|
Marieke. Al enkele keren heb ik het over haar gehad op mijn blog.
Maar ze heeft iets, onze honderdjarige uit het woonzorgcentrum. Ze babbelt graag en heeft daarbij zo haar eigen, kleine filosofietjes. Uitspraken die je even doen nadenken.
O jawel, de puzzelstukjes liggen een beetje door elkaar in haar hoofd.
En de flintertjes levensverhaal die ze ons geeft zijn zo dun, dat ze nauwelijks iets bijbrengen bij het weinige wat we van haar weten.
Maar soms...
Zoals van de week. Ze moet dringend naar het toilet.
Een zorgkundige en ik ondersteunen haar terwijl ze voetje voor voetje verder schuifelt richting toiletruimte.
Na een poosje blijft ze stil staan om te rusten.
"U wordt er moe van hé, van dat stappen." zeg ik.
"Wat zeg je, waar wordt ik moe van?" vraagt ze, want ze hoort ook niet meer zo goed.
"Wel, u wordt zeker moe van dat stappen!" herhaal ik een beetje luider.
"Neehee," werpt ze tegen "ik ben niet moe van het stappen. Ik ben moe van het ... leven!"
|
