ja ja, het is bijna zo ver. Mijn zenuwstel haalt zijn hoogtepunt. Ik ben nog nooit zo zenuwachtig geweest als nu voor deze reis. En ik mag toch zeggen dat ik redelijk wat ervaring heb.
Ik ben nog steeds niet in het bezit van mijn visums. Ongelofelijk he. Dat is nu elke keer met mij. Maar ik weet wel dat ze klaar zijn, en goedgekeurd. Een collega van mijn vrouw heeft ze in haar bezit. Zij heeft ze al afgehaald. En donderdag, ja ja dat lees je goed, nu donderdag zouden ze in mijn bezit moeten zijn. Hopelijk dan maar, want anders gaat het hele verhaal niet door.
Ik ben er in geslaagd om 11kg af te vallen. Dat is toch al iets, he. Het was niet alleen voor deze reis, hoor. Er was suikerziekte vastgesteld bij mij, en ja, dan is er niet veel anders aan te doen, he.
Ik ben ook zo veel mogelijk gaan stappen. Ik hoop nu echt dat ik een beetje kan volgen daar.
Ik heb uiteindelijk ook kunnen beslissen welk fotomateriaal ik ga mee nemen. Dat heeft weer wat in gehad, zeg. Een luxe probleem misschien? Mijn vrouwtje, Anja, heeft weer alles mooi klaar gemaakt voor mij. Tot zelfs mijn fotorugzak, dat is niet mis, he. Wat is zij toch een schatje.
Ik ga ze missen ... heel erg missen ... dat weet ik nu al. En ook de kids ga ik missen, dat gevoel heb ik ook nu al. Maar ik ga zo veel moois in de plaats te zien krijgen, dat ik hopelijk dat allemaal een beetje vergeet, en er niet veel tijd zal voor hebben.
Anja heeft vandaag ook mijn medicatie klaar gemaakt om mee te nemen. Daar ga ik maar geen foto van maken. Want ik lijk wel een reizende apotheker, zeg. Maar dat is een beetje de schuld van mijn medische toestand.
Ik heb ondertussen ook besloten om me aan het raften te wagen in Nepal. Ik ga dat doen op de Trisuli rivier, spannend zeg. Ik kijk er al naar uit. Ik ga ook een tocht ondernemen op de rug van een olifant, dat schijnt heel spectaculair te zijn. En een vlucht boven de Mount Everest zal zeker niet mankeren.
Je leest het al, he, ik ga weer niet uitgeschreven geraken. Als mijn avonden maar lang genoeg zijn om mijn blog bij te houden. En mijn vingers gaan weer pijn doen van het tikken.
Hopelijk is het bier daar lekker en fris, want daar geniet ik wel van als ik aan het bloggen ben.
Ik heb ook mijn vlucht schema nu. Ik vlieg nu vrijdagochtend om 8h00, eerst naar Parijs, vanuit Schiphol. En dan om 10h30 vlieg ik door naar Dehli, waar ik plaatselijke tijd, omstreeks middernacht zal landen.
Ik moet wel erg vroeg vertrekken hier, 3h30 in de nacht. Maar dat lukt wel. Ik heb een leuke taxi gezorgd. Anja gaat me weg brengen.
Zo, ik ga nu nog even mijn tas wegen, en hoop onder de 15 a 16kg te zitten. En anders......uitladen die handel. En maar weer bekijken wat ik kan thuis laten.
Ik ga misschien nog eenmaal een berichtje laten vanuit Belgie. En anders zal mijn volgend bericht vanuit India zijn.
Ik wil eerst en vooral nog een klein dankwoordje uit brengen aan iedereen die het mede mogelijk gemaakt heeft om mij deze prachtige reis te laten maken.
Eerst en vooral aan Anja en de kids, want zij moeten mij een maand missen. Dan, aan mijn familie, die mij allemaal gesteund hebben, en bijdrage geleverd hebben, via verjaardagskado's. Ook mijn rechtstreekse chef, die mijn, te lange, verlof moet goedkeuren. En zeker niet te vergeten mijn collega's op mijn werk. Die toch een groot stuk van mijn dagelijks werk gaan overnemen.
1 Februari 2013 is het weer zo ver. Ik ga Belgie maar weer eens verlaten. En ik mag van mijn familie een geliefkoosde droomplaats uitkiezen.
Mijn grote liefde is al altijd uitgegaan naar de Himalaya. Ik ben er al eens naar toe geweest en dat is me zeer bevallen. Ik heb nog het geluk mogen hebben om ongestoord in Tibet te kunnen vertoeven. Dat was een hemels geschenk. Het is gewoon een prachtig land.
Mijn keuze nu is gevallen op India en Nepal. Ik ga in totaal een 3 tal weken vertoeven in India en een anderhalve week in Nepal. Ik ben dus een dikke maand onderweg.
Waarvoor zeker mijn oprechte dank aan mijn vrouwtje Anja, die het toch maar weer klaarspeelt om dit alles zo te regelen voor mij. Ik hoop dat ze mij niet te hard gaan missen.....of ik hun.
Met een zesdaagse trektocht met rugzak en twee sherpa's - een gids en een drager - door een deel van de Himalaya. Ik ga vooral langs het Anapurna gebergte trekken, met een beklimming naar Poon hill. Eenmaal op deze top krijg je een ongelofelijk mooi beeld op de immens hoge toppen en kammen van het Anapurma gebergte. Hemels zeg! Ik krijg al kippenvel als ik er nog maar aan denk. Onderweg slapen we bij mensen thuis of in lodges.
Ik zal landen in Delhi, en na daar twee dagen vertoefd te hebben, gaat mijn reis diep India in, richting Nepal. Ik ga plaatsen als Shekhawati, Jaipur, Khajuraho, Allahabad, Varanasi en Lumbini in India bezoeken, waaronder ook de beruchte Taj Mahal zit. Dan vervolgens Nepal binnen naar Pokhara, waar mijn zesdaagse trip met de rugzak begint. De sherpa's zullen mij daar opwachten. We gaan dan richting Birethanti, Tikheghunga, Ghorepani met beklimming Poon Hill, dan naar Banthanti, Tadapani, Bhasikharka, Ghandruk, en dan terug naar Birethanti waar de Jeep moet klaar staan om mij naar het sprookjesachtige Kathmandu te brengen.
En dan zal ik helemaal door mekaar geschud zijn, denk ik. Als je die bergpassen ziet waar ik door moet... dat belooft.
Vervolgens breng ik dan nog een paar dagen door in het prachtige nationaal park in Chitwan. Dit moet ook ongelofelijk mooi zijn.
Ge ziet ... het zal nen dikke boterham worden, he.
Ik ben me al volop aan het voorbereiden op deze reis. Ik heb nog nooit zo hard gestapt om mijn conditie op peil te krijgen als nu. Elke dag ga ik mijn km's stappen, en vanaf vandaag of morgen gaat ook mijn rugzak en ander materiaal mee, als test. Ik moet er voor zorgen dat ik alles op en top onder de knie heb, want ginder is geen plaats voor losers. Dat is de regel. Je kan je daar niet permiteren om achterop te blijven, want dan gaat het fout.
Ik heb me een nieuwe oerdegelijke rugzak aangeschaft en wandelstokken van carbon, om toch maar het gewicht te beperken. De sherpa neemt ook wel een deel voor zich, maar dan zit ik nog met mijn dagrugzak, en mijn fotografie materiaal.
Ik ben er nog niet helemaal uit wat ik allemaal ga mee nemen. Welke lenzen? Welke body? Maar dat komt nog wel.
Ik werk ook hard aan mijn gezondheid en gewicht. Ik probeer toe te komen met zo weinig mogelijk voedsel. Ik ben ook al een zestal kg verloren, en probeer om er nog zes af te krijgen voor ik vertrek. Die moet ik dan al niet mee boven op Poon Hill sleuren, he.
Er komt weer heel wat bij kijken he.
Vandaag heb ik mijn reispas al aangevraagd. Ik ben er ditmaal goed op tijd bij. Nu moet ik nog een visum voor India en Nepal gaan halen. En dan in Nepal moet ik mij nog een permit aanschaffen om de Himalaya in te mogen. Nogal een gedoe zeg.
En dan spreek ik nog niet van de dure inentingen die ik moet halen, maar dat ga ik zeker en vast vergeten, ha ha.
Zo, ik kijk er alvast naar uit. Jullie ook? Laat het dan maar zeker weten hier op mijn blog of via mail.
Ik ga seffens nog verder werken aan mijn materiaal, en mijn dagelijks rondje lopen als training.
Ik plaats al enkele foto's van mijn trip. Deze zijn van het net geplukt.
Ongelofelijk he. Dat is nu elke keer met mij.
