11-09-2013 om 19:43 geschreven door sjoetje  

…Het wonderlijke van stralen: niemand weet wat het is, maar iedereen ziet het meteen. Gezichtscrèmes en haarshampoos beloven het je, maar het is niet te vangen in een potje of flesje. Is het een innerlijk vuur? Is het je aura? Je etherlichaam of astraliteit? Vitaliteit? Enthousiasme, of toch je eigen diepste natuur? De natuur straalt zeker- in een bos in herfstgloed, in een brede rivier die ligt te schitteren in de zon, in roomwitte van zonlicht doorschoten wolken zeilend door een immense hemelkoepel, in het diffuse schijnsel van het gouden avondlicht. Overal kaatst en flonkert, sprankelt en tintelt het licht van de zon, als de lucht tenminste vrij is. Wij stralen ook , als onze lucht vrij is...

Wees dapper en straal, laat je licht schijnen. Laat jezelf zien in je grootsheid.

(Lisette thooft happinez)

Vrienden

zijn als bomen,

ze wachten

tot je nog eens langs komt

en ze zijn onverstoorbaar

als je wegblijft.

Ook na maanden afwezigheid,

kan je de draad

weer opnemen,

omdat ondertussen

niets werd afgebroken.


Vrienden

zijn als bomen

op een goede afstand

van elkaar geplant.

Zo moeten ze elkaar niets betwisten,

ze kennen ook geen afgunst

maar nodigen wel elkaar uit

om hoger te groeien.


Vrienden

zijn als bomen

en bomen buigen niet

maar wuiven.

 E.Laridon

07-09-2013 om 23:21 geschreven door sjoetje  

Ik herlas het deze week, na jaren, en snapte ineens: het kan bijna niet anders of hij heeft het over het huwelijk tussen tweelingzielen ... en over niets minder ...

'Tezamen werd je geboren, en tezamen zul je voor immer zijn.
Je zult tezamen zijn, als de witte vleugelen van de dood je dagen verstrooien.
Ja, je zult zelfs tezamen zijn in God's stille herinnering.
Maar laten er tussenruimten zijn in je tezamen zijn.
Laat de winden des hemels tussen je dansen.

Hebt elkander lief, maar maakt van de liefde geen band:
laat zij veeleer zijn een golvende zee tussen de kusten van je zielen.
Vult elkanders bekers, maar drinkt niet uit dezelfde beker.
Geeft elkander van je brood, maar eet niet van hetzelfde stuk.
Zingt en danst tezamen en weest blijde, maar bent ieder alleen,
zoals de snaren van een luit op zichzelf zijn, al doortrilt hen dezelfde muziek.
Geef je harten, maar geef ze niet aan elkander in bewaring.
Want alleen de hand des levens kan je harten bevatten.
En staat tezamen, maar niet te dicht bijeen:
want de zuilen van de tempel staan ieder op zichzelf,
en de eik en de cypres groeien niet in elkanders schaduw.'

07-09-2013 om 23:12 geschreven door sjoetje  

We mogen de maskers laten vallen,
en onze mooiste kleuren bekennen,
pure schoonheid komt naar voor,
fladderend, licht, onze ziel verkennen.

Angsten geven we mee met de wind,
we komen naar buiten in onze kracht,
hand in hand met ons innerlijke kind,
dat intens en heel gelukkig lacht!

Debora Kyndt

02-09-2013 om 20:49 geschreven door sjoetje  

Wie leeft vanuit de helende levensdraad

hoeft het leven

niet meer alleen

vanuit zijn verstand

te sturen.

Het leven

ontvouwt zich.

Er ontstaat een balans tussen hart en verstand.

Zo wordt een innerlijk steunpunt opgebouwd van waaruit nieuwe keuzes kunnen groeien

02-09-2013 om 20:45 geschreven door sjoetje  

28-05-2013 om 17:26 geschreven door sjoetje