Onze trip zit er bijna op, alsook onze stage. We zijn hier stilaan afscheid aan het nemen van de Senegalese hitte. In ons nieuw gastgezin worden we nog steeds nachtelijks vergezeld door onuitgenodigde wezentjes (muizen, ratten, slangen, leeuwen, ??? het is voor ons nog altijd een raadsel wat het zijn). Overdag hebben we de papa, die toch zo graag met één van ons zou trouwen, en de mama die dikker wordt met de dag en haar baby geen second gerust laat (we hebben al veel compassie gehad met het kindje). In ons huis woont ook een meisje van 16 jaar, het nichtje van BIG MOMMA, die als slaafje wordt gebruikt. Terwijl papa in de zetel ligt moet zij hem op zijn wenken bedienen. Ze gaat niet naar school, kan enkel koken en kuisen. Maar we mogen niet klagen, ze zijn allemaal heel vriendelijk.
Jaja, we zijn bijna thuis. Trouwens, we hebben ons voorgenomen om 6 maand, 2 dagen en 12 uur en 23 minuten geen rijst, noch wortel, noch vis, noch wit stokbrood, noch thee, noch chloorwater te eten en te drinken! Misschien wordt de limiet nog verlengd, de tijd zal het uitwijzen.
Bij deze willen we jullie bedanken voor jullie berichtjes, voor jullie tijd en jullie steun in moeilijke tijden..
Amen!
Xxxx Ellen en Ruth
PS 1: Als we thuiskomen zullen we jullie beladen met de verhalen die de blog net niet haalden
PS 2: Voor wie het nog niet weet, we zijn terug om 9h25 op 4 mei 2009..
Ons toertjes door Senegal zit er alweer op! We hebben het 'toeristische' Saint-Louis bezocht: een tochtje op de calèche (paard met kar) heeft het ons allemaal op 2 uur getoond dus hadden we nog ruimschoots de tijd om van het zwembad en het zonnetje te genieten! Na het toeristische deel trokken we naar het natuurrijke Siné Saloum waar we met een perrogue door de mangroves gevaren hebben, een vislijn in ons handen genomen hebben (en ervaren hoe slecht wij dat kunnen) om onze vangst daarna met een stuk brood op te eten. Doordat onze vangst zo schaars was, hebben we uiteindelijk de vangst van een team plaatselijke vissers opgekocht. Ons reisje hebben we afgesloten terug in Dakar, waar we het slaveneiland met de boot (ha ha ha) bezocht hebben en ons in de Senegalese geschiedenis en musea gesmeten hebben. Buiten een klapband met de taxi, een gevechtje in de bus en een paar braakbeurten is alles dus vlekkeloos verlopen.
Nu wonen we reeds 2 dagen in ons nieuwe (veel kleinere) gastgezin en stelt Afrika ons terug voor wat uitdagingen ==> - Slapen in 35°C omsingeld door 4.850.621 muggen, - Douchen met een emmertje water, - Leven in een onbemeubeld kamertje van 3m op 3m, met weeral roze muren (oja zalmroze..) - Eten met the big momma die ons weer 35 kilo zwaarder probeert te maken (O WEE als het haar lukt!). Maar nee, niet alles is veranderd: we poetsen ons tanden nog steeds in het toilet (die nog altijd stinkt en uiteraard nog altijd in de grond zit), we eten nog steeds op de grond met ons rechterhand en ze kijken nog altijd met een vreemde blik wanneer we met een wc-rol naar het toilet trekken.
May the force be with us!
Van jullie schatten XXX
P.S. Het gemis naar het thuisfront begint te vergroten dus zijn we stiekem aan het aftellen naar 4 mei.
Onze blog zal tijdelijk platliggen ten gevolge van een 9-dagendurende vakantie. We hebben gehoord dat het bij jullie paasvakantie is dus verdien we ook wel eens een rustpauze, nietwaar? Maandag 20 april begint onze stage in Thiès dus dan komen we terug met meer verhalen en vertelsels.
Eventjes een kort berichtje om te laten weten dat alles goed gaat met ons. Dit weekend hebben we eventjes van wat meer luxe geprofiteerd in het toeristische Saly. We hebben daar een huisje afgehuurd met een warmwaterdouche!, zachte zetels en een normaal, proper toilet. 't Is te zeggen, proper, onze Senegalese metgezellen wisten niet goed hoe ze de sas moesten gebruiken, en een wc-bril, dat was ook een grote ontdekking. Het was daar minstens 15° graden warmer dan in Guédiawaye (onze verblijfplaats voor het moment), het velleke van Ruth heeft het geweten..En zij heeft het gevoeld.. 's Nachts hadden we twee opties: oftewel buiten slapen en opgegeten worden door de muggen oftewel binnen slapen en smelten van de warmte (de ventilator in onze kamer hadden we iets te laat ontdekt). Bij deze willen we onze beschermengeltjes bedanken voor hun goede werk tijdens de terugrit. Waar onze imbiciele chauffeur zijn rijbewijs gehaald heeft, het is voor ons een groot vraagteken. We hebben een paar keer onze tweede adem nodig gehad om te bekomen van een dolle rit. We hebben hierjuist een droog, rond broodje gekocht, ons op de grond gezet tegen een muurtje, en het natuurlijk opgegeten... Kent ge de scène van Alladin en Abou die op de grond onder een brugske een armoedig broodje deelden? Ewel, zo voelden we ons. Maar wa wilt ge voor 0.10/broodje. Donderdag nemen we hier afscheid van onze relais en hebben ze ons een groot feest beloofd (we moeten het wel zelf betalen natuurlijk)...
Het wordt tijd dat we eens beraadslagen... Bij deze verklaar ik de vergadering voor geopend. Punt 1 op de agenda: Wij dulden het niet langer dat jullie reacties achterwege blijven. Het gevoel dat we voor Janneke Maan en zijn Mieneke aant schrijven zijn bekoort ons niet! Bij deze sluiten wij een akkoord: indien jullie het niet nodig achten om ons wekelijks te verwennen met zoete woorden en zoute berichten dan vertikken wij het om naar huis te komen.
Punt 2: hieronder een korte Wat-doet-een-Senegalees-quiz voor jullie kennis van Senegal te testen.
Vraag 1: Wat doet een Senegalees als het toilet bezet is?
a)Wachten tot het toilet vrijkomt.
b)In de douche plassen.
Vraag 2 : Wat doet een Senegalees als hij zin heeft in een koek ?
a)Dan koopt hij er één.
b)Dan steelt hij die uit de kamer van Ellen & Ruth.
Vraag 3: Wat doet een Senegalees wanneer hij geld nodig heeft om zijn studies te betalen?
a)Geld aan zijn ouders vragen.
b)Geld aan Ellen vragen.
Vraag 4: Wat doet een Senegalees wanneer hij een auto-ongeval heeft gehad? (*)
a)Een gevarendriehoek plaatsen.
b)Wachten tot een tweede in zijn gat rijdt.
Vraag 5: Wat doet een Senegalees als hij met 4 blanke meisjes iets gaat eten?
a)Eten wat de meisjes eten.
b)Het duurste van de spijskaart bestellen.
Vraag 6 : Wat doet een Senegalees als hij eigenlijk de weg niet kent ?
a)Zeggen dat hij het niet weet.
b)Doen alsof hij het weet en iets uit zn duim zuigen.
Vraag 7: Wat doet een Senegalees met vogeltjes?
a)Niets.
b)Verkopen met een verhaaltje dat je een wens moet doen terwijl je het vrijlaat.
Vraag 8 : Wat doet een Senegalees wanneer therapeuten naar haar kind komen kijken?
a)Bij hen blijven.
b)Naar de markt gaan.
Vraag 9: Wat doet een Senegalees wanneer hij met Ellen wil trouwen?
a)Aanvaarden dat ze niet wilt.
b)Nooit opgeven en blijven proberen.
Vraag 10: Wat doet een Senegalees als het tijd is om te slapen?
a)Slapen.
b)In een micro liedjes brullen voor de hele straat zodat niemand voor 1u. zou kunnen slapen.
(*) Ons eerste taxi-accident is geschied. Tijdens een file begon de auto voor ons spontaan achteruit te rijden tegen onze neus. Nog niet heel bekomen kwam een tweede auto in ons gat rijden. Een heerlijk kermisgevoel. We hebben dan maar midden de autostrade een andere taxi gezocht.
Punt 3: Beaucoup de salutations! Rix Vesyn & Allam Von Dachan Sei
Met blijdschap stellen wij jullie voor aan onze nieuwe vrienden: de kakkerlakken. Oh ja, u leest het goed, al enkele dagen terroriseren deze kleine duiveltjes niet alleen ons eten, maar ook onze nachtrust en ons gevoel van we overleven het hier wel. Ze zijn groot, doen geen moeite om op hun tippen te lopen, maar zetten hun volledig voet plat op de grond waardoor het echt een onmogelijke opdracht is om doorheen dat helse lawaai zoete nachtdromen te vangen. Donderdag hebben we onze eerste Senegalese privéles dansen gehad. Volgens onze leraars namen we het niet serieus genoeg op, we waren al tevreden dat we in het juiste ritme zaten, maar zij wilden van ons echte Afrikanen maken. Om duidelijk te zijn, ze zijn niet in hun opzet geslaagd! Bij ons terugkomst op 4 mei wordt een demonstratie gepland om 9h20 op de luchthaven van Zaventem (handtekeningen achter de show). Na een drie kwartier hebben we naar een smoesje gezocht om naar huis te kunnen gaan, we deden alsof onze mama belde, terwijl we stiekem zelf naar elkaar zaten bellen. Hilarische momenten. Thank God dat ze hier geen woord Nederlands verstaan. Zaterdag zijn we met Odette naar de mis geweest, dat was ons weer wat. De kerk zat pleinvol, zelfs tot buiten, een koor om u tegen te zeggen, vol overtuigende diepgelovige toespraken van meneer de paster en zijn jonge, soms ietwat Chinese volgelingen. Het was wel eventjes moeilijk om de lachspieren onder controle te houden wanneer we plots op ons knieën moesten gaan zitten en voorover buigen. Het is hier ook de gewoonte om de hostie in de mond aan te nemen, toch prefereerden wij de moderne versie van linkerhand boven de rechterhand te leggen, of was het nu omgekeerd? Dit weekend waren er verkiezingen in Senegal en we hebben het geweten hoor. Parades op de straat die files veroorzaakten, alle mensen die buitenkomen om te supporteren voor hun favoriet met aangepaste T-shirts, flyers. Je snapt het wel. Ze maken er in Senegal de gewoonte van om het hele boeltje een beetje te saboteren door enkele dagen voor de stemdag om 8h de elektriciteit uit te zetten, na de voorstelling van de favoriet van de president op tv, zodat de andere kandidaten naar hun voorstelling mogen fluiten.. Maar wie er nu uiteindelijk gewonnen is, voor ons blijft het een raadsel!
Voor de voetbalfanaten onder jullie, zondag zijn we eens naar een lokale wedstrijd gaan kijken waarbij we terug een aantal opvallende verschillen hebben ontdekt. Arbiters kunnen hier op 50 meter afstand zien of het nu binnen of buitenspel is, ze hoeven écht niet mee te lopen want dat gaat nogal moeilijk met een kopje koffie in de handjes nietwaar? Tussen al onze belevenissen door zitten we natuurlijk niet stil, elke dag zijn er bezoeken naar de kindjes gepland. Momenteel zijn we bezig aan communicatieboekjes. Deze week is er terug een dag gepland om samen met de relais speelgoed/therapiemateriaal te fabriceren.
Omwille van een kortsluiting in het creatieve deel van onze hersenschors, ook wel eens een writersblock genoemd, waren we tijdelijk jullie geduld op de proef aan het stellen. Maar hier een kort overzichtje van de voorbije week: vrijdag zijn we begonnen met het maken van het therapiemateriaal. Het is eigenlijk allemaal goed verlopen. 7 van de 8 relais waren aanwezig (hetzij om ons een handje te helpen, hetzij om te kijken hoe goed wij het wel doen). Na een vermoeiende werkdag zijn we nog eens uitgeweest. Niet naar één van de lokale boîtes, maar we zijn naar bigcity Dakar getrokken voor een exclusieve overprijste loungy r'n b club waar we tot in de vroege uurtjes onze benen op de dansvloer hebben gesmeten. De volgende ochtend zijn we met kleine oogje naar de Dakarse winkelstraten geweest om ons te voorzien van wat souvenirs zodat we bij onze thuiskomst niet alleen met open armen, maar ook met open handen ontvangen worden. Bij terugkeer hebben we 2 keer mogen uitstappen om de taxi verder te duwen -> hij zat vast in't zand.. Stel jullie voor... Zondag zijn we dan het roze meer gaan bezoeken, al hebben we vre naar het roze moeten zoeken. Denk dat je het roze alleen kan waarnemen als je het leven van een zeer rooskleurig kantje ziet en wanneer de zon op juist 48° van de nulmeridiaan staat... Gisteren hebben we nog eens een dag aan het speelgoed gewerkt en vanaf morgen gaan we het testen bij de kindjes..
We zijn bijna halverwege, gaat het voor jullie ook zo snel? Groetjes van jullie trouwe schrijfsters..
hier zijn we weer met wat senegalverkeer.. We hebben deze week weer veel oh-my-god-wat-is-dat-hier-momenten gehad! Zo zijn we naar een schoolfeest geweest waar een bekende Senegalese groep kwam optreden. Enkel de meisjes gingen daar naartoe, als een jongen daar binnen ging was het 'schaamtelijk' zeiden ze. Ieder meisje kwam één voor één naar voor en deed een kort dansje, onvoorbereid, gewoon helemaal losgehen. Zoals altijd, werden we terug in de schijnwerpers geplaatst en werden we vriendelijk uitgenodigd door de zanger om naar voor te komen en een dansje te doen. Was het nu belachelijk of stoer => ze hebben allesinds vreed gelachen! We hebben ook naar een opening van een school geweest die opgericht werd door 'Bonjour Afrique', een belgische organisatie.Dus we hebben hier een woordje Vlaams kunnen klappen :D Er was een aangekondige receptie nadien met beloofde cocktails, helaas noemen ze hier afrikacola, fanta,.. cocktails! Vrees niet, we hebben ook gewerkt! We zijn in actie geschoten en onze eerste naaikunsten bovengehaald om aan het therapiemateriaal te beginnen. Voor de rest hebben we gewoon genoten van waar jullie in België nog een tijdje zullen moeten op wachten: le soleil!!!!
