Spelletjes enzo

Dag 2 van deze beurs, toch wat meer gespannen als de dag ervoren. Toen had ik het gezelschap van m'n vrouw en 2 vrienden. Nu dus niet, maar niet getreurd, met m'n fototoestel in aanslag trok ik ten strijde in de spellen arena, Futur genaamd.

Wat me de dag ervoor wat ontgaan was, zijn de mooie banners van de verschillende uitgeverijen, ontwerpers en winkel.

Beneden aangekomen betreed ik nu met iets meer aandacht de 1ste zaal, daar staan spellen tentoon gespreid waar ik niets vanaf weet. Op 1 van de tafels staat een reuze grote maquette met obstakels om achter te schuilen. Hier zijn 5 spelers bezig met het verzetten van hun pionnen. Dit gebeurd met een meetlat waarmee je de loopafstand, maar ook de schietafstand uitzet. Er heerst hier een speelse gespannen sfeer rondom deze tafel. Het spel dat hier gespeeld werd is Doctor Who: Exterminate. Don't need to say anymore I presume.

De tafel ernaast zijn ze net een spel aan het opzetten met onnoemelijk veel miniaturen. Wezens waar ik zelfs de naam niet van weet De titel van het spel is me ook ontgaan in het aanschouwen van deze miniscuul uitgewerkte miniaturen. Prachtig om te zien, wel.

In deze zaal is ook de 2de hands stand ondergebracht waar een tal van mooie titels lagen te wachten op een nieuwe eigenaar. Daar ik me voorgenomen had niets te kopen, 2de hands, heb ik me maar wijzelijk naar de volgende zaal begeven.

Daar stonden een 10-tal prototypes opgesteld, zoals onder andere Lost In Time, Cover Me, Mobster,...

Eén van deze prototypes heb ik eerder eens mogen testen tesamen met de ontwerper van het spel. Dit was Lost In Time van Jason St. Just. Een leuk kaartspelletje waarin je gaat tijdreizen. Hierin gaat het erom dat het tijdreizen eindelijk op punt staat en je wordt terug in de tijd gekatapulteerd, maar hoe raak je nu terug naar het jaar 2031? Aan de hand van het spelen van kaarten ga je een eigen tijdlijn maken met als doel zo dicht mogelijk bij het jaar 2031 te raken. Lost In Time komt in 3 varianten: basisspel, Time Bandits (semi coöperatief) en een solo variant.

De grote zaal brengt me terug waar ik gisteren ook de meeste tijd heb doorgebracht. Daar ik zaterdag Chimera Station (Game Brewer) een tweede poging heb gegeven (m'n eerste poging op zomerspel was niet zo'n succes, maar dit kwam vooral door het niet helemaal onder de knie hebben van de regels).

Dus ging ik ook nu vol goede moed voor een 2de poging van Pixie Queen, deze was me de 1ste maal al redelijk bevallen, dus een 2de maal kon het alleen maar beter worden. Dat was het ook. Elke ronde de 5 fases doorlopen en dit gedurende 7 ronden.

Je gaat eten verzamelen waar je Pixies staan (telkens ik aan Pixies denk, komt spontaan het liedje Where's my mind in m'n hoofd),
Met je actiestenen acties uitvoeren,
Offeren aan de koningin ( ze is enkel tevreden met het eten dat ze die ronde wenst),
Ontvang eventuele beloningen,
Als laatste worden er strafpunten gegeven aan Pixies die niet genoeg hebben geholpen volgens de koningin.

Zoals in de meeste spellen is het ook hier soms een hersenkraker, er zijn zoveel mogelijke acties en je hebt maar een beperkt (4) aantal actiestenen. En dan kan het voorkomen dat je voor bepaalde acties zelfs 2 actiestenen nodig hebt. Welk pad wil ik bewandelen? Hoe raak ik af van die strafpunten die elke ronde worden toegekend.

Echt wel de moeite om te spelen, en door een hoog ratio aan mogelijkheden en variaties, is de herspeelbaarheid zeer hoog.

Tussen de babbeltjes door met een aantal uitgevers en vrienden, heb ik dan ook nog een nieuw spelletje van Game Brewer mogen testen, Castellum genaamd. Ontworpen en geïllustreerd door Erik Scheele ga je in dit bordspel Maastricht verdedigen door de jaren heen.

In 4 ronden die komen ga je, door een vorm van worker-placement, de vestingen van Maastricht te versterken en te bewapenen. Want in een volgende fase ga je vijanden moeten uitspelen (bij jezelf of een tegenspeler), in de vorm van kaarten, die Maastricht willen veroveren. Wanneer je vesting + bewapening groter of gelijk aan de vijand is, wordt deze verslagen. De troepen die je verslaagt leveren op het einde van het spel roem op, en natuurlijk diegene die op het laatste de meeste roem heeft is uiteindelijk de beste verdediger van Maastricht.

Het spel is relatief kort, en kan heel wat interactie opleveren tussen de spelers doordat er wel wat oorlog gevoerd wordt, zal deze zeker in de smaak vallen bij de jongere generatie. Maar ook families en veelspelers kunnen hier hun ding in kwijt. Mij heeft ie in ieder geval wel kunnen bekoren.

Verder wens ik Rudy Seuntjes, Kevin Govaerts, Michiel Hendricks, Jason St. Just & Evie Dolders, Rindert van den Eeckhout & Corina Cretu, Alexander Gonnissen te bedanken voor de gesprekken. Deze waren leerrijk, aangenaam en hartverwarmend.

Aan de organisatie mooie locatie, veel ruimte. Maar misschien naar volgend jaar toe, de prototypes wat meer mengen met de andere uitgevers ik vond ze nu wat verloren staan in die aparte (te) grote zaal.