Eerst en vooral:

GELUKKIGE VERJAARDAG Rhona  ( voor dinsdag) en Elodie ( voor vrijdag) !!!!!!!!!

We hebben er een heel variërende, verrassende, boeiende, culturele,… week opzitten

Maandag werkten we overdag beiden in onze schooltjes, het is ondertussen onze tweede thuis geworden, de leerkrachten zijn onze vrienden,… het voelt echt niet aan als werken, we amuseren er ons rot. Tijdens de rit naar huis stuurden we Nelis of het weer goed zat voor een ritje in zijn vliegtuig. Want ja we hebben nu een Afrikaanse simkaart J We wachtten en wachtten en wachtten maar hij stuurde maar niet terug. Thuisgekomen besloten we om een powernapke te doen maar plots stond Nelis met zijn vliegtuig voor de deur om ons op te pikken …. Nee dat is gelogen, hij belde en Lizette zette ons af bij het vliegveld. Eline werd benoemd tot co – piloot, bleek dat ze niet mocht praten om het luchtverkeer niet te storen, was dat een tegenvaller ! We vlogen boven  Petrus Steyn en zochten Lizette’s huis maar vonden het nooit, gelukkig kent Nelis zijn weg daarboven een beetje en toonde hij het ons.  Het was echt tof

Na dinsdag zou het nog 2 weken duren voor we terug naar ons schooltje gingen. Daarom was het de bedoeling dat de leerkrachten zelf aan de slag gingen met was wij hen leerden. Wij keken vooral en stuurden bij waar nodig. Want uiteindelijk moeten ze het alleen kunnen.  Toen de kinderen gingen slapen kwam Jay ons halen en zette ons af in het shoppingcenter in afwachting van Lizette. We printten er enkele foto’s af die we later aan onze schooltjes gaan geven.  Daarna attakeerden we de mr. Price, 1000 kleren voor geen geld. Om een voorbeeld te geven, voor 25 euro kocht Jolien: een coctailljurk, een kleed tot op de grond, en oorringen. Eline kocht voor 20 euro: een blouse, een topje, een t- shirt en oorbellen. ’s Avonds maakten we onze koffers voor Limpopo.

Woensdag stonden we om 4u30 op! Ochtendstond had op dat moment echt geen goud in de mond. Lizette bracht ons naar Johannesburg ( ongeveer 2u30 in de auto). We ontmoetten Riette, dronken een koffietje, namen afscheid van Lizette en weg waren we. In Pretoria pikten we de professor op, Marieke De Wit. Zij doet onderzoek in de pre - primary scholen in Limpopo. Om 16u00 kwamen we aan in ons hotel in Thohoyandou.  Vlug zetten we de koffers in de kamer en gingen een kijkje nemen op een plaatselijke markt. We kochten er heerlijke delicatessen en de thuisblijvers MOETEN ze proeven, jullie kunnen kiezen uit: gedroogde zwarte of bruine wormen, mieren, pompoenbloemen en iets zwart, rotsachtig waarvan we de naam vergeten zijn. begin maar al te watertanden. Terug in ons hotel namen we een verfrissende douche want na een 11 uur durende autorit voel je je niet bepaald frisman. Deze autoritten zouden bij ons al dagen op voorhand worden voorbereid terwijl het hier doodnormaal is. Aangezien we in de auto de tijd doodden door ons vol te stampen met lekkernijen hadden we die avond niet zoveel honger. Toch aten we een pizzaatje, met een heerlijke cocktail.  We hadden nog een paar stukken over, direct kwam een man naar ons om te vragen of hij de rest mocht opeten. Dit was de eerste keer sinds ons verblijf dat we zo direct met de armoede in contact kwamen, we schaamden ons.  We kropen vroeg in bed want er stonden nog drukke dagen op het programma.

Donderdag bezochten we met de professor de scholen op het plattenland. Een heel andere leefwereld dan in de Freestate. Het leek alsof we in een ander land waren. De mensen leefden in hutjes, mensen moeten kilometers lopen voor water,… De werkeloosheid en armoede is nog groter dan in de townships in de Freestate. We kwamen in een schooltje aan waar de leerkracht nog niet betaald was voor de maand Februari ( en wie weet welke maanden wel!), we konden onze oren niet geloven. De professor gaf haar een zak meel en twee blikken groenten. De vrouw wist niet hoe ze haar dankbaarheid kon uitten. We voelden ons heel raar en ongemakkelijk, je moet het gezien hebben om te begrijpen. Hierna gingen we naar een andere school waar een oudertraining plaatsvond. De ouders verzamelden in een hut en zaten op de grond, wij kregen de eer om op stoelen te zitten. We voelden ons hier niet goed bij en gingen ook op de grond zitten. De training was interessant. De professor legde het belang van gezonde voeding, hygiëne en thuis voorlezen uit. Jammer dat we de gesprekken en discussies tussen de ouders niet begrepen. Plots haalde aan moeder haar gsm boven, zonder enige gene trok ze een foto van ons. Wij konden onze lach niet inhouden. Later, toen het ijs gebroken was, kwamen de ouders naar ons toe om een foto te vragen. Ze wouden hun vrienden en familie laten zien dat er echte Goa’s ( witten) op school waren. Hierna volgde er een heerlijke lunch  (kip, rode biet en pap), we aten er met onze handen. Niet echt voor ons weggelegd.  Na de lunch namen we afscheid en keerden we terug naar het hotel. We keerden opnieuw terug naar het marktje. We waren een beetje de aapjes van het circus. Er vroeg zelfs iemand aan Eline of hij haar huid mocht aanraken ( ze antwoordde: never gonna happen!!) Jolien kreeg dan weer te horen dat ze een engel van God was! Die avond aten we lekkere ribbetjes! De professor en Riette konden het niet begrijpen dat wij zoveel eten.  

Vrijdag voormidag stonden er opnieuw scholen op het programma. Bleek dat het die dag atletiek was en dus in geen enkele school les werd gegeven  ( voor zover ze dit hier al doen). We bezochten een lagere school waar er terug in oudertraining plaatsvond. Wij gingen een klasje verder kijken waar allerlei traditionele kostuums hingen.  We trokken alle twee een rok aan, plots weerklonk muziek uit de boxen en begonnen een paar kinderen te dansen. Natuurlijk deden wij ook mee. We gaven alles wat we maar konden en shaketen er op los, maar in vergelijking met hen bakten we er niet veel van. Riette kondigde aan dat de terugreis van start kon gaan. Jammer, we kwamen er net in. we zaten ongeveer een uurtje in de auto tot Jolien het uitschreeuwde: ‘ HET KRUGERPARK OP DAT BORD’. De professor antwoordde droog dat dit heel raar was aangezien het Krugerpark helemaal niet in de buurt gelegen is. Jolien geloofde haar niet en was er van overtuigd dat dit het echte Krugerpark was, en begon zelfs al te dromen over een onverwachts bezoek. Eline de pessimist ( volgens haar realist) geloofde dit niet. We stopten de auto aangezien Riette en de professor nog ‘iets moesten regelen’. Nu wist Jolien het zeker! Eline probeerde haar met beide voeten terug op de grond te brengen maar het lukte niet. Maar Jolien had gelijk, even later reden we de Kruger national binnen. Wat een verrassing. Met onze neus tegen de ruiten speurden we de omgeving af op zoek naar dieren. Heel erg spannend! Elke vijf minuten riep Jolien: STOOOOOOOOP ah nee het is een takje, STOOOOP, ah nee het was een verkleurd blaadje! Aangezien de rest wel goede ogen heeft zagen we: KOEDOE’s, springbokken, rooibokken, olifanten, zebra’s, giraffen, nijlpaarden, een meerkat, black wild beasts, schildpadden, duizendpoten, en nog heel wat prachtige vogels waarvan ons de namen niet bekend zijn. rond 17 uur verlieten we het park en begonnen we aan de echte terugreis. Om 01uoo kwamen we aan in een bed and breakfast in Johannesburg. We vielen beiden als een baksteen in slaap.

‘s Morgens werd ons pas duidelijk in wat voor prachtige kamer we lagen met zicht op zwembad, waar we meteen een verfrissende duik in namen. Na het ontbijt kuierden we nog een beetje aan het zwembad tot Lizette’s dochter ons kwam halen. Een 2 tal uurtjes later waren we thuis. We dronken een koffietje en vertelden ons wilde verhalen vanuit Limpopo. ’s Avonds waste Jolien al onze delicate kledingstukken met de hand! Bedankt Jolien.

Zondag een officiële rustdag/uitslaapdag! Maar jammer genoeg niet voor ons. Om 8u30 kwamen Thijs, Rianka en Rouhan ons halen voor een dagje fun fun fun. We bezochten een dierenpark/gamepark met een zot zwembad, jammer genoeg hadden we ons badkostuum niet mee. Eerst reden we in een jeep door het dierenpark daarna aten we ons buikje rond, te rond! We gaven 20 euro en konden à volonté  eten en drinken. Jolien haar geluk kon niet op toen ze zag dat je er Gamba’s kon eten. ( de porties zijn hier 3 keer groter dan in België.)  Daarna gingen we Bowlen . Rianka won het eerste spelletje, Eline verloor. Rouhan won het tweede spelletje en Eline verloor! We aten nog een ijsje en reden naar huis. We hadden de grootste fun in de auto maar hebben geen idee meer waarom. Deze avond maakten we onze koffer en schreven onze blog ( deze dus!) Morgen vertrekken we naar Cape Town. Heel erg spannend, we kijken er naar uit.

Tot blogs

Jolien en Eline

04-03-2012 om 21:46 geschreven door Eline & Jolien  

Woehoew, onze trip naar Cape town staat vast! We vertrekken op maandag 5 maart en op vrijdag 9 maart komen we terug. We verblijven in een B&B aan de voet van de Table Mountain! J

Deze week werkten we een hele week  in ons schooltje in de Townships van Sasolburg.

Maandagmorgen kwam Eline op haar school en bleek dat er ingebroken was! Al het eten en de gas was weg. Dit wou zeggen dat de leerkracht ergens anders moest gaan koken en Eline de volledige klas moest overnemen. Dit was niet zo fijn want de bedoeling is dat we de leerkrachten iets bijbrengen. En probeer aar eens een verhaal te vertellen in het Sutu?

Jolien kon de leerkrachten wel volop trainen. Ze waren opnieuw laaiend enthousiast.

Op een gegeven moment was het snacktime en moest ze de boekentassen uitdelen. Jolien las de namen voor: ‘Ellen? Wie is Ellen?’ bleek dat het waarschijnlijk om een boekentas ging die was meegegeven met spullenhulp! De boekentas was namelijk van Kamohelo J . ‘Oeps’

De Crèches beginnen altijd zeer vroeg ( half zeven) en we wilden op dinsdag graag de morning ring ( het onthaal)  meemaken, die begint om acht uur. Dat wil zeggen dat we om half zeven zeker moesten vertrekken. Met de slapers nog in onze ogen werden we bij schooltjes afgezet. De leerkrachten schrokken dat we deze keer zo vroeg aankwamen. Normaal gezien waren we er pas tegen 9uur.

In Jolien haar schooltje begint de dag met ‘Development = praying’. De hele school staat dan in één lokaaltje en gedurende een kwartier zingen ze het ene lied na het andere waarna ze eindigen met een gebed. Echt heel mooi om te zien. De leerkrachten kunnen er prachtig zingen. Uw oren moeten er wel goed tegen bestand zijn want eens je zoveel kinderen + leerkrachten bij elkaar zet om te zingen gaan de decibels serieus de hoogte in, vooral ook omdat men hier zingt/roept. Eline haar dag begon met de morning ring die ze eindelijk eens kon meemaken. Ze luisterde aandachtig en ging hierna terug met volle overgave aan het werk, ze leerde de kinderen ‘Waka Waka’ van Shakira met bijhorend dansje.

Op woensdag werkten we zoals elke dag de ziel uit ons lichaam! Om te beginnen leerden we de kinderen dat we niet La Goa ( the white one) zijn maar Eline en Jolien. Bij de ene had dit al wat meer effect dan bij de andere.
 Het was een prachtige dag. Je moet weten dat het in de cheques ( metalen stalletjes) om dood te vallen is. Op weg naar huis snakten we beiden naar een frisse duik in het zwembad. En telkens als we thuiskomen begint het te gieten! De weergoden zijn ons hier niet gunstig.

’s Avonds voelde Jolien  zich niet zo lekker ( keelpijn, oorpijn, nekpijn). Eline verzorgde haar als een echt mamaatje. Zette een koffietje voor haar, gaaf haar oordruppels. Oké dat was het eigenlijk. Stiekem genoot Jolien ervan om zo verwent te worden, maar van misbruik was er natuurlijk geen sprake. ‘Eline kan je de deur voor mij openen… Ik ben zooooo ziek L’

Donderdag kropen we opnieuw vroeg uit de veren om naar onze schooltjes te gaan. Zoals elke dag trainden we er de leerkrachten en genoten we met volle teugen.

(Wat zullen we onze schooltjes missen).
Toen Jolien in haar schooltje aankwam bleek dat er 3 leerkrachten afwezig waren. Ze moest samen met de hulpkok twee klassen voor haar rekening nemen (84lln). Fieuw dat was zeker niet te onderschatten.  Ze liet de twee klassen samenwerken en deed een kunstgroepsactiviteit met een 10tal kinderen. Na een tijdje bleek dat ze evengoed Chinees kon spreken want geen enkel kind begreep wat ze bedoelde. Zelfs na tussenkomst van de hulpkok die alles voor haar vertaalde kwam er geen leven in de kinderen. Het is dus heel moeilijk om hen iets nieuws aan te leren zonder de hulp van de leerkrachten.

Eline had het iets rustiger in haar schooltje met 16 kinderen, hihi. Ze kreeg die dag zelfs een huwelijksaanzoek van een voorbijganger. Juist jammer dat hij aan de lijm had gezeten.

Plots kwam Jay ons halen. Halsoverkop moest Jolien  haar schooltje verlaten want we moesten naar de training. Heel erg om de hulpkok alleen met 84 kinderen achter te laten. Eens aangekomen op de training konden we eerst in de keuken aanschuiven voor een lekkere maaltijd. Toen we ons bij de menigte in de refter wouden voegen werd ons vriendelijk verzocht om ons naar de ruimte ernaast te verplaatsen. Waar we zielig en alleen konden verder eten. ( gelukkig is hier van racisme geen sprake). De kok kwam onze mening over het eten vragen. We vonden het super  lekker, maar het was wel een beetje pikant. Toen Eline zei dat het ‘hot’ was stelde de kok meteen voor om  de volgende keer iets minder ‘hot’ klaar te maken.  Jolien haar reactie hierop ‘O maar dat is niet nodig, na wat blazen was het perfect’ .  Misverstanden hebben we hier dus regelmatig. De kok was een vriendelijke jonge vrouw waar we een babbeltje mee maakten (zo zaten we niet meer zielig alleen te eten). De volgende keer wil ze ons iets typisch Afrikaans laten eten of een lekkere lasagne. Jammer dat we wel niet weten of we nog een training zullen bijwonen.

De training was voor ons vooral herhaling van wat we in onze opleiding geleerd hebben (basis). We vonden het wel heel interessant om naar Riette te luisteren. Ze kan heel geboeid vertellen en heeft heel veel voorbeelden waardoor de leerkrachten er veel van opsteken.
Na een tijdje begonnen we toch naar de rustige autorit te verlangen en hoopten we dat het deze keer mooi weer bleef zodat we nog eens een duikje in het zwembad konden nemen. Tot onze grote verbazing bleek dat we de terugrit niet alleen zouden maken. 2 van Lizette haar kleinkinderen(Jana 4j en Lyssa 1.5j) en hun nanny (Lydia) kwamen voor een weekje op bezoek. 

Eens thuis hadden we geluk, we konden toch wel een klein uurtje van het mooie weer genieten.

Vrijdag werd het een vrijdag zoals we die in België ook vaak hebben: Heel moeilijk om uit ons bed te raken. Eens in school trainden we de leerkrachten. De directrice van Eline haar school klaagde over het hoge gras rondom de school. Op die manier is het heel moeilijk voor de kinderen om de school te bereiken. Die dag was er een ‘machine’ de graskanten aan het afrijden op de bouwwerf naast de school. De directrice zag dat de aannemer blank was en vroeg Eline om met hem te onderhandelen.  (Je weet wel, La Goa’s onder elkaar!) Vele handgebaren later kreeg ze het voor elkaar dat volgende week een padje wordt gemaakt van de straat naar de school. Woehoew.

 Jolien had een leuke babbel met Martha, de juf van graad R. De juf vertelde haar dat ze het super jammer vond dat ze terug naar België ging nu ze een goede vriendin had leren kennen waar ze alles tegen kon vertellen.

Op de terugweg  hoorden we dat Frummels (de hond) ’s morgens bevallen was van 2 puppy’s. We vonden het vreselijk jammer dat we de geboorte niet van dichtbij hadden kunnen meemaken, maar waren natuurlijk razend enthousiast om de puppy’s te zien.
Eens thuis bleek dat er nog familie op bezoek kwam, Mike’s dochter ‘Suki’ met haar vriend ‘Maarten’ en haar zoontje ‘Jesse’. Het is hier dan ook nooit erg lang stil in huis.
Omdat het mooi weer was wou Lizette dat haar auto gewassen werd. We stelden ons meteen kandidaat. ‘At the carwash o wow o o o…’

Autoshampoo kennen ze hier niet, het was gewoon met water en een zeemvelleke te doen.

Hier soigneren de mannen  hun ‘schatjes’ duidelijk minder dan in België.

’s Avonds kwamen Thijs en zijn vader op bezoek om eens naar Frummels te kijken. Ze was namelijk nog niet klaar met bevallen.

Zaterdagmorgen stonden we op met slecht nieuws. Er was een puppy’tje gestorven. Omdat Lizette dacht dat er iets mis was met Frummels haar moedermelk moeten we de andere puppy extra melk geven. Heel leuk om te doen. Als echte mama’s gaven we het de fles.
Na een lekker en groot ontbijt met de hele familie vertrokken we met de bakkie naar de farm. we kropen achteraan en genoten van het zicht en de zon. Eline had voor we vertrokken haar haar mooi in een staart gestoken met een haarband in haar haar ( hoeveel ‘haar’ kan je in een zin zetten?). Nu moet je weten dat als je achteraan in de bakkie zit je heel veel wind vangt. Resultaat: De wind nam Eline haar haarband mee de lucht in. Mike herstelde er een windmolen (niet zo groot als bij ons natuurlijk) terwijl wij op ontdekkingstocht door de velden gingen. Plots schreeuwde Eline ‘Jolieeeeeeeeeeeen kijk!’. Eline sprong in het rond met een brede lach op haar gezicht en met haar haarband in haar handen. Gelukkig als een klein kind die haar lievelingspop terugvindt.
Wat later pikte Mike ons terug op en liet hij ons proeven van perziken die aan een boom langs de weg groeiden, heel lekker. We haalden al onze spieren boven en gaven de koeien eten. Nu moet je weten dat zo’n zak meer weegt dan Jolien ( wel minder dan Eline haha) . Mike vertelde ons nog wat geschiedenis en hij toonde ons graven vanuit de tijd dat de boeren in hongersnood leefden en er heel veel kinderen stierven.
Later haalde Mike al zijn fotofantasie boven en stelde hij ons voor om foto’s te maken toen we op het dak van de bakkie zaten, op een stalletje bij de windmolen,… Hiervoor moesten we natuurlijk klimmen en klauteren als echte aapjes. Jolien maar lachen met de ‘minder sportieve kant’ van Eline maar toen ze van het stalletje naar beneden klom stapte ze natuurlijk met haar ene voet recht in een diepe modderplas. Gelukkig  (volgens Eline:  jammer) was het geen koeienstr…

Thuis genoten de kindjes van het mooie weer en sprongen ze in het zwembad. Wij hadden honger dus maakte Jolien ons lekkere wentelteefjes (klakkoars). Jaja ook in haar schuilt er een heus kooktalent. Toen we naar buiten keken zagen we dat niet enkel de kinderen in het zwembad zaten maar ook Mike, met kleren enal. Hij had de grootste pret van allemaal en speelde een krokodil. Zouden onze papa’s later ook zo zijn met hun kleinkinderen? (hihi)  
Om 17 u barste er een hels onweer los boven Petrus Steyn dat de volledig nacht zou blijven aanhouden. Tijdens zo’n onweer gaan de lichten hier soms aan en uit, maar we kijken er ondertussen niet meer van op.

’s Avonds keken we nog naar een rugbywedstrijd = vleeshoop. Wij verkiezen toch wel voetbal, daar liggen ze tenminste niet constant (of toch niet zoveel) op de grond.

Deze morgen (zondag) maakten we ons terug tip-top in orde voor de kerk. Omdat het een heel speciale gelegenheid was; Cardo (18j) deed zijn geloofsbelijdenis ( plechtige communie),trok Jolien zelfs nog eens haar hoge hakken aan. Anders doet ze dit hier niet meer omdat ze blijkbaar de enige is die dat hier draagt. In de kerk kregen we de erezitplaats (bovenaan). Eline speelde paparazzi en trok foto’s van het hele gebeuren. Na de mis dronk iedereen nog een kopje koffie en aten we een hapje.
Om 12u gingen we naar ‘Sarita’s place’ voor een braai ter ere van Cardo. We leerden er terug enkele nieuwe mensen kennen. Het werd een heel leuke dag.
Rond 18u kwamen we thuis en schreven onze blog.

Morgen en dinsdag gaan we terug naar ons schooltje. Van woensdag tot en met vrijdag gaan we naar Limpopo met Riette schooltjes gaan bezoeken.
Er staat ons terug een drukke maar leuke week voor de boeg.

Tot blogs

26-02-2012 om 20:22 geschreven door Eline & Jolien  

Ondertussen hebben we ook al een mindere kant van Zuid – Afrika leren kennen. Het internet is als de beurzen. De ene dag gaat het heel goed en verbruik je bijna niets, de andere dag gaat het heel traag of ligt het internet gewoon volledig plat. Het laatste was het geval deze week, niemand in Petrus Steyn had toegang tot internet. Gelukkig werkt het terug, zodat we onze lieve vrienden en familie op de hoogte kunnen houden.

Hoe zag onze week eruit:

Maandag vertrokken we gepakt en gezakt naar Sasolburg, waar we met Jay naar schooltjes in de townships gingen. We maakten een verjaardagskalender, een boekenhoek, een thematafel en een dagkalender. Daarna vertrokken we vol verwachtingen naar het schooltje waar we enkele weken geleden hoeken hadden gemaakt. Een aangekomen stonden we perplex. Alle klassen waren van gebouw veranderd en van ons harde werk was niks meer te bespeuren. ‘ de harde realiteit van de townships!’ We lieten het niet aan ons hart komen en gingen bij de baby’s en peuters helpen. Daarna brachtr Jay ons naar de B&B ‘ Ka nie kla nie’. We werden hartelijk ontvangen door Tommy (precies een populaire naam hier in Zuid – Afrika, perfect!) en gingen met hem naar de winkel waar we ons heel wat lekkers kochten. ’s Avonds volgde er een heerlijke maaltijd en een leuke babbel met Tommy. Moe kropen we in ons bed.

 Dinsdagmorgen: VALENTIJN BABY!!!
Jolien kon deze keer niet tot ’s avonds wachten en opende meteen het briefje van Kas. Woehoew eindelijk mocht ze het pakje openmaken. En jaja de Kas heeft zijn best gedaan: een prachtige ketting.Thx baby ;)
We ontbeten en maakten ons klaar om te vertrekken naar de Townships.
Jolien wou de  koelbox openen maar zag ze dat de hele familie Mier ook van ons lekkers had genoten. Gelukkig voor Eline vonden ze de marsmallows niet lekker.
Toen we terug bij de eerste school van maandag aankwamen zagen we dat Valentijn ook hier niet onopgemerkt voorbijgaat. Iedereen was in rood/wit gekleed, de klas was versierd,… Jammer dat we hier niet van op de hoogte waren, we kregen een standje van de juf en moesten bijna een boete betalen. ( Jay vertelde ons dat haar zoon 5 rand moet betalen als hij niet in het rood/wit is gekleed!)
Jolien bleef in de school, Eline ging naar de tweede school van gisteren.Voor Jolien werd het de leerrijkste voormiddag ooit, de juf liet haar de hele tijd Valentijnskaarten en puzzels maken! Net toen ze haar geduld bijna verloor verscheen Eline ‘ de redder in nood’ , in de deuropening. Samen gingen we naar het schooltje waar zij hielp. Eline gaf een lesje muzikale opvoeding waarin ze al haar talenten bovenhaalde. Net voor het middagmaal bidden de kinderen en begonnen de leerkrachtig perfect tweestemmig te zingen. We voelden kleiner en kleiner worden.
We hielpen met het middagmaal en genoten met volle teugen. Hierna volgde het leukste deel, het tapijt vegen! Met al onze krachten gingen we het tapijt met bamboestokken te lijf. Precies of we hadden nooit iets anders gedaan stonden we daar met onze poep in de lucht. Eline: ‘ Voila sé onze dagelijkse portie sport zit erop!’ De juffen lachten en veegden het tapijt een 2^de keer alsof het niets was. ( Wat zijn we toch blij met de uitvinding van de stofzuiger!)Na deze grote inspanning deden de kinderen een dutje op ( propere) tapijt. Wij waren de oppassers van dienst! We namen onze taak heel serieus! Jolien hield zich wakker door naar foto’s op haar camera te kijken terwijl ze Eline steeds dieper en dieper zag wegzakken. ( en ja dit staat op foto J ) Net toen Jolien het ook moeilijk kreeg kwam Jay ons halen, oeps betrapt!
Omdat de familie Mier ons eten had gestolen gingen we terug met Tommy naar de winkel. Terug thuis leerden we zijn vrouw kennen. Ze was zeer vriendelijk en excuseerde zich dat ze al terug weg moest voor de Bijbelstudie. Dit wou zeggen dat Tommy helemaal alleen thuis was op Valentijn.Dit kregen we niet over ons hart dus nodigden we Tommy uit voor een valentijnsdiner. Hij zorgde voor het eten: hamburgers met frieten, wij voor de drank: en lekker flesje wijn.  Hij zei dat we de beste gasten waren in jaren. ( dank u Tommy J )

 Woensdagmorgen pakten we onze koffers, onze tijd in  ‘Ka nie kla ni’ zat er al op.
We vertrokken elk naar onze eigen school. Eline kreeg een schooltje met 12 kinderen, hihi, en haalde de Kleuterjuf in haar naar boven. Jolien hielp haar met het maken van hoeken, daarna vertrok ze naar haar eigen schooltje: 3 klassen met elk 42 kinderen… slik.
Ze maakte hoeken en muziekinstrumenten met het weinige materiaal dat ze had.
In de namiddag gaf Jay les aan leerkrachten. Wij installeerden ons aan een tafeltje achteraan want daar zitten de coole studenten J. Plots kwam de leerkracht die Jolien valentijnskaartjes liet maken naast ons zitten. Eline gierde het uit. De les ging over AIDS. Iedereen ging in groepjes zitten en maakten een brainstorm. Aangezien niemand in ons groepje wou zitten hebben we een clubje op ons twee opgericht (voor mensen met een …).  We waren zo blij dat Jay ons de kans gaf om voor de hele groep onze voorstelling voor te stellen (niet dus). Met knikkende knieën vertelden we in ons beste Engels over onze beperkte kennis van Aids. Achteraf bleek dat we niet zo bescheiden moesten zijn, we waren bij de besten. Toen iedereen aan de beurt was geweest overliepen we de cursus. Even later kwam Lizette ons halen.
Die avond sliepen we terug in ons vertrouwde huisje in de Bothastreet.

 Donderdagochtend namen we een andere route naar Vanderbijlpark. We zagen weiden met duizenden zonnebloemen, struisvogels en babi’s ooh… (Eens iets anders dan Sidmar passeren of in stinkende treinen zitten op weg naar school). Eens aangekomen stapten we in Jays auto die ons elk naar ons schooltje bracht. Eline deed een thema)gesprek in haar school (My family), deed een activiteit werken met wasco, leerde de juf hoe je memorie moet spelen, bouwde de poppenhoek opnieuw op die Jolien de dag ervoor had gemaakt maar de juf terug had afgebroken, leerde de juf hoe je een verhaal voorleest aan de kinderen en legde uit hoe je werkt met de materialen die voorzien zijn voor Outside-free-play (trampoline, watertafel, …. )
Jolien zette in haar school iedereen aan het werk. Toonde de leerkracht hoe je schildert met de kinderen, deed een activiteit schrijfdans en muzikale opvoeding, leerde de juf ook een verhaal vertellen en toonde de juf dat je veel kan bereiken door tussendoor liedjes te zingen. Als voorbeeld gaf ze de ‘Rups pardie pardaf’. Het ging als volgt.

Op het einde gaf ze nog een lesje ritmiek aan graad R. Jolien was heel blij. Wat een verschil met haar vorige school! Hier waren de leerkrachten zeer enthousiast en stelden veel vragen. Een zeer vruchtbare dag voor ons beiden.
Om 14u gingen de kinderen slapen en kwam Jay ons halen. Ze bracht ons naar een traditioneel marktje waar we op souvenirjacht gingen. Rara wat hebben we gekocht hihi. Rond 17u waren we thuis en dronken we een chocomelkske (of 10). Om 19u werden we verwacht op de Bijbelstudie bij Yvonne. Lizette gaf ons een bijbel mee. Je had ons moeten zien lopen. Zo fier als een gieter met onze eigen bijbel onder de arm. Jammer genoeg duurde het pijnlijk lang voor we het juiste verhaal vonden. Wisten wij veel dat een bijbel alfabetisch gerangschikt is. Na de studie trakteerde Yvonne met lekkere hapjes en een drankje. Een vriendin van Yvonne zette ons later op de avond thuis af. We aten nog een chipke terwijl we naar Vampire Diaries keken (jaja Eline is er ondertussen ook al aan verkocht) en gingen slapen.  

 Vrijdag hadden we vrijaf whoehoe. We sliepen lekker lang, tot 10u en gingen in onze pyama ontbijten. Eline maakte wentelteven en omdat Jolien braaf was kreeg ze ook eentje! Daarna werkten we flink aan onze bachelorproef, schreven onze blog en maakten ons klaar voor het feest van het jaar: BILLIEMILLIE BABY! (Een soort van boerenfestival). We bekeken eerst de auto’s en natuurlijk wou Eline een foto in de zotste jeep hebben. Enkel jammer dat ze zich in België waande en aan de verkeerde kant van het stuur ging zitten. We kuierden wat door de vele kraampjes terwijl de jongens allerlei lekkers kochten.Wij stierven echter van de dorst en snakten naar een frisse… . We aten een lekkere pizza en Eline leidde voor het eerst in haar leven een gebed. Bravo Eline! De zanger Bobby lieten we aan ons voorbijgaan (De droom van elk Zuid-Afrikaans meisje. Sorry meisjes, hij is niet echt onze dada.) en gingen naar de biertent. We bestelden elk een pintje en kregen een halve liter bier voor onze neus (slik). Ian zat de hele avond op zijn stoel te dansen en na veel zagen en aandringen van hem waagden we ons uiteindelijk op de dansvloer. We haalden onze zotste moves boven en gaven ons volledig. Plots begon iedereen rond ons in koppels sokkie te dansen.(koppeldans) Wij gingen braafjes terug zitten en vroegen ons af waarom wij in België nooit zo dansen. We werden ten dans gevraagd en na veel oefenen kregen we de dans een beetje onder de knie. We genoten ervan en kregen de smaak goed te pakken.  Jolien werd zelfs door een onbekende jongeheer ten dans gevraagd. Gelukkig stemde ze toe want hij bleek een echt danstalent te zijn. Eline vormde ondertussen een paar met Thys, nog een beginnende danser maar ze hadden samen de grootste fun. Plots kwam een jongen op Eline toe gestapt en zei hij hoe mooi hij haar vond. Ze vroeg zijn leeftijd. Hij zei ‘18jaar’ zij zei ‘hé, ik ben ook 18 jaar… Grapje ik ben 22jaar.’ Zijn antwoordt ‘Oké daag.’
Om 2u30 viel de muziek plots uit. We dachten dat er een probleem was en boden meteen onze hulp aan aangezien wij zoveel weten van elektronica. Na enkele minuten werd het echter pijnlijk duidelijk dat het feestje voorbij was… Gedaan met de pret. Onze privébob thys bracht ons veilig thuis en met de dansmoves in ons lichaam kropen we in bed.

 Onze conclusie voor deze avond:
- De jongens hier zijn echte danstalenten. De jongens in België kunnen hier veel van leren (hint hint).
- We moeten deze dansen introduceren in het Belgisch uitgaansleven. Zoveel fun fun fuuuuun.
- Dit was zeker en vast de aller-leukste avond sinds onze aankomst hier.

Op naar morgen! Deel 2.

Tot blogs

18-02-2012 om 00:00 geschreven door Eline & Jolien  

‘ na regen komt zonneschijn, ook in Zuid – Afrika’

De afgelopen dagen heeft het hier geregend, maar nu zitten we terug lekker in het zonnetje aan het zwembad onze blog te schrijven. Hihi

Dinsdagochtend zaten we gepakt en gezakt in de auto om te vertrekken naar Bloemfontein. Na een rit van 2 u maakten we eerst een stop in Welkom. Lizette had er een afspraak met het education department waar ze haar project ‘ Rally to read’ voorstelde. Daarna zetten we onze rit verder naar Lize, een studente lager onderwijs bij wie we verbleven. Ze woont in een beveiligd gebied in Bloemfontein. Lizette had een code nodig om binnen te kunnen. Het gebied deed ons denken aan centerparks. We werden hartelijk verwelkomd en kregen een drankje aangeboden. We zaten gezellig op haar terras met prachtig uitzicht. ’s Avonds nam ze ons mee naar de Italiaan. Wij aten een pizza en Lizette een lasagne. Het was net alsof we op reis waren. Thuis keken we nog naar een dvd over een soort van stand up comedian over het geloof. Zeer vreemd.
Eens in bed konden we de slaap niet vatten door de warmte, gelukkig brak er ’s nachts een hels onweer los dat voor de nodige afkoeling zorgde.

De volgende ochtend moest Lize naar de les en wij gingen mee! Toen we de universiteit van Bloemfontein bereikten was het alsof we in een Amerikaanse film zaten. ( een zeer groot domein, een mierennest van studenten, studentenhuizen,…) De les, didactiek wiskunde, werd in het Afrikaans gegeven, daardoor begrepen we zo goed als alles. Heel interessant.
Na de les bezochten we een museum over het concentratiekamp tijdens de Boerenoorlog in Zuid – Afrika. Lize vertelde ons dat terwijl de boeren en Britten op het veld aan het vechten waren, de vrouwen en kinderen werden opgesloten in concentratiekampen.  Wat ons het meest bijblijft van het museum zijn de juwelen die gemaakt werden met het haar van de kinderen.
Na het museum stopten we bij een shoppingcenter voor een broodje.
Eline ging geld afhalen, nu moet je weten dat Afrikaanse banken zeer betrouwbaar zijn, zo kwam er uit de automaat 20 rand in plaats van de gevraagde 200 rand!
Na een 3u durende autorit kwamen we thuis, aten ons buikje vol en gingen met een hoofd vol nieuwe ervaringen slapen.

 Donderdag nam Lizette ons mee naar de school in Vanderbijlpark. Tijdens ons eerste bezoek, een paar weken geleden, beloofden we de juf een uitgeprinte klasfoto. Zo gezegd zo gedaan!
De juf was heel enthousiast en bedankte ons een keer of 1000. We bleven de hele voormiddag in de school.
In de namiddag had Lizette en vergadering dus gingen wij ondertussen op souvenirjacht.
’s Avonds kwam de kok in Eline naar boven, ze maakte pannenkoeken. Na het 10^de  exemplaar bleef ze nog steeds het excuus gebruiken dat de eerste pannenkoek altijd mislukt. Jolien warmde chocoladesaus op en sneed banaan en druiven, mmm…
Na het eten speelden we: ‘ Om ter meest druiven in je mond zonder te lachen!’.

VRIJDAGOCHTEND – 5U- BADKAMER.
Eline: ‘aaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaah, jolien kom kom kom!’
Jolien komt de badkamer binnen, Eline zit in een hoekje te flippen.
Eline: ‘een reuzenkikker in de douche !!!!!!’
Jolien transformeert in een heldin, redt de shampooflessen en sluit de kikker op door de deuren van de douche te sluiten!
Fieuw, dat was op het nippertje!
Na dit hels avontuur vertrokken we naar Welkom. Beiden deden we een powernapke in de auto.
Om 8u kwamen we aan en ontmoetten we Juliette, medewerkster van Read. Ze bracht ons naar een crèche ( kinderen van 1 – 6 jaar). De juffen waren heel vriendelijk, ze boden ons zelfs thee aan in kopjes die duidelijk enkel voor hoog bezoekt gebruikt weren. De directie wou ons op het einde zelfs betalen voor ons werk. We waren vereerd, maar hebben haar duidelijk gemaakt dat de leerkansen die zij ons biedt zoveel meer voor ons betekenen dan geld. We hielpen er tot 13u. Tijdens de lunch trakteerde Lizette ons op een lekkere pizza. Op de terugweg kregen we beiden het goede nieuws dat we voor al onze examens geslaagd zijn. We zetten de muziek wat luider en zongen uit volle borst mee. Of lizette ervan genoot was iets anders. (Bedank Nathalie & Arian om het voor ons te checken.) Eens thuis werden we verwelkomt door Nico, Yvette, Danette, Tommy en Ignus, familie van Lizette die een weekendje op bezoek kwam. Hiervoor moesten we wel naar een andere kamer verhuizen. In deze kamer was er geen deur tussen de badkamer en het slaapgedeelte waardoor een toiletbezoek steeds in een lachbui eindigde. Dankzij Nico weten we ook waarom ons internet zo snel op was. Hij begreep er niets van toen we het hem vertelden. Jolien haar computer werd binnenstebuiten gekeerd en na lang zoeken vond hij DE SCHULDIGE :‘qTorrent 2.2.1’. Blijkbaar was Jolien gedurende al die tijd een heel diepgaand programma aan het downloaden…. KULDERZIPKEN. Na deze ontdekking dronken we samen nog een goed glas wijn en kropen voor het eerst samen in bed. Jolien dacht waarschijnlijk dat ze bij Kasper in bed lag want ze kroop steeds dichter tegen Eline aan. Eline is niet zo’n knuffelaar, dus kroop ze van Jolien weg waardoor ze bijna uit het bed viel. Toen Jolien haar arm ook nog eens rond Eline wou leggen was voor haar de maat vol ‘Jolien, je duwt mij uit het bed!!’. Jammerend kroop Jolien terug naar de andere kant van het bed.

 Zaterdag sliepen we lang uit en genoten we van de zon. Met een verbrande huid als resultaat. We schreven onze blog, speelden met de 2j oude Jessie en zijn 10 jarige nicht, werden professionele Seaball-players. (Betekent niets meer dan spelen met de palletjes J). ’s Avonds gingen we met de hele crew (yvonne, Hennie, Nico, Yvette, Ignus & wij) naar de Braai van Neels. We leerden er nieuwe mensen kennen. Eline had een heel diepgaand gesprek met Thijs over het huwelijk (lees: discussie). We aten croque monsieurs met biefstuk, dronken wijntjes, proefden alle nieuwe drankjes, verwarmden ons aan het vuur en gingen rond middernacht naar huis. Gelukkig waren we niet buitengesloten! (Wel dus) Nico probeerde met ijzerdraad het raam open te breken. De pret kon niet op. Plots stond Tommy in nachtplunje voor het raam om ‘de dieven’ weg te jagen. Gelukkig had hij snel door dat wij het waren en liet ons binnen. We dronken nog een kopje thee, praatten nog wat na en kropen in bed.

Zondagochtend stond Jolien zich volop klaar te maken voor de uitstap naar de kerk tot Lizette kwam melden dat de zondagochtend uitstap niet doorging. Geschminkt en gedaan kroop ze terug naast Eline, die het bed al volledig had ingepalmd. We keken nog wat Friends en Vampire Daries en gingen ontbijten. Na het ontbijt bereidden we ons voor op maandag: Stage in de Townships. We verzamelden allerlei kosteloze materialen, knipten een alfabet (of 3) uit,… ’s Middags was er een gezellige Braai met iedereen. We aten Potjie kos voor het eerst. Het lijkt een beetje op hutsepot bij ons (zonder de spruiten) en volgens Jolien ook zonder worst, ook al blijft Eline beweren dat er in hutsepot GEEN worst hoort.
Nu gaan we nog een beetje genieten van het zonnetje en vanavond op bezoek bij John en Isa.

Maandagavond en dinsdagavond blijven we in een B&B in het Vanderbijlpark overnachten. Woensdag slapen we terug thuis.

Tot blogs
Jolien en Eline

12-02-2012 om 15:34 geschreven door Eline & Jolien  

Helllooooowwwww

We hebben van de organisatie goed nieuws gekregen. Ze waren heel tevreden over ons handelen in de townships vorige week. Daarom hebben ze  besloten om ons vanaf volgende week ( maandag  13 februari) elk een school te geven in de townships die wij gaan trainen voor 1 week ( klassen verdelen, inrichten, leerkrachten trainen, materialen uitleggen,…) Na die week krijgt de school nog even de tijd om via onze training verder te werken. Op een gegeven moment gaat de organisatie de school een bezoek brengen. Ze gaan controleren of de school zich inzet ( bijvoorbeeld door de materialen te gebruiken die wij hen leerden kennen). Merken ze dat de school geen inspanningen heeft geleverd dan wordt er besloten niet meer verder te werken met de school.

Dit is een zeer mooie leerkans die de organisatie ons biedt! We kijken er naar uit.

Wat hebben we zoals uitgespookt deze week?

- Op woensdag hebben we een school bezocht in Vanderbijlpark. Het was heel erg warm dus de kinderen mochten buiten spelen. We speelden met de banden in het gras, sprongen touwtje, hielden een fotoshoot J ,… heel gezellige sfeer!

- Donderdag bleven we thuis om van de zon te genieten en aan onze bachelorproef te werken. Ook hebben we wat gewerkt voor onze stage in België ( thema Zuid – Afrika). We maakten een lijstje met mogelijke activiteiten en zaken die we zeker nodig hebben om onze klas te versieren.

‘s Avonds namen Yvonne en Hennie ons mee naar een bijeenkomst over Bijbelstudie.

Dat was heel vreemd voor ons, allemaal jonge mensen die de verhalen uit de Bijbel onder de loep namen. Iedereen zat in de kring en kwam 1 voor 1 aan het woord, echt lachen als één van ons twee moest antwoorden op diepzinnige vragen over het leven in het Zuid – Afrikaans.

- Vrijdag bezochten we de school in Petrus Steyn ( waar we ook verblijven). De directrice was heel vriendelijk en gaf ons leuke spulletjes mee die we konden gebruiken voor onze stage in België ( een mini – Jembé, boeken,…) In de graad R ( 5 – 6 jarigen) hielpen we de kinderen die werkblaadjes rond halenstructuur moesten invullen. Daarna was het tijd om buiten te spelen, Ze lieten allemaal hun danskunsten zien.  Daar kunnen wij in België nog was van leren!

Die avond gingen we braaien bij John en Isa,Vrienden van Mike en Lizette.

 We stonden versteld van hun huis met 10 miljard kamers, 5 miljoen badkamers, 5 duizend salons,…

 (iets overdreven natuurlijk J ).

Ze hadden ook BVN dus konden we naar het VRT journaal kijken, woehoew.

- Op zaterdag onderging Eline een Brazilian blow dry, het ontkrullen van het haar, bij Yvonne.

Wat was ze gelukkig met het resultaat ! Ze kan wel nog steeds niet geloven dat het stijl blijft na het wassen, dus doet ze dat nu nog maar even niet… ieuw J.

Die middag nam Mike ons opnieuw mee naar de plaas ( boerderij). Op onze weg maakten we even een stop om vrienden van Mike te bezoeken. We gaven er de lammetjes eten en dronken een colaatje. Daarna gingen we verder, gezellig achterop in het bakkie.

Op een gegeven moment schreeuwde Jolien het uit: EEEEEEN PAAAAAAAARD! Ze sprong naar de andere kant van het bakkie.

Bleek dat er ons een paar paarden volgden J . Aangezien paarden uitzonderlijk gevaarlijke dieren zijn is de reactie van Jolien heel begrijpelijk!

- Zondag gingen we naar de kerk, we zongen mee uit volle borst . Echt lachen toen Lizette al tijdens de intro begon te zingen. Na de kerk kwamen Charitta en haar man braaien. Rond 16u kuisten we het zwembad uit daarna ging Jolien lopen terwijl Eline haar op de hoek van de straat stond op te wachten. ’s Avonds keken we samen naar Dear John (snif snif), zoals een echte Zondag in feite.

- vandaag shopten we in de voormiddag en werkten we aan onze bachelorproef in de namiddag. Morgen gaan we voor 2 dagen naar Bloemfontein om boerderijscholen te bezoeken. Wat we ons daarbij moeten voorstellen zien we dan wel.

Nu maken we ons klaar voor braai 1000001144 vanavond J.  Het is terug bij de leeuwen dus doen we deze keer wel een lange broek en loopschoenen aan.  Je weet natuurlijk nooit…

Tot blogs,

Jolien & Eline

06-02-2012 om 16:18 geschreven door Eline & Jolien  

Hallo daar in het “zonnige” België.

Hier een berichtje om de vrieskou even te vergeten. Ps: Het was hier vandaag 30°C.

Eerst en vooral GOOD NEWS!  Jolien is terug bereikbaar op haar GSM. Eline is opgelucht, nu hoeft ze de ‘pikante’ berichtjes van Kasper niet meer te lezen.

Zondagmorgen maakten we een uitstap die geleden was van onze plechtige communie, we gingen naar de kerk! Om half tien stond iedereen klaar in zijn beste kleren, wij in jeans met t-shirt. We stonden ervan versteld hoeveel jonge mensen, kleine kinderen en families er waren. Heel gezellig. De mis verschilde niet veel van de onze in België ( tot zover we weten), behalve kennen ze geen hosties en komen ze rond met shotjes wijn.

Opdracht voor volgende week: de kerkliederen vanbuiten kennen!

Na de mis kreeg Lizette telefoon van vrienden dat ze langskwamen voor lunch. Iedereen ging aan de slag om op een korte tijd een heerlijke maaltijd klaar te maken. Teamwork!

Na de braai gingen we een bezoekje brengen aan de leeuwen. Jolien had haar sportieve Shoes aangetrokken in het geval ze moest gaan lopen. In het eerste hok zaten jonkies, heel schattig! Jammer dat we geen lange broek aanhadden, anders mochten we erbij! En Jolien dacht nog zo voorbereid te zijn. Wat verder zaten Musafa met zijn vrouw. Ze zaten wat te ver om te kunnen poseren dus lokten we ze. Op zijn dooie gemak kwam Musafa dichter en dichter. We gingen voor de perfecte foto dus stapten wij ook dichter en dichter naar het hek. Op een gegeven moment zat Jolien gehurkt met de camera prepared to flash en stonden Lizette en Eline ernaast ‘rare geluiden’ te maken. ( zoiets als: kom poesie poesie J ) PLOTS uit het niets ging Musafa ten aanval, hij sprong op het hek en zei: WAAAAAAAAAAAAAAAH, We zouden geld geven om onze reactie nog eens terug te zien. Mike die alles zag vanuit de auto moet nog steeds lachen als hij eraan denkt.

Na dit avontuur kropen we moe, maar met een brede glimlach in bed.

Maandag ging de wekker om 5u30 af. We wreven de slapers uit onze ogen, aten toast en dronken koffie. Om 6u30 vertrokken we opnieuw voor een 2 uur durende autorit. In Wimpy’s (snackbar) dronken we een lekkere glaasje fruitsap en ontmoetten Riette en Jay, medewerkers van NGO Read.  We gingen met hen mee naar deTownship waar ze training gaven aan de leerkrachten. Voor ons was dit heel interessant. Deze schooltjes/créches zijn heel back to basic. We namen meteen het hef in eigen handen en gingen aan het werk. Eline hielt een theekransje met de jongste kleuters terwijl Jolien met handen en voeten een verhaal vertelde aan de vijfjarigen. De leerkrachten waren er heel vriendelijk, deden enthousiast mee en stonden open voor onze ideeën.
Hierna vertrokken we naar een ander schooltje waar we vooral observeerden in functie van onze bachelorproef.

Op weg naar huis waren we al aan het dromen over een frisse duik in het zwembad. Toen we bijna thuis waren kwamen we echter in een hels onweer terecht (regen, donder en bliksem). We zaten wat beteuterd naar buiten te staren toen Lizette riep ‘Johannes heeft een ongeluk gehad!’. We aarzelden geen minuut en liepen naar hem toe, de één al wat sneller dan de ander. We probeerden te helpen, maar uiteindelijk waren we meer ramptoerist. We hadden wel meteen door dat er iets was met zijn schouder, hij kermde van de pijn en liep vloekend heen en weer. Toen Mike thuis kwam gingen ze naar het ziekenhuis. Gelukkig was het niet gebroken.   
Hierna werkten we de verslagen van de scholen af en kropen we met een gerust hart in ons bed.

Vandaag ging de wekker terugveel te vroeg af. We gingen mee met Jay naar de Township en bezochten er twee scholen. Toen we in de eerste school aankwamen begonnen de leerkrachten meteen enkele gymoefeningen met de kinderen te doen. We vroegen ons af of ze dit elke dag doen of enkel omdat er ‘bezoek’ was. De leerkrachten vertelden ook een verhaal op een manier die we nog nooit gezien hadden. De leerkracht las een zin voor en de kinderen herhaalden deze zin. Of ze het verhaal werkelijk ook begrepen is iets anders.
In de tweede school dat we bezochten konden we heel praktisch aan het werk gaan. Er was net een nieuw lokaaltje bijgebouwd en het moest nog ingericht worden voor graad R. Eline liet haar fantasie de vrije loop en zocht  naar materialen voor de de fantacy corner. Zelfs de vuilbakken moesten eraan geloven, zo maakte ze met plastiek een deur. Jolien installeerde ondertussen een lees-, schrijf- en knutselhoek. Toen ze de leerkrachten om verf vroeg, haalden ze enkele grote bakken met speelgoed die nog in de verpakking zat. Dit speelgoed hadden ze enkele maanden geleden  van de organisatie gekregen, maar omdat de leerkrachten de spelletjes zelf niet goed kennen grijpen ze steeds naar het vertrouwde materiaal terug. Bv. een bal. We haalden alles uit het plastiek en legden de spelletjes uit aan de kinderen en leerkrachten. Ze waren heel enthousiast en begonnen meteen te experimenteren. Daarna namen we afscheid van de kleine schatjes. Toch wel een moeilijk moment voor Eline aangezien ze in de deuropening bleef staan en wel 10 000 keer ‘Bye Bye Bye..’ zei.
Eens thuisgekomen namen we de frisse duik in het zwembad die we nog tegoed hadden van gisteren.

Het is nu 20u50 Zuid-Afrikaanse tijd. We kijken nog een aflevering Friends en gaan naar dromenland aangezien de wekker morgen opnieuw vroeg afgaat.

Voor de nieuwsgierigen onder ons, de bestanden van de foto’s zijn te groot om op de blog te plaatsen, als iemand weet hoe je bestanden kleiner maakt …

Tot blogs

Jolien & Eline

31-01-2012 om 20:09 geschreven door Eline & Jolien  

Hellooooooo

Hier zijn we weer met meer Afrika News.

Woensdag hebben we eerst lekker lang kunnen uitslapen. Daarna aten we een toast met Nutella. Lizette nam ons mee naar Rights, volgens hen slechts 5km hiervandaan. 3 kwartier later pas kwamen we aan in de garage van Henny (de schoonzoon van Lizette en getrouwd met Yvonne). Daar lieten we haar auto achter en kwamen met de bakkie (jeep) terug. Rond 15u waren we thuis en aten we vleestaart (een soort van vol-au-vent). Na het eten gingen we zonnebaden. Jolien was bezorgd om haar zonneallergie en smeerde zicht grondig in. Ook Eline nam haar voorzorgsmaatregelen, ze viel echter in slaap en werd een half uur later wakker als een echte ‘lobster queen’. Rond 19u was het aperitief, waar Mike ons opnieuw inlichtte over ‘THE MAIN PROBLEM OF SOUTH AFRICA’. Rond 20u30 was het BRAAI-TIME (BBQ). Op het menu stond schapenvlees. Voor Jolien was er kip voorzien. Helemaal in het begin zei ze dat ze geen rood vlees lust. Daarom krijgt ze nu enkel kip voorgeschoteld (echt lachen!). Na het eten ging iedereen naar bed. Vraag ons niet hoe het komt, maar we waren ook moe ;).

Donderdag bezochten we met Yvonne het plaatselijke schooltje van Petrus Steyn. Het is een school met een goede reputatie. We mochten gaan kijken in Graad R (5-6jarigen). We zagen hoe ze werkten rond het lichaam (2benen, 2armen, 10vingers, 1 neus,…). In België is dit leerstof voor de 1^e-2^e kleuterklas. De kinderen kregen ook turnles. Naar onze mening hadden de kinderen niet genoeg kansen om te bewegen. Ze stonden heel vaak stil te wachten. Er was telkens maar één kind aan het bewegen. Als hier de verschillen met België al zo duidelijk zijn, eens benieuwd wat we gaan zien in de Townships.
Daarna gingen we huiswaarts en schreven ons verslag.
Rond 16u gingen we ‘De stad’ verkennen. We deden dit te voet want fietsen hebben ze hier niet. Volgens hen zijn fietsen voor mensen die geen auto hebben. We bezochten een paar winkeltjes, slenterden door de straten en werden grondig nagekeken. (Blanken nemen altijd de auto). Op een gegeven moment kwamen we een man teen. Hij was zo verbaasd dat wij van België naar dit kleine stadje kwamen. (Hij zou eens moeten weten dat België nog kleiner is dan zijn provincie) . Apentrots toonde ons zijn tweedehands winkel .

Toen we terug thuis waren proefden we Melkos ( een soort papje) , een specialiteit in ZA. We lustten het maar ons lievelingseten zal het nooit worden J .

Rond 21u keken we nog wat afleveringen Friends ( Eline Haar lievelingsprogramma). En rond 22u gingen we slapen, vrijdag moesten we vroeg uit de veren.

Vrijdag, gisteren dus ging onze wekker om 6u, om 7u zouden we vertrekken. Uiteindelijk vertrokken we om 7u30. ( Zuid Afrikanen en tijd …).

We waren op weg naar een school in  Vanderbijlpark. Tijdens de autorit vielen we alle twee in slaap. De lange afstanden… zullen we ze ooit gewoon worden?

We kwamen aan bij de school rond 10u30. We werden hartelijk verwelkomd door de directrice die ons naar klas graad R bracht. De juf was heel lief en enthousiast, ze gaf ons veel relevante informatie voor onze bachelorproef. In de klas zaten 29 kleuters. Alle 29 kleuters waren tegelijk, aan banken, in stilte aan het rijgen. We konden onze ogen niet geloven. Benieuwd wat onze opleiding hiervan vindt. Even later kwam Lizette ons halen en bracht ons naar de Kentucky Fried Chicken. Ze stond erop, aangezien wij dit niet hebben in België.

We hadden reuzenhonger en dachten dat we direct mochten aanvallen. Bleek dat de kip voor thuis was … nog 2 uur rijden! J

’s Avonds gingen we naar een visfestijn ten voordele van de kerk.

De mensen waren heel vriendelijk en verzonnen een bijnaam voor Jolien, Tin Tinky ( naam van een heel kleine volgen in ZA).

We dronken heerlijke Afrikaanse wijn. De fles van Jolien was bijna leeg en ze voelde zich nog zo fris als wat. Eline begreep er niks van, zij had 2 glazen op en voelde het al in haar hoofd.

Jolien maar lachen en lachen tot uitkwam dat in de rode wijn dubbel zoveel alcohol zat dan in de witte wijn.

Het was een fijne avond ( eerste keer in maanden geen Napoleon voor Eline L )

Deze morgen maakte Lizette ons wakker om 8u30, het ontbijt was klaar!

Met onze ogen nog maar halfopen sloften we de woonkamer binnen. Blijkbaar was er bezoek, daar stonden we in onze pyjama. ( van een goede eerste indruk gesproken J )

Bij het ontbijt was er toast, choco, kaas, eitjes… het leek een beetje op zondagmorgen in België .

We proefden ook een nieuwe soort pap. Jolien, de slimme van het duo, nam een klein beetje en at het snel op. De zoon van Lizette zei dat we gedroogd vlees in de pap moesten doen. Eline, de treuzelaar van het duo, had nog veel pap over dus moest er eraan geloven. MMM… lekker ;)

Na het eten nam Mike ons mee naar zijn plaas ( boerderij) met de bakkie ( jeep).

We namen onze cowboyhoed, zonnebril en zonnecrème mee zoals echte voorbereide avonturiers.

Het was prachtig op de plaas, dit moet je zien met je eigen ogen! Onbeschrijfelijk.

We leerden Ronny, Sammy en Johannes kennen, de werknemers van Mike.

We vertelden Mike over de boerderijen in België, hij moest lachen met de kleine oppervlaktes.

Terug thuis aten we broodjes. Lizette’s zoon en een vriend wouden ALLES weten over België.

We probeerden met handen en voeten alles uit te leggen.

Vanavond gaan we naar vrienden van Lizette en Mike om de 18^de verjaardag van de zoon te vieren.

De feestjes worden we nooit beu.

Tot blogs,

Jolien en Eline

28-01-2012 om 17:44 geschreven door Eline & Jolien  

Hallo daar in het verre België.

Hier ons eerste berichtje vanuit Petrus Steyn, South Africa.

De vliegreis is niet zonder slag of stoot voorbij gegaan. Welk soort metaal Eline in haar lichaam heeft weten we niet, maar zowel in Londen als in Johannesburg werd ze grondig gefouilleerd. Ze ziet er dan ook een beetje gangster uit ;).

 Blijkbaar ziet ook Jolien er heel gevaarlijk uit, zij mocht het nogal eens uitleggen bij de douane om het land binnen te komen. Ze haalde alle mogelijke papieren uit (het zien waard), uiteindelijk was het woord ‘internship’ genoeg.  
Toen we de inkomsthal binnenkwamen zagen we Lizette meteen staan. We werden ontvangen met een dikke knuffel en een smoothie, Mmm.
Hierna vertrokken we met de auto naar een schooltje waar Lizette nog een cursus didactiek wiskunde moest geven aan leerkrachten. We zaten achteraan in de klas en de vermoeidheid sloeg toe. Het moment waarop we bijna ingedommeld waren, vernoemde Lizette onze namen en keken alle hoofden onze richting uit. We waren meteen klaarwakker.
Daarna deden we boodschappen en mochten we zelf eten kiezen. Het eerste wat we kozen was Nutella. Lizette zag dat we doodop waren waarop ze ons trakteerde op een sterke koffie. De rit naar huis duurde nog een uur. We konden gerust nog een dutje doen maar het uitzicht was te prachtig. Jolien kon haar ogen niet geloven dat de mensen hier midden op de autostrade fietsen en wandelen.

Toen we rond 18uur de oprit opreden, werden we verwelkomt door 4 honden. Jolien haar lievelingsdieren (uhum uhum). Uiteindelijk bleken de honden schatjes te zijn, wie weet worden ze wel echte vrienden.
Lizette toonde ons onze kamer en badkamer en we konden alleen maar ‘Waauw’ zeggen. We namen eindelijk een verfrissende douche en daarna was het aperitieftijd. Mike (de man van Lizette) gaf ons een lekker zoet wijntje en we werden ondergedompeld in de geschiedenis van Zuid-Afrika. Rond 7u30 was het etenstijd. Op het menu stond: gefrituurde patatjes, kip, maïskolven, rijst en pumpkincake (het wordt met suiker gegeten en is heel zoet. Voor ons meer een dessert). We aten ons buikje rond.

Eline kreeg plots maagpijn, ze stak het op het “verrukkelijke” eten van op het vliegtuig.

Daarna kropen we in ons bed en vielen als een roos in slaap.

Tot blogs.

25-01-2012 om 10:31 geschreven door Eline & Jolien  

vlietuigtickets?............ CHECK !!!
paspoort? ................. CHECK !!!
visa? ......................... CHECK !!!
malariapillen?............. CHECK !!!
tandeborstel? ............ CHECK !!!
...
onze koffer zit klaar !!!

Al vanaf Juni zijn we aan het aftellen maar nu is het wel heel erg dichtbij! SPANNEND
Morgen is het eindelijk zover ... ons avontuur deur die hoeke suid Africa kan beginnen !
Dit weekend hebben we alletwee uitgebreid afscheid genomen van onze lieve familie en vrienden,
Wat zullen we jullie allemaal missen !!!!!!!!!!!!!!!!!
We gaan proberen elke dag iets op onze blog te schrijven zodat jullie op de hoogte blijven van onze spannende verhalen !
Verlies hem zeker niet uit het oog ;)
Ondertussen kunnen we ook skypen/sturen/chatten,enz maar vooral ... veel aan elkaar denken.

Het volgende berichtje zal er eentje zijn uit Petrus Steyn! we kunnen het bijna niet geloven.
We gaan deze nacht een paar slapeloze uren tegemoet!

Tot blogs
Eline en Jolien xxx

22-01-2012 om 21:09 geschreven door Eline & Jolien  

Wij zijn Jolien en Eline, derdejaarstudentes Kleuteronderwijs aan de Artevelde hogeschool in Gent.

Nu zitten we nog in België te blokken voor onze laatste examens, maar op 23 januari vertrekken we voor 2 maanden op stage naar Zuid-Afrika  
We stijgen om 16u50 op in Brussel en maken een tussenlanding in Londen. Van daaruit vertrekken we om 19u25 rechtstreeks naar Johannesburg. Als alles volgens plan verloopt komen we op daar 24 januari om 8u35 aan. Daar komt Lizette ons met de auto ophalen en rijden we naar Petrus Steyn (free state province), waar we verblijven. 
We worden begeleid door de organisatie NGO Read, die werkt rond taalontwikkeling op school in Zuid - Afrika ( ga gerust een kijkje nemen op de site:  http://www.read.co.za/index.php?id=3 ). We zullen er heel wat scholen bezoeken waar we ook zullen meehelpen. 

Op deze blog gaan we proberen om regelmatig berichtjes en foto's posten over onze stage in het Zuiden.
Wij nodigen jullie dan ook graag uit om via deze blog met ons mee te gaan op avontuur deur die hoeke suid - Africa.

Wij kijken er alvast naar uit.
Jolien & Eline

29-12-2011 om 00:00 geschreven door Eline & Jolien