Na 3 dagen uitrusten en vakantiegevoel maakten we ons deze morgen op voor de zware beklimming van de mytische berg le Mont Ventoux.Iedereen had gisteren zijn fiets nog op punt gezet, banden gecontroleerd en remblokjes bevestigd.
We starten onze tocht vanop de camping, de camping waar al vele dolle momenten beleefd werden (zie later bij de wist-je-datjes). Na 32 km bereikten we onze bestemming Bédoin die aan de voet van de Mont Ventoux ligt, dus nog wat tijd om warm te fietsen, en dit was het zeker want tijdens de tocht kwamen we al enkele stevige colletjes tegen. Eens aan de voet, nog even stoppen bij de volgwagen waar Stjintje, Stroobantje en Annemarie op ons wachtten. De bidons worden nog gevuld en overtollige ballast wordt achter gelaten. Nog vlug een foto van 8 frisse gezichten, jaja met 8 want Stijn Herman fietst ook mee tot aan de top. Die hoopt hij althans toch te halen.
Eens vertrokken wordt ons peletonnetje direct op een lint getrokken, Sam (Alberto) en Seyske (Gilberke) maken het tempo gevolgd door Bram, even verderop Witje en nog even verderop het busje met Koen P., Bolditn, Stijn Hermand en Djonne. Na 6 km gaat Alberto er alleen vandoor. Seyske volgt op enkele tientallen meters, verderop verandert er weinig. Na 8 km vergaloppeert Alberto zich een beetje en kiest ervoor zich te laten uitzakken tot bij Seyske. Eens Seyske terug aan het wiel krijgt die een chas patat, Alberto alweer alleen en Seyske moet ook Gerrie laten passeren. Intussen zit Witje stevig in zijn systematische ritme. Ook de bus wordt op een lint getrokken. Boldie leidt de dans, gevolgd door Djonne, Herman en als rode lantaarn Koen P. De tocht door het bos was hels en zwaarder dan verwacht, met percentages tussen de 8 en 10 % gemiddeld. Niet verwonderd dat iedereen wel ergens een moeilijk momentje krijgt. Even verder komen we uit het bos bij Chalet Reynard. Het begin van de laatste 6 km in een kale omgeving vergezeld van een krachtige wind die soms in het voordeel en heel vaak in het nadeel blies. Alberto ging als eerste van start in dit kale maanlandschap. Achter zich had Gerrie een serieuze chas patat te verwerken, ook al door de beperkte versnellingen kreeg hij deze dus niet meer rond en stond even met de voeten aan de grond. Seyske was ondertussen zijn dipje teboven gekomen en volgde op een kleine 4 minuten, gevold door Witje en Gerrie. Boldtin leidde nog steeds bij de achtervolgers, waar Djonne wel de rode lantaarn overnam, dit door een verfoeide appelflauwte (een Vlaamse dame stelde hem zelfs voor om even te gaan liggen, maar daar had onze Fabian geen oren naar en peddelde rustig verder om zijn doel te bereiken). Een kilometer voor de top kwam Alberto Stjintje, Stroobant en Annemarie tegen (ze wandelden van Chalet Reynard naar de top vergezeld door de honden). Ze hielden even halt aan de gedenksteen van Tom Simpson; even een vlug kiekje voor de camera en klaar voor de laatste honderden meters. Gedreven door de wind en evenveel enthousiasme, kwam Alberto als eerste aan op de top. Even later volgen Seyske (die zich volledig herpakt had) en daarachter Witje. Na even wachten volgde de rest in de volgorde: Bram, Boldtin, Koen, Herre en Djonne. Iedereen had zijn doel dus bereikt!!
Het was een hele leuke en geslaagde tocht naar het zuiden van de door het Laatste Nieuws getitelde Voetbalmakkers naar Top Ventoux; de missie was geslaagd!!
De tijden start Bédoin aankomst top Ventoux:
1.Alberto Contador (Sammie):1 u 43 min 33 sec
2.Gilberke (Seyske):1 u 47 min 38 sec
3.Lance Armstrong (Witje): 1 u 53 min 18 sec
4.Samuel Sanchez (Gerrie):2 u 03 min 25 sec
5.Bert Grabsch (Bolditn):2 u 05 min 31 sec
6.Thor Hushovd (Koen P.):2 u 10 min 02 sec
7.Ludo Dierixckens (Herman S.):2 u 11 min 12 sec
8.Fabian Cancellara (Djonne): 2 u 16 min 48 sec
Wist je dat:
-Top speed van de dag 80 km/h is behaald door Djonne
-Herman uit de bocht ging in de afdaling, weliswaar zonder gevolgen
-Gerrie en Koen P. langs de verkeerde kant afdaalden dan was afgesproken en zo nog 12 extra kilometers extra moesten rijden over de colletjes
-Annemarie, Stroobant en Stjintje Col de Fontaube (alt 655 m) opgereden zijn en de laatste ook nog de Col dEy (alt 718 m) voor zijn rekening nam
-Stijn S. zijn hazenlip bijna weg is (die kreeg namelijk een beet in zijn lip door van zijn bierflesje te drinken waar een bij in terecht was gekomen)
-Stjintje de ene mop van de dag na de andere tapt
-Bolditn zijn meisje enorm mist en erop los sms-t
-Stroobantje de grote dierenvriend is
-Gerrie zijn ochtendritueel bestaat uitplonzen in de rivier
-Herman naast zijn schaterlach ook enorm veel lawaai kan maken door te knarsetanden s nachts en Stjintje daar vele slapeloze nachten aan overhoudt
-Djonne de grote nudist van de camping is
-Koen P. graag de Vlaamse klassiekers boven haalt
-Annemarie haar tocht naar het Zuiden in 1 dag en helemaal alleen volmaakte omdat ze haar vriendje zo graag wilde zien
-Sam D. de bergkoning is en zorgt voor rust op de camping als zijn beschonken vrienden iets te luidruchtig waren
-Witje zelfs de wist-je-datjes niet haalt, of dan toch met zijn darmgassen (de befaamde V2s)
Dag 7: Tain lhermitage Buis les Barronies (gerekend 140 km)
Voor de laatste keer werd het kamp s morgensvroeg afgebroken, onder een helderblauwe hemel maakten we ons op voor de laatste rit. Wat er ons te wachten stond wisten we niet, zouden er veel hellingen volgen of rijden we via het dal richting Buis les Barronies?
We starten onze laatste rit met een glaasje schuimwijn, zoals de renners van de Tour de France hun Tour afsluiten richting Champs- Elysée. Zonder ontbijt en met een glas schuimwijn in de benen, beginnen we onze tocht, iedereen beseft direct dat de benen heel zwaar aanvoelen. Na 20 km stoppen we voor ons ontbijt en het was meer dan nodig. Een halfuurtje later gaan we terug van start voor de laatste 130 km, onze Thor zat toen al met de man met de hamer op zijn achterwiel. Het was dan ook Thor die de snoekduik van de dag nam, op een stevige klim stond hij sur place en zoja tegen het asfalt. Het was gloeiend heet voor onze tocht en iedereen had wel ergens last van. Als cadeau kregen we dan ook nog enkele cols voorgeschoteld. Er werd stevig doorgetrokken op de beklimmingen met Witje als gangmaker reden we aan een stevig tempo omhoog. Ook al kreeg die telkens een korte sjas pattat, de 3 klimtenoren Gilbert (Seyske), Sanchez (Gerrie) en Alberto (Sammies) namen telkens over om dan onder elkaar uit te maken wie eerst boven kwam. Met kleine tijdsverschillen kwam Alberto als eerste boven. Dalen deden we nog steeds tesamen ook al omdat Thor de fietsGPS bij hem had. Door de hitte werd er ook wat meer gestopt vandaag, gelukkig kwamen we nog een winkeltje tegen die op zondag open was om onze drankbidon te vullen.
Boven op een steile helling (Berg) zagen we plots de top van de kale berg, iedereen opgelucht en blij ook al was het nog 50 km voor de boeg. De laatste 50 km werden gereden met gemengde gevoelens, gevoelens van opluchting, blijdschap en voldoening, gevoelens van afzien en pijn lijden. Eens het bord Buis les Baronnies in zicht was, hield niets ons nog tegen zelfs Fabians hardnekkige rugpijn werd overwonnen. Dus klaar voor de koniginnensprint. Witje (Lance) zat al kilometers klaar voor die sprint. Het was dan ook Lance en Gilbert die in pole-position begonnen aan de sprint. Sammies (Alberto) trok nog aan voor Sanchez, maar zij kwamen van te ver. Thor te vermoeid nam niet deel aan de sprint en filmde het hele gebeuren. Lance trok de sprint heel vroeg aan en Gilbert moest algauw zijn meerder erkennen. Alberto trok toen nog stevig voor Sancheze, die plots stevig begon te naderen eens hij uit het wiel kwam, maar Lance hield vol en schreef de laatste sprint op zijn lege palmares.
We kwamen heel moe, maar even voldaan op de camping aan. Een mooie staanplaats en klaar zijn we om er een leuke en aangename week van te maken. Met als kers op de taart de top van de mythische col de Mont Ventoux.
Wist je dat:
1.Snoekduik: Koen P.
2.Iedereen, ook de Sherpas, zijn blij dat we aangekomen zijn.
3.Totaal aantal kms van de tocht: 1009,28 km
4.Totaal aantal km van de rit: 140 km
5.Gemiddelde snelheid van de rit: 22,8 km/u
6.Maximum speed: 64 km/u
7.Hoogteverschil van de dag: 1583 meter
8.De buren hebben geholpen om de partytenten terug op te zetten.
9.De Moser is de enige fiets die ongehavend bleef over de ganse reis.
10.Sidis zijn geen bergschoenen.
11.De col Dey moet je niet starten aan 18 km/u.
12.Herre heeft Gilbert uit de nood geholpen met zijn Bianchi.
Dag 6: Cormoranche sur Soane (Lyon)
Tain lhermitage (gerekend 160 km)
Onder een stralende zon stonden we
paraat voor dag 6. Met dezelfde bezetting, zes op de fiets en vier in
de volgwagen maken we ons op. Het ochtendritueel is ondertussen al
een routineklus geworden, iedereen maakt zijn tentje leeg,
Stroobantje plooit alle tentjes samen en de coureurs maken zich op
voor alweer een zware dag met 165 km op het programma.
We waren goed gepakt en gezakt voor
deze tocht, een hongerklopje kon bijna niet komen, mocht je zien wat
we bijna allemaal in onze buidelzakjes meezeulen. Van meet af aan,
terug een strak tempo, maar niemand maalde er om. Er werd gezongen en
gelachen op de fiets, was dit nu vermoeidheidshumor of zijn we gewoon
zo? De mensen in de dorpjes die we voorbij raasden, keken nogal raar
op, als dit 6-koppig peloton voorbij passeerde. Na het gezang en
gelach, werd het tijd voor het serieuze werk. Een col lag plots voor
onze voeten, iedereen reed op zijn eigen tempo naar boven. Dalen
deden we in groep. Eens aangekomen in het volgende dorpje, nam de GPS
een zijweg van de hoofdweg, heel steil en smal, nog geen 200 meter
verder was de route gebarreerd en lagen er keien op de weg. Niets
houdt ons tegen, eventjes te voet. Eens de weg terug asfalt werd,
peddelen we terug omhoog. Seyske had hier te maken met zijn eerste
pech van de dag. Door te starten met een te zware versnelling op een
stevige helling, blokkeerde zijn ketting volledig. Zijn ketting zat
geblokkeerd tussen zijn voorste tandwielen. Na tien minuten kon hij
terug verder. Een uurtje verder komen we ongeveer hetzelfde tegen. Nu
namen we een verkeerde weg om te dalen. Eerste en laatste optie,
terug omhoog op een even steile helling. Seyske deed zijn stuntje nog
eens over en dit met een snoekduik tegen het asfalt als gevolg. Maar
dit was het ergste nog niet, Seyske reparereerde en nu kwam het grote
onheil. Seyske trapte zo hard dat zijn ketting en diareur het
begaven. Het gevolg, fiets kapot en Seyske voor de tweede maal in het
gras. Dit was dan ook de laatste keer voor vandaag, want de volgwagen
moest gebeld worden.
Met nog 60 km te gaan, bleven we dus
met zijn 5en over. We lieten Seyske achter na onze lunchpauze voor
onze laatste kilometers van de dag. Herman was ondertussen onderweg
om een ontgoochelde Seyske op te pikken.
In de blakende zon bonkten we de poort
naar het Zuiden open. Het landschap en het weer zijn nu echt wel
zuiders. We kregen nog bericht van de Sherpas dat de voorziene
camping volboekt was. Maar ze vonden al snel een andere iets
verderop, iets verderop was voor de coureurs iets dichterbij. De
route werd zon 8-tal kilometers ingekort. Gerrie nam zonder
sprint, optie op de winst. Een makkelijke zege voor onze Samuel
Sanchez, Fabian heeft nu nog steeds geen rit op zijn conto. Wordt het
morgen misschien iets voor hem?
Na een lange dag, kwamen we aan op de
camping en ja hoor alles stond al klaar. Even later kwam Herman aan
met onze pineut van de dag. Er werd nog gezwommen en geBBQ-ed. Een
leuke afsluiter van de dag.
Wist je dat:
Valpartijen: 2 x Seyske
Sam en Witje bijna gedjeept waren
in de buitenbocht.
Gebroken ketting en diareur:
Seyske
Pechvogel van de dag: Seyske
Gemiddelde snelheid: 24,7 km/u
Top speed: 67 km/u
Fietsrit duurde: 6u26 min
Lyon is niet makkelijk te
ontwijken voor de Sherpas.
Dag 5: Arnay le Duc Cornoranche sur
Soane (vooraf gerekend 125 km)
Na een frisse maar droge nacht, maakt
iedereen zich terug klaar voor de rit naar de volgende bestemming
Cormoranche sur Soane. Met zn 6en op de fiets en 4 in de
volgwagen, Boldie besliste terug het Sherpa-team te vervolledigen.
Er stond zon 125 km op het programma
en we waren van plan die op een redelijk tempo af te leggen zodat we
nog eens rustig op de camping konden genieten en de spieren wat rust
konden gunnen.
Alles verliep zoals gewenst, de wind
zat goed en het parcours leende zich perfect tot snelheden van 37
km/u op de vlakke stroken. Er werd stevig doorgepeddeld en iedereen
deed zijn deel van het kopwerk. Wat ook nog meezat was het
hoogteverschil die in ons voordeel was. We kwamen van zon 400 m en
we zakten naar ongeveer 90 m. Door dit meeval werd er ook aan de
maximum snelheid gewerkt. Iedereen bereikte de kaap van de 60 km/u en
Thor haalde maximumsnelheid van 67 km/u.
Tot het middageten, zowat 100 km,
verliep alles vlot, nog onze dagelijkse lunch bij een plaatselijke
supermarkt binnenspelen en klaar voor de laatste 25 km. Perfect op
uurschema tot Jonathan Cancellara aan zijn lekkebandensessie begon,
bandje stoppen bandje terug lek, bandje stoppen vervangen bandje
terug lek, zo 3 keer na elkaar. Daarna beslissen we de volgwagen te
bellen om met een reservewiel te komen, want er was schade aan
Cancellaras achterwiel. Mecanicien Boldie kwam ons tegemoet met
enkel nieuwe achterbanden, na nogmaals proberen kon Fabian niets
anders dan in de volgwagen te kruipen, een jammerlijke zaak zon 18
km voor de meet. Fabian kroop dan ook gefrustreerd en balend in de
volgwagen. Hij had nu zon superbenen om de etappe op zijn naam te
schrijven.
Dus met zijn 5en naar de finish. Na
een onderonsje werd de spurt aangetrokken door Sammies (Alberto),
Sanchez en Gilbert plaffoneerden en Witje (Lance) kwam er vlot over,
die stak dan ook zegevierden de handen in de lucht zonder achter zich
te kijken. Wat bleek? De streep lag 5 meter verder en Thor dook onder
Lance zn armen en won de etappe.
Een goeie etappe met de pech voor
Fabian, het weer was ons goed gezind en de benen zijn er nog, hier en
daar een kwaaltje, maar dit nemen we er graag bij.
De scherpas die ons in het begin van
de rit nog aanmoedigde hadden ALWEER alles klaargezet, een heuse
pluim voor onze copains, die ieder dag voor de camping zorgen, de
boodschappen doen, en de pechvogels tegemoet komen. Een grote merci
vanwege de coureurs!!!
Weetjes van de dag:
Platte banden: Bram (1x) en Jonne
(4x)
Kettingpech: Jonne (1x)
Snurker van de dag: Stjintje
Pikbal van de dag: Jonne (2x)
Pechvogel van de dag: Jonne (met
bravoure)
Top speed: 67 km/u
Gemiddelde snelheid: 26,5 km/u
Fietsrit duurde: 4u48 min
Avondmaal: Paëlla op Herres
wijze (in de rode wijn)
Dag 4: Pont Saint-Marie (Troyes) Arne le Duc (vooraf gerekend 163 km)
De door ons aangestipte 4de etappe, aanzien als koninginnenrit, begon met een abondeur (Boldie alias Bert Grabsch). Boldie besliste om in de bus te stappen. Het weer leek er goed uit, een half open hemel. Ideaal voor de vooraf aangestipte langste rit van 163 km.
Met zn 6en begonnen we ietwat te laat aan onze tocht. De start werd gegeven om 9u05. Het tempo zat er direct goed in, enkel de zadelpijnen leken wat voor wrijving bij enkelen van ons te zorgen. Het parcours was heuvelachtig (terug!), langs Franse kronkelende wegen waar je enkel een een paysant op één van zijn grote akkers tegenkomt, is het verder genieten van de panoramas telkens we bovenkomen op één van onze heuvels. Na 110 km werd er gegeten en dit was broodnodig. Seyske kuste in stilstand het keiharde Franse asfalt. Was het een technische fout of een hongerklop? Wie zal het zeggen?
Na de stevige lunch trokken we even stevig door tot de finish. De laatste 20 km is voor de renners blijkbaar een psychologisch keerpunt, een punt waar de vermoeide en verkrampte benen terug hun toppunt bereiken, want de ene demarrage na de andere volgde. Alberto (Sammies) counterde alles. Djonne, Witje, Seyske en zowaar een gretige Samuel Sanchez (Gerrie) werd teruggehaald.
Eens de versnellingsapparaten bekeken werden om de sprint aan te trekken, gingen we richting de laatste 100 m. Seyske en Jonne gingen aan, maar een oriëntale fout gooide voor hen roet in het eten. De overwinningskansen waren voor hen verkeken. Een vermoeide Thor Hushovd, gisteren al winnaar, en een gulle Seyske gunden Alberto (Sam) de ritoverwinning.
We kwamen alweer op een mooie camping aan, alles was zoals de vorige dagen door onze Sherpas mooi opgeslaan en opgeblazen. Met zn allen zijn we toch nog het koude meer ingeplonsd. Gevolgd door een duik in het plaatselijke zwembad. De koninginnenrit was lastig, maar niet zoals we gedacht hadden. Hopelijk blijft het zo, maar we vrezen ervoor.
Een dankwoordje voor de complimentjes omtrent de verslagen, maar de groep zou toch graag een rechtzetting wensen. Het dagelijkse verslag wordt NIET geschreven door onze Cancellara, maar het brein achter deze rijmvormen is onze Alberto (Sam). Deze ingevingen worden in tekstvorm gegoten door Lance (Brecht). Het enige wat onze Jonathan hiermee te maken heeft, is dat hij deze post op de blog. Gelieve dit voort te vertellen J
Hasta la proxima. Saludos Alberto Contador!
Weetjes van de dag:
1.Afstand: 164 km gereden
2.Gemiddelde snelheid: 24 km/u
3.Top speed: 61 km/u
4.1 valpartij te noteren: Stijn Seys
5.Knieproblemen: Sam D en Brecht W
6.De camionette is vastgereden in een plaatselijke markt.
7.Nala (De hond van Alberto) is al even afgepeigerd als de renners. Volledig uitgeput door Brecht Stroobant.
Dag 3: Rit Dormans Troyes (Pont Saint Marie) (vooraf gerekend 107 km)
Alweer ontwaken onder een grijze miezerige hemel. Het eerste goede nieuws was dat we vandaag een overgangsetappe gepland hadden. Wat verstaan we onder een overgangsetappe natuurlijk als er zon 110 km op het programma stond.Iedereen probeerde al 10 minuten langer in zijn tent te blijven snoozen, maar eruit moesten we toch.
Om 8u45 vertrekken we richting Pont Saint Marie. Nog geen 10 minuten onderweg en van onze gehoopte rustige etappe was er op het eerste zicht geen sprake. De eerste 30 km was het klimmen en dalen van de ene naar de andere heuvel.
Onze Bert Grabsch (Boldie) had zijn terugkeer in het peloton anders voorgesteld. Hij mocht op één van de eerste beklimmingen terug afstappen. Dit keer terug met materiaalpech. Zijn pedaal mocht hij tot zijn eigen ergernis meerdere malen vastschroeven. Na 30 km begon het parcours er vlakker en vlakkeruit te zien. Het tempo werd de hoogte ingetrokken door Lance (Witje), onze tempoman van het peloton, die niet graag onder de 30 km/u rijdt. Zo naderen we heel snel onze bestemming voor vandaag. Een incidentarme dag tot zon 6 km voor de finish. Opeens schakelde Cancellara Alderweireldt zijn versnelling verkeerd met het gevolg dat er een kapotte schakel in zijn ketting zat. Met dit fietsprobleem peddelden we rustig verder. Er werd nog gespurt voor de eerste plaats. Onze Thor (Koen) werd de nipte winnaar voor Contador (Sammies) en Armstrong (Witje). Witje ontgoochelde in de spurt waar hij al zon 20 km voor de eindstreep naar uitkeek.
Om 13u30 kwamen we uiteindelijk aan. Opmerkelijk feit hierbij is dat wij samen met onze volgwagen op de camping arriveerden. Het kamp werd samen opgeslagen. Zo konden we met zn allen genieten van een rustige namiddag. Er werd wat gezwommen en toeties bezichtigd. Anderen legden een kaartje, een enkeling begon aan zijn lectuur Ik ben God niet van onze betreurde en reeds overleden Frank VDB te lezen. Zoals het hoort op een vakantie.
In de namiddag kwamen allerlei kwaaltjes naar boven, namelijk vermoeidheid, knieproblemen, nekklachten, drankproblemen, enzovoort. Maar het allerbelangrijkste blijft toch dat iedereen volhoudt! Hasta la proxima.
Weetjes van de dag:
1.Gereden aantal km: 110 km
2.Pechvogel van de dag: Jonathan Cancellara Alderweireldt
3.Materiaalpech: pedaalproblemen voor Boldie, een onverwachtse klapband voor Samuel Sanchez (Gerrie). Dit zelfs NA de officiële finish!
Dag 2: Rit Honnecourt sur Escaut Dormans (vooraf gerekend 130 km)
Om 7u00 werd iedereen wakker onder de miezerige regen in het departement Pas-de-Calais. Het ontbijt moest ons krachten geven voor de rit naar Dormans. De tenten werden nat opgeplooid en de auto werd ingeladen.
Stipt om 8u30 vertrokken we richting Dormans, nog even kort een groepsfoto en hup met de beentjes. Na 23 km kreeg Boldie zijn 2de lekke band van de dag (!), maar nu met een beschadigde buitenband erbij. Dit zorgt ervoor dat onze getrouwe volgwagen met de 3 musketiers erin ons dienden te vervoegen. Op dit moment waren we in Fonsomme, jaja Fonsomme. Na zon 20 keer spellen doorheen de GSM werd de naam duidelijk aan de andere kant van de lijn (nietwaar Brecht) en kwamen ze zon half uur later aan.
Na 45 minuten besliste Boldie dan toch om in de volgwagen plaats te nemen. Dan waren ze nog met 6 . Met veel wil en moed wilden we onze verloren tijd inhalen. Dit was niet zo evident, want de ene helling volgde de andere op. De ene al wat langer en steiler dan de andere. Seyske had duidelijk de goede benen (pillen?) en nam vaak afstand van iedereen. Waar er geklommen moet worden, moet er ook vaak gedaald worden. Dit met bijna fatale gevolgen voor onze Alberto Contador (Sammies). Die kreeg een klapband aan 50 km per uur net voor een haarspeldbocht. Gelukkig bleef hij recht en de rest van de groupetto ook.
Vanaf 13u gingen we tevergeefs op zoek naar een lunchplaats. De GPS leidde ons langs de prachtige Franse binnenweg, echt prachtig en fijn om te fietsen. Tot éénieders ergernis bleven we maar afzien, zonder ook maar één winkeltje op onze route. De overgebleven 6 fietsers begonnen ook zonder eten en drinken te vallen en de lijken kwamen terug uit de kast. Gerrie kreeg vandaag de klop van onze vriend de man met de hamer. Zon 20 km voor de aankomst kwamen we tot ieders verbazing en geluk een LIDL tegen. Geen enkel moment werd er getwijfeld om binnen te gaan. Nog lekker wat smullen en drinken en klaar voor de laatste 20 km.
Omstreeks 17u15 bereikten we onze camping in Dormans. De musketiers hadden ons kamp alweer netjes opgeslaan en de matrassen waren ook al opgeblazen. Fijn om zo aan te komen na zon lastige etappe. Op naar de BBQ!
Dagelijkse weetjes:
1.149 km gereden.
2.Boldie werd het eerste slachtoffer en nam plaats in de bus.
Dag 1: Rit Staden Honnecourt sur Escaut (vooraf gerekend 123 km)
Met zijn allen present en klaar voor een zware, maar onvergetelijke reis met als bestemming de top van de Mont Ventoux. Met heel wat aandacht vertrekken we richting de 1ste camping Honnecourt sur Escaut.
De tocht naar Honnecourt sur Escaut fietst vlot van start en algauw fietsen we via Menen, Frankrijk binnen.Tot in Rijsel blijft alles vlot verlopen, de kilometers tellen we af. Eens in Rijsel fietsen we van verkeerslicht naar verkeerslicht, telkens uit de klikpedalen en opnieuw optrekken. Dit zon dik uur aan een stuk. Geen kilometers meer malen en dus ook langzaam aan. Wanneer we Rijsel achter de kiezen hebben, zit het tempo er terug in tot Boldie (aka Bert Grabsch) aan zijn halfuurtje begon. Een snoekduik pur-sang tegen het harde asfalt en even later een lekke band en dit was nog niet alles. Kort daarna een korte plaspauze inlassen en tijdens die pauze berekende onze fietsGPS er plats nog een 40 kilometer extra bij. In plaats van de resterende 45 km, hadden we er nog 95 te gaan. Dit was toch wel even slikken voor iedereen, maar iedereen bleef gemotiveerd.
Na zon 105 km op de teller hielden we even halt om wat te eten, deze pitstop vond plaats in Buchain. Terug volgetankt en met volle kracht zetten we onze trip verder voor de laatste 60 km. Onze plaatselijke Cancellara (Jonne) kreeg het toen moeilijk, een ware helletocht voor hem! De spreekwoordelijke man met de hamer had onze Jonathan goed te pakken gehad. Een tot daaraan toe uitgeputte Boldie, had vanaf toen zijn 2de of 10e adem teruggevonden en hield goed stand.
Het parcours veranderde zienderogen de laatste 20 km. Van een vlakke aanloop was opeens geen sprake meer. We kregen al heel wat klimwerk te verwerken. Jonne toonde heel wat karakter en iedereen kwam veilig en wel aan op de camping. Onze 3 ploegdirecteurs, Stijn H Stroobantje en Stjintje, hadden ons kamp al opgezet. Moe maar voldaan maakten we er nog een gezellige avond van!
Dagelijkse weetjes:
1.167 km gereden
2.3 drinkflessen tegen het asfalt
3.1 zonnebril gevallen
4.1 Boldie tegen de tarmac
5.Onze Thor Hushovd (Koen Pype) kwam nog voor de start in de problemen (= alsook valpartij)
6.1 lekke band voor Boldie
7.Onze groep beschikt blijkbaar ook over een panellid van HT&D, namelijk Stijn Herman séhéhéhé.
