De dag van gisteren:
11u: Samen met Middelste Zoon rij ik naar Gent. Om de kamers te bezichtigen waarvoor de kotbazin, bij wie ik de dag tevoren een berichtje had achtergelaten, me heeft opgebeld. Ze heeft nog drie kamers vrij. In het pand leidt ze ons door kamers en gangen. We lopen met haar mee, samen met nog een echtpaar. Een vader en een moeder, maar zonder hun toekomstige kotstudente. "Ja, onze dochter wilde absoluut naar Pukkelpop!" vertelt de moeder "Dus zullen wij in haar plaats moeten beslissen!" Ze glundert bij die mededeling. Het is haar aan te zien dat ze het héél fijn vindt dat haar dochter bij dat festival is, dat ze zulke dingen onderneemt.
16u: Middelste Zoon vertrekt ook naar Pukkelpop. Eerst nog een kameraad ophalen, en dan zal hij doorrijden. De andere vrienden waren de dag tevoren al vertrokken. Zijn tentje staat al opgezet. We laten hem gaan met een bezwaard hart: Middelste Zoon is pas geopereerd aan de appendix. Laparoscopisch, dat wel, maar toch... Maar hij mocht gaan van de dokter en er is geen houden aan. De weersvoorspellingen waren niet goed. "Wat ga je doen als het gaat stormen, zoals op Dizwit?" hadden we hem gevraagd. Zich vlug uit de voeten moeten maken leek ons niet echt bevorderlijk voor zijn lichamelijke toestand. Zoon haalde zijn schouders op. Dat het weer zo'n vaart zou lopen leek hem een beetje te toevallig.
17u: Het wordt erg donker, de eerste druppels vallen al. In de verte zien we bliksemschichten en horen we licht gedonder. Niet erg beangstigend eigenlijk, zo van hier te horen. "Welk festival is het nu eigenlijk?" grap ik nog "Is het nu Pukkelpop of is het Dizwit?" Jongste moet er erg om lachen.
17u30: Omdat we maar één auto ter beschikking hebben, breng ik Dochter naar het Lief, waar ze een paar dagen zal verblijven. Onderweg begint het erg hard te regenen. Vervelend en gevaarlijk om nu op de baan te zijn. Maar het is gelukkig vlug voorbij.
19u30: Oudste Zoon bekijkt het laatste nieuws op de computer. En verschrikt leest hij ons voor dat er doden zijn gevallen op Pukkelpop. Een korte storm heeft rond zes uur tenten, podia en bomen omver geblazen. Met doden en zwaargewonden tot gevolg. Een eerste berekening vertelt me dat Middelste Zoon rond die tijd daar al zou zijn. Ik probeer hem te bellen, maar krijg geen contact. Per sms vraag ik hem zo snel mogelijk iets te laten weten.
19u45: Middelste Zoon bericht ons dat hij nog maar pas is aangekomen, hij had onderweg heel veel file gehad. Nu wou hij op zoek gaan naar zijn vrienden.
02u00: Middelste Zoon komt thuis, heelhuids. Zijn vrienden waren ongedeerd, maar zwaar onder de indruk. Enkelen van hen hadden iemand zien wegdragen die een arm verloren had.
De nieuwsbeelden en filmpjes van Pukkelpop bezorgen ons een déjâ vue. De beelden van vluchtende kinderen. De chaos op het terrein. Omgewaaide constructies, tot geraamten herleide tenten, omgevallen bomen, verwrongen ijzer. Schaars geklede, nat verkleumde kinderen, sommigen met folie omwikkeld om onderkoeling te voorkomen. Een feest in volle gang, dat zo ruw werd verstoord. Pas geleden hebben we het allemaal zelf, zij het op veel kleinere schaal, ook allemaal mee gemaakt. Op kleinere schaal, maar hier ging het toch ook over een vijfhonderdtal jongeren, die zich in paniek een weg zochten onder vallende takken door. En weer prijzen we ons gelukkig dat er bij "ons festivalletje" slechts één lichtgewonde viel.
Ondertussen zuchten duizenden ouders, na vele bange uren, opgelucht, omdat ze hun zoon of dochter weer heelhuids thuis kregen. Maar er zijn er die het wèl overkomen is, er zijn mensen die moeten leven met het feit dat hun kind niet meer is, of misschien levenslang getekend zal blijven. En de dochter van de glunderende dame, die we gisteren ontmoetten? Ik heb al vaak aan haar gedacht, en duim van harte dat ze straks haar studie in Gent ongehinderd kan aanvatten.
Ongelooflijk blij zijn we, dat Middelste Zoon er nog niet was, toen het erge gebeurde. Maar evengoed, of daarom juist, wil ik verwijlen bij die mensen voor wie het Pukkelpopavontuur op zo'n verschrikkelijke wijze afgelopen is.
|