|
Ik zit op een
bank op de speelplaats en wacht. "Het zal maar eventjes duren," had de
nieuwe muziekleraar van Jongste gezegd "eventjes kennismaken maar!"
En dus wacht ik.
Uit een klas, rechts van mij, komen vioolklanken. Een leerlingetje
speelt een melodie. Het klinkt nog dunnetjes, maar wel gaaf. Een mooie
prestatie zo, na een lange vakantie. Het kind in kwestie krijgt dan ook
een applausje.
Links hoor ik het ritme van de drums. Elders blaast iemand op een fluit.
Er lopen veel mensen langs, kinderen meestal, met hun vader of moeder.
Op zoek naar de juiste klas en leerkracht.
En zo komt het nieuwe schooljaar weer op gang in de muziekschool. En in
de andere scholen. Al hebben hogeschool- en uniefstudenten nog enkele
weken respijt.
Bij ons hier waren de enigen die de ochtend van 1 September naar school moesten vertrekken Jongste en ... ikzelf.
Jongste volgt nu zijn laatste jaar in de basisschool voor Buitengewoon Onderwijs.
In mijn opleiding zit ik over de helft en kan ik stilaan gaan aftellen.
Hoewel het nog pijn gaat doen, denk ik, het moment dat deze opleiding
afgelopen zal zijn. Al had ik deze eerste September dolgraag thuis
geweest om er te zijn voor Jongste die tegen al het nieuwe nogal opkeek,
ik vind het ontzettend machtig om op de schoolbanken te zitten!
Dus met veel plezier gaan we er weer tegenaan!
|
