Hallo iedereen! Ik probeer de dagen te tellen sinds ik hier ben aangekomen, maar het lijkt me onlogisch: nog zo weinig dagen, en al zoveel meegemaakt!? Gek! Nu even nadenken hoe ik aan het vertellen moet beginnen... Ik denk dat ik gewoon een paar indrukken en anecdotes ga vertellen. Want anders ben ik uren bezig!
° Race door Chennai, richting Pondicherry: Het verkeer is doodgevaarlijk; auto's, vrachtwagens, motors, rickshaws, dieren en mensen, koeien, tempels, winkeltjes, ... alles door elkaar! Rijden ze nu links of moet ik mij ernstige zorgen beginnen maken? Oef, ze rijden links! Ik zie er uit als een belangrijke star in een mooie auto die snel naar een belangrijke pek moet, maar ik voel me gewoon zweeterig. Mijn ogen slorpen de beelden op en mijn hoofd staat er een beetje leeg bij.
° De guesthouse van Amaidi: In een buitengelegen dorpje (Bharathi Nagar) met een idyllische binnenkoer, mooie bomen, luide kraaien, eekhoorntjes, blaffende honden en een dak gemaakt uit grote bananenbladeren (denk ik). Er heerst er een heel aangename, familiale sfeer: veel nederlandse vrijwilligers, Camille en zijn familie en nog wat mensen. Heel gezellig!
° Inauguratie van nieuwe lokalen voor een school: De schoolmaster, Anne-Marie (degene die dit project financieerde), Camille (directeur van Amaidi) en de leerkrachten vormen samen met de priester het centrum van een hinduïstische ritueel met offergaves, veel rook, bloemen en veel kleuren. De kinderen zitten er achter. Ik vind een plekje onder hen, om niet al te veel op te vallen. Blijkt niet echt te werken: eerst verlegen glimlachjes, onderlinge lachbuien, stilletjes aan dichterbij kruipen, even mijn arm aanraken, mijn rug, en dan schateren! Haha, die kinderen zijn echt schattig!
Morgen ga ik voor het eerst naar de school! Spannend...
In deze brief wil ik jullie vooral meer informatie geven over wat ik concreet zal doen, daar in het verre India. Ik vertrek in het kader van mijn studies Lager Onderwijs aan de Hogeschool-Universiteit Brussel. De hogeschool heeft mij in contact gebracht met de organisatie AMAIDI (zie http://www.amaidi.org) die op zijn beurt een partnerschool heeft gevonden waar ik terecht kan: de Nirvana School gelegen dichtbij Pondicherry, ten zuiden van Madras (http://www.nirvanaschool.org).
Naast het lesgeven aan kinderen van 5 tot 7 jaar, is het de bedoeling dat ik een onderzoek voer naar de mogelijkheden van differentiëren in de lessen. Onze westerse (Vlaamse) ideeën rond goed onderwijs sturen ons in die richting, maar geldt dat ook voor de Indische onderwijsvisie, cultuur, gemeenschap, ... ? Een groot vraagteken!
Dit is het plan vooraf, maar of dit al dan niet echt verwezenlijkt zal worden, laat ik jullie weten in de volgende berichten...
Het vertrek nadert met grote stappen... nog 2 maanden en mijn leefwereld is helemaal gewijzigd! De gedachte alleen al, doet mijn buik tintelen van opwinding en mijn schouders omhoog trekken van spanning.
Met deze blog wil ik jullie een proevertje van mijn reis geven, misschien dromen jullie dan ook even weg van verre oorden...
De eerste stappen werden reeds gezet, nochthans moet ik nog zoveel doen! De voorbereiding is erg interessant, spannend ook wel, en toch wou ik jullie ook mijn angst meedelen: na de aanslagen van vorige week in Mumbai is het alarmniveau op 3 geslagen (heel erg gevaarlijk dus, zie www.diplomatie.be). Als het verergert (vanaf alarmniveau 4), mag ik niet vertrekken! De verzekeringen nemen dit risico niet... Afwachten dus, en hopen!
