Druk oponderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek
Stacy's blog
27-08-2007
laatste berichtje
Hey iedereen (voor wie dit nog leest)
Eigenlijk ben ik ondertussen al meer dan een week weer terug thuis. Er nog niet aan gedacht om een laatste berichtje op de blog te plaatsen. Bij deze is dat dus wel gebeurd. Ik stop met deze blog nu.
Ondertussen weer een paar dagen stilletjes geweest, dus hoog tijd om jullie even up to date te stellen... Eigenlijk is er de laatste dagen niet veel speciaals gebeurd. Thomas heeft weer niet veel gevlogen, dus eens met hem meevliegen zal er niet echt meer inzitten. Misschien, maar dan met een hele grote MMMM woensdag nog... Ondertussen staat het ook vast. Binnen 2,5u stijgt mijn vliegtuig op richting Las Vegas, dan toch samen met Wim, hoewel dit tot een uur geleden nog een groot vraagteken was. Blijkbaar hadden ze hier nog een briefing gepland die zou lopen tot op het moment dat ons vliegtuig de lucht zou ingaan. Maar Wim heeft alles kunnen regelen. Dus, wij vertrekken straks, de janderen komen morgenvroeg naar ons toegevlogen.... We kijken er naar uit... maandag uitgebreid verslag!
Voor de rest zijn de dagen hier zo wat hetzelfde dan anders. Warm, zo een 39 graden overdag. Dus, verwacht niet dat ik iet of wat bruin ga zien, want het is hier gewoon te warm om buiten te komen... Als je dan toch eens een poging onderneemt om aan het zwembad te gaan liggen, dan heb je na een half uur het gevoel een braadkip te zijn... Gisteren zijn Thomas en ik naar Scottsdale geweest. Een stad hier zo een half uurtje vandaan. Daar heb je Fashion Square, noem het bij ons Wijnegem Shoppingcenter. Ons ma zal nu al beginnen panikeren, maar ik ben flink geweest. Enkel een pyama voor het petekindje, van Buz Lightyear, want dat is in België niet te vinden. En dan ook nog een broek waar ik bij ons al zo een goed jaar naar op zoek ben. Jaja zus, k heb ze gevonden, mijn 3 kwarts camouflagebroek!!! En t was solden. 15 $, dus zo een 10... Ge kunt er ni voor in u blote kont lopen he... hihi. Thomas heeft dan nog eventjes het uurwerk van zijn dromen aangehad, maar dat was buiten ons budget gerekend. Een echte piloot draagt een Breitling... Maar een echte piloot zal dan na een aantal jaren werken wel heel veel centjes moeten verdienen om zo een ding te kunnen kopen... een kleine 5000$, en neen, je leest goed, er staan 3 nulletjes achter de 5... Als je dat even snel omrekend... Juist ja, 120 000 oude Belgische Franken... (en toen werd ik wakker, badend in het zweet, Keep on dreaming dus...)
Maar goed, verder geen speciaal nieuws. Ah ja, Jana, k heb zo precies willen begrijpen da ge nu kunt gaan beginnen me t verkeer onveilig te maken. Ik denk dat ik hier nog een paar weken extra ga blijven dan... Ben mijn leven nog niet beu ziet ge (haha)
Voor een uitgebreid Las Vegas verslag: afspraak maandag ergens in de namiddag... Of voor jullie misschien pas dinsdagmorgen!
Iedereen gaan vliegen, letterlijk en figuurlijk, dus tijd om weer eens een berichtje te schrijven.
Zondag voor de eerste keer sinds ik hier ben regen gezien. Niet echt veel regen, zo af en toe eens een paar druppels. En door de regen werd het hier dan ook heel wat frisser. MAAR 29 graden meer, om 8u 's avonds...Tijd voor een BBQ'tje dus... Thomas, William, Jochen, Eline, Wim en ik... hier staan in het domein zo een aantal 'wilde' BBQ's die je ten allen tijde mag gebruiken. En aangezien 'ons' appartement vlak bij het zwembad ligt en daar ook zo een BBQ staat, besloten we om met al ons hebben en houden naar het zwembad te trekken. Er staat daar zo een tafeltje dat net groot genoeg is om met 6 mensen aan te eten. Best gezellig dus... Na de BBQ nog even in de jacuzzi gekropen en dan op tijd ons bedje in, want om 6u zou de wekker al weer aflopen. En niet om te gaan vliegen deze keer. Thomas moest maandag niet vliegen, dus besloten we om eens een beetje cultuur op te doen. We hadden zaterdag een auto gehuurd voor een week, dus moesten we van de gelegenheid gebruik maken om eens ergens naartoe te gaan. Ons doel lag in Sedona en Grand Canyon. Het laatste zal jullie allicht bekender klinken dan het eerste. Sedona is een stadje ongeveer 3u rijden met de auto van hier. Het speciale aan dat stadje is dat het omgeven is door allemaal rode rotsten. Echt mooi en heel speciaal. Van Sedona ging de weg verder naar Grand Canyon. Nog een 2 tal uurtjes verder doorrijden met de auto. Daar aangekomen waren we allebei echt wel onder de indruk. Grand Canyon is echt waaaaauw... een grote vallei, zo een 2 km diep. Je kan langs een paadje langs de Canyon wandelen, en je kan ook naar beneden afzakken om in de Canyon te gaan. Maar echt ver konden we niet gaan, want wil je de volledige Canyon oversteken, dan heb je 4 dagen nodig... Echt groot dus... We hebben daar dan zo een 2tal uurtjes rondgelopen en steeds werden we weer verbaasd door wat moeder Natuur geschapen heeft... Met geen woorden te omschrijven, zo mooi... voor de nieuwsgierigaards, je vind de foto's op mijn space!! Om 8u 's avonds waren we dan weer terug thuis. Toch wel moe van de lange rit met de auto. Nog snel even naar Burger King om iets te eten.. Jawel, mijn eerste hamburger op een week tijd... Toch wel flink van mezelf vond ik... Terug 'thuis' bleek dat hier in 'The Springs' ook niet stilgezeten werd. Er waren plannen om volgend weekend met de 12 studenten van de eerste groep naar Las Vegas te vliegen. De jongens zouden zelf vliegen met de vliegtuigjes van de school. Maar toen bleek dat er een en ander niet echt gepland was zoals afgesproken, ontstond er toch wel hier en daar een discussie... Niks voor mij, dus ik weer naar binnen. Na een tijdje leek alles opgelost te zijn, enkel nog 1 probleem... Ik mag mee, maar ik mag niet mee met de vliegtuigen van de school. En Las Vegas is toch wel een uur of 5 rijden met de auto. Dus als je alles optelt, auto huren, benzine, hotel, ... het zou een duur tripje worden. Wim zag het ook wel zitten om mee te gaan, dus wij 2 beginnen snuffelen op het internet naar een manier om in Las Vegas te geraken. We vonden ergens een vliegtuigmaatschappij die vluchten doet van hier in Mesa naar Las Vegas. Normaal voor maar 44 dollar enkele reis, maar omdat we zo laat reserveerden, werd het wel iets meer. Maar nog altijd minder dan dat we met de auto zouden gaan. Dus, tickets geboekt... Vrijdagnamiddag om 5u, take off to Las Vegas. Zondagnamiddag komen we terug. En onze pilootjes, die zullen we ginder wel ergens vinden (hehe). Die vertrekken pas zaterdagmorgen, dus wij zullen er 1 nacht meer zijn. Zo kunnen we vrijdagavond de casino's al eens gaan inspecteren, want voor de rest zijn er niet veel van de jongens die daar al naartoe mogen. Je moet hier immers 21 zijn om bij de 'volwassenen' te horen... Meer nieuws over deze uitstap volgt zeker en vast. Maar eigenlijk moeten we eerst nog profiteren van deze week, want eens de trip naar Las Vegas erop zit, zit mijn verblijf er hier ook bijna op...
Zondagmiddag ondertussen. Bij jullie al zondagavond... Vrijdagavond stond een Italiaans restaurant op het programma. Bellagio's is een van de beter Italiaanse resto's hier in de buurt. Dus, Wim, Karl, Tom, Bram, Thomas en ik daar te voet naartoe. Ongeveer n 20 minuutjes wandelen. 's avonds is dat hier nog wel te doen. Overdag zou het sterven zijn van de warmte. Maar door de warmte hier had ik niet veel zin in een pizza of andere Italiaanse miserie. Voor mij gewoon een slaatje, en dat smaakte mij best wel. Teruggekomen van de Italiaan bleek dat de anderen allemaal in het zwembad zaten om de solovluchten te vieren. Het was ongeveer 9u30, dus eigenlijk best nog wel een mooi uur om de groep te vervoegen... Snel zwemkledij aangetrokken en bij in het zwembad gedoken. Eigenlijk best wel leuk, met bijna iedereen in den donker t zwembad in... Zelfs Kenneth en Iker, 2 instructeurs waren erbij. Na not geen half uur in het water te hangen kregen we nog bezoek, maar dit keer van iets minder welgekomen mensen. Flikken dus... De SFA studenten zijn hier nog nooit echt welkom geweest bij de bewoners, in alle jaren dat ze hier komen wonen. En in Amerika moet je om 22u00 stil zijn. Het was 21u55, en er was blijkbaar al een telefoontje gepleegd naar 911 om te zeggen dat er geluidsoverlast was in het zwembad. De politie dreigde ermee ons uit het zwembad te zetten, maar we konden hem overtuigen dat we het rustig aan zouden doen. En dat lukte ons toch nog wel. Om 11u20 dan toch naar binnen gegaan, want dan begon het een beetje te koud te worden. Ik had mij ondertussen al met Eline in de Jaccuzi genesteld, die was een beetje warmer. Maar Thomas moest om 3u al weer opstaan om te gaan vliegen, dus tijd om te gaan slapen.
Gisteren eigenlijk niet zo heel erg veel uitgevreten. Thomas en William moesten al om 3u opstaan omdat ze al om 6u moesten vliegen. Een lange missie naar een of andere plaats genaamd Fort Huachuca, maar da heeft hier al ne nieuwe naam gekregen. Fort Chakamaka... Bibi ook om 3u wakker en met veel moeite toch nog wel een klein beetje geslapen tot een uur of 9. Op t gemak opgestaan, douchke genomen en dan Wim laten weten dat het hier maar heel eenzaam was in het appartement. Zo gezegd, zo gedaan... Wim kwam mij wat vergezellen. Een babbeltje gedaan, en dan naar t zwembad getrokken. Voor ne keer zonder Thomas, dus niemand voor mijne rug in te smeren, dus... t gevolg zal je wel weten... beetje rode rug... vandaag en morgen geen zon dus... Nu ga ik zorgen da er iets op tafel komt om te eten. Eitjes bakken met spek om de innerlijke mens te versterken... Ondertussen smeden we ook plannen om eens ergens naartoe te gaan volgend weekend en misschien ook morgen een uitstapje voorzien! Ik hou jullie op de hoogte...
Na wat probleemkes met de blog, hoog tijd om meer nieuws door te sturen... Ondertussen zijn we al aan dag 3 hier in Mesa. Jaja, de tijd 'vliegt'...
Eens aangekomen, was het al snel duidelijk dat er een beestje in mijn lijf zat... een beestje genaamd Jetlag. Dus, de eerste dag hier, bibi een beetje veel ziek. Misselijke maag, moe en niet kunnen slapen, enz... Geen honger, enkel dorst. En aan het zwembad gaan liggen lukte me ook al niet echt. Dus dan een eerste dag die niet zo vlotjes verliep. Op de koop toe werd er dan nog beslist om 's avonds te gaan eten in een van de zovele hamburgertenten hier. Voor mij enkel een watertje dus... Eens thuisgekomen, snel bedje in en wat slaap inhalen.
Donderdagmorgen wakker geworden met toch wel een beter gevoel. Het bleek dat Mr Jetlag verdwenen was. Het andere goede nieuws was dat Thomas niet moest vliegen. Minder leuk was dan dat er een aantal mensen waren die hun eerste solovlucht deden om 7u 's morgens. Dus, de wekker liep al redelijk vroeg af. En dat dan terwijl je met vakantie bent. Maar goed, wij op de bus richting school om te gaan kijken hoe Wim en Eline het ervan af brachten. Solo's verliepen goed, en eindigden met een laatste zachte landing, zoals de traditie het wil, in het zwembad. Daarna met z'n allen het zwembad ingedoken. Aan de kant in het zonnetje liggen is hier toch wel even uit den boze wegens te warm. 's avonds voor het eerst zelf gekookt voor de mannen hier. Echte Belgische kost: aardappelen met worteltjes en kalfslapjes. Er werd ni echt gegeten, maar wel ge... Daarna een filmke gekeken en tijdens het filmke zwaar in slaap gevallen...
Vanmorgen konden we dan eindelijk toch eens blijven liggen. En of we dat gedaan hebben. Na eventjes te msn'en met het thuisfront terug mijn bed in en weer wakker geworden om 11u30... Dan naar t zwembad, even in de zon gelegen maar weer te warm bevonden en dus maar achter mijn pc gekropen. De mannen zijn nu naar school aan het vertrekken voor een of andere briefing, dus ikke home alone voor eventjes. Der staat hier toch nog wat strijk te lonken en de kans bestaat dat ik nog eens een poging onderneem om even in het zonnetje te gaan liggen...
Een eerste berichtje vanuit het verre Mesa, AZ. Eindelijk aangekomen, na een lange reis. Het begon in Zaventem, dinsdagmorgen. Als een voorbeeldige toeriste was ik 3u op voorhand op de Luchthaven. Onmiddellijk naar de check-in balie van United aanschuiven in een lange file wachtende mensen. Als je afreist naar Amerika moet je eerst naar een desk waar je een aantal vragen moet beantwoorden. Eigenlijk domme vragen, maar ja... 'Wie heeft je valiezen gepakt?' 'Waar is je baggage gebleven nadat je ze gemaakt hebt?' 'Heb je wapens of andere gevaarlijke voorwerpen in je baggage?' enzovoort, enzovoort... Dan naar de baggage check-in... Op voorhand tijdens het aanschuiven even geobserveerd wie er aan de balie zat, en het was prijs! Hehe, de buurvrouw... De kans van mijn leven dus om een goede plaats te vragen op het vliegtuig. En ja hoor! Blijkbaar was er nog veel plaats over in Business Class, dus, bibi, op weg naar Washington in Business... Om het in één woord te omschrijven: zaaaaaaaaaaaaalig... Maar ik wil jullie er niet van onthouden om ook wat meer details te kennen. Hou je vast... Iedereen zit te wachten aan de gate om in te stappen, maar eerst mogen 1st Class en Business Class instappen... Nog niet deftig in mijn 'zetel' gezeten zijnde, stond er al iemand bij mij met een glas champagne... dan take off om 12u10, netjes zoals gepland. Eens we opgestegen waren en op de goede hoogte zaten, kregen we nog een apperitiefje. Ik heb het maar bij fruitsap gehouden dan, want te veel champagne zou ik niet overleven vrees ik... Na een half uurtje kregen we de menukaart. Die zag er als volgt uit: voorgerecht: parmaham, tomaat en mozarella met verse bladgroenten van het seizone Hoofdgerecht: een keuze uit: gebakken filet mignon met saus met drie soorten peperkorrels, aardappelpuree op Lyonese wijze met kaas en sperziebonen met tomaat (voor mij uit den boze: boontjes --> bwak ) ofwel: kipfilet met paddestoelen en sjalotten-madeirasaus, spätzle met tomatenconcassée en gemengde groenten (dit had ik gekozen) ofwel: tortellini Antonio gevuld met spinazie en ricotta en romige bieslooksaus, geroosterde paddestoelen en gesauteerde cocktailtomaatjes Nagerecht: internationale kaassoorten ofwel: Häagen-Dazs roomijs
dat wat het 'middageten' betrof...
een uurtje voor de aankomst kregen we de keuze uit het volgende: calzone met geroosterde kip en kaas, rode-paprikacoulis ofwel: kaasplateau met verse vruchten van het seizoen
Honger en dorst hebben we dus zeker niet gehad...
Na het middageten was het tijd voor een dutje, want lang stil zitten, is slaapverwekkend. De zetel bijna volledig in slaapstand, kussen onder mijn hoofd en deken over mij... Slaapwel voor een uurtje of 3... Eens terug wakker geworden heb ik een filmpje gekeken, wat sudoku's opgelost, wat kruiswoordraadsels proberen in te vullen en wat roddelblaadjes gelezen... En dan was het tijd voor de 'snack'. Eens die snack op was, waren we bijna in Washington DC, een goede 40 minuten vroeger dan voorzien. DIT WAS HEAVEN... NU OP NAAR EEN STUK HELL
Aangekomen in Washington DC kwamen de zenuwen wel een beetje boven... Ik moest daar baggage ophalen, opnieuw indienen, douane passeren en security passeren... Baggage ophalen ging heel vlot, opnieuw indienen lukte ook aardig. Bij de douane was ik precies een grote crimineel... weer een vragenlijst invullen, een aantal vragen beantwoorden, vingerafdrukken nemen, een foto maken (dit allemaal om te kijken of je nergens geseind staat als 'crimineel' of 'gezocht', maar bij mij was het niet het geval ;-) ) Dan maar naar de douane met de handbagage. Alle juwelen uit, schoenen uit, handbagage door de scanner, pc in een bak apart... een hele klus. Maar uiteindelijk waren de zenuwen voor niets geweest. Alles verliep heel vlot, en nam niet veel tijd in beslag. Ik dus op zoek naar de gate voor vlucht UA953. Op het tv scherm nog geen vlucht te vinden. Blijkbaar had ik in Brussel andere uren doorgekregen dan de eigenlijke uren. Het was nu ongeveer 15u00 plaatselijke tijd (21u00 Belgische tijd). De vlucht was om 18u10, dus ik had nog 3u10 te gaan. Ik kan je garanderen, dat waren lange uren... Op de luchthaven was echt niks te beleven, dus heb ik me daar maar in een zetel gezet en getracht me zo goed en zo kwaad mogelijk bezig te houden. Om 17u35 mochten we dan inschepen voor vlucht UA053, richting Phoenix. Nog een goeie 5 uur, in ik zou bij mijn schatje zijn. Dat hadden we dus gedacht. We stegen op met een kwartier vertraging, maar dat zou niet het ergste zijn. Na een lange vlucht van 4 uur kwam Phoenix in zicht... Eindelijk, want als je al bijna 15 uur op je kont zit, voelt die niet meer zo goed aan... Dus, we maken ons klaar om te landen, tot er een bericht komt van de piloot. We kunnen niet landen, want er is een 'Thunderstorm' (een zwaar onweer). Dus, wij gedurende een goed half uur rondjes gedraaid boven Phoenix. (Heb gedurende dat half uuf meermaals aan mijn zusje moeten denken, moest ze er bij zijn, ze had het niet overleefd). Rechts draaien, stukje rechtdoor, terug rechts draaien, terug een stukje rechtdoor, enzovoort... en dat gedurende een half uur... Walibi had er niet aan... Uiteindelijk kwam de piloot tot de constatatie dat we in brandstofnood aan het geraken waren. Landen mochten we niet, dus er zat maar 1 ding op... doorvliegen naar Tucson, een luchthaven iets verder. Ongeveer 20 minuutjes vliegen. Lang is dat niet, maar als je weet dat je eigenlijk al aan de grond zou moeten staan, dan is dat wel te lang. Zeker als je weet dat er daar beneden iemand op je staat te wachten... dus, wij geland in Tuscon, het vliegtuig van brandstof voorzien en wachten op nieuws. Niemand mocht het vliegtuig verlaten. Na ongeveer een half uurtje daar te staan kregen we dan toch het nieuws dat Phoenix Airport weer open was. Goed nieuws, maar nog niet helemaal voor ons. We hadden wel de toestemming van Tucson om te vertrekken, maar we moesten ook de toestemming krijgen van Phoenix om daar te landen. En die kregen we niet direct omdat er nog veel vliegtuigen in de lucht aan het wachten waren en wij aan de grond stonden. Uiteindelijk zijn we dan toch geland om 21u45. TOT HIER DE HELL, TERUG NAAR HEAVEN. Snel uitstappen, snel naar de baggage, snel naar mijn bollie... Eventjes heel hard knuffelen en dan snel naar huis, want ik was stikkapot. Ik was dan ook al 24 uur wakker... Eens thuisgekomen, baggage uitgeladen, nog wat bijgepraat met Thomas zijn roommates en dan mijn bed in... EN DAN KWAM ER TERUG EEN KLEIN STUKJE HELL: JETLAG... doodmoe, en niet kunnen slapen. Alles bij mekaar zo een 3 uur geslapen... ik hoop dat mijnheer Jetlag zich hier snel verwijderd... Maar ik hou jullie op de hoogte!!
Groetjes, en tot schrijfs, Stacy
PS: Mama: een gelukkige verjaardag van Thomas en ook van William Mariake en Joni: ook een gelukkige verjaardag van Thomas en van mij!!
Het maken van een blog en het onderhouden is eenvoudig. Hier wordt uitgelegd hoe u dit dient te doen.
Als eerste dient u een blog aan te maken- dit kan sinds 2023 niet meer.
Op die pagina dient u enkele gegevens in te geven. Dit duurt nog geen minuut om dit in te geven. Druk vervolgens op "Volgende pagina".
Nu is uw blog bijna aangemaakt. Ga nu naar uw e-mail en wacht totdat u van Bloggen.be een e-mailtje heeft ontvangen. In dat e-mailtje dient u op het unieke internetadres te klikken.
Een echte piloot draagt een Breitling... Maar een echte piloot zal dan na een aantal jaren werken wel heel veel centjes moeten verdienen om zo een ding te kunnen kopen... een kleine 5000$, en neen, je leest goed, er staan 3 nulletjes achter de 5... Als je dat even snel omrekend... Juist ja, 120 000 oude Belgische Franken... (en toen werd ik wakker, badend in het zweet, Keep on dreaming dus...)
