Heej allemaal, dit is wss mijn laatste berichtje, want ik hb thuis geen internet. De vakantie vorige week was super. Details vertel ik wel als ik thuis ben, want ik kan maar kort op de computer. Vandaag was het mijn laatste dag hier op het werk en zoals jullie ongetwijfeld ook wel allemaal weten is het mijn verjaardag. tante Heidi heeft een cake gebakken en ze heeft er al een paar stukjes van gesnoept omdat hij zo goed rook en ze zoveel honger had. De snoeper !!! Ik heb een fleece trui cadeau gekregen van het programme. Ze hebben mij verzekerd dat ze die alleen aan speciale mensen geven, dus ik voel mij echt wel vereerd. Veel gewerk heb ik dan ook niet vandaag, want we hebben de hele dag door cake gegeten. Verder is alles dik in orde hier. Tante Heidi haar dochter is dinsdag toegekomen met de baby Eva. Dus nu heb ik er een klein lawaaimakerke bij. Ik zal alles wel vertellen thuis, want ik denk dat Dorien de computer wil om nog een beetje surveys in te geven. En ik ga zelf ook samen met Mel mijn laatste rondje surveys doen. Oh ja, gisteren zijn we naar Guglethu geweest, een van de townships en we hebben daar geluncht. Het was raaa r om daar te zijn, want ik was de enige witte in een straal van 50 km. Ok nu moet ik echt afsluiten. Baaikes en tot maandag !!! En aan de rest to vrijdag in t uilekot !!!!
Eindelijk heb ik een weekje vakantie !!!! Na meer dan 2 maand elke dag gewerkt te hebben kan ik nu beginnen met het verkennen van zuid-Afrika. Gisteren was mijn laatste werkdag op UWC en die heb ik toepasselijk afgesloten met een rondje surveys in Thintana (1 van de computerlabs). Dorien was bij mij blijven slapen woensdagavond en dan zijn we gisterochtend samen naar het werk gereden. zij heeft mij dan ook gisteravond afgezet aan de luchthaven voor mijn vlucht naar Johannesburg. De vlucht was meer dan op tijd, maar de meiden die mij moesten komen ophalen zijn royaal op zijn Afrikaans een half uur te laat gekomen. Ik stond daar dan ook al volledig in paniek te hyperventileren (lichtlijk overdreven). Johannesburg is immers één van de gevaarlijkste steden ter wereld (niet overdreven) en ik stond daar helemaal alleen op de luhthaven om 10 uur 's avonds. Ik kon de tranen nog net bedwingen (alweer lichtelijk overdreven). Anyway, bleek dat ze mij al geruime tijd aan het zoeken waren maar gewoon niet konden vinden. De luchthaven van Joburg is immers echt immens groot (niet overdreven). Toen we elkaar dan uiteindelijk gevonden hebben zijn we wenend van vreugde in elkaars armen gevlogen (wederem lichtelijk overdreven). Daarna zijn we dan naar de studentenbuurt gereden om er enen te drinken. Eén werd al snel twee en het was dan ook vrij laat toen we bij hun huisje aankwamen. Na een korte rondleiding zijn we in ons bedje gekropen om deze morgen vroeg op te staan, want Hester en Katrien moesten vandaag nog werken. Ik ben dan maar meegegaan naar hun werk en heb mij hier in stilte (enorme leugen) beziggehouden. Morgen vertrekken we om 5 uur 's morgens vanuit Joburg richting Port Elisabeth. Dat is iets van een 8 uur rijden. zondag beginnen we dan aan de tocht van Port Elisabeth naar Kaapstad, hetgeen nog een 800 km is. we gaan de Garden route af: de mooiste route van Zuid-Afrika (niet overdreven) om dan uiteindelijk woensdag terug in Kaapstad toe te komen. op donderdag vertrekken zij dan terug met de auto naar joburg want op zaterdag vertrekken zij al naar huis. Het vertrek komt hier steeds dichterbij en het is echt geen fijn gevoel. Langs de ene kant ben ik wel blij om iedereen terug te zien, maar ik ben echt mijn hart verloren aan Zuid-Afrika. ik heb dan ook al uitgebreide plannen gemaakt om hier volgend jaar te komen studeren, want ik kan dit land echt niet meer missen. Anyway, ik ga hier nog volop genieten van mijn laatste weekje vakantie en nog een beetje zonnestraaltjes sparen voor tegen dat ik terug ben. Julle sal een bietjie geduldig moet wees, want volgende week kan ek geen berichtjies stuur nie. Tot volgende week !!!!!!
Zondag ben ik samen met Diana en Dorien Table Mountain gaan beklimmen. Ervaren bergbeklimmers als wij zijn, hebben we dat om 2 uur 's middags gedaan op een dag dat het 34 graden was. Dorien had last van migraine en dus is zij na een tijdje teruggekeerd. diana en ik zijn dan maar verder de berg op geklommen. Het was echt afzien !!!! Onderweg is het uitzicht echt wel prachtig en ook de natuur is oogverblindend. We heben elk dier gezien dat je maar kan zien en dus heb ik toch voor een keer geluk gehad en een paar silde beesten gezien. We hebben zelf een berggeit en een roofvogel gezien, hetgeen uiterst zeldzaam is. Toen we na een klim van een 3tal uur eindelijk boven kwamen hebben we lekker gerelaxt en genoten van de zonsondergang. Boven is het echt raar om te zien hoe plat die berg is. En het uitzicht van daar is echt adembenemend !!!! We hebben maar besloten om terug te keren met het kabelbaantje aangezien het te donker was om terug naar beneden te klimmen. Een echt skigevoel !!! en dat kotje draait rondm zodat je het volledige uitzicht kan zien. Beneden stond Dorien op ons te wachten en we zijn samen gaan eten in Camps Bay. Een goeie pasta met zalm en roomsaus om al die verbrande calorieen er direct terug bij te eten. Ach ja, ge leeft maar ene keer eh !!!
aangezien we de hele week laat gewerkt hebben hebben we besloten om op Goede vrijdag het er eens goed van te nemen en naar Montagu Springs te gaan. Dit is een park met warmwaterbronnen. We hebben er de hele dag gezwommen en gebraaid en he was gewoon zaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaalig. Er was ook een waterglijbaan: de boomslang. Tijdens het laatste ritje op de glijbaan heeft Wiza zijn scouder ontwricht. We zijn er dan maar mee naar het ziekenhuis gereden. Resultaat: 5 uur wachten in een publiek ziekenhuis. Gezellig is anders !!! Het was dan ook ver na 10 uur s avonds eer we eindelijk uit Montagu konden vertrekken. Montagu ligt op een 4 uur rijden van Stellenbosch. we waren s ochtends al om 6 uur vertrokken, dus ge kunt u inbeelden hoe het met mijn energielevels gesteld was. We zijn onderweg dan ook een paar keer gestopt voor een sterke kop koffie. Toen we bijna in Stellenbosch waren ( op een uur rijden er van) Zijn mijn 'gidsen' dan ook nog verkeerd gereden. We zijn uitgekomen in Welligton, hetgeen nog een 2tal uur rijden van Stellenbosc is. Ik was dan ook blij toen we rond 3 uur eindelijk thuis waren en ik in mijn bed kon kruipen!!!
Ik heb net gemerkt dat het al meer dan 2 weken geleden is dat ik nog iets geschreven heb. En al zeg ik het zelkf, het is een dikke schande!!! Maar ja, oner het motto beter laat dan nooit, volgt hier een verslag van de gebeurtenissen van de afgelopen weken. Van 17 tot 20 maart was het op de universiteit VCT drive. VCT staat voor Voluntary Counseling en Testing en is basically een gratis HIV test. Ik kon natuurlijk niet achterblijven en ik heb mij dan ook maar laten testen. De test begint met een precounselling sessie. Daarbij wordt u vriendelijk gevraagd u diepste bedgeheimen te delen met een counsellor. Leuk !!! Daarna gaat ge voor de eigenlijke test. Dit stelt niet zo veel voor, het is gewoon een klein prikje in u vinger. Het duurt een klein kwartiertje voor je de resultaten hebt. Je wordt dan opnieuw binnengeroepen voor de postcounselling en die deelt u dan u resultaten mee. En ik kan jullie tot mijn grote vreugde en opluchting meedelen dat ik HIV negatief ben. Vreugdedansje !!! DE dag erna heb ik Sanne dan ook meegenomen voor een test. Gedeelde pijn !!! Het gevolg van gans die VCT drive is wel dat wij hier elke dag tot 8 u s avond hebben moeten werken. Maar ja, ge moet er iets voor over hebben eh!!! Wie was dat ook al weer die zei dat een stage in Zuid-Afrika een lachertje ging worden?? Elke dag op het strand ??? ik heb hier nog niet veel strand gezien in elk geval !!!!
Het is zaterdag hier (inBelgië wss ook, maar dit laten we nu even buiten beschouwing) en ik ben aan het werken. we hebben trainin vandaag met de peer educators voor een wedstrijd genaams Entreprise4Life. Het komt er op neer dat ze een origineel concept moeten uitdenken om aan HIV/AIDS preventie te doen. Uit de verschillende groepen binnen Zuid-Afrika die aan e wedstrijd deelnemen wordt 1 winnar gekozen en die mag zijn project gaan voorstellen in de UK. We zijn de trainingsessie vandaag begonnen met een drumsessie. Iedereen kreeg een djembee en dan hebben we samen muziek gemaakt. Het was echt supercool en het deed wel iets om 50 djembees te horen. Gisterenavond hebben we tot laat doorgewerkt om alles in orde te krijgen voor vandaag. Ik ben Sanne gaan halen om iets te gaan drinken. Eerst zijn we nog even langs het kantoor gegaan omdat ik samen met Wiza en Mel nog iets moest afwerken. eigenlijk zaten we gewoon in kantoor chips te eten en naar grappige filmpjes te kijken. Maa dat moet onze baas niet weten natuurlijk! We hebben hier naar goede gewoonte ook weer de twee onnozele kiekens uitgehangen en ik heb sanne opgesloten in de gang van mijn kantoortje. Mijn kantoor en dat van lisa liggen rechtover elkaar en daardoor is er een soort van klein gangetje. Voor dit gangetje (ge moet er u ni te veel bij voorstellen hoor) is er een veiligheidshek. Dat heb ik op slot gedaan met Sanne er nog in. En dan zin we naar Mel haar kantoor geweest en hebben we daar 20 minuten gewacht voordat we haar vrijlieten. Gemeen, maar baie grappig !!! 's Avonds ben ik nog met Sanne iets gaan drinken in stellenbosch en Thibault is ook nog afgekomen. thibault is van Parijs en hij werkt in het PE programma van Stellenbosch University. T was echt veel te gezellig, want we lagen pas tegen 3 uur in ons bed. En dan deze morgen om 6 uur opstaan. Da doet zeer !!!! Vanavond kmt thibault nog naar UWC om dan samen met nog een paar anderen uit te gaan. Het belooft dus een zwaar weekend te worden! En op maanda wachten er weer 600 surveys op mij. Bovendien is het hier de hele week VCT drive. VCT betekend Voluntary Counselling en Testing. Het komt er op neer dat mensen naar een bepaalde plaats kunnen komen om zich te laten testen op HIV. Aangezien we op de Residencies werken betekend dit dat het avondwerk zal worden. en ik die dacht dat een stage in Zuid-Afrika relax ging zijn!!!
Heeeeeej daar allemaal in belgie. Het is weer lang geleden dat ik jullie nog eens iets laten weten heb. En hoewel ik hier nog niet veel post en mail van jullie gekregen heb weet ik gewoon dat brussel niet meer hetzelfde is zonder mij. Anyway, het is hier weer ongelooflijk druk geweest de afgelopen week. Ik ben begonnen met het empirisch deel van mijn onderzoek en vandaag heb ik mijn eerste interviews te doen. Binnen een half uurtje is het zover, dan begin ik aan een marathonsessie van 3 interviews. Man, man, man zenuwe da kik eb !!! In elk geval ik moet het doen, dus is het mss beter dat het er vandaag al 3 zijn, daarmee ben k op gang gekomen. Deze week is Tante Nicole hier in Kaapstad geweest. Het was echt leuk om mog eens familie te zien. Ik ben een paar keer bij haaar langsgeweest in haar hotel en gisteren zijn we samen gaan eten in en Afrikaans restaurant. Echt een toeristisch dingske, maar het eten was lekker. Ik was daar samen met heel tante nicole haar reisgroep en die mensen zijn al van een zekere leeftijd, tis dus niet echt een wild feestje geworden voor hun laatste avond. alhoewel er een paar al goed op weg waren met hun stellenbosch wine. Ik heb daar ale een echte Capetonian volledig met mijn handen gegeten en mijn tafelgenoten vonden dat uitermate interessant. Ik heb geprobeerd om het hen te leren, maar het was hopeloos. Hier op het werk eten wij ook altijd met ons handen, dus ben ik dat wel al gewoon. Morgen heb ik een hele dag training met de peer educators. Ze gaan ondermeer een drum workshop doen, dus het belooft wel leuk te worden. de training gaat over manieren om op een entertainende manier aan HIV/AIDS preventie te doen. Ik zal dat vat vol creativiteit dat diep in mijn binnenste verstopt zit dus dringend eens moeten gaan zoeken. vanavond ga ik uit met ne kweenie hoe knape fransman. Hij werkt in het peer education project op Stellenbosch University. Hij is hier al twee jaar en woont ook in Stellenbosch. Interessante merchandise !
belgian (een bietjie (spreek uit bikkie) melted) chocolates
Op dinsdag is Dorien aangekomen vanuit Belgie. Zij doet onderzoek naar de wallpapers en het is voor haar dat we die 600 surveys per week moeten doen. Zij had er een reis van 40 uur opzitten omdat zij haar aansluiting had gemist in Frankfurt door het slechte weer daar. Gelukkig had ze belgian chocolates bij voor het hele surveyteam: van die zeevruchten van Guylian. Mjam mjam, Is baie lekker !!!!! Barmhartig als ik ben heb ik besloten om mijn zuurverdiende chocolaatjes (600 surveys per week is echt baie veel) te delen met Sanne. Ik heb haar dan ook gebeld met het heuglijke nieuws en ben na mijn werk naar daar gereden. Omdat we samen gingen eten 's avonds zei Sanne dat we ze mss beter konden houden als dessert. Aangekomen bij het restaurant besluit ze dan ook om de chocola in het handschoenkastje op te bergen. Toen we terugkwamen van het restaurant deden we vol verwachting en chocolagoesting het handschoenkastje open om tot de vaststelling te komen dat ze allemaal gesmolten waren. Ge kunt da natuurlijk nie zomaar wegsmijten en dus hebben we gelijk kleine kindjes elk kotteke waar een gesmolten zeevrucht in lag ziten uitlekken met onze vingers. Ik hoef er niet bij te vertellen dat dit natuurlijk kuitgedraaid is in een heus chocoladegevecht. Als we maar kunnen smossen zijn we content !!!
Het is weer lang geleden dat ik nog eens iets op mijn blogje geschreven heb, maar jullie moeten niet ongerust zijn, ik ben niet ontvoerd door de bosjesmensen. Het is gewoon megaduk geweest op het werk en de server van de hele universiteit lag plat door een powercut, waardoor we pas vandaag terug internet hebben. Het is hier per slot van rekening nog steeds Afrika. Hier volgt dan ook een verslag van de gebeurtenissen van de afgelopen weken. Op vrijdag 22 februari was het Sanne haar verjaardag en hebben we voor haar een braai georganiseerd. Het was echt ongelofelijk gezellig en leuk en ik vermoed dat de megagrote kom Mojito daar voor iets tussenzat. We hebben gefeest en gepraat tot in de vroege uurtjes en zijn allemaal bij Mel blijven slapen. De volgende dag hebben we dan ook niet echt veel actiefs gedaan. Na de middag zijn we naar de Campus gereden om een Gatsby te eten. Dat is iets typish Capetonian en ziet er uit als een megadikke Durum. Net zoals een durum is het een soort pannekoek met frietjes en vlees in, alleen doen ze er hier geen pittavlees in, maar kan je kiezen tussen Worstjes of kip of beef. Wij zijn voor de worstjes gegaan. Een gatsby is zo groot dat die verdeeld wordt over 3 personen. Na mijn stuk gatsby zat ik echt propvol !!! En voelde ik mij ook een beete schuldig voor al het vet dat ik binnengekregen heb. Straight to the hips !!! Ik heb me dan ook voorgehouden om vanaf maandag terug gezond te eten en een beetje meer te gaan joggen!!! Mel haar vriend Wiza heeft trouwens een keicoole auto: een oude blauwe VW Beetle. I love that car !!! Hij heeft die voor bijna geen geld gekocht en helemaal terug opgelapt. Hij heeft haar ook een naam gegeven: Mona Lisa. Ik zie mij al door Kaapstad cuisen in de Mona Lisa... Alleen moet hij tegen dan we gerepareerd zijn, want nu produceert zij zoveel rook en stinkt zij zo hard dat ik vermoed dat zij een niet onbelangrijke bijdrage levert aan de global warming !!! Zoals papa zou zeggen: F**ck Kyoto !!!
Donderdag 28 februari was het Tamsyn haar verjaardag. Ik was uitgenodigd om die s avonds bij haar familie te gaan vieren. In Kaapstad worden verjaardagen wel lichtelijk anders gevierd. Het conept is wel hetzelfde (eten en taart), maar de uitwerking is verschilend. Er wordt hier niet gewacht tot iedereen er is om te beinnen eten, maar iedereen krijgt gewoon eten wanneer hij binnenkomt. Naast de eettafel staat een grote tafel gevuld met snoepjes en hapjes en chocoladetaart en wanneer je zin hebt kan je daar van nemen. Er worden wel kaarsjes uitgeblazen en de jarige moet als eerste van de taart snijden en mag een wens doen wanneer het mes de boden raakt. Maar vanaf dan mag iedereen gewoon taart nemen wanneer hij wil. De taarten hier zijn echt enorm. Deze bestond uit 5 lagen chocoladecake met daartussen crême fraiche en chocolamousse. Heavenly !!!! Mijn dieetplannen zijn dan ook uitgesteld tot volgende week. Vrijdagavond was het dan haar verjaardagspartijtjie (spreek uit ver-jaar-dachs-parteij-kie). Aangezien haar vader bevriend is met de manager van een superhippe nightclub in Cape Town, konden we daar gratis gebruik maken van de VIP-room. Nice !!! Mijn eerste keer in een discotheek en dan heb ik nog niet eens ingang moeten betalen !!! Sanne was ook meegekomen en we hebben ons echt megahard geamuseerd. Tamsyn had ons gemake-uped en we zagen er uit als echte divas. We hebben verschillende interessante cocktails en andere niet nader te omschrijven drankjes uitgeprobeerd. Eén ervan was een flaming sambuka. Ze steken dat in brand en dan moet je keisnel met een rietje alles opdrinken. Jooh!!! (spreek uit: Jauhh. Is een veel gebruikte uitroep hier. Betekent vanalles en niks eigenlijk ene beetje zoals tjonge (indien er nog een levende ziel is die dit gebruikt) of het meer bekende put**n.) Mijn heel ingewandensysteem stond in brand. Na die sambuka hebben sanne en ik ons even teruggetrokken van de dansvloer, want we konden de wereld rondom ons voelen draaien. We hebben ons daarna dan ook beperkt tot Mineraalwater voor de rest van de avond. Ook nu hebben we ons bedje pas in de vroege uurtjes gezien. Gelukkig konden we bij Tamsyn blijven slapen, want ik denk dat ik nooit meer tot in Stellenbosch geraakt zou zijn !!!
Heeeeeej daar allemaal in belgie. Het is weer lang geleden dat ik jullie nog eens iets laten weten heb. En hoewel ik hier nog niet veel post en mail van jullie gekregen heb weet ik gewoon dat brussel niet meer hetzelfde is zonder mij. Anyway, het is hier weer ongelooflijk druk geweest de afgelopen week. Ik ben begonnen met het empirisch deel van mijn onderzoek en vandaag heb ik mijn eerste interviews te doen. Binnen een half uurtje is het zover, dan begin ik aan een marathonsessie van 3 interviews. Man, man, man zenuwe da kik eb !!! In elk geval ik moet het doen, dus is het mss beter dat het er vandaag al 3 zijn, daarmee ben k op gang gekomen. Deze week is Tante Nicole hier in Kaapstad geweest. Het was echt leuk om mog eens familie te zien. Ik ben een paar keer bij haaar langsgeweest in haar hotel en gisteren zijn we samen gaan eten in en Afrikaans restaurant. Echt een toeristisch dingske, maar het eten was lekker. Ik was daar samen met heel tante nicole haar reisgroep en die mensen zijn al van een zekere leeftijd, tis dus niet echt een wild feestje geworden voor hun laatste avond. alhoewel er een paar al goed op weg waren met hun stellenbosch wine. Ik heb daar ale een echte Capetonian volledig met mijn handen gegeten en mijn tafelgenoten vonden dat uitermate interessant. Ik heb geprobeerd om het hen te leren, maar het was hopeloos. Hier op het werk eten wij ook altijd met ons handen, dus ben ik dat wel al gewoon. Morgen heb ik een hele dag training met de peer educators. Ze gaan ondermeer een drum workshop doen, dus het belooft wel leuk te worden. de training gaat over manieren om op een entertainende manier aan HIV/AIDS preventie te doen. Ik zal dat vat vol creativiteit dat diep in mijn binnenste verstopt zit dus dringend eens moeten gaan zoeken. vanavond ga ik uit met ne kweenie hoe knape fransman. Hij werkt in het peer education project op Stellenbosch University. Hij is hier al twee jaar en woont ook in Stellenbosch. Interessante merchandise !
Op dinsdag is Dorien aangekomen vanuit Belgie. Zij doet onderzoek naar de wallpapers en het is voor haar dat we die 600 surveys per week moeten doen. Zij had er een reis van 40 uur opzitten omdat zij haar aansluiting had gemist in Frankfurt door het slechte weer daar. Gelukkig had ze belgian chocolates bij voor het hele surveyteam: van die zeevruchten van Guylian. Mjam mjam, Is baie lekker !!!!! Barmhartig als ik ben heb ik besloten om mijn zuurverdiende chocolaatjes (600 surveys per week is echt baie veel) te delen met Sanne. Ik heb haar dan ook gebeld met het heuglijke nieuws en ben na mijn werk naar daar gereden. Omdat we samen gingen eten 's avonds zei Sanne dat we ze mss beter konden houden als dessert. Aangekomen bij het restaurant besluit ze dan ook om de chocola in het handschoenkastje op te bergen. Toen we terugkwamen van het restaurant deden we vol verwachting en chocolagoesting het handschoenkastje open om tot de vaststelling te komen dat ze allemaal gesmolten waren. Ge kunt da natuurlijk nie zomaar wegsmijten en dus hebben we gelijk kleine kindjes elk kotteke waar een gesmolten zeevrucht in lag ziten uitlekken met onze vingers. Ik hoef er niet bij te vertellen dat dit natuurlijk kuitgedraaid is in een heus chocoladegevecht. Als we maar kunnen smossen zijn we content !!!
Donderdag 28 februari was het Tamsyn haar verjaardag. Ik was uitgenodigd om die s avonds bij haar familie te gaan vieren. In Kaapstad worden verjaardagen wel lichtelijk anders gevierd. Het conept is wel hetzelfde (eten en taart), maar de uitwerking is verschilend. Er wordt hier niet gewacht tot iedereen er is om te beinnen eten, maar iedereen krijgt gewoon eten wanneer hij binnenkomt. Naast de eettafel staat een grote tafel gevuld met snoepjes en hapjes en chocoladetaart en wanneer je zin hebt kan je daar van nemen. Er worden wel kaarsjes uitgeblazen en de jarige moet als eerste van de taart snijden en mag een wens doen wanneer het mes de boden raakt. Maar vanaf dan mag iedereen gewoon taart nemen wanneer hij wil. De taarten hier zijn echt enorm. Deze bestond uit 5 lagen chocoladecake met daartussen crême fraiche en chocolamousse. Heavenly !!!! Mijn dieetplannen zijn dan ook uitgesteld tot volgende week. Vrijdagavond was het dan haar verjaardagspartijtjie (spreek uit ver-jaar-dachs-parteij-kie). Aangezien haar vader bevriend is met de manager van een superhippe nightclub in Cape Town, konden we daar gratis gebruik maken van de VIP-room. Nice !!! Mijn eerste keer in een discotheek en dan heb ik nog niet eens ingang moeten betalen !!! Sanne was ook meegekomen en we hebben ons echt megahard geamuseerd. Tamsyn had ons gemake-uped en we zagen er uit als echte divas. We hebben verschillende interessante cocktails en andere niet nader te omschrijven drankjes uitgeprobeerd. Eén ervan was een flaming sambuka. Ze steken dat in brand en dan moet je keisnel met een rietje alles opdrinken. Jooh!!! (spreek uit: Jauhh. Is een veel gebruikte uitroep hier. Betekent vanalles en niks eigenlijk ene beetje zoals tjonge (indien er nog een levende ziel is die dit gebruikt) of het meer bekende put**n.) Mijn heel ingewandensysteem stond in brand. Na die sambuka hebben sanne en ik ons even teruggetrokken van de dansvloer, want we konden de wereld rondom ons voelen draaien. We hebben ons daarna dan ook beperkt tot Mineraalwater voor de rest van de avond. Ook nu hebben we ons bedje pas in de vroege uurtjes gezien. Gelukkig konden we bij Tamsyn blijven slapen, want ik denk dat ik nooit meer tot in Stellenbosch geraakt zou zijn !!!
