dat ik het thuis nog altijd het beste heb, hoe dan ook. Ook kan ik het niet echt vinden met mijn baas op persoonlijk vlak. Alhoewel hij me wel goede beoordelingen geeft voor mijn evaluatie lijkt het precies of er niet echt een klik is tussen ons en dat merk ik soms elke dag op een of andere manier. Maar je kan niet met iedereen goed opschieten. Ik probeer gewoon mijn werk te doen en me van hem niet veel aan te trekken. Buiten elke dag dezelfde activiteiten is het elke dag weer met de gasten praten. Dat is soms echt zeer vermoeiend en eentonig. Buiten dat zijn er ook heel veel regels die je moet nakomen. Ze zijn ergens wel makkelijk te volgen maar soms moet je 3x nadenken of je nu iets goed of fout aan het doen bent. Qua gasten moet ik het vooral hebben van Engelsen, Duitsers, Fransen en Belgen. Want als ik probeer te communiceren met Russische gasten laten ze duidelijk genoeg merken dat ze enkel willen praten met animatoren die hun taal praten. Ik kan dat volk lelijk gezegd uitspuwen. Voor de rest loopt alles hier wel goed. Maar toch ben ik er nu al zeker van dat dit de eerste en laatste keer is dat ik dit werk doe, al is het wel weer een levenservaring.
