Eerst en vooral:

GELUKKIGE VERJAARDAG Rhona  ( voor dinsdag) en Elodie ( voor vrijdag) !!!!!!!!!

We hebben er een heel variërende, verrassende, boeiende, culturele,… week opzitten

Maandag werkten we overdag beiden in onze schooltjes, het is ondertussen onze tweede thuis geworden, de leerkrachten zijn onze vrienden,… het voelt echt niet aan als werken, we amuseren er ons rot. Tijdens de rit naar huis stuurden we Nelis of het weer goed zat voor een ritje in zijn vliegtuig. Want ja we hebben nu een Afrikaanse simkaart J We wachtten en wachtten en wachtten maar hij stuurde maar niet terug. Thuisgekomen besloten we om een powernapke te doen maar plots stond Nelis met zijn vliegtuig voor de deur om ons op te pikken …. Nee dat is gelogen, hij belde en Lizette zette ons af bij het vliegveld. Eline werd benoemd tot co – piloot, bleek dat ze niet mocht praten om het luchtverkeer niet te storen, was dat een tegenvaller ! We vlogen boven  Petrus Steyn en zochten Lizette’s huis maar vonden het nooit, gelukkig kent Nelis zijn weg daarboven een beetje en toonde hij het ons.  Het was echt tof

Na dinsdag zou het nog 2 weken duren voor we terug naar ons schooltje gingen. Daarom was het de bedoeling dat de leerkrachten zelf aan de slag gingen met was wij hen leerden. Wij keken vooral en stuurden bij waar nodig. Want uiteindelijk moeten ze het alleen kunnen.  Toen de kinderen gingen slapen kwam Jay ons halen en zette ons af in het shoppingcenter in afwachting van Lizette. We printten er enkele foto’s af die we later aan onze schooltjes gaan geven.  Daarna attakeerden we de mr. Price, 1000 kleren voor geen geld. Om een voorbeeld te geven, voor 25 euro kocht Jolien: een coctailljurk, een kleed tot op de grond, en oorringen. Eline kocht voor 20 euro: een blouse, een topje, een t- shirt en oorbellen. ’s Avonds maakten we onze koffers voor Limpopo.

Woensdag stonden we om 4u30 op! Ochtendstond had op dat moment echt geen goud in de mond. Lizette bracht ons naar Johannesburg ( ongeveer 2u30 in de auto). We ontmoetten Riette, dronken een koffietje, namen afscheid van Lizette en weg waren we. In Pretoria pikten we de professor op, Marieke De Wit. Zij doet onderzoek in de pre - primary scholen in Limpopo. Om 16u00 kwamen we aan in ons hotel in Thohoyandou.  Vlug zetten we de koffers in de kamer en gingen een kijkje nemen op een plaatselijke markt. We kochten er heerlijke delicatessen en de thuisblijvers MOETEN ze proeven, jullie kunnen kiezen uit: gedroogde zwarte of bruine wormen, mieren, pompoenbloemen en iets zwart, rotsachtig waarvan we de naam vergeten zijn. begin maar al te watertanden. Terug in ons hotel namen we een verfrissende douche want na een 11 uur durende autorit voel je je niet bepaald frisman. Deze autoritten zouden bij ons al dagen op voorhand worden voorbereid terwijl het hier doodnormaal is. Aangezien we in de auto de tijd doodden door ons vol te stampen met lekkernijen hadden we die avond niet zoveel honger. Toch aten we een pizzaatje, met een heerlijke cocktail.  We hadden nog een paar stukken over, direct kwam een man naar ons om te vragen of hij de rest mocht opeten. Dit was de eerste keer sinds ons verblijf dat we zo direct met de armoede in contact kwamen, we schaamden ons.  We kropen vroeg in bed want er stonden nog drukke dagen op het programma.

Donderdag bezochten we met de professor de scholen op het plattenland. Een heel andere leefwereld dan in de Freestate. Het leek alsof we in een ander land waren. De mensen leefden in hutjes, mensen moeten kilometers lopen voor water,… De werkeloosheid en armoede is nog groter dan in de townships in de Freestate. We kwamen in een schooltje aan waar de leerkracht nog niet betaald was voor de maand Februari ( en wie weet welke maanden wel!), we konden onze oren niet geloven. De professor gaf haar een zak meel en twee blikken groenten. De vrouw wist niet hoe ze haar dankbaarheid kon uitten. We voelden ons heel raar en ongemakkelijk, je moet het gezien hebben om te begrijpen. Hierna gingen we naar een andere school waar een oudertraining plaatsvond. De ouders verzamelden in een hut en zaten op de grond, wij kregen de eer om op stoelen te zitten. We voelden ons hier niet goed bij en gingen ook op de grond zitten. De training was interessant. De professor legde het belang van gezonde voeding, hygiëne en thuis voorlezen uit. Jammer dat we de gesprekken en discussies tussen de ouders niet begrepen. Plots haalde aan moeder haar gsm boven, zonder enige gene trok ze een foto van ons. Wij konden onze lach niet inhouden. Later, toen het ijs gebroken was, kwamen de ouders naar ons toe om een foto te vragen. Ze wouden hun vrienden en familie laten zien dat er echte Goa’s ( witten) op school waren. Hierna volgde er een heerlijke lunch  (kip, rode biet en pap), we aten er met onze handen. Niet echt voor ons weggelegd.  Na de lunch namen we afscheid en keerden we terug naar het hotel. We keerden opnieuw terug naar het marktje. We waren een beetje de aapjes van het circus. Er vroeg zelfs iemand aan Eline of hij haar huid mocht aanraken ( ze antwoordde: never gonna happen!!) Jolien kreeg dan weer te horen dat ze een engel van God was! Die avond aten we lekkere ribbetjes! De professor en Riette konden het niet begrijpen dat wij zoveel eten.  

Vrijdag voormidag stonden er opnieuw scholen op het programma. Bleek dat het die dag atletiek was en dus in geen enkele school les werd gegeven  ( voor zover ze dit hier al doen). We bezochten een lagere school waar er terug in oudertraining plaatsvond. Wij gingen een klasje verder kijken waar allerlei traditionele kostuums hingen.  We trokken alle twee een rok aan, plots weerklonk muziek uit de boxen en begonnen een paar kinderen te dansen. Natuurlijk deden wij ook mee. We gaven alles wat we maar konden en shaketen er op los, maar in vergelijking met hen bakten we er niet veel van. Riette kondigde aan dat de terugreis van start kon gaan. Jammer, we kwamen er net in. we zaten ongeveer een uurtje in de auto tot Jolien het uitschreeuwde: ‘ HET KRUGERPARK OP DAT BORD’. De professor antwoordde droog dat dit heel raar was aangezien het Krugerpark helemaal niet in de buurt gelegen is. Jolien geloofde haar niet en was er van overtuigd dat dit het echte Krugerpark was, en begon zelfs al te dromen over een onverwachts bezoek. Eline de pessimist ( volgens haar realist) geloofde dit niet. We stopten de auto aangezien Riette en de professor nog ‘iets moesten regelen’. Nu wist Jolien het zeker! Eline probeerde haar met beide voeten terug op de grond te brengen maar het lukte niet. Maar Jolien had gelijk, even later reden we de Kruger national binnen. Wat een verrassing. Met onze neus tegen de ruiten speurden we de omgeving af op zoek naar dieren. Heel erg spannend! Elke vijf minuten riep Jolien: STOOOOOOOOP ah nee het is een takje, STOOOOP, ah nee het was een verkleurd blaadje! Aangezien de rest wel goede ogen heeft zagen we: KOEDOE’s, springbokken, rooibokken, olifanten, zebra’s, giraffen, nijlpaarden, een meerkat, black wild beasts, schildpadden, duizendpoten, en nog heel wat prachtige vogels waarvan ons de namen niet bekend zijn. rond 17 uur verlieten we het park en begonnen we aan de echte terugreis. Om 01uoo kwamen we aan in een bed and breakfast in Johannesburg. We vielen beiden als een baksteen in slaap.

‘s Morgens werd ons pas duidelijk in wat voor prachtige kamer we lagen met zicht op zwembad, waar we meteen een verfrissende duik in namen. Na het ontbijt kuierden we nog een beetje aan het zwembad tot Lizette’s dochter ons kwam halen. Een 2 tal uurtjes later waren we thuis. We dronken een koffietje en vertelden ons wilde verhalen vanuit Limpopo. ’s Avonds waste Jolien al onze delicate kledingstukken met de hand! Bedankt Jolien.

Zondag een officiële rustdag/uitslaapdag! Maar jammer genoeg niet voor ons. Om 8u30 kwamen Thijs, Rianka en Rouhan ons halen voor een dagje fun fun fun. We bezochten een dierenpark/gamepark met een zot zwembad, jammer genoeg hadden we ons badkostuum niet mee. Eerst reden we in een jeep door het dierenpark daarna aten we ons buikje rond, te rond! We gaven 20 euro en konden à volonté  eten en drinken. Jolien haar geluk kon niet op toen ze zag dat je er Gamba’s kon eten. ( de porties zijn hier 3 keer groter dan in België.)  Daarna gingen we Bowlen . Rianka won het eerste spelletje, Eline verloor. Rouhan won het tweede spelletje en Eline verloor! We aten nog een ijsje en reden naar huis. We hadden de grootste fun in de auto maar hebben geen idee meer waarom. Deze avond maakten we onze koffer en schreven onze blog ( deze dus!) Morgen vertrekken we naar Cape Town. Heel erg spannend, we kijken er naar uit.

Tot blogs

Jolien en Eline

04-03-2012 om 21:46 geschreven door Eline & Jolien