Schilderen: meditatief, intuïtief... zoals op onze driedaagse in Orval. Ik ben er door gebeten, en zo heel af en toe pak ik het grote blad papier, met het kleurige schilderwerk dat ik er was begonnen, om een poosje aan verder te werken. Reuzefijn om te doen, al heb ik geen enkel talent op teken-of schildergebied. Fijn dus, maar ik kan me er hier niet veel tijd voor gunnen. Er moet nochtans geschilderd worden, heel dringend zelfs. Het houtwerk van de ramen smeekt om een veegje verf. Enkele veegjes, want ik heb het karwei al veel te lang uitgesteld. Dus besteed ik momenteel een groot deel van mijn tijd aan schuren, ontvetten en schilderen. Ook vanmorgen. Ik stond in de volle ochtendzon. Het was heerlijk buiten. Niet te warm en niet te koud. Een briesje deed de bomen ruisen. Dikwijls zet ik muziek op onder mijn karwei. Maar deze ochtend niet. Ik luisterde naar de wind, naar het koeren van de duiven, naar het gebabbel van voorbijfietsende mensen. Naar de stilte. Ik stond functioneel te schilderen. Maar eigenlijk toch ook een beetje ... meditatief.
|