Wilt u ons iets vertellen of meedelen? Aarzel niet, typ het hier!
Stage te Senegal
12-03-2014
Slecht eten vandaag!
Dag iedereen
Tijd gevonden om onze blog aan te vullen. Gisteren, na een 'harde' dag 'werken', zijn we naar de markt geweest om drank en waskommen te kopen. Twee hilarische zaken zijn daar gebeurd; 1) Rien 'vergat' extra geld mee te nemen, waardoor we geen drank meer konden kopen... 2) Er worden ook vissen op de markt verkocht, waardoor Jana het zo nodig vond om daar eens in te gaan staan :) RESULTAAT: ons huisje stinkt nog!
's Avonds hebben Jana en Sebastian nog een film gekeken terwijl Rien al in dromeland was :)
Na een lange werkdag van vandaag, hebben we de omgeving van het ziekenhuis verder uitgekamd. De plaatselijke bevolking had ons reeds laten weten dat achter het ziekenhuis een grote plas water lag. Vandaar de zovele muggen 's avonds.
De bedoeling was om die plas te bezichtigen, maar we zijn afgedwaald naar een sociaal centrum. Jonge kinderen kunnen er voetballen en basketballen. We kregen de kans om mee te doen, maar hebben die geweigerd. We beloofden wel om morgenavond een spelletje mee te spelen :)
Na onze wandeling/ontdekkingstocht, gingen we ons eten halen. Wat was dat... Een plateau vol erwten in bruine saus... Onze keuze was vlug gemaakt -> hamburger eten rechtover het ziekenhuis!
Erna nog wat bananen en brood voor morgen kopen, en het eerste deel van onze avond zat erop. Na het typen van dit blogbericht, gaan we nog wat 'TV' (filmpjes op laptop) bekijken en erna ons bedje opzoeken!
We zitten ondertussen al aan de helft van de week! Tijd gaat snel! Onze plannen voor dit weekend zijn ook al gemaakt; ZATERDAG: ziekenhuis bezoeken ZONDAG: werken voor bachelorproef en schoolzaken
Ah
ja, Jana en ik zijn trouwens redelijk stijf... Blijkbaar redelijk
opvallend voor sommige mensen, aangezien we aangesproken worden over ons
'wandelgedrag' ;) Komisch!
Eerst en vooral willen wij onze excuses aanbieden dat het
zolang duurde vooraleer we iets van ons lieten horen.
Dit komt doordat het internet hier drie dagen niet gewerkt heeft.
Als tweede willen we laten weten dat Jana weer volledig de oude is. Geen zorgen
dus! ;)
Het verlangen naar een hamburger was hier vorige week groot.
Daarom besloten we vrijdag, om het weekend in te zetten met hamburgers.
Die hebben ons echt gesmaakt! Dit weekend hebben we ook een ander ziekenhuis
bezocht, zeer interessant.
Qua werking was het ziekenhuis toch vergelijkbaar met het ziekenhuis waar wij
stage lopen.
Vervolgens hebben wij een heleboel inkopen gedaan, zodat we
deze week na stage niet meer naar de winkel hoeven. De winkel was zeer groot en
iets duurder dan we gedacht hadden.
Toch weerhield het ons niet om een grote pot Nutella en enkele typisch
Belgische zaken mee te nemen.
Dat missen we toch wel. In de winkel kwamen we een jonge vrouw tegen uit
Brussel.
Ze is de liefde gevolgd en werkt hier nu in de haven sinds November. Leuk om
hier in Senegal ook even Vlaams te kunnen praten, want het dialect Wolof blijft
voor ons toch zeer moeilijk.
Nadien namen we de bus terug naar het ziekenhuis. Dit was de eerste keer en
zeer leuk.
Op die manier hebben we veel van de stad gezien. Vooral Sebastian en mezelf
dan, want Jana lag te slapen aangezien ze die dag ziek werd.
Het weekend verliep verder zeer rustig. Jana en Sebastian
werkten aan hun bachelorproef, terwijl ik genoot van het zonnetje (met alle
gevolgen nadien!) en enkele stagedocumenten in orde bracht. Daarnaast hebben we
ook veel gesprekken (met bekenden en vreemden) gevoerd op het domein van het
ziekenhuis, aangezien we hier nooit even met rust gelaten worden.
Senegalezen zijn namelijk heeeeeeeeeel sociaal J.
Vandaag zijn we uitgerust en met volle moed terug een nieuwe
week gestart.
Jana had deze voormiddag voldoende werk, maar in de namiddag was het terug
rustiger.
Bij Sebastian en mezelf verliep de dag zoals gewoonlijk. Het was zeer aangenaam
werken.
Rond 18u besloten Jana en Sebastian om nog een rondje te
gaan lopen.
Om 19u kwamen ze uitgeteld terug thuis. Ikzelf had ondertussen al voor het eten
gezorgd ;).
A bientôt
Groeten,
Jana, Rien en Sebastian
[Rien]
Bonjour madames et monsieurs!
Gisteren hadden we besloten een hamburger te gaan eten.
Toen we in het mini-restaurantje aankwamen (recht tegenover het ziekenhuis)
besloten we iets typisch van hier te eten in plaats van een doorsnee hamburger.
We besloten alle drie om chawarma uit te proberen.
Het is een soort van pittavlees met wat groentjes en frieten, gewikkeld in een
kleine wrap.
We mochten boven plaatsnemen.
Het was er zeer kalm en we hadden uitzicht op het ziekenhuis. Eens besteld was
het even wachten op het eten.
Tijdens het wachten sloegen we eenpraatje met de broer van de baas, best gezellig!
Daarbovenop kregen we de code van het wifinetwerk, superhandig natuurlijk!
Na het eten, wat ons alle drie zeer goed bevallen is, besloten we natuurlijk
nog even te internetten. Het netwerk bleek zeer goed te zijn en daar waren we
allen blij om (aangezien men in het ziekenhuis geen deftig wifinetwerk heeft L).
Daarna kochten we nog wat brood en bananen om als dessert in
ons huisje op te eten.
Dat heeft zeker gesmaakt. Met het weinige internet dat we hier op de campus
hebben, zijn we er toch in geslaagd enkele filmpjes van Wauters vs. Waes te
bekijken.
Eens dit gedaan, was het alweer tijd om in ons bedje te kruipen.
Het was alweer een vermoeiende dag en we kijken allen echt uit naar het
weekend.
Vandaag, na een stevig ontbijt was het tijd om de laatste
werkdag van de week in te zetten.
Nog even gaan werken en dan kunnen we even genieten van 2 dagen rust.
We zijn van plan om in het weekend eens een ander ziekenhuis
te bezoeken.
Dat lijkt ons zeer interessant! Daarnaast zullen we helaas ook nog wat moeten werken
aan onze bachelorproef (behalve Rien natuurlijk :p).
De tijd gaat snel! We zijn namelijk precies één week te Senegal. Nog 8 weken te gaan en we komen terug naar huis ;)
Vandaag leuke dag gehad. Dit begon al bij het opstaan... Rien en Jana vertelden mij dat ik blijkbaar tot twee maal toe "Wat is dat?" in mijn slaap gezegd heb... Eerlijk gezegd, ik weet er niets meer van ;)
Het was voor allen een geslaagde stagedag vandaag. Het is wel jammer en vermoeiend om in de voormiddag 5 uur aan één stuk te moeten werken. We beginnen om 8u30 en kunnen pas gaan eten om 13u30. De namiddag gaat dan natuurlijk wel snel voorbij (14u30 tot 17u).
Deze middag was het rijst (weeral), met een goed gekruide kip. Onze mond stond goed in brand.
Nu nog snel even douchen en erna een hamburger gaan eten rechtover het ziekenhuis. Erna nog eens op facebook, mails bekijken of skypen en onze avond zit er weeral op!
Morgen laatste dag van de week! Erna kunnen we eens uitslapen en terug iets bezoeken. Morgen zal Jana het 'bloggen' op zich nemen!
Op zondag was het de bedoeling om het rustig aan te doen,
zodat we onze stage optimaal konden voorbereiden. Rustig op het domein van het
ziekenhuis blijven, viel echter in het water.
Aangezien we een volledige week tot 17u moeten werken, dachten we dat het goed
zou zijn om de inkopen van deze week reeds te doen. We startten een zoektocht,
maar zonder resultaat.
We liepen enkele straten af, maar op zondag bleken vele supermarkten gesloten
te zijn.
We deden dan maar de nodige boodschappen in een buurtwinkel.
Vervolgens liepen we over een markt die net iets groter was
dan we gedacht hadden.
Naast de hitte (die we niet gewend zijn) en de vaak onaangename geur op de
markt kunnen we zeggen dat het tjoolen was. Uiteindelijk hebben we alles gevonden
wat we nodig hadden.
Het was alweer laat tot we terug het ziekenhuis (voor het eerst met een
kleurrijk busje) bereikten. We aten de maaltijd van het ziekenhuis en zorgden
ervoor dat alles klaarlag voor de eerste stagedag.
Maandagochtend,
de wekker loopt af en onze grote dag stond voor de boeg.
We werden om 08u30 verwacht bij de verpleegkundig directeur die ons vervolgens
naar de directeur van het ziekenhuis bracht. Voor ons een leuke ervaring, want
die dag startten nog vele andere studenten hun stage. Die werden gewoon
opgevangen, maar wij mochten naar HET bureau (bunker) van de directeur.
De verpleegkundig directeur stelde ons voor en gaf aan op welke dienst we
zouden staan, aangezien deze gewijzigd werd;
-Sebastian: urgence en médecine interne
-Jana:
maternité en pediatrie
-Rien:
Chirurgie en maternité
Vervolgens
moesten we plaatsnemen in een zaal waar ook alle andere studenten aanwezig waren.
Ze riepen één voor één de namen af ter controle. Daarna voelden we ons wat aan
ons lot overgelaten. Eén man riep waar welke dienst was, meer niet. We gingen
elk onze weg, waardoor we elk de hoofdverpleegkundige van onze afdeling/dienst
ontmoette.
Voor de één viel dit al beter mee dan de ander. Zo wist men op materniteit
bijvoorbeeld niets af van de komst van Jana, waardoor Jana terug naar de verpleegkundig
directeur moest.
Verder verliep onze dag niet helemaal zoals we hadden gehoopt. Iedereen praat
hier het dialect Wolof, maar daar is niet veel van te begrijpen. We moesten
vooral aandachtig zijn, waardoor het vaak hectisch was! Toen we om 17u gedaan
hadden met werken, waren we dan ook KAPOT.
Naast het skypen met het thuisfront hebben we die avond dan ook niet veel meer
gedaan.
Dinsdag
begonnen we terug met volle moed, maar nog steeds wat onwennig.
Het was de eerste volledige dag. Sebastian was ontgoocheld, omdat hij
kompressen diende te plooien. Hier wordt alles nog met de hand gedaan, zoals
het plooien van kompressen waarna deze gesteriliseerd worden. Jana vond haar
tweede dag voornamelijk saai.
Ook zij diende kompressen te plooien, enkele babys te wassen en verder was er
niet veel werk. Persoonlijk kan ik zeggen dan mijn tweede dag goed meeviel.
Nieuwe dingen heb ik niet geleerd, maar heb vooral gezien hoe het niet moet! Steriliteit en hygiëne
zijn hier namelijk uiterst miniem.
Het rare is wel dat men hier denkt perfect, steriel en hygiënisch te werken.
Vandaag was
Sebastian al positiever. Hij mocht naaien, meelopen met de arts en diverse
wonden verzorgen. Ook ik vond het vandaag echt leuk. Ik mocht bloedafnames
doen, infusen plaatsen en ook verschillende (onaangename) wonden verzorgen.
Jana vond het minder plezant.
Ze is vooral ontgoocheld dat er zo weinig werk is. Ook het tempo van werken is
hier niet zoals wij gewoon zijn. Verpleegkundigen liggen bijvoorbeeld op een
bed naar tv te kijken in het midden van een shift en beslissen na bijvoorbeeld
een uur om dan eens verder te werken.
De
afdelingen zijn anders dan in België. Er kruipen insecten in de kamers en het
zit er vol met muggen. Ook familieleden logeren bij de patiënt. Allen samen
uit één pot eten, welke op de grond van het ziekenhuis staat en daar ook slapen
is niet abnormaal.
De kamers worden verlucht met ventilatoren (LAAT DE BACTERIEEN MAAR
VLIEGEN!!!).
Computers worden hier amper gebruikt. Alles wordt nog met de hand geschreven,
zoals patiëntendossiers en etiketten.
Wolof blijft
voor ons onverstaanbaar. We kunnen wel stellen dat iedereen hier super sociaal
en extreem vriendelijk is. Als we iets niet begrijpen probeert iedereen moeite
te doen, zodat we het toch zouden begrijpen. Een positieve ervaring! Hun
gastvrijheid heeft ook een negatieve zijde.
Zo kunnen we nooit even op ons gemak zijn. Als we in onze studio verblijven
worden we constant gebeld en als we buiten zitten komt iedereen zomaar praten.
Soms is dit echt vermoeiend, zeker als je even op het gemak wil bellen met het
thuisfront.
Daarnaast willen we nog even meedelen dat we voor iedereen
zoveel mogelijk fotos proberen te nemen, maar we hebben de indruk dat ze dat
hier niet graag hebben.
Wij hebben ondervonden dat mensen hier arm zijn en niet graag zo willen gezien
worden.
We doen ons best!
Onze excuses dat onze blog even niet werd aangevuld. Ook vandaag zal ik jullie moeten teleur stellen.
We hebben het naast onze stage ook zeer druk met de verdere uitwerking van onze bachelorproef, foto's bekijken, naar de supermarkt gaan, kuisen, skypen, ed. Onze avonden zitten dus goed gevuld.
Ik en Jana wilden deze avond onze blog verder aanvullen, maar Rien was (weeral) ;) eens te moe!
Morgen doen we ons best en zullen reacties te lezen zijn over onze eerste twee stagedagen ;)
Na goed slapen en een koude douche besloten we om vandaag
het centrum van Dakar te bezoeken.
We namen de taxi tot in het centrum. Al snel klampten Senegalezen ons op de
markt aan. Ze haalden alle mogelijke trucks uit de kast om ons mee te lokken
naar hun kraampje. In een plaatselijke kledingzaak stonden wel 10 Senegalezen
rond ons heen om ons kledij aan te schaffen. Soms gaat het er extreem chaotisch
aan toe en weten we niet meer waar eerst gekeken. Toen we eindelijk beslist
hadden welke kledij we zouden meenemen vroeg men om te betalen. Daarvoor
moesten we naar boven waar de werkplaats, het naaiatelier was. We vroegen of we
fotos mochten nemen, maar dat was verboden (op veel plaatsten in Senegal
trouwens). Waarom dat zo is, was al snel duidelijk. Kinderen waren er aan het
werk. Daar werden we toch even stil van.
Daarnaast was de markt zeer leuk om te doen. Het gaat er
enorm hectisch aan toe, maar het is wel mooi. Vooral kleurrijk. De mensen zijn
er ook extreem vriendelijk. Zo ontmoetten we een man die ons wegwijs toonde in
alle kleine winkeltjes, ons naar de zee bracht en aan postkaarten hielp, etc. Met
andere woorden, zonder die man hadden we nooit alles gezien en gevonden.
Bovendien zei hij ook tegen de verkopers dat ze veel van de prijs moesten
afdoen, omdat we goede mensen zijn. Pour les étudiants => Idéale ;)
De mensen in Dakar zijn net niet over sociaal. Zo was er
bijvoorbeeld een uitnodiging voor polygamie. Aangezien iedereen zomaar tegen
iedereen praat zagen we er op terugweg naar de taxi ook geen graten in dat een
man tegen ons kwam praten. Hij vertelde ons dat zijn vrouw net was bevallen en
er morgen een groot feest volgde. Wij kregen ook een uitnodiging. Wanneer er in
Senegal een baby wordt geboren is het zo dat de papa uitdeelt wat zijn vader
van beroep deed. Zo kregen Jana en ik elk een paar oorbellen cadeau uit het
niets. Nadien kregen we nog een gans verhaal te horen over wat het feest
precies inhield. Dansen, slachten van een lam en het ook opeten, etc. Waar we
niet op gerekend hadden was dat de man van ons geld verwachtte. We werden
uitgenodigd, maar hij diende nog naar de markt te gaan om het lam. Daar moesten
wij ook in meebetalen. Hij zette ons min of meer onder druk, maar om het kort
te houden hebben we besloten om geen geld te geven en de oorbellen terug aan de
man te geven.
Telefoonnummers hebben we vandaag genoeg gekregen. Iedereen
stelt zichzelf hier kandidaat om rondreisjes te maken. We hebben hier alvast
een aantal dingen geleerd.
1. 1/ Afdingen, afdingen, afdingen en voet bij stuk
houden tot we een correct bedrag krijgen. En vooral veeeeeeeeeeeeeeeel geduld
uitoefenen.
2. 2/ Mensen gaan hier snel uit eigen initiatief
meewandelen en ons af en toe wat uitleg verschaffen. Achteraf verwachten die
natuurlijk geld. Als we dit nog verder toelaten hebben we binnen 1 maand geen
geld meer!
3. 3/ Respect voor alle prachtige handarbeid hier!
4. 4/ België wordt hier vooral gezien als een zeer
goed en rijk land met veel koffieshops!
Na een dagje stappen zijn we nu fatigué en vooral benieuwd
naar het avondmaal.
Nadat we onze eerste nacht overleefd hebben zonder muggenbeten was het tijd om de omgeving te verkennen. Rien en Seba stonden al vroeg op terwijl ik nog een beetje bleef soezen in het bed. Om half 9 moesten we bij de directeur gaan (spannend). Die was blijkbaar al vertrokken dus kregen we verdere info door de collega van de hoofdverpleegkundige.
We namen samen de stagecontracten door en kregen onze stagediensten toegewezen. Rien staat voorlopig op de diensten cardiologie en chirurgie, Seba op spoed en médicine interne, en ik op pediatrie en reanimatie. Eens alles over de stage besproken was trokken we buiten het domein van het ziekenhuis. We hadden 2 uurtjes om eens rond te kijken aangezien men ons om 13uur terug bij de directie verwachtte.
We gingen om zoek naar wat eten en een nieuwe simkaart. Eens op straat was het wel een stuk anders dan binnen het domein van het ziekenhuis. Op het domein is het zeer rustig, zijn de mensen heel vriendelijk en worden we niet aangeklampt. Buiten het domein waren de mensen ook vriendelijk maar we werden veel meer aangeklampt, constant gevraagd of we geen taxi wilden nemen en of we geen interesse hadden in hun producten die ze verkochten. Er reden heel wat kleurrijke busjes, typisch voor Senegal en heel mooi om te zien!
Op onze zoektocht naar eten en drinken kwamen we een marktje tegen. Het was er heel druk en lag vol met plaatselijke producten. Het ene product al wat smakelijker dan het andere. Het was heel kleurrijk maar het rook niet altijd even goed. Veel vis, vol met vliegen, kwamen we regelmatig tegen.
We kochten wat brood, water en onze nieuwe simkaarten. Daarna trokken we terug richting ziekenhuis aangezien we afgesproken hadden om samen met een medewerker te gaan eten. Het eten was pikant maar wel heel lekker, beter dan verwacht dus!
Na een heuse zoektocht hebben we dan uiteindelijk ook internet gevonden. Niemand schijnt hier de wificodes te kennen, maar we hadden geluk en vonden een open netwerk. Op deze manier konden we voor het eerst iets op onze blog schrijven!
Het restaurant beloofde onze een maaltijd voor deze avond. Even raden? Inderdaad: du riz!
Zoals beloofd hierbij het vervolg van onze eerste dag :) Na onze bewogen "taxirit", kwamen we aan in het ziekenhuis.
De verpleegkundigen werken hier blijkbaar maar tot 17u. Gelukkig was de hoofdverpleegkundige wel nog aan het werk, waardoor we toch door iemand werden opgevangen. Even geluk gehad dus!
Er waren nog een aantal onverwachte problemen, zoals bvb. onze documenten en de intrek in onze studio. In Senegal maakt men graag gebruik van stempels dus verwacht men hier dat ook onze stagedocumenten een stempel (ipv een handtekening) bevatten. Ook de sleutel van onze "studio" was men kwijt. De tijd begon echter te dringen, want om 19u plaatselijke tijd is het hier donker. De hoofdverpleegkundige heeft ons dan maar meegenomen naar zijn huis waar we door zijn gezin zeer vriendelijk zijn ontvangen. Voor ons was het even onwennig aangezien hier een moslimcultuur heerst. Ze maakten voor ons (super lekker) eten en na het vinden van de sleutel voerden ze ook onze bagage van hen thuis naar onze studio (maar liefst 30m ver!!!).
Onze studio viel veel beter mee dan we hadden verwacht. Weliswaar ingericht naar Afrikaanse normen. Alles wat we nodig hebben is aanwezig, maar met enkele gebreken (Sjas kapot, geen WC- bril, licht kapot, halve kast, etc.)
Aangezien het al laat was dienden we te roeien met de riemen die we hadden, waardoor we het gekregen water (100ml) van op het vliegtuig moesten gebruiken om onze tanden te poetsen en te drinken.
Om middernacht hadden we eindelijk rust gevonden en konden we voor het eerst slapen op Afrikaans grondgebied. (Vooral GEEN last gehad van muggen ;))
Eindelijk kunnen we even tijd maken om onze blog te optimaliseren ;) Het was namelijk niet zo simpel om een internetverbinding te verkrijgen in het ziekenhuis.
Even beginnen bij het begin; Onze vlucht is enorm goed verlopen. Maaltijden waren in orde, geen last van turbulentie en een goede landing (voornaamste) ;)
Vanaf dan kon het echte avontuur beginnen. Allereerst; aanvragen van ons visum. Die luchthavenofficieren van de politie werken zoals de mannen van 't stad bij ons ;) a l'aise! Trouwens, iedereen hier blijkbaar in Dakar!
Vervolgens was het onderwerp 'zoeken naar een "taxi"' geen simpel item. Wrakken zijn het! Echte afdankers! De koffer kon niet eens dicht, waardoor we steeds vreesden onze valiezen te verliezen! Ook bij iedere drempels sleepte de "taxi" tegen de grond. Je kon dit zo voelen aan je voeten!
Pinkers, sloten, ramen, spiegels, kilometriek werken niet of zijn stuk. Maar kom, we zijn om 18u00 plaatselijke tijd (19u00 in België) aangekomen.
We dachten toen dat alles mooi geregeld zou zijn, maar het tegendeel werd ons bewezen... Zie vervolg 'Aankomst ziekenhuis Dakar!'.
Groeten, Jana, Rien, Sebastian
PS: onze foto's zijn te groot, waardoor we slechts 1 foto kunnen uploaden!
Van harte welkom op onze blog! Vanaf nu kan je ons elke dag volgen vanuit onze stage te Senegal (Dakar). We proberen zo vaak en zo snel mogelijk onze blog te optimaliseren/hernieuwen, zodat u steeds op de hoogte blijft van onze belevenis.
Wenst u iets te posten of te vragen? Doe gerust! Wij hopen alleszins op een succesvolle en leerrijke stage, waarbij we uiteraard het 'mooie' België zullen missen. Het weer zal bij ons toch net iets beter zijn (nu 21°C).
Ons vertrek staat gepland op donderdag 27 februari 2014 om 11u30 vanuit Zaventem!
