Hier een berichtje om de vrieskou even te vergeten. Ps: Het was hier vandaag 30°C.
Eerst en vooral GOOD NEWS!Jolien is terug bereikbaar op haar GSM. Eline is opgelucht, nu hoeft ze de pikante berichtjes van Kasper niet meer te lezen.
Zondagmorgen maakten we een uitstap die geleden was van onze plechtige communie, we gingen naar de kerk! Om half tien stond iedereen klaar in zijn beste kleren, wij in jeans met t-shirt. We stonden ervan versteld hoeveel jonge mensen, kleine kinderen en families er waren. Heel gezellig. De mis verschilde niet veel van de onze in België ( tot zover we weten), behalve kennen ze geen hosties en komen ze rond met shotjes wijn.
Opdracht voor volgende week: de kerkliederen vanbuiten kennen!
Na de mis kreeg Lizette telefoon van vrienden dat ze langskwamen voor lunch. Iedereen ging aan de slag om op een korte tijd een heerlijke maaltijd klaar te maken. Teamwork!
Na de braai gingen we een bezoekje brengen aan de leeuwen. Jolien had haar sportieve Shoes aangetrokken in het geval ze moest gaan lopen. In het eerste hok zaten jonkies, heel schattig! Jammer dat we geen lange broek aanhadden, anders mochten we erbij! En Jolien dacht nog zo voorbereid te zijn. Wat verder zaten Musafa met zijn vrouw. Ze zaten wat te ver om te kunnen poseren dus lokten we ze. Op zijn dooie gemak kwam Musafa dichter en dichter. We gingen voor de perfecte foto dus stapten wij ook dichter en dichter naar het hek. Op een gegeven moment zat Jolien gehurkt met de camera prepared to flash en stonden Lizette en Eline ernaast rare geluiden te maken. ( zoiets als: kom poesie poesie J ) PLOTS uit het niets ging Musafa ten aanval, hij sprong op het hek en zei: WAAAAAAAAAAAAAAAH, We zouden geld geven om onze reactie nog eens terug te zien. Mike die alles zag vanuit de auto moet nog steeds lachen als hij eraan denkt.
Na dit avontuur kropen we moe, maar met een brede glimlach in bed.
Maandag ging de wekker om 5u30 af. We wreven de slapers uit onze ogen, aten toast en dronken koffie. Om 6u30 vertrokken we opnieuw voor een 2 uur durende autorit. In Wimpys (snackbar) dronken we een lekkere glaasje fruitsap en ontmoetten Riette en Jay, medewerkers van NGO Read. We gingen met hen mee naar deTownship waar ze training gaven aan de leerkrachten. Voor ons was dit heel interessant. Deze schooltjes/créches zijn heel back to basic. We namen meteen het hef in eigen handen en gingen aan het werk. Eline hielt een theekransje met de jongste kleuters terwijl Jolien met handen en voeten een verhaal vertelde aan de vijfjarigen. De leerkrachten waren er heel vriendelijk, deden enthousiast mee en stonden open voor onze ideeën. Hierna vertrokken we naar een ander schooltje waar we vooral observeerden in functie van onze bachelorproef.
Op weg naar huis waren we al aan het dromen over een frisse duik in het zwembad. Toen we bijna thuis waren kwamen we echter in een hels onweer terecht (regen, donder en bliksem). We zaten wat beteuterd naar buiten te staren toen Lizette riep Johannes heeft een ongeluk gehad!. We aarzelden geen minuut en liepen naar hem toe, de één al wat sneller dan de ander. We probeerden te helpen, maar uiteindelijk waren we meer ramptoerist. We hadden wel meteen door dat er iets was met zijn schouder, hij kermde van de pijn en liep vloekend heen en weer. Toen Mike thuis kwam gingen ze naar het ziekenhuis. Gelukkig was het niet gebroken. Hierna werkten we de verslagen van de scholen af en kropen we met een gerust hart in ons bed.
Vandaag ging de wekker terugveel te vroeg af. We gingen mee met Jay naar de Township en bezochten er twee scholen. Toen we in de eerste school aankwamen begonnen de leerkrachten meteen enkele gymoefeningen met de kinderen te doen. We vroegen ons af of ze dit elke dag doen of enkel omdat er bezoek was. De leerkrachten vertelden ook een verhaal op een manier die we nog nooit gezien hadden. De leerkracht las een zin voor en de kinderen herhaalden deze zin. Of ze het verhaal werkelijk ook begrepen is iets anders. In de tweede school dat we bezochten konden we heel praktisch aan het werk gaan. Er was net een nieuw lokaaltje bijgebouwd en het moest nog ingericht worden voor graad R. Eline liet haar fantasie de vrije loop en zocht naar materialen voor de de fantacy corner. Zelfs de vuilbakken moesten eraan geloven, zo maakte ze met plastiek een deur. Jolien installeerde ondertussen een lees-, schrijf- en knutselhoek. Toen ze de leerkrachten om verf vroeg, haalden ze enkele grote bakken met speelgoed die nog in de verpakking zat. Dit speelgoed hadden ze enkele maanden geleden van de organisatie gekregen, maar omdat de leerkrachten de spelletjes zelf niet goed kennen grijpen ze steeds naar het vertrouwde materiaal terug. Bv. een bal. We haalden alles uit het plastiek en legden de spelletjes uit aan de kinderen en leerkrachten. Ze waren heel enthousiast en begonnen meteen te experimenteren. Daarna namen we afscheid van de kleine schatjes. Toch wel een moeilijk moment voor Eline aangezien ze in de deuropening bleef staan en wel 10 000 keer Bye Bye Bye.. zei. Eens thuisgekomen namen we de frisse duik in het zwembad die we nog tegoed hadden van gisteren.
Het is nu 20u50 Zuid-Afrikaanse tijd. We kijken nog een aflevering Friends en gaan naar dromenland aangezien de wekker morgen opnieuw vroeg afgaat.
Voor de nieuwsgierigen onder ons, de bestanden van de fotos zijn te groot om op de blog te plaatsen, als iemand weet hoe je bestanden kleiner maakt
