|
Hallo iedereen, hopelijk alles goed?
Met ons wel!
Deze week was het weer een drukke week, Els stond op male surgical ward, veel wondzorg en zo, ze vond het echt tof, ik stond op de fysiotherapie. En vond dat mega interessant. Het is onder andere gipsverbanden aanleggen en verwijderen, warmte en koude therapie, elektrische stimulatie van spieren, oefeningen bij gehandicapte kindjes tegen hun contracturen,
Ik mocht ook mee op huisbezoek en naar een school waar ze een speciaal klasje hebben voor kinderen met een handicap. Ze waren daar heel vereerd, ik moest mee naar de headmaster, een babbeltje doen, het gastenboek tekenen en terug naar de klas. Ik kreeg daar een hele uitleg over het klasje. Toen vroeg de leerkracht plots wat mijn boodschap uit België was. Euhm euhm. Stond ik even met men mond vol tanden
Heb dan gezegd dat hij zo moest door doen, dat de kindjes er heel gelukkig uitzagen (wat ook wel zo een beetje was) en blablabla.
Op huisbezoek gaan is hier ook een beetje apart, je gaat met de taxi, te voet of met de fiets, ofwel een combinatie van taxi en te voet. Ik vond dat wel leuk, zo heb ik de omgeving een beetje kunnen zien. Te voet heb je natuurlijk heel wat bekijks, je hoort overal kindjes muzungu roepen, wat zoveel betekend als witte.
Deze week zijn we verhuisd naar ons definitief huis. We hebben het (herstelde) kookvuur van in het guesthouse meegekregen en de frigo. Nu kunnen we eindelijk zelf ons potje koken. Voordien gingen we op restaurant, gaan koken bij de Hollandse studentes of werden we bij de zusters in het klooster uitgenodigd. We eten veel rijst, en vis met tomaatjes, worteltjes of courgettes. We vinden hier ook lekkere patatjes en pasta. Ook de choco ( Nutella!) hebben we al aangevuld. Ons buikje geraakt hier wel gevuld! Maar een goeie biefstuk-friet zou natuurlijk ook smaken
We worden ook al gewoon aan het ritme hier, alles leuk op het gemakje. De mensen vinden soms wel dat we rare gewoonten hebben, zoals na onze shift nog een beetje van de zon genieten, dat we twee maal per dag brood eten, dat we zelf ons eten maken ( no one cooks for you?!?!?), you know how to clean??? Of als ze iets in het Swahili zeggen en wij er niets van verstaan
Aan ons Swahili wordt wel gewerkt, we kunnen ons toch al redelijk redden. Ook op de markt worden we (denken we toch) al minder afgezet. Maar afdingen is nog onze sterkste kant niet.
Verder vinden we het hier heel leuk en vinden we dat de tijd vliegt. Ook het zonnetje schijnt goed, al dan niet met een ferme regenbui/regendag, maar dat is goed ter afkoeling!
Tot de volgende,
Kwaheri!
|
 "Smile"){kind=icon}
