Yes! Gedaan! Schluss! Gisteren was mijn laatste werkdag. Wat die job betreft toch . En tjonge wat een afscheid het was. Mijn bazin vond het niet nodig om meer te zeggen dan: "voilà, dat was het dan, veel chance en misschien zien we u nog eens". Tja, dan weet je het wel hè. Mijn baas had tenminste toch de beleefdheid om mij een hand te geven. Ik denk dat het voor beide partijen een opluchting is dat ik weg ben. Ze konden er echt niet tegen dat ik de puntjes op de i wilde en regelmatig advies vroeg aan mijn vakbond. Zo ook 2 dagen voor mijn vertrek. Als eindelijk mijn loon gestort wordt, merk ik dat ik zomaar eventjes 150 € minder heb gekregen! Volgens mijn baas omdat ik in oktober 2 weken ziek ben geweest. Natuurlijk laat ik het hier niet bij en inderdaad: mijn baas moet mij die 2 weken wel degelijk betalen. Blijkbaar krijgt een bediende in proeftijd slechts 2 weken vergoed ipv een maand maar toch, daar heb ik dus recht op. Het bureau dat de lonen berekent en ingeeft, beweert dat iemand een foutieve code heeft gebruikt. Kan natuurlijk maar het wordt gelukkig wel geregulariseerd, oef! 

Vanaf nu ga ik me allereerst concentreren op mijn gezondheid en weer eens wat genieten van de kleine dingen want dat heb ik serieus naar de achtergrond geschoven. En nu kan ik weer tijd maken voor de dingen die ik graag doe en die ik heb moeten uitstellen: mijn boek afwerken, de spirituele site eens updaten, bezoekjes brengen aan familie en vrienden, genieten van mijn beestjes enz. De cursussen komen later wel. 

Oh ja en mijn vriend had nog een heel leuke verrassing voor mij: een nieuwe gsm! Mijn bijna 5 jaar oude Nokia 3510i was het aan het opgeven en viel dikwijls uit. Maar de nieuwe (Nokia 6080) is een fijn dingetje: met foto- en videocamera zodat ik steeds nieuwe fotootjes van de beestjes op het scherm kan plaatsen. En ach, nog zovele snufjes maar die moet ik nog allemaal uitpluizen. Maar nu ga ik van welverdiende rust genieten. Bovendien ben ik ook nog snipverkouden dus kan ik die rust goed gebruiken. 

Tot de volgende blog!

Wat een bewogen week waarin heel wat gebeurd is! Ik zal proberen alles zo duidelijk mogelijk op te schrijven. 

Omdat dit mijn laatste werkweek wordt, was ik heel verheugd met het sollicitatiegesprek dat op de planning stond: werken voor een vzw die zwerfkatten castreert/steriliseert. Maar waar ik bang voor was, is ook werkelijkheid geworden: ook hier spelen mijn rugklachten mij parten en ik heb zelf het besluit genomen om het meteen eerlijk te zeggen. Het heeft geen zin om in herhaling te vallen zoals bij mijn huidig werk. De stichtster vond het enorm jammer, ik ook maar ik heb wel voorgesteld om vrijwillig mee te werken aan het ledenblad en eventueel de website te ontwerpen. We zullen zien wat de toekomst brengt, wie weet komt er toch nog een job uit. En zo niet: niet erg, ondertussen doe ik wat ik graag doe. Oh ja, dit is hun website: www.hetfelixproject.be 

Dan heb ik op het werk toevallig nog in een boekje over rugklachten gelezen (ja, je moet toch wat tijdens dooie momenten) en wat een openbaring! Er wordt exact beschreven wat ik voel en eindelijk is er een dokter die de vinger op de zere plek weet te leggen! 

En ik heb ook weer bezoek gehad hier bij mij thuis van enkele dieren. De sprinkhaan viel mij meteen op omdat het niet echt het seizoen is dat je hen zou moeten zien (denk ik toch niet) en op mijn terras is al helemaal geen voedsel te vinden. Effe op internet opgezocht wat het juist is en het is een vrouwtje van de struiksprinkhaan (dat zie je aan het uitsteeksel aan het achterlijf). Ze behoort tot de familie van de sabelsprinkhanen en gebruikt die sabelvormige verlenging om eitjes af te leggen. Een sprinkhaan betekent grote sprongen voorwaarts en luisteren naar je innerlijke stem. 

Het bezoek van ratten komt dagelijks voor dus ik weet niet of het echt bijzonder is. Ik vind het wel schattig hoe ze eten en knabbelen, maar ben toch wel bang voor besmettelijke ziektes en buitensporige voortplanting. Ik ga eens op zoek naar humane rattenvallen, als die al bestaan… Ratten staan voor succes, rusteloosheid en geslepenheid. Een filmpje: 

En dat in combinatie met de sprinkhaan. Ik heb nog zoveel plannen: schrijven voor het konijnenasiel, die poezen vzw, mijn eigen boek. Cursus konijnengedrag volgen, cursus dactylo, cd-opnames, websites ontwerpen en aanpassen… Kortom: ik zal me niet vervelen .