Vandaag besloten we om Little Adams Peak op te gaan. Natuurlijk wou Lucca ook een berg beklimmen, dus deze leek ons ideaal. Luna is vorige nacht terug behoorlijk ziek geweest, dus ze had er eerst niet zo veel zin in. Gelukkig hebben we deze tocht toch gedaan, want 1 van Luna's grote wensen kwam uit. We waren nog niet zo erg lang onderweg toen we een dansende cobra zagen. Deze cobra bleek niet zo aaibaar te zijn, maar we hadden wel een leuke tijd met een python. We kwamen ook verschillende wilde apen tegen, af en toe een koe op de weg en we speelden even met een klein wees aapje. Natuurlijk wil Lucca nu graag ook een aapje thuis, misschien wel bij oma en opa 😆 Na de klim nog even genieten van een verse kokosnoot om dan de lekkerste pizza ooit te gaan eten. Het was weer een dag vol leuke verrassingen. Morgen vertrekken we met de bus naar de zuidkust, Rekawa beach. Dit zal voor mij 1 van de hoogtepunten van deze reis zijn.
Deze morgen vertrokken we richting Ella met de trein, deze rit wordt beschreven als 1 van de mooiste ter wereld. Zoals gewoonlijk was tickets reserveren onmogelijk, maar deze ochtend konden we toch nog tickets bemachtigen. De trein zat propvol en het was duwen en trekken om op de trein te raken. Niet iedereen kon mee ( en dat wil veel zeggen als ze hier vinden dat de trein vol is ), je zag letterlijk mensen uit de deuren hangen (waaronder Pieter ). 4 uur stonden we als sardientjes in een blik tegen elkaar tussen 2 wagons in. We leerden er wel een leuk Nederlands koppel kennen die zowat tegen ons aan geperst werd. Uiteindelijk blijk Ella wel een leuk stadje te zijn, we blijven 2 nachten en gaan dan richting zuidkust
Eindelijk was het zo ver, Adams Peak. We hadden eigenlijk allemaal uitgekeken naar deze zware pelgrimstocht. Om 22u vertrekken zodat we toch een extra uurtje hadden om deze klim te doen met de kinderen. Lucca loopt een beetje op reserve en is al een behoorlijk vermagerd, dus besloten we op het laatste moment dat deze toch te veel zou zijn voor hem. Hem achterlaten bij een vreemde is hier ook geen optie, dus besloten Pieter en Luna om alleen te gaan. Midden in de nacht, gewapend met een zaklamp begonnen ze aan de klim van Adams Peak. 😥 Om 1u gestart, helemaal alleen (want dit is niet het seizoen) zonder andere mensen in de duisternis. Normaal zijn er lichtjes en kraampjes maar nu was helemaal niets. Bij het begin kwam er een roedel honden op hen af, die besloot hen gezelschap te houden tot de top, deze roedel bleek ook nog eens een goede gids te zijn. Al snel kreeg Luna pijn aan haar voeten, dankzij enkele bloedzuigers die zich vast gezogen hadden. Na wat traantjes en ontsmetting konden ze terug verder in de gietende regen. Onderweg kwamen ze nog een grote pad tegen, bromvliegen, een reuze vlinder, motten enz... Door de regen en de mist leek er geen einde aan te komen. Tijdens een korte pauze kwamen ze ook een monnik tegen, die blij was hen te zien, ze waren de allereersten op de berg. De tocht ging vlotter dan verwacht en zo kwamen ze een uurtje te vroeg aan op de top, nat tot op het vel en bibberend van de kou. Gelukkig mochten ze even in een vertrek van een monnik verblijven tot zonsopgang. Pas op de top zagen ze ook voor het eerst andere mensen. Helaas was alles mistig en konden ze zonsopgang niet zien, dan begon de tocht terug naar beneden, om tegen de middag terug aan te komen in onze guest house. Luna verdient een dikke pluim omdat ze dit gedaan heeft op haar leeftijd in zo'n omstandigheden, ook de andere pelgrims waren onder de indruk. Nog even genieten van een warme douche en een warme maaltijd, om deze avond vroeg in bed te kruipen. Morgen vertrekken we alweer met de trein richting Ella.
Deze morgen om 4u uit bed om aan een pittige wandeling/klim te beginnen. Rond zonsopgang kwam een kudde wilde buffels op ons pad, ze waren niet echt gehaast om van de weg te gaan, dus dan kan je alleen maar even geduldig wachten en de kudde bewonderen. Zodra we de Horton plains betraden, zagen we ook verschillende soorten wilde herten. Deze bleven eigenlijk ook gewoon staan terwijl we voorbij gingen. We wandelden ( lees klimmen tussen de takken door ) door één van de oudste onaangeroerde bossen ter wereld, klauterden langs rotsen omhoog, zagen watervallen enz.... We kwamen bij de klif "Worlds End", met ons hoofd in de wolken. We wandelden door vochtige koude bossen en over vlaktes in de schroeiende zon. Hier worden wolkjes gemaakt en kun je door de fijne nevel wandelen. Op onze terugweg hadden we nog een korte ontmoeting met een groepje hongerige en sociale apen. Helemaal onder de indruk en vreselijk moe, kwamen we enkele uren later weer aan. Vlug iets eten, een koude douche en snel even slapen want om 22u vertrekken we voor Adams Peak.
Deze morgen vertrokken we met de trein naar een nieuwe locatie. Het is altijd een heel gedoe om een ticketje te bemachtigen. Ook al heb je een reservatie, als je de eerste bent heb je geluk, de rest heeft pech. Zoals we het hier gewoon zijn, reed de trein met open deuren en ramen. Na 4 uur door elkaar geschud te worden, kwamen we aan op onze locatie. Zoals gewoonlijk reden we door prachtige landschappen met watervallen en thee plantages. Het was even wennen aan de temperatuur, hier kun je echt wel een trui gebruiken. Tijdens onze wandeling door dit stadje kwamen we enkele oaarden tegen die hier blijkbaar ook gewoon los lopen. Die keken ons vreemder aan dan wij hen 😆
Vandaag bezochten we een groot park vol inheemse planten. Ergens midden in het park kwamen we bij enkele bomen terecht waar duizenden vleerhonden inzaten 😍. Prachtig om te zien, super mooie dieren die veel lawaai maken samen. We konden ook traditionele dansen bijwonen, Luna en Lucca waren behoorlijk onder de indruk. Vooral de vuurdans en het vuurlopen vielen in de smaak. We zagen ook een stekelvarken aan een roze leiband die op stap was met zijn baasje , geloof het of niet, maar deze had betere manieren dan de gemiddelde hond 😂 Stilaan beginnen we echt wel te geloven dat de buschauffeurs hier suïcidaal zijn als je ze bezig ziet. Morgen trekken we weer verder met de trein, richting bergen.
Wat een onbeschrijfelijke dag weer vandaag. We begonnen in een olifantenweeshuis, daar konden we een olifant scrubben en een badje geven. Daarna nog een heerlijke fruitmand en koekjes voor de olifant en iedereen was gelukkig. Ondertussen ook een aantal drukpunten leren kennen bij olifanten, benieuwd of Dominique dit wil vermelden op mijn certificaat 😇, alhoewel ik betwijfel of ik veel extra klanten mee zal hebben in België. Daarna een korte workshop ivm lokale kruiden en massage olie, ideaal om in mijn praktijk toe te passen. We bezochten ook een fabriek waar ze papier maken van olifanten stoelgang en een thee fabriek. Onderweg kregen we heerlijke maïskolven van een local, gekookt in zout en kruiden. We leerden er ook heerlijke vruchten kennen waarvan we da naam niet kunnen uitspreken. Staks een afspraak voor een authentieke ayurvedische massage, die ik natuurlijk beroepshalve wel verplicht ben te ondergaan 😋 We doen een poging om foto's te plaatsen maar helaas hebben we geen goede verbinding hier. Mocht het niet lukken plaatsen we de foto's binnen enkele dagen bij dit bericht.
