Spinnenkop

Ik ben Jaclien,
°19 december 1955.
Ik werkte lange tijd in de tuinbouwsector, volgde onlangs de opleiding Begeleider Animator voor Bejaarden en werk nu in een woon- en zorgcentrum met ouderen met dementie.
Ik ben getrouwd met Echtgenoot en mama van vier kinderen:
Dochter (°1988),
Oudste Zoon (°1990),
Middelste Zoon (°1992) en
Jongste Zoon of kortweg Jongste (°1999).
Ik schrijf graag.
Heb jarenlang meegewerkt aan de Wist-je, het schoolkrantje van de plaatselijke basisschool.
Ook voor allerlei gelegenheden brouw ik wel eens een tekstje.
Op dit blog wil ik graag wat van mijn dagdagelijkse ervaringen, herinneringen en bedenkingen, afgewisseld met vroegere spinsels, meedelen.

Oeps, nu is het wel erg lang geleden dat ik hier nog iets postte!
En niet omdat er niks te vertellen zou vallen. Integendeel.
Ik zou een heel verhaal kunnen doen over het nestje van Emilie, hoe er twee poesjes zijn dood gegaan, en moederpoes er maar niet in schijnt te slagen om een vaste geschikte plek te vinden voor haar enige overblijvende jongske.

Het meeste is er te vertellen over het feest voor Jongste dat vorige zondag is doorgegaan, het feest van zijn Vormsel. Dat het een mooie dag is geworden, hoe kinderen én volwassenen zich geamuseerd hebben op de gekke fietsen die we voor de gelegenheid hadden gehuurd. Hoe blij hij was met zijn cadeautjes: een gsm, in zijn lievelingskleur nog wel, en al helemaal gebruiksklaar gemaakt. De spelcomputer waar hij al zolang naar verlangde. Een tweedaags verblijf in "Legoland" in het vooruitzicht.

Ook zou ik kunnen vertellen hoe zoonlief zowel in de kerk als op het feest enkele stukjes ter gehore bracht op zijn trompet en hoe fier we op hem waren.

Maar ja, nu dringt het studiewerk: morgen drie proeven op school. Nog even hard doorwerken dus. Nog eventjes geduld.
Dan zit dit semester er weer op.

Even geen tijd voor verhalen. Maar wel zet ik hier het tekstje neer, het gedichtje dat ik schreef voor de "communieprentjes" van Jongste:

Dag wereld,

hier ben ik.

Wat ik vraag:
heet me welkom
opnieuw,

omarm mijn melodie,

mijn broze lied,
hou het heel.

Neem me zoals ik ben en
tot wie ik groeien kan.

Dan geef ik, speel ik, zing ik,

dan eer ik mijn oorsprong

met muziek
die onstuitbaar opwelt

en klatert
in tonen van koper.