Qua gebruiksgemak en vlot verlopen van het maken van afspraken opteren we voor een Facebookgroep waarin iedereen welkom is om zich op te geven om mee te spelen of zelf speelmomenten te lanceren. Volg ons op Facebook (klik) om op de hoogte te blijven!
5% korting op al uw aankopen bij spellenspeciaalzaak Adriaensen!!! (Klik op bovenstaand logo om de spellenlijst te bekijken)
Spellenblog SpinLi
Omdat spelen de belangrijkste bijzaak ter wereld is ...
28-04-2015
Piratoons (Act in games)
We zagen Piratoons voor een eerste keer live op Zuiderspel in Eindhoven. Ik had het spel echter al eerder een keertje op een filmpje gezien en was onmiddellijk geïntrigeerd. Om te beginnen ziet het materiaal er allemaal al erg mooi uit en een piratenthema is nooit weg. In de fraai geïllustreerde doos vindt u een dubbel speelbord die de schatkist voorstelt. Eén van de borden is voorzien van een inleg waarin we andere tegels zullen plaatsen. Daarnaast zijn er 48 uitrustingstegels, 24 scheepstegels, 24 bemanningspionnen (meeples, 6 per spelerskleur), 40 dubloenen, 32 scorefiches (die op het einde van het spel worden uitgereikt), 4 boeg- en 4 achtersteventegels, 1 zandloper, 2 speelhulpen en de spelregels.
Elke speler krijgt een boeg en achtersteven en de zes bemanningen in z'n kleur. Daarnaast ontvangt elke speler alvast 3 dubloenen. De scheepstegels worden geschud en als trekstapel klaargelegd. De uitrustingstegels worden in acht stapels van zes verdeeld en terzijde klaargelegd. Deze acht stapels zijn ook de klok van het spel, want er zal over acht ronden gespeeld worden. Telkens wordt er één van de stapeltjes gebruikt. De kist (2 speelborden) wordt in het midden van de tafel gelegd.
Het spel verloopt dus over acht ronden, die op hun beurt bestaan uit 6 fasen : 1) Bevoorrading van de schatkist De schatkist wordt geopend en er worden 6 uitrustingstegels en 3 scheepstegels verdekt opgelegd. De schatkist wordt gesloten en omgedraaid. Het deksel dekt de tegels nog af.
2) Het plunderen van de schat De kapitein (startspeler) draait de zandloper om en opent de schatkist door het deksel ervan af te nemen. Alle spelers gaan nu tegelijkertijd hun bemanningspionnen inzetten op de diverse tegels in de schatkist. Vanaf het ogenblik dat de zandloper is leeggelopen, mogen alle spelers "stop" roepen. Zo lang dit niet gebeurt, mogen de spelers doorgaan met het plaatsen van hun bemanningen. De spelregels voorzien enkele plaatsingsregels "voor de goede orde", maar deze zijn allemaal logisch. Zo mag u niemand hinderen, geen handen boven de kist houden, slechts met één hand spelen, geen eerder geplaatste bemanning verzetten, geen bemanning van tegenstanders weggooien , ...
3) Het betalen van de werklozen Elk bemanningslid dat de spelers niet heeft ingezet (gewild of ongewild) wordt in deze fase beloond met 1 dubloen. Ook bemanningen die in je hand zaten en net niet tijdig op in de schatkist geraakten worden uitbetaald.
4) Het delen van de buit Bemanningsleden moeten ook duidelijk op de tegels staan. Twijfelgevallen worden nu uit de kist verwijderd (en ontvangen dus geen dubloen). Gelijke aantallen van bemanningsleden op een tegel annuleren elkaar (bv. 2 rood, 2 geel, 1 groen = groen gaat met de buit lopen). Elke speler ontvangt de tegels waar hij een strikte meerderheid heeft. Tegels die niet geplunderd zijn, blijven in de schatkist liggen voorlopig.
5) Het opbod Alle uitrustingstegels die in eerdere ronden overboord zijn gegooid worden bij de schat gestopt. Nu mogen alle spelers een tegel kopen door een chinees bod te doen. Je neemt een aantal dubloenen in je hand en toont deze gelijktijdig. Bij gelijke biedingen krijgen deze spelers wederom niets. Ze houden hun geld wel bij. De speler met het hoogste bod neemt als eerste één tegel, daarna de volgende, ... Het geld wordt in de voorraad gelegd. Je bent overigens verplicht om je bod af te geven en een tegel te nemen in dit geval. Indien er onvoldoende tegels overblijven, behoudt de speler z'n geld. Daarna worden weer alle uitrustingstegels uit de kist verwijderd en terzijde gelegd (deze kunnen bij volgende opbodfases terug komen), de scheepstegels gaan volledig uit het spel.
6) Assemblage van het schip en plaatsen van de tegels De spelers bouwen in deze fase hun schip helemaal op. Alles mag overigens nu ook verbouwd worden. Zeiltegels moeten op een mast worden geplaatst, brugdektegels op een brugdekpositie. Patrijspoorttegels op patrijspoorten, schietgattegels op schietgaten en kwartiertegels op kwartierposities natuurlijk. Tegels moeten toegevoegd worden indien mogelijk, ook al geeft dit geen perfecte situatie. Tegels die niet geplaatst kunnen worden, worden weggegooid bij de andere uitrustingstegels. De spelers proberen ook dezelfde symbolen te verzamelen die samen één geheel vormen.
Na de achtste speelronde krijgen de spelers nog rustig de tijd om het schip zo goed mogelijk te assembleren en volgt er een eindtelling. De speler die de meeste punten scoort, is de winnaar.
De spelers krijgen punten voor : - de meeste zeilen 5 punten, de tweede 2 punten - de meeste dubloenen 5 punten, de tweede 2 punten - het grootste schip (tel de tonnen onderaan) 5 punten, de tweede 2 punten - elke correctie combinatie van symbolen 2 punten, elke foute combinatie -2 punten - de speler met de meeste lege plaatsen in volgende categorieën - 2 punten : brugdekposities, schietgaten, patrijspoorten, kwartierposities, alle posities gemengd - 5 punten voor 3 identieke tegels - 4 punten voor 3 verschillende tegels van dezelfde soort (bv. patrijspoorten) - 2 punten voor 2 identieke tegels
Titel : Piratoons Auteurs : Olivier Grégoire & Thibaut Quintens Uitgeverij : Act in games Aantal spelers : 2-4 Speelduur : 30 min. Leeftijd : 8+
Brew Crafters is een spel waar ik al geruime tijd heb naar uitgekeken. Sinds de Kickstarterlancering volg ik dit spel al op de voet. Enerzijds omwille van de spelmechanismen, die doen denken aan een stevige euro à la Agricola, anderzijds omwille van het thema, zijnde "bier brouwen" en het meer dan deftige Amerikaanse materiaal. De doos zit tsjokvol materiaal trouwens. Zo krijgt u 5 brouwerijborden, 5 ontwikkelingsborden, een brouwerij-actie-bord, twee marktborden, een seizoenenbord, 215 (!) bierfiches, 21 gouden labels, 54 reputatiepuntenfiches, 25 grondstoffenvermenigvuldigers, 75geldfiches, 4 samenwerkingsfiches, 15 leenfiches, 3 boerderijfiches, 1 markthelperfiche, 1 seizoensfiche, 15 hopfiches, 5 complexe actietegels, 40 installatiefiches om je brouwerij een upgrade te geven, 24 bierreceptkaarten, 4 locale vennootschapskaarten, 24 specialistenkaarten, 15 meeples, 1 startspelerpion in de vorm van een glas bier, 130 grondstofblokjes, 20 ontwikkelingsblokjes en 15 brouwers.
Het spreekt voor zich dat met dit aantal materiaal ook de opzet van het spel toch wel wat omvat, meer dan de eigenlijke spelregels zelfs kan ik u zeggen met enige zin voor overdrijving. Ik verwijs u hiervoor dan ook graag naa de spelregels. Bovendien gaat u niet al het materiaal moeten gebruiken. Je kan elk spelletje weer dat net ietsje anders maken door gebruik te maken van andere kaarten en bierfiches. Bovendien heeft ook het ontwikkelingsbord twee zijden, één voor de eerste spellen en de andere kant voor de gevorderden. Het aantal recepten dat je gebruikt blijft telkens negen, waarvan drie vaste, maar de andere zes zijn telkens anders. Elke speler ontvangt ook een startkapitaal en enkele grondstoffen en dan kan het spel beginnen.
Een spel Brew Crafters loopt over 12 ronden, die worden voorgesteld door 3 jaren bestaande uit 4 seizoenen. Eigenlijk kan je in dit spel vaak een parallel leggen met Agricola. Ook nu speel je telkens drie volledige actieronden met tot slot de winterfase die ietsje anders verloopt en waarin je de kosten van je brouwerij zal moeten afbetalen. Elke normale ronde bestaat uit 3 fasen : 1) Aanvulfase : Alle actieplaatsen die het symbool dragen dat aangeeft om grondstoffen aan te vullen, worden in deze fase aangevuld. Indien er nog grondstoffen liggen van een vorige ronde, blijven deze liggen en worden er extra bijgelegd.
2) Marktactiefase : In deze fase gaan de spelers om beurten hun beide meeples inzetten op de marktborden. Op deze manier verwerven ze grondstoffen, die ze moeten kunnen opslaan op hun spelersbord. Elke actie kan maar door één meeples bezet worden. Je kan ook opteren om geld te krijgen en de startspelerpion, kan locale vennootschappen oprichten (die je later punten kunnen opleveren), stellen je in staat om extra brouwers aan te werven (om te gebruiken in de brouwerijfase, hoewel hier wel voorwaarden aan verbonden zijn) en specialisten die met hun speciale vaardigheden je mogelijkheden aanzienlijk vergroten.
3) Brouwerijfase : In deze fase gaan de spelers hun brouwer(s) inzetten. In tegenstelling tot de vorige fase mogen meerdere spelers nu dezelfde actie uitvoeren en kan een speler zelfs meermaals dezelfde actie uitvoeren (indien hij meerdere brouwers heeft). Meer over deze acties later.
Na deze fasen wordt de seizoensfiche een stapje vooruit gezet. Kom je niet in de winter terecht, volgt een zelfde rondje. Kom je wel in de winter terecht, dan krijgen de spelers de extraatjes die ze op hun ontwikkelingsbord verdiend hebben (2de kolom) en moeten ze hun installaties en arbeiders betalen. Alle zichtbare dollartekens op hun materiaal tellen ze op en moeten ze betalen. Een tekort kan betaald worden door een lening te nemen die je 2 dollar oplevert, maar die je ook reputatiepunten kosten aan het einde van het spel.
Na zo'n drie volledige jaren eindigt het spel en scoren de spelers punten voor : - hun gebrouwde bier (bierfiches) - ontwikkelingen die tot in de laatste kolom geraakt zijn (eindcondities) - 1 reputatie voor geavanceerde bieren die je brouwde als je een tastingroom bouwde - de verzamelde reputatiefiches - gouden labels (die je verdient als je als eerste een bepaalde biersoort brouwt) - 1 reputatie voor onafgewerkte vennootschappen - 2 reputatie aftrek voor een eerste lening, 3 reputatie aftrek voor elke volgende lening
De acties : - Verwerken van bier en/of vennootschap oprichten : in één en dezelfde actie kan je bier gaan brouwen, verwerken en verkopen, maar het moet wel stapsgewijs in die volgorde en je mag je bierfiche maar één plaatsje opschuiven. Indien je je brouwerij al geupgrade hebt, kan je dit misschien zelfs 2 x doen in één beurt. Voor een vennootschap geef je enkele gevraagde grondstoffen af en krijg je hiervoor een vennootschapsfiche in ruil. Zo gauw alle fiches zijn uitgedeeld (aan minstens 2 verschillende spelers) ontvang je voor je bijdrage reputatie en geld.
- Ontwikkelingen : verplaats je ontwikkelingsblokje één stapje naar rechts op één van de ontwikkelingssporen. Je kiest zelf welk blokje je verzet. De eerste kolom geeft een onmiddellijk effect, de tweede kolom een effect in de winter, de derde kolom een constante eigenschap en de vierde kolom een eindconditie.
- Installeer nieuwe gebouwen en uitrusting : je neemt één van de upgrades en plaatst deze op je spelersbord. Je hoeft nog niet te betalen, dit doe je in de winter bij elke afrekening.
Titel : Brew Crafters Auteur : Ben Rosset Uitgeverij : Dice hate me games Aantal spelers : 2-5 Speelduur : 90 min. Leeftijd : 12+
Broom service (ofte Wie verhext, het bordspel) is de nieuwe big-box van Aleaspiele (Ravensburger) die in Nürnberg 2015 het daglicht zag. Enkele maanden later is het spel ook beschikbaar voor het grote publiek. Zoals u uit de eerste zin al kan afleiden is dit spel gebaseerd op een ouder spel van Alea spiele, nl. Wie verhext. Ook nu weer krijgen de spelers een aantal karakterkaarten op handen, kiezen ze hier enkelen uit en spelen ze nadien om beurten uit om de mogelijke acties uit te voeren. Naast het feit dat er nu een speelbord is toegevoegd zijn er ook enkele kleine wijzigingen aan het spelconcept veranderd. Tenslotte doet de uitgever wat ze steeds doen, al een uitbreiding (variant) voorzien.
In de doos vindt u 1 speelbord, 24 onweerswolken, 24 toverstaffen, 2 speeloverzichten, 15 amuletten, 17 landschapsfiches, 8 stormwolken, 60 houten drankjes (in drie kleuren), 10 speelfiguren (2 per spelerskleur), 5 puntenmarkers en 60 speelkaarten (waarvan 50 karakterkaarten in de verschillende kleuren en 10 gebeurteniskaarten).
Het speelbord wordt in het midden van de tafel gelegd. Elke speler krijgt 10 karakterkaarten, 2 speelfiguren (die op de gebieden met een burcht worden gezet), de puntenmarker (die op 10 wordt gezet op het scorespoor), 1 drankje per kleur en 1 of 2 toverstaffen (afh. of je startspeler bent of niet). De speeloverzichten worden tussen de spelers gelegd, de onweerswolken worden willekeurig op het speelbord gelegd en de 10 gebeurteniskaarten worden geschud, 7 eraf geteld en als trekstapel klaargelegd (de resterende drie komen terug in de doos). De bovenste kaart wordt opengedraaid en dan kan de eerste ronde beginnen. Indien je met minder dan 5 spelers aan de slag gaat, worden er van de niet gebruikte karakterkaarten een aantal opengelegd. Deze kaarten kunnen door de spelers gekozen worden, maar dan moet de speler 3 overwinningspunten afgeven. (je kan onder nul gaan hierdoor)
Het spel loopt over 7 ronden (aantal gebeurteniskaarten). In een ronde kiezen de spelers 4 karakterkaarten uit hun 10 handkaarten en leggen de andere kaarten terzijde, zij worden niet gebruikt tijdens de lopende ronde. De startspeler komt dan één van de kaarten uit, zegt de naam van het karakter en kiest één van beide acties die op de kaart staan. De bovenste actie is krachtiger dan de onderste, maar er zit een addertje onder het gras. Indien de speler de bovenste actie leest en één van de andere spelers heeft ook deze kaart gekozen, dan kan deze speler de rol claimen en verliest de eerste speler z'n volledige actie. Daarentegen kan de speler ook op zeker spelen en de onderste actie op de kaart kiezen. Hij voert deze actie dan onmiddellijk uit en dan kunnen de volgende spelers die de kaart kozen weer kiezen of ze de bovenste of onderste actie kiezen. Indien een speler de betrokken kaart niet heeft, gekozen moet hij dit rondje passen. De speler die de bovenste actie heeft kunnen uitvoeren, speelt de volgende kaart uit. Indien deze actie niet is gespeeld, dan speelt dezelfde speler een nieuwe kaart uit. Indien de speler geen kaarten meer op handen heeft, speelt de volgende speler in volgorde een kaart uit. Een speler mag een karakterkaart niet achterhouden, elk karakter kan maar één keer opgeroepen worden per ronde.
Nadat de spelers al hun kaarten hebben uitgespeeld, eindigt de lopende ronde. Er worden eventueel nieuwe kaarten opengelegd van de niet gebruikte karakterkaarten (met minder dan 5 spelers). De spelers nemen alle karakterkaarten terug op handen. De nieuwe gebeurteniskaart wordt opengedraaid en een nieuwe ronde kan van start gaan. De speler die als laatste de bovenste actie van een kaart speelde, wordt de nieuwe startspeler. Na zeven ronden scoren de spelers nog punten voor hun verzamelde onweerswolken, elke vier verschillende drankjes/toverstaf leveren nog 4 punten op, elke drie verschillende leveren 2 punten op.
De karakters : - Verzamelaars : verzamelen drankjes en/of toverstaffen - Heksen : bewegen de pionnen op het speelbord en stellen je in staat om een toverdrankje te leveren aan de burchten (bovenste actie). Je legt het drankje op de burcht (ronde burcht) of in de voorraad (vierkante burcht) en scoort de aangegeven punten op de burchten. - Druïden : ze leveren drankjes aan de burchten, voor de bovenste actie scoor je 3 extra punten (ze bewegen niet) - Weerfee : lever een aantal toverstaffen in, zoals aangegeven op de onweerswolk waaraan één van je speelfiguren grenst en neem de wolk, ze levert nog punten op aan het einde van het spel
De gebeurtenissen laten je tijdens een ronde zondigen tegen bepaalde regels of leggen enkele beperkingen op. In de varianten komen er stormwolken bij die extra punten, extra stappen opleveren of die je extra drankjes laat inleveren voor punten. De amuletten stellen je dan weer in staat om rond te reizen op het speelbord en zo veel mogelijk eigen amuletten te verzamelen. Ze leveren aan het einde van de rit 4,9 of 15 punten op. De tegels geven je extra's zoals toverstaffen, drankjes, extra stappen, jokerdrankjes, ...
Titel : Broom service Auteurs : Andreas Pelikan & Alexander Pfister Uitgeverij : Alea spiele Aantal spelers : 2-5 Speelduur : 60 min. Leeftijd : 10+
imprESSEN : Vivajava - the coffee game - the dice game
Vivajava - the coffee game - the dice game (Pegasus spiele) :
+ een stevig dobbelspel, met wat leuke keuzes, toffe acties + je kan ook buiten je beurt je deel doen en meespelen + er is een solovariant, gevorderdenvariant, extra (24!) actiefiches die ervoor zorgen dat elk spel anders kan zijn + de dobbelstenen zijn fraai
- jammer dat men het materiaal niet taalonafhankelijk heeft gemaakt, de combinatie van tekst en symbool nu is ook niet altijd onmiddellijk duidelijk en moet je dus gaan opzoeken in de spelregels - de spelregels zijn lijvig te noemen voor een dobbelspel (8 bladzijden om precies te zijn en dan is de variant daar nog niet bij) - 50 dubbelzijdige blaadjes om de scores te noteren zullen er erg snel doorgedraaid zijn vrees ik
Conclusie : VJTCGTDG is een erg tof dobbelspel, een spel dat niet enkel thematisch mijn hart weet te veroveren, maar dat ook erg fijn speelt. Persoonlijk heb ik weinig schrik van Duitse tekst, maar aangezien alles nogal abstract staat uitgelegd, met hier en daar een moeilijke term was het niet eenvoudig om overzicht te behouden. Eens je het spel een keertje hebt gespeeld, is echter alles duidelijk en wil je vooral "nog" en "meer". Indien u dus een fan bent van te manoeuvreren dobbelstenen, diverse keuzes hebben, ontwikkelen en allerlei eigenschappen gebruiken en vooral erg snel een deftig spel te spelen, dan is VJTCGTDG misschien wel iets voor u.
Vivajava - the coffee game - the dice game (Pegasus spiele)
Laat ons beginnen met een afkorting : VJTCGTDG, even de titel een beetje toegankelijker gemaakt, want als dit spel al met een prijs gaat lopen, is het zeker die van "langste titel". In VJTCGTDG gaan de spelers om ter snelste 21 punten proberen te scoren door nieuwe koffieblends te maken, hun vaardigheden te ontwikkelen en zelfs aan elkaars blends mee te helpen. Ik heb de Duitstalige versie van het spel en toen ik de spelregels aanvankelijk had gelezen, was zeker niet alles onmiddellijk duidelijk. Een demonstratiefilmpje op internet bood al voldoende hulp om alles wat te verduidelijken. Het geeft toch al direct aan dat dit niet zo maar een dobbelspelletje is en dat er héél wat meer mee gemoeid is.
Het spel omvat : 10 gewone koffiedobbelstenen (wit), 5 aromadobbelstenen (zwart), 1 blendbordje, 1 regenboogbordje, 1 ontwikkelingsbord (dubbelzijdig, eenvoudig en gevorderd), 4 speeloverzichten, 12 markers (in de vier spelerskleuren) en 50 dubbelzijdige blaadjes waarop je alles netjes gaat bijhouden qua score en ontwikkeling. Deze blaadjes zijn niet meer te herbruiken en een kopietje maken lijkt me geen overbodige luxe (of u moet aan het knutselen en lamineren gaan om met uitwisbare stiftjes te gaan werken). Bovendien is de Duitse versie van het spel onmiddellijk voorzien van een "Al gusto"-uitbreiding waarin je een extra ontwikkelingsbord (dubbelzijdig), 24 speciale actiefiches en materiaal voor een soloversie krijgt.
(foto : originele versie van Dice Hate Me Games)
In een speelbeurt doorloopt de actieve speler vier fasen : Fase 1 : Waarderen (moeilijk om nu al te begrijpen, dus lees gerust eerst de andere fasen) - Indien het blendbordje of regenboogbordje bij jou ligt, scoor je de punten die erop staan aangegeven (3 of 2 afh. aantal spelers) - Ook spelers die hebben bijgedragen tot een blend scoren een punt per markeerschijfje dat op de blend ligt - Verval van de blend : de actieve speler verwijdert een dobbelsteen van z'n actieve blend (indien hij die heeft natuurlijk) - Daarna beslist de speler of hij de blend nog een beurt behoudt, z'n beurt is dan over OF hij gebruikt de resterende dobbelstenen op het blendbordje voor deze beurt.
Fase 2 : Gooien - De speler gooit 5 dobbelstenen (of de resterende van het blendbordje) plus eventuele aromadobbelstenen die hij nog in z'n bezit heeft - De andere spelers mogen hun aromadobbelstenen aanbieden aan de actieve speler om mee te gooien - Indien de actieve speler dobbelstenen gebruikt van de tegenstander (in een blend) worden deze vervangen door gewone koffiedobbelstenen in de blend en wordt er een marker van de speler die de dobbelsteen schonk op de dobbelsteen gelegd (deze speler scoort ook één punt overigens)
Fase 3 : Blenden of ontwikkelen BLENDEN - Als hij wil blenden moet hij een combinatie op het blendbordje leggen dat sterker is dan de huidige blend. Je moet minstens 2 dezelfde bonen hebben in een blend, daarna is het gewoon het aantal dezelfde bonen dat de doorslag geeft - Er worden telkens vijf dobbelstenen op het blendbordje gelegd en de actieve speler scoort een punt (indien andere spelers meewerkten aan de blend, scoren deze dus ook punten) - Bij gelijke stand tussen het gegooide resultaat en de aanwezige blend, telt de sterkte van de bonen (aangegeven met punten onder de bonen, zwarte bonen zijn de sterkste) - De regenboogcombinatie omvat vijf verschillende kleuren, deze dobbelstenen worden niet op het bordje gelegd, maar gewoon in de voorraad. De speler neemt het bordje bij zich en scoort één punt. Je mag nooit meer dan één bordje bij je hebben liggen. (dus ofwel het blendbord ofwel het regenboogbord)
ONTWIKKELEN - De speler kiest één van de gegooide kleuren uit z'n worp en duidt op z'n blaadje hetzelfde aantal bonen aan. (max. 5 per beurt) - Indien de speler zwarte bonen kiest, dan neemt hij voor elke zwarte boon een aromadobbelsteen om in de toekomstige ronde te gebruiken - Indien je op je blaadje de 1x of 2x passeert, kan je de eigenschap 1 of 2 keer gebruiken in je beurt. - Afhankelijk van met welke kant van het ontwikkelingsbord dat je speelt, gaan deze ontwikkelingen je bepaalde acties toelaten Bij deze een overzicht van de standaardacties : * wit : hergooi 1 of 2 keer een aantal dobbelstenen naar keuze * geel : waardeer 1 of 2 dobbelstenen op naar een boon van een waarde hoger * bruin : indien je een blend of regenboog maakt, mag je 1 of 2 extra vakjes kleuren op je blaadje (bij zelfde of verschillende kleuren) * rood : ontvang een marker en plaats deze op één van de acties, deze actie is één ronde lang niet geldig * groen : indien je aromadobbelstenen neemt deze beurt, mag je er 1 of 2 extra nemen - Indien je op een ontwikkelingsspoor tot het tasje geraakt, krijg je de aangegeven punten bij (standaard 3 of 4), maar verlies je wel de kracht van die acties. Zij zijn dan niet meer toegankelijk voor jou
Fase 4 : Activeren - Indien je op het rode spoor al tot de 1x of 2x gevorderd bent en je hebt een marker ontvangen, mag je deze nu inzetten - Indien je met andere varianten of actiefiches speelt, zijn er in deze fase nog andere mogelijkheden (foto : originele versie van Dice Hate Me Games)
Titel : Vivajava - the coffee game - the dice game Auteur : T.C. Petty III Uitgeverij : Pegasus spiele Aantal spelers : 1-4 Speelduur : 20-40 min. Leeftijd : 10+
+ Prachtig materiaal, erg uitnodigend voor kinderen + Zo eenvoudig elegant, perfect om het concept coöp aan "niet"-spelers voor te stellen + U gaat ook in dit kinderlijke spel van stapel lopen en zitten discussiëren + U gaat dit spel opnieuw en opnieuw spelen om het te kunnen winnen
- Het is en blijft een dobbelspel, dus winst zal afhangen van je laatste dobbelsteenrollen - Eens gewonnen gaat u het misschien niet zo vaak meer op tafel leggen, tenzij u kinderen heeft
Conclusie : Om even te duiden aan wat u zich mag verwachten : We speelden vorige spellenavond 1 x Pandemic - the cure en wonnen deze (ook al was het op het intro-niveau). Mmm! speelden we drie keer en we slaagden er niet in om het laken naar ons toe te trekken. Het is zo'n eenvoudig, maar verslavend spelletje dat je echt wil winnen. Het kan toch niet dat je zo'n kinderspel niet de baas kan. Wel, neem van mij aan, het kan wel degelijk. Uiteraard moet u met de gevorderde kant van het speelbord gebruiken, maar de moeilijkere variant qua dobbelstenen plaatsen hebben wij zelfs nog niet toegepast. Hebt u dus jongere kinderen of vindt u het geen schande om eens een kinderspel op tafel te leggen, dan raad ik u aan om dit spel toch eens te proberen. U gaat misschien niet dezelfde ervaring als Yggdrasil, Ghost stories of andere Pandemie's krijgen, maar u gaat versteld staan hoe dicht dit spel bij de essentie van zo'n coöps ligt.
Reiner Knizia, u waarschijnlijk niet echt onbekend, brengt met Mmm! een coöperatief "kinder"spel op de markt. Eigenlijk zou ik al erg graag de imprESSEN hier neerpennen, maar die hou ik graag tot morgen. Bij deze geef ik u dus een overzichtje van het eenvoudige spelverloop van dit spel.
In de doos vindt u een dubbelzijdig speelbord (één kinderkant en één kant voor gevorderden), 3 dobbelstenen (telkens met hierop kaas, vis, brood, komkommer, wortel en een rood kruis), 1 houten kat en 56 muizenfiches (waarvan 7 extra).
Leg het speelbord in het midden van de tafel op de kant die je wenst te gebruiken en zet de houten kat onderaan z'n spoor. De startspeler neemt de dobbelstenen en de muizenfiches worden naast het bord klaargelegd.
Doel van het spel is om al het voedsel in de keuken te gaan stelen en veilig naar je hol te brengen. Je moet dit doen vooraleer de kat op het einde van z'n spoor is beland anders verlies je gezamenlijk het spel. In je beurt gooi je de dobbelstenen en moet je minstens één dobbelsteen op het speelbord plaatsen. Je mag daarna hergooien met de overige dobbelstenen en moet wederom een dobbelsteen plaatsen. Je mag ook onmiddellijk meerdere dobbelstenen plaatsen of passen nadat je een dobbelsteen geplaatst hebt en toch nog dobbelstenen over hebt.
Op de vakjes waar je een dobbelsteen plaatste, leg je een muizenfiche om aan te geven dat dit voedsel al in je bezit is. Indien je geen volledig voedsel hebt kunnen meenemen in je beurt, zet de kat één stap vooruit. Ook wanneer het push-your-luck-gedeelte mislukt is en je dus geen dobbelsteen hebt kunnen plaatsen, zet de kat een stap. Bovendien mag je dan ook geen muizenfiches plaatsen. Daarna komt de volgende speler aan de beurt.
Een speelbeurt in het kort :
1) gooi de dobbelstenen - je kan geen dobbelsteen plaatsen --> verzamel geen voedsel (geen fiches plaatsen) en verzet de kat één stap - plaats minstens één dobbelsteen 2) hergooi (ga terug naar stap 1) of verzamel voedsel (leg fiches) - het laatste stukje van een voedsel is verzameld --> de kat beweegt niet - het voedsel is niet volledig verzameld --> de kat beweegt één stap
Variant : indien je het jezelf ietsje moeilijker wil maken, kan je ervoor opteren om dobbelstenen steeds te plaatsen in dezelfde rij of kolom als de eerst geplaatste dobbelsteen.
Titel : Mmm! Auteur : Reiner Knizia Uitgeverij : Pegasus spiele Aantal spelers : 2-4 Speelduur : 20 min. Leeftijd : 5+
Crazy coconuts is een spel dat oorspronkelijk werd uitgebracht door de Koreanen die ons ook al Toc-Toc-Woodman schonken. U kan zich dus misschien al enigszins indenken waar dit naartoe zal gaan, namelijk waanzinnig en hilarisch spelplezier. Stel u gewoon even voor : u probeert met een aap kokosnoten in een potje te schieten om deze nadien te stapelen tot een piramide van zes om het spel te winnen, terwijl de andere spelers hetzelfde doen en jouw piramide proberen te reduceren. Dexterity ten top dus.
In de doos vindt u 4 apen, 4 spelersborden (waarop je de piramide bouwt en waarop een lijn staat van waar je achter moet schieten), 10 gele en 4 rode bekers, 36 kokosnoten (8 per speler) en 12 magische kaarten.
Je stelt de bekers op zoals aangegeven in de spelregels (ietsje anders voor 3 spelers dan voor 2 of 4 spelers), legt de spelersborder errond en geeft elke speler een aap en 8 kokosnoten. Elke speler krijgt ook 2 magische kaarten als je met deze variant wil spelen. Als je aan de beurt bent, schiet je een kokosnoot af met je aap. Er kunnen zich drie mogelijke situaties voordoen : - je raakt niets : je beurt is voorbij en er gebeurt niets - je schiet in een gele beker : je neemt deze beker (van het midden of van een tegenstander) en plaatst deze op je spelersbord (en bouwt stilaan een piramide 3-2-1) - je schiet in een rode beker : je neemt deze beker en plaatst deze op je spelersbord en speelt onmiddellijk nog een beurt
Kokosnoten kunnen naar alle kanten springen, zo kunnen ze uit een beker springen of net erin, ook dit alles telt. Kokosnoten die in bekers geschoten worden, blijven hierin. De andere kokosnoten zijn beschikbaar en worden door alle spelers gebruikt (indien ze er geen meer hebben).
Het spel is afgelopen wanneer een speler een piramide van zes kan bouwen of wanneer alle kokosnoten in bekers zijn verdwenen. In dit geval wint de speler met de meeste kokosnoten in z'n bekers.
De magische kaarten worden gespeeld vooraleer een kokosnoot af te vuren. Eens gebruikt, worden ze afgelegd. De kaarten : - een speler moet met gesloten ogen een kokosnoot afvuren - je moet een kokosnoot van ver afvuren (één onderarm lang) - de andere spelers mogen blazen terwijl een tegenstander z'n kokosnoot afvuurt - een speler mag onmiddellijk een tweede beurt spelen - een speler moet een beurt overslaan - een speler moet in een vooraf aangeduide beker schieten anders is het ongeldig
Titel : Crazy coconuts Auteur : Walter Schneider Uitgeverij : Pegasus spiele Aantal spelers : 2-4 Speelduur : 20 min. Leeftijd : 5+
Speelplaats : Spellenzolder SpinLi Opmerkelijk : De voorkant van het speelbord weer weten te controleren, maar die verdomde achterkant nog nooit kunnen bedwingen, we kwamen wederom 2 broodjes te kort.
+ de kaarten zijn mooi vormgegeven, de dieren zijn grappig (ze doen me aan iets denken, maar ik kan er niet onmiddellijk opkomen) + het principe is zo eenvoudig, maar toch zo elegant en fijn om te spelen ook wel + je geeft kaarten weg die je graag zelf zou houden en dit zorgt voor frustratie (op een positieve manier) + de symboliek op de schatkaarten is wel erg duidelijk, hiervoor hoef je niet naar de spelregels terug te keren
- de eigenschappen van de vier dieren had men misschien met symbolen op de kaarten kunnen aangeven, zodat je niet naar de spelregels moet terugkeren (enkel gedurende je eerste spellen natuurlijk, nadien is het wel logisch) - je geeft kaarten weg, dus bent wel afhankelijk van de tegenspelers, zeker bij drie attente spelers kan het gebeuren dat je in een situatie komt waarbij je kingmaker moet spelen (je weet dat je de kaart aan geen van beiden mag geven, maar ...)
Conclusie : Pirato poker is een alleraardigst kaartspelletje. Er zitten enkele leuke, vernieuwende elementen in. Vooral de schatkaarten waarbij de spelers verschillende eindcondities op handen krijgen, maken het spel een stuk dynamischer. Het principe is eenvoudig, het winnen is dat allerminst. Zeker als je met meer spelers aan de slag gaat, moet je je hoofd er goed bijhouden. Ally Steven Severi mag zonder meer trots zijn op dit spel, als debuut kan dit zeker tellen. Het is een fijn, klein, elegant spelletje dat ook zeker de pretentie niet heeft om meer dan dat te zijn. Het is een leuke filler, die best wel verslavend kan zijn. Ik heb het spel nog niet gespeeld met de voorgeschreven puntenregels, maar telkens één potje tussendoor.
Gespeelde spellen : Marco Polo, Pirato Poker, Mmm... (3x), Vivajava - the dice game, Pandemic - the cure & Crazy coconuts
Speeldatum : 17/04/15 (avondsessie)
Speelplaats : Spellenzolder SpinLi Opmerkelijk : Pandemic - the cure gewonnen (zij het op het intro-niveau), maar drie keer de tanden stuk gebeten op het kinderspel Mmm... Aaaarggh ... stomme kat!
Pirato Poker is een spel van een nieuwe spellenuitgever, nl. Pronto Play Games van Ally Steven Severi. Misschien zegt deze naam u weinig, maar bij mij deed hij direct een belletje rinkelen. Enkele jaren geleden maakten wij samen een bestandje voor het spel Letters from Whitechapel, waar Jack z'n beweging op kon traceren. U vindt dit ongetwijfeld nog terug op BGG. Ik stuurde hem dan ook een proficiat met de uitgave van z'n eerste twee spellen (Yikes is het andere spel, maar die release laat nog even op zich wachten). Tijdens Tabeltop Day in Antwerpen had ik de eer en het genoegen om hem eindelijk eens in real-life te mogen ontmoeten en hem even te spreken, tussen het druk demoën tussendoor natuurlijk. Hij had voor ons ook een exemplaartje voor Pirato Poker meegebracht en daar waren we zeer blij mee.
Pirato poker bestaat uit 49 kaarten, waarvan 40 dierenkaarten en 9 schatkaarten. De 40 dierenkaarten bestaan op hun beurt uit telkens 10 kaarten van een dier (nl. hond, kat, varken en kip) die ook nog voorzien zijn van de kaartsymbolen klaveren, harten, schoppen en ruiten. Het doel van het spel is om zo snel mogelijk drie dezelfde dieren op hand te krijgen, maar dit is nog niet zo eenvoudig, aangezien het de tegenstanders zijn die je die kaarten op handen moeten geven.
Bij aanvang van het spel worden alle kaarten geschud en krijgt elke speler één kaart. Er wordt een willekeurige startspeler gekozen. Er is geen vaste speelvolgorde in dit spel. De speler die een kaart toegespeeld krijgt, is als volgende aan de beurt. In je beurt doe je in principe niets meer dan de bovenste kaart van de trekstapel opendraaien en aan iemand geven. Indien die speler op dat moment 3 dezelfde dieren op handen heeft, wint deze het spel. Is dit niet het geval, dan trekt deze speler een nieuwe kaart en deelt ze wederom uit.
Uiteraard is dit niet alles, want elk dier heeft nog eens z'n eigenschap die wordt toegepast bij het uitdelen van de kaart : - de kat : de speler wint als hij er 3 op handen heeft, zo niet trekt hij de volgende kaart van de stapel en deelt uit - het varken : de speler moet onmiddellijk z'n hand laten zien aan de medespelers, hij wint als hij er 3 op handen heeft, zo niet trekt hij de volgende kaart van de stapel en deelt uit - de kip : kan enkel gegeven worden aan de speler met de minste kaarten op handen (excl. jezelf). Indien er meerdere spelers het minst aantal kaarten hebben, beslist de actieve speler aan wie hij de kaart geeft. Hij wint als hij er 3 op handen heeft, zo niet trekt hij de volgende kaart van de stapel en deelt uit - de hond : de speler wint als hij er 3 op handen heeft, zo niet kiest hij een kaart uit z'n hand, toont deze aan iedereen en geeft de kaart aan een medespeler door. Je mag elke kaart doorgeven, behalve de hond. (indien een speler enkel een hond kan doorgeven, toont hij z'n hand aan de medespelers en geeft de bovenste kaart van de trekstapel door)
Daarnaast bevat het spel ook nog 9 schatkaarten. Deze kaarten zorgen ervoor dat er ook nog andere eindcondities in het spel komen voor de speler die de kaart op handen heeft. Zo kan je winnen als je : - 3 schatkaarten op handen hebt - 3 gouden munten op handen hebt (deze staan op de dierenkaarten) - 3 bronzen munten op handen hebt (deze staan op de dierenkaarten) - 5 munten in totaal op handen hebt - minstens 1 dierenkaart van elk dier op handen hebt - 4 zwarte dierenkaarten op handen hebt (klaveren en schoppen) - 4 rode dierenkaarten op handen hebt (harten en ruiten) - 7 of meer kaarten op handen hebt - 3 dierenparen op handen hebt
Een spelletje Pirato poker is erg snel gespeeld. Je kan uiteraard ook met pokerfiches gaan spelen waarbij de winnende speler van een ronde wordt uitbetaald door de verliezer. Zo gauw een speler geen pokerfiches meer heeft, eindigt het spel en wint de speler met de meeste fiches. Het aantal fiches dat moet betaald worden : - harten in de winnaar z'n hand = 0 fiches - klaveren en ruiten in de winnaar z'n hand = 1 fiche/kaart - schoppen in de winnaar z'n hand = 2 fiches/kaart - X fiches per schatkaart, waarbij X gelijk is aan het aantal gespeelde ronden
Titel : Pirato poker Auteur : Ally Steven Severi Uitgeverij : Pronto Play Games Aantal spelers : 3-6 Speelduur : 15 min. Leeftijd : 8+
Speelplaats : Spellenzolder SpinLi Opmerkelijk : Kamiel begint zich meer en meer in spellen te interesseren. Hij zou die "grote" spellen van papa ook wel eens open willen leggen, maar daar gaan we toch nog even mee wachten . We hebben de kat trouwens verslagen in het spelletje Mmm...
+ Het materiaal is zoals steeds onberisplijk + De zwaartegraad van het spel past perfect binnen de big-box-reeks van HiG + Je hebt weer héél wat mogelijkheden en keuzes te maken en dit keer niet gewoon met meeples je acties kiezen, maar met dobbelstenen die de kracht van je actie bepalen + De speeltijd valt voor dit soort spel bijzonder goed mee + Het is een punten-sprokkel-spel pur sang + De eigenschappen van de karakters zijn echt uniek en zorgen voor een eigen speelwijze (is ook nadelig als dit nu net niet jouw favoriete speelwijze is) + Het spel is taalonafhankelijk, maar als je graag Nederlandstalige overzichtjes hebt, dan kan je ook gewoon de 999 games-versie aanschaffen
- Af en toe moet je je keuzes erg goed doordenken, spelers met AP zouden wel eens even kunnen stilvallen - Het is een punten-sprokkel-spel pur sang - De karakters lijken niet volledig gebalanceerd, maar dit ga je maar moeilijk kunnen aantonen omdat er zoveel veranderlijke factoren in het spel zijn
Conclusie : het feit dat dit spel onmiddellijk in het Duits, Engels en Nederlands verschijnt, verraadt toch al een beetje van z'n potentieel. De makers van Tzolkin zijn er wederom in geslaagd om een mooi spel in elkaar te boksen. Marco Polo is wel een beetje lichter en speelt ietsje vlotter en makkelijker. Alles is netjes en overzichtelijk op het speelbord afgebeeld en laat weinig (tot geen) vragen over. De karakters zijn op z'n minst gezegd dominant en zorgen dat je in een bepaalde richting gaat spelen. Je kan er dan ook maar weinig van gaan afwijken omdat dit de meest voor de hand liggende keuzes zijn. Marco Polo is zeker een spel naar mijn meug en ik hoop het dan ook snel terug op tafel te krijgen. Spelers die niet van dit type spellen houden (vergelijk gerust met de andere big-box-games van HiG), laten deze ook best links liggen. Wat is de meerwaarde van deze titel ten op zichte van alle andere verschijnen worker-placement-punten-sprokkel-spellen? Tja, eigenlijk géén.
Auf den Spuren von Marco Polo is het nieuwste spel van HiG (dat ook bij 999 games in het Nederlands verschenen is) en van de auteurs die ons het meest innovatieve spel (volgens sommigen) van het vorige decennium brachten, nl. Tzolkin. Zoals we gewend zijn van de big-box-spellen van HiG mag u wederom héél wat materiaal verwachten, héél wat mogelijke acties en manieren om punten te sprokkelen en héél wat kleine regeltjes, die toch natuurlijk aanvoelen door het prima geschreven regelboek. Persoonlijk ben ik wel geen fan van de manier waarop deze regels geschreven zijn, omdat ze vertrekken vanuit voorbeelden, de acties en pas op het einde het spelverloop duidelijk wordt, ik zou altijd met dit laatste beginnen (maar dat is voor een geoefend "spelregelboeklezer").
Bij deze even een overzichtje van het materiaal dat u in de zware doos terugvindt : 1 speelbord, 1 startspelermarker (zandloper), 4 spelersborden, 6 kleine stadsbonustegels, 10 grote stadsbonustegels, 10 karaktertegels, 40 munten, 44 contracttegels, 4 50/100-puntenfiches, 18 doelkaarten, 31 grote stadskaarten, 15 goudstaafjes (hout), 15 zijde (hout), 15 peper (hout), 28 kamelen, 12 speelfiguren (in de vier kleuren), 26 dobbelstenen (5 per speler, 5 extra zwarte en 1 witte), 38 handelshuizen (9 per speler), 5 overzichtskaarten, 1 opzetkaart, 1 spelregels en supplement. Wat de opstelling van het spel betreft, verwijs ik u dan ook graag door naar de spelregels, aangezien dit een goede twee bladzijden in beslag neemt (hoewel het zeker niet moeilijk is, en erg duidelijk wordt voorgesteld allemaal).
Doel van het spel is zo veel mogelijk overwinningspunten te verzamelen, die je tijdens het spel verdient, maar ook op het einde kan je nog wat punten rapen. Je tracht dit te doen in de vijf ronden die het spel telt. Elke ronde bestaat uit de volgende fasen : 1) bepalen van de nieuwe startspeler (behalve eerste rond wanneer deze willekeurig wordt gekozen) : de speler die in de vorige ronde als laatste de actie "reizen" heeft uitgevoerd, wordt de nieuwe startspeler 2) bonussen ontvangen van de kleine steden en karakters : de spelers krijgen de bonussen van de kleine steden waarin ze een handelshuis hebben geplaatst en eventuele bonus van hun karakter waarmee ze spelen 3) terugnemen van de dobbelstenen : de spelers nemen hun vijf dobbelstenen terug van het speelbord 4) dobbelstenen gooien en op hun speelbord plaatsen : de spelers gooien hun dobbelstenen en plaatsen deze op de daarvoor voorziene plaats op hun spelersbord. Indien ze in totaal minder dan waarde 15 gooiden, krijgen ze voor elk tekort een kameel of munt naar keuze. 5) acties kiezen : dit is de belangrijkste fase van het spel. In deze fase plaatsen de spelers om beurten hun dobbelstenen op het speelbord. Naast deze verplichte actie, mogen ze ook nog zo veel vrije acties spelen als ze wensen. Indien een speler geen dobbelstenen meer heeft, moet hij passen. Sommige plaatsen op het bord vragen 1, maar sommige ook meerdere dobbelstenen om de actie uit te voeren. De dobbelsteen met de laagste waarde bepaalt in dit geval de kracht van de actie. Je kan een actie meestal ook gebruiken indien er reeds dobbelstenen liggen, maar moet hiervoor betalen. De laagste waarde van je gebruikte dobbelstenen moet je betalen in munten aan de bank. Elke actie kan slechts één keer worden uitgevoerd door een spelerskleur (hij kan wel een zwarte dobbelsteen aanschaffen en de actie nogmaals uitvoeren)
De acties : - neem 5 munten - verzamel grondstoffen zoals aangegeven op de markt. Je mag ook iets nemen van een lagere waarde dan de dobbelsteen die je plaatste - gunst van de Khan : neem één grondstof naar keuze en twee kamelen. Hier moeten steeds dobbelstenen geplaatst worden met een hogere waarde. Als de actie vier maal is gebruikt, is deze optie niet meer mogelijk - nieuwe contracten nemen : neem een contract uit de vitrine en plaats ze op jouw vrije plaatsen. Je kan slechts 2 lopende contracten op je spelersbord hebben. Indien ze volliggen, moet je één contract afleggen (en dat mag niet het juist gekozen contract zijn) - reizen : plaats twee dobbelstenen op het reisvak, gebruik de laagste waarde als kracht, betaal de reiskosten en eventuele extra reiskosten die op het bord staan afgebeeld. Komt je speelfiguur op een oase terecht, gebeurt er niets. Kom je op een kleine of grote stad plaats je een handelshuis in deze stad. Ben je de eerste die een grote stad bereikt neem je de bonus en verwijder je de bonustegel van het bord. Vanaf nu kan je ook de kaart activeren die bij de stad ligt. Kom je bij een kleine stad terecht, neem je onmiddellijk de bonus die erbij ligt. Je zal deze bonus elke ronde opnieuw krijgen. Plaats je je voorlaatste handelshuis scoor je vijf punten, slaag je erin om je laatste te plaatsen krijg je 10 punten. Probeer zeker ook Beijing te bereiken, want deze locatie levert je punten op aan het einde van het spel. - de grote stadskaarten : plaats een dobbelsteen om de kaart te activeren. De waarde van de dobbelsteen geeft aan hoe vaak je de actie kan uitvoeren. Meestal ga je grondstoffen en of munten afgeven voor punten.
De extra vrije acties : - vervul een contract : geef de gevraagde grondstoffen af, ontvang de bonus en leg het contract op je spelersbord bij de afgewerkte contracten. De speler met de meeste vervulde contracten krijgt 7 punten extra op het einde van het spel - neem 3 goud : plaats één dobbelsteen op de beurs op het speelbord. Deze actie is de pasactie en mag je meermaals kiezen en mag door meerdere spelers gekozen worden - hergooi 1 dobbelsteen : kost 1 kameel - pas de waarde van een dobbelsteen aan +1 of -1 : kost 2 kamelen - neem één zwarte dobbelsteen : kost 3 kamelen. Je mag dit slechts één maal per ronde doen, je mag een actie kiezen die je reeds uitvoerde.
Einde van het spel : Na vijf ronden (de contracttegels zijn dan opgebruikt) scoren de spelers eventueel nog extra punten voor : - het bereiken van doelen op hun 2 doelkaarten die ze bij aanvang van het spel hebben ontvangen - 1 punt voor elke 10 munten - de punten die staan afgebeeld bij je handelspost in Beijing - 1 punt voor elke 2 goederen indien je Beijing hebt bereikt - 7 punten voor de speler met de meeste vervulde contracten In geval van gelijkspel wint de speler met de meeste resterende kamelen.
Titel : Auf den Spuren von Marco Polo Auteurs : Daniele Tascini & Simone Luciani Uitgeverij : Hans im Glück Aantal spelers : 2-4 Speelduur : 40-100 min. (25 min. per speler) Leeftijd : 10+
Pandemic - the cure zou u het beste kunnen omschrijven als Pandemie het dobbelspel. Indien u dus al vertrouwd bent met het bordspel Pandemie, dan gaat u veel overeenkomsten merken in dit spel. In de doos vindt u 48 infectiedobbelstenen (12 in elke kleur), 1 infectiezakje (waaruit de dobbelstenen worden getrokken), 7 spelerspionnen, 7 rolkaarten, 37 spelersdobbelstenen (die voor elke rol anders zijn ingedeeld, sommige karakters krijgen overigens meer dobbelstenen), 6 regiotegels, 1 verzorgingscentrum (cirkel) met daarop een outbreak-spoor en infectiespoor, 1 CDC-tegel, 2 markers voor de infectie en outbreaks aan te geven, 10 gebeurteniskaarten en 1 genezen-ziekte-kaart.
Het verzorgingscentrum wordt in het midden van de tafel gelegd. De markers worden op de nul van de outbreaks gezet en op standaard bij de infectie (voor je eerste spellen kan je ook op intro starten = aan te raden). De CDC tegel en genezen-ziekte-kaart worden naast het bord gelegd. De gebeurteniskaarten worden geschud en er worden er drie opengelegd. De infectiedobbelstenen worden in het zakje gedaan en geschud. Daarna worden er 12 dobbelstenen getrokken, gegooid en op de overeenkomstige regiotegels gelegd (kruisjes worden hergooid). Elke speler krijgt een rollenkaart met overeenkomstige dobbelstenen en plaatst z'n spelerspion in regio 1 (Noord-Amerika).
Het doel van het spel is om de vier infecties aan te pakken en een genezingsmiddel ertegen te vinden. In tegenstelling tot Pandemie is een infectie hier niet uitgeroeid vanaf het moment dat je het medicijn hebt gevonden. Het blijft in het spel tot het einde. Je kan het spel uiteraard ook op verschillende manieren verliezen. Komt het outbreak-spoor op 8 terecht, is het infectiespoor compleet gebruikt of zijn er geen dobbelstenen meer in het infectiezakje op het ogenblik dat je er uit moet trekken, dan is het spel verloren.
In z'n beurt gooit een speler z'n dobbelstenen. Hij mag deze zo vaak hergooien als hij wil, maar dobbelstenen met biohazardsymbolen worden terzijde gelegd. De infectiemarker wordt onmiddellijk een plaatsje verder geschoven op het infectiespoor. Als een speler tevreden is met z'n rol, dan voert hij de acties uit die op de dobbelstenen staan aangegeven : - vliegtuig : je mag je pion verplaatsen naar een regiotegel naar keuze - boot : je mag je pion verplaatsen naar een aangrenzende regiotegel - spuit : je mag een dobbelsteen uit de regio waarin je je bevindt, verplaatsen naar het midden van de ring OF een dobbelsteen uit het midden van de ring terug in het infectiezakje stoppen. Indien het medicijn van een infectie reeds gevonden is, mag je met deze actie alle dobbelstenen van die betreffende kleur naar het midden van de ring plaatsen van de regio waar je staat. - potje : neem een dobbelsteen uit het midden van de ring en plaats het potje erop. Dit is een deeltje voor het zoeken van een medicijn. - andere : sommige karakters hebben nog andere eigenschappen die netjes staan uitgelegd op hun kaartje
Epidemieën : zo gauw de marker op het infectiespoor over een barrière gaat, wordt de lopende ronde even stilgelegd. De dobbelstenen in het midden van de ring plus het aangegeven aantal dobbelstenen op het infectiespoor worden uit de zak genomen en gegooid en in de overeenkomstige regio's gelegd. Dobbelstenen met een kruis worden in het CDC gelegd.
Outbreak : indien er in een regio meer dan drie dobbelstenen van één kleur verschijnen, is er een outbreak. De marker wordt één plaatsje verder gezet op het outbreak-spoor en één dobbelsteen wordt een regio verder geplaatst. Hierdoor kan er een ketting aan outbreaks ontstaan en gaat het outbreak-spoor snel afgelopen worden.
Een medicijn delen : op het einde van je beurt mag je delen van het medicijn delen met spelers die in dezelfde regio staan
Een medicijn ontdekken : neem alle dobbelstenen waarop een potje staat en gooi deze. Indien je een totaal van 13 of meer gooit, heb je een medicijn ontdekt. Je gebruikt één dobbelsteen en legt deze op de genezen-ziekte-kaart. De dobbelstenen van de spelers gaan terug naar de spelers, de infectiedobbelstenen (zowel diegene die je gooide, als die in het midden van de ring liggen of bij een andere speler van dezelfde kleur) gaan terug in het zakje. Indien je niet slaagt in je opzet, plaats je de potjes gewoon terug op de dobbelstenen.
Nadat je je acties hebt uitgevoerd, raken de regio's meer geïnfecteerd. Je trekt een aantal dobbelstenen, zoals aangegeven op het infectiespoor, gooit deze en plaatst ze in de betreffende regio's. Het zou kunnen dat er wederom outbreaks zijn. Dobbelstenen met een kruis komen weer in het CDC terecht.
Het CDC : hierin komen dobbelstenen met een kruisje terecht. Je kan deze dobbelstenen ten allen tijde gebruiken om één van de drie openliggende gebeurteniskaarten te gebruiken. Je stopt de gebruikte dobbelstenen terug in het zakje en gebruikt de eigenschap van de kaart. Daarna wordt de kaart onder de stapel geschoven en een nieuwe kaart opengelegd. Je mag deze actie zo vaak doen als je wil (zo lang je maar dobbelstenen met een kruisje hebt).
Nog een klein, pittig detail : de infectiedobbelstenen hebben diverse waarden, de ene kleur zal vaker een 3 tonen, terwijl andere kleuren meer 5 of 6 zullen aangeven, dus de kans op outbreaks is gewoon groter.
Titel : Pandemic - the cure Auteur : Matt Leacock Uitgeverij : Z-man games Aantal spelers : 2-5 Speelduur : 30 min. Leeftijd : 8+
+ het feit dat je op voorhand moet beslissen wat jouw "k**"kleur is, is een leuk gegeven + het is zo'n slagen-halen-spel met een twist die je moeilijk onder de knie krijgt omdat je totaal anders moet denken dan normaal + het is een leuk alternatief als je graag zulke kaartspellen speelt
- het spel kabbelt een beetje voort en als je de kaarten niet hebt, dan zit je met de gebakken peren en een hele hoop strafpunten - het spel werkt beter met meerdere spelers
Conclusie : Er zijn ondertussen al wel wat varianten gepasseerd op het slagen-halen. Ook dit spel past mooi in het rijtje en heeft als extraatje dat je echt totaal anders moet gaan denken. Het is niet zo eenvoudig om de slag nu net niet te halen (tenzij je allemaal mooie lage kaarten hebt). Uiteraard ben je afhankelijk van je hand, maar je kan hier en daar wel eens een leuke bokkensprong uitvoeren. Toch is dit niet mijn favoriete spelletje, er zijn er betere in het gamma.
+ de meeples zijn mooi + de pestfactor is nog wel te pruimen in dit spel + het heeft een beetje een K2-gevoel, maar dan sneller
- het heeft het K2-gevoel, maar komt nog niet tot aan de enkels van dat spel - het artwork is cartoony, maar kan mij persoonlijk niet echt bekoren - ondanks het feit dat ik het spel heb gewonnen, vond ik het niet echt leuk
Conclusie : Hold your breath surft een beetje mee op het feit dat het in het drieluik zit met Get bit en Walk the plank (die beter zijn dan dit spel). Ik vind het zeker geen flop en het hoort op zich wel thematisch leuk in de trilogie, maar voor mij hoeft het niet zo nodig.
+ zonder meer het leukste deel van de trilogie (Hold your breath, Walk the plank en Get bit) + die haai en die poppetjes zijn toch machtig + een spel waar je ledematen mag afscheuren, WAAW + een eenvoudig concept, snel te spelen en vooral snel te herspelen
- het is wel erg eenvoudig, leuk als tussendoortje, maar dat is het - jammerlijk genoeg heeft men dit spel in een ander doosje gestopt dan de twee anderen
Conclusie : Get bit is een leuk tussendoortje, maar niet meer (en zeker ook niet minder) dan dat.
Gespeelde spellen : Walk the plank, King of Tokyo, Takenoko & Pirato poker
Speeldatum : 11/04/15
Speelplaats : het MAS, het Steen & Red Star Line in Antwerpen Opmerkelijk : Geen foto van spellen dit keer omdat deze ondergeschikt waren aan de locaties waar ze gespeeld konden worden. Eigenlijk was deze Tabletop Day een gewone spellendag op ongewone locaties. Geen blitse standen, geen uitgeverijen aanwezig, geen winkel of verkoopstand, gewoon gezellig een spelletje spelen. De meeste spellen waren voor mij reeds gekend, dus weinig nieuwigheden. Enkel Pirato poker voegen we onmiddellijk aan de collectie toe aangezien ik auteur/uitgever Ally Steven Severi hoogstpersoonlijk mocht ontmoeten in het MAS. De komende week mag u hier op de blog ook een recensie en imprESSEN van dit spel verwachten.
+ thematisch is dit spel echt wel erg sterk, zit flawless in elkaar + de kaarten en de eigenschappen die je kan gaan combineren maken dit spel telkens weer anders + korte speelduur, zodat zo'n "lijvig" spel toch erg toegankelijk wordt + ondanks de hoeveelheid van regels, staat alles superduidelijk op het overzichtje, is alles vanaf je eerste sessie klaar + het artwork is zeker niet alledaags en aanvankelijk is het even wennen, maar ook hier weer duidelijkheid troef + het dubbele gebruik van de kaarten, dat is iets waar we altijd wel fan van zijn
- te korte speelduur voor de liefhebber (die we toch zijn) - de scores komen nogal traag op gang en de eindcondities zijn echt wel doorslaggevend
Conclusie : We zijn overwegend positief over deze titel. Het heeft een erg gave thematische achtergrond en je voelt het thema gewoon uit de kaarten spatten. Je gaat met elkaar moeten strijden, want je voelt onmiddellijk dat er anders spelers weg zullen lopen. Vechten is echter niet makkelijk want dan geef je zelf weer wat zaken op. Ik vrees dat er nog héél wat speelsessies zullen moeten volgen om dit spel volledig te doorgronden, maar dat is hier positief. Je gaat telkens een ander spel krijgen afhankelijk van de evoluties die je creëert en de doelen die je jezelf oplegt. Wij hadden in onze eerste speelsessie geen enkel doel omdat deze ogenschijnlijk onmogelijk leken. Het spel was in onze ogen te snel voorbij, je kan eigenlijk niet al te veel doen in een beurt. Maar ik denk dat ook dit te wijten is aan het feit dat het spel erg nauw is afgelijnd. Je wil gewoon te veel opbouwen met te weinig acties. Daar zit misschien wel het grootste verschil met Myrmes, dat een typische euro is. March of the ants noem ik dan ook graag een hybride, met héél wat euro-kenmerken, maar ook een gevechtsfase en vooral gebruikmaken van kenmerken die de kaarten je bieden. Ik hoop dit spel zeker nog enkele keren op tafel te brengen in de komende periode, zodat we dit alles nog beter kunnen doorgronden.
Speelplaats : Op café in Herentals Opmerkelijk : Eindelijk nog eens op café kunnen gaan, 't was lang geleden en als je dan ook nog eens een spel op tafel kan gooien, dan kan het helemaal niet meer stuk.
March of the ants is een spel dat via Kickstarter het licht mocht zien ... en zijn wij blij dat het dat heeft gedaan. Eigenlijk kan ik niet anders dan dit spel gaan vergelijken met Myrmes. Enerzijds is het thema natuurlijk erg gelijklopend, maar ook delen van de gebruikte mechanieken zijn identiek. Toch is March of the ants een totaal ander spel en zal je er een ander gevoel aan overhouden. March of the ants is een spel waarbij elke speler zijn mierenkolonie uitbreidt, versterkt en laat evolueren in moorddadige mieren die enkel tot doel hebben om de andere soorten te verpletteren. Klinkt misschien een beetje te hard, want zo extreem gaat het er inderdaad niet aan toe. De eerlijkheid gebiedt mij te zeggen dat we voorlopig nog maar één speelsessie achter de rug hebben, deze als positief hebben ervaren, maar toch nog enkele bedenkingen hadden (en deze pleiten allemaal voor de kwaliteit van het spel overigens, meer hierover in onze imprESSEN die morgen zal verschijnen).
We zullen u even een kort overzicht geven van het materiaal, vooraleer het spelverloop aan te snijden. In de stevige (en mooie) doos vindt u 1 grote tunnel (centrale, grote tegel), 25 tegels (waarvan 8 starttegels en 17 standaardtegels), 66 kaarten, 5 spelersborden (nesten), 180 blokjes (in de spelerskleuren), 5 spelersfiches (om de score aan te duiden), 30 voedselfiches, 1 scorespoor, 15 worm/duizendpoot-fiches, 1 rondefiche en 1 actieve spelerfiche.
De grote tunnel wordt in het midden van de tafel gelegd en het scorespoor ernaast. Elke speler neemt een spelersbord en plaatst 5 larven (blokjes) in de larvekamer, alsook 2 voedselfiches in de voedselvoorraad. De resterende blokjes worden terzijde gelegd. Het scorefiche wordt op de nul van het scorespoor geplaatst. De kaarten worden geschud en elke speler krijgt er 2 (of bij de variant 4 waaruit je er 2 kiest). De standaardtegels worden geschud en als trekstapel klaargelegd (bij je eerste spellen verwijder je de tegels met nummer 21-25). Je neemt 2 willekeurige starttegels per speler, schudt deze en plaatst ze bovenop de stapel standaardtegels. Tenslotte worden de wormfiches terzijde gelegd, wordt de rondefiche op de eerste ronde (centrale tunnel) gelegd en wordt er een startspeler aangeduid die de actieve spelerfiche krijgt. (zonnekant)
Op het spelersbordje (zie onder) staan alle fasen netjes in een overzicht gegoten. Bovendien kan je er ook voor opteren om met verschillende eigenschappen het spel te starten. Op de achterkant van elk spelersbord staat er dan ook een unieke eigenschap voor elke speler.
Het normale spel verloopt over vier ronden. Elke ronde bestaat uit z'n beurt uit vier fasen, die u hierboven netjes kan volgen. 1) Worker phase : in deze fase gaan de spelers om beurten acties uitvoeren. Bij elke actie hoort ook een reactie, zodat de tegenspelers ook buiten hun beurt om betrokken zijn bij het spel. De mogelijke acties die je kan ondernemen zijn : - exploreren (kost = 1 voedsel) : neem de bovenste tegel van de stapel, leg deze aan de grote tunnel (of eerder geplaatste tegel) aan en verplaats eigen mieren van een aangrenzende tegel naar deze nieuwe tegel. De tegels bestaan overigens uit verschillende vakjes waar je grondstoffen kan gaan verzamelen (voedsel, larven, punten, kaarten), het vakje met de pijltjes is het vakje voor de dominantie (doorslaggevend bij gelijkspel in de soldatenfase en bij het scoren van punten in de slumberfase). Als reactie mogen de andere spelers een larve uit hun larvekamer in de centrale tunnel leggen. - bewegen (kost = 1 voedsel) : je mag tot vijf stappen zetten. Te beginnen met het verplaatsen van larven naar de centrale tunnel en met mieren van de ene naar de andere tegel. Als reactie mogen de andere spelers één mier één stap verplaatsen. (Het verschil tussen mieren en larven is dat larven in de larvekamer op je spelersbord liggen, vanaf het moment dat de blokjes op het speelbord en tegels verschijnen, zijn het mieren). Elke evolutiekaart die je speelde met een lijfje, zorgt voor één stap extra. - verzamelen (kost = 1 voedsel) : trek twee kaarten van de trekstapel. Als reactie mogen de andere spelers één blokje van de voorraad naar de larvekamer brengen. - een kaart spelen (kosten = aangegeven op de kaart, te betalen in larven en/of mieren) : de speler speelt de kaart en voert de actie uit. Als reactie mogen de andere spelers een kaart uit hun hand afleggen en een nieuwe trekken. Er zijn drie types van kaarten : gebeurteniskaarten worden onmiddellijk afgehandeld en nadien afgelegd, evolutiekaarten worden op het spelersbord gelegd en stellen je in staat om te zondigen tegen de normale regels (lees de tekst op de kaart), koloniedoelkaarten geven je overwinningspunten als je aan de voorwaarden voldoet (je mag er hier maar twee van hebben tijdens het spel). - rusten (geen kosten) : als je rust neem je een blokje uit de voorraad als larve voor de volgende ronde. Elke keer je nu aan de beurt zou komen, neem je één voedsel. Vanaf het moment dat een tweede speler rust, eindigt de lopende ronde en wordt deze speler ook de nieuwe startspeler in de volgende ronde. Je mag als eerste actie nog niet rusten.
2) Soldier phase : er wordt gevochten in gecontesteerde tegels, dit wil zeggen tegels waar er meer blokjes liggen dan er vrije vakjes zijn of vakjes waar er een duizendpoot en mieren aanwezig zijn. Indien er tussen mieren wordt gevochten, wordt de kracht berekend door het aantal blokjes op te tellen bij het aantal kaarten (met hoofdje) dat de spelers hebben liggen. Daarnaast mogen de spelers nog een kaart spelen om hun kracht te vergroten (hiervoor telt het getal in het zwarte uitroepteken op de kaarten). De winnende speler krijgt 1 overwinningspunt. Er vallen slachtoffers en de resterende mieren nemen hun plaatsen in op de vrije vakken. Er wordt slechts één gevecht tussen twee spelers uitgevoerd ook al zijn er nog te veel blokjes. Indien er meerdere spelers aanwezig zijn, volgt er een gevecht met de volgende speler. Moet er gevochten worden tegen een duizendpoot, wordt de kracht van de duizendpoot bepaald door het trekken van twee kaarten en de waarden (in zwart uitroepteken) van beide kaarten op te tellen. Bij winst (of gelijke stand) wint de speler en krijgt hij 1 voedsel en 1 overwinningspunt. Een mooi overzicht van de soldier phase staat overigens op een overzichtje, waarop de achterkant de manieren staan om punten te verdienen.
3) Queen phase : de koninginfase bestaat uit wat opschoonwerk. Alle spelers nemen hun oogst in ontvangst. Ze kijken welke vakjes ze bezetten met hun blokjes en krijgen op die manier voedsel, punten, kaarten, larven. Daarna moeten ze hun mieren voederen. Eén voedsel kan tot vier mieren verzorgen. Elke evolutiekaart met een staart zorgt dat je één mier extra kan voederen met een voedsel. Heb je voedsel tekort mag je één larve opofferen voor elke mier die je niet kan voederen. Indien je dan nog niet genoeg hebt, moet je mieren van het speelbord verwijderen. Tenslotte mag elke speler kiezen tussen vijf nieuwe larven of 2 voedsel om de volgende ronde aan te vatten.
4) Slumber : De spelers die het dominantievakje bezetten op de tegels die rond de centrale tunnel zijn geplaatst scoren één overwinningspunt. Daarna wordt de rondefiche één vakje verder gezet. Indien dit de laatste ronde was, volgt er een korte eindtelling waarbij er nog 3 punten zijn weggelegd voor de speler met de meeste resterende larven, het meeste resterende voedsel en de meeste resterende kaarten op handen.
De speler met de meeste punten wint het spel.
Titel : March of the ants Auteurs : Ryan Swisher & Tim Eisner Uitgeverij : Weird city games Aantal spelers : 1-5 Speelduur : 70 min. Leeftijd : 13+
+ hilarische kaarten, die kunnen leiden tot nog meer hilarische situaties + partygame die je echt met het juiste publiek moet spelen zodat het kan leiden tot magie + een Nederlandstalige versie is beschikbaar online (maar dan moet je alles uitprinten)
- met het foute publiek wordt dit spel een hel - wees vooral niet politiek correct want dan ga je dit spel haten - het materiaal is echt wel low-budget, geen artwork, een klein beetje tekst op een grote kaart (maar dit was natuurlijk de bedoeling van het ontwerp) - veel namen en uitspraken zijn ons niet bekend (zeker als je de Australische, Amerikaanse of Engelse versie hebt) - als u dit spel wil aanschaffen dan gaat u serieus op zoek moeten gaan en misschien wat te veel euro's boven moeten halen
Conclusie : Cards against humanity is een mix van onvoorziene omstandigheden, Dixit en een "totaal fout" gevoel voor humor hebben. Je gaat een beetje gekunseld op zoek naar grappige situaties die seksueel getint zijn of op z'n minst genante situaties opleveren. Persoonlijk weet ik dit wel te smaken, maar om hiervoor nu een spel te moeten spelen, dat gaat me dan weer te ver. Ik speel gerust nog een keertje mee, maar een must is het niet voor mij.
+ prima vertaling van een schitterend bordspel + niet zo makkelijk om het spel te winnen, wij kwamen één goede dobbelsteenrol te kort om het spel te winnen + de dobbelstenen (en al het materiaal overigens) zijn erg mooi + voor spelers van Pandemie zullen de meeste regels héél natuurlijk en normaal aanvoelen
- de ring is mooi, maar de gaatjes zijn nogal nauw om het pinnetje in te stoppen - eens je het spel doorhebt, is het prima te doen, maar aanvankelijk zijn er toch wel wat zaken om rekening mee te houden (vooral als je Pandemie niet kent) - de aankoopprijs blijft toch fors (maar het is toch de aanschaf waard volgens mij)
Conclusie : Pandemic - the cure is één van de vele varianten die de laatste tijd van Pandemie verschijnen. Ik vond dit persoonlijk een prima spel en hoop het nog vaak op tafel te krijgen. Het is minder gedoe met kaarten dan het bordspel en speelt dan ook sneller. Uiteraard ben je wel afhankelijk van je dobbelsteenrol, maar je mag zo vaak hergooien als je wil (met als risico dat je biohazards gooit). Vooral de unieke dobbelstenen voor elk karakter maken dat ook elk karakter anders speelt. Prima spel!
Als trouwe klant van dit blog had u de imprESSEN van dit spel al zeker zien passeren en weet u ondertussen ook al wel wat wij van dit spel vinden. Voor mij persoonlijk was dit wel de ontdekking van Zuiderspel. Star realms is een vlotte, snelle deckbuilder waarin 2 spelers elkaar het vuur aan de schenen leggen en trachten om elkaars authoriteitspunten op nul te krijgen. U start overigens met 50 van deze punten (in kaartvorm, had misschien ook met een tellertje of fiches gekunnen voor de duidelijkheid). Daarnaast krijgt elke speler 10 startkaarten, waarvan 8 scouts en 2 vipers (zie afbeelding onder). Het spel bestaat daarnaast uit 80 handelskaarten, die op hun beurt uit vier facties (geel, rood, blauw, groen) bestaan. Deze kaarten worden allemaal geschud en als trekstapel klaargelegd. Er worden er vijf van opengelegd in de vitrine. Tenslotte zijn er ook nog 10 explorerkaarten, deze worden open naast de vitrine gelegd en hebben een geldwaarde 2.
Het spelprincipe is gelijklopend met dat van Dominion. Je schudt je trekstapel, neemt er vijf op handen. Tijdens je beurt speel je al deze kaarten uit om de acties uit te voeren en één of meerdere kaarten aan te schaffen uit de vitrine. Daarna worden alle gespeelde en aangeschafte kaarten en resterende handkaarten afgelegd en mag je vijf nieuwe kaarten trekken. Is je trekstapel opgebruikt, wordt de aflegstapel geschud en vul je hiermee je hand terug aan tot vijf. Dit gaat zo door tot één van de spelers geen authoriteitspunten meer overheeft. De symboliek die gebruikt wordt in dit spel is eigenlijk redelijk duidelijk. Op bovenstaande kaarten ziet u alvast de twee belangrijkste, nl. een aanvalspunt en één geld. De kaarten zijn over het algemeen ook compleet hetzelfde opgebouwd. Enkel de basissen (herkenbaar doordat je ze horizontaal moet spelen) zijn ietsje anders. Een kaart geeft rechtsboven de kostprijs aan, linksboven de factie waartoe ze behoort (maar dit is ook makkelijk herkenbaar door de kleur) en onderaan de eigenschappen van de kaart. Een kaart kan tot drie eigenschappen hebben. Allereerst is er de primaire actie (die elke kaart heeft), dit kan geld zijn of aanvalspunten of een tekst die aangeeft wat je ermee kan doen (allemaal erg duidelijk trouwens). Daarnaast hebben sommige kaarten een factie-eigenschap die enkel geldt als er een basis in die kleur voor je ligt. De basissen worden trouwens niet afgelegd, ze kunnen enkel door de tegenstander verwijderd worden. Als laatste hebben sommige kaarten ook een vuilbaksymbool, als je deze kaart uit je deck verwijderd mag je deze eigenschap éénmalig uitvoeren. De basissen hebben vaak een primaire eigenschap en een aflegeigenschap, maar daarnaast staat er rechtsonder ook een schildje (grijs of zwart). Dit is de verdedigingswaarde van de kaart. Is deze kaart een outpost, moet de tegenspeler deze trouwens eerst verwoesten om authoriteitspunten af te nemen. De outpost komt overigens gewoon terug in de aflegstapel van de speler en is dus een serieuze lastpost voor de tegenstander. Er zijn ook enkele kaarten die je in staat stellen om authoriteitspunten terug te winnen.
Voor mijn persoonlijk mening, verwijs ik dus graag naar onze imprESSEN hier op de blog.
Titel : Star Realms Auteur : Darwin Kastle Uitgeverij : 999 games Aantal spelers : 2 Speelduur : 20 min. Leeftijd : 12+
+ erg fraaie graphics op de kaarten + ook superduidelijke symboliek overigens, wat het spel taalonafhankelijk maakt (t.o.v. Mai-star) + het is een vlot lopend spel, waarbij je elkaar toch wel wat kan pesten + er is onmiddellijk al een variant voorzien om met andere eigenschappen te spelen
- er is wel wat willekeurigheid en pesten in het spel, zodat je eigenlijk weinig echt kan opbouwen - de situatie kan constant veranderen, sommige kaarten overpoweren het geheel wel een beetje
Conclusie : dit is echt zo'n vluchtig kaartspelletje waarbij je elkaar de loef probeert af te steken. Je moet er tegen kunnen dat je kaarten worden gestolen en dat dit je ganse ronde om zeep kan helpen. Persoonlijk vind ik dit spel wel leuk en vlot spelen, je spaart voldoende om de sterkere karakters aan te schaffen en die van jouw tegenstanders te vernietigen of af te pakken. Je moet dit spel wel met de juiste groep spelen. Er moet geteld worden wie er het beste voor staat en die zou moeten geviseerd worden, tenzij een andere speler natuurlijk een nuttigere kaart voor jou heeft liggen. Je kan een aanval af en toe counteren, maar dit kost je toch ook weer punten. Je hand leegspelen is nog niet zo eenvoudig als je in het begin zou denken. Dit spel komt zeker nog op tafel, hopelijk al snel.
Deelnemers : Andy, Cynthia, Kamiel, Viktor, Annelies, Monique & Arne
Gespeelde spellen : Cards against humanity, Hold your breath, Get bit, Sticheln, March of the ants, Stef stuntpiloot, Hippo Hap, Qwirkle cards, Bumba memory, Bumba domino & Pandemic the cure
+ de doos van de KS-editie is echt wel mooi + het spelletje is simpel, poepsimpel, dus ook erg toegankelijk + de onmiddellijk voorziene uitbreiding is een must, vandaar een dikke pluim dat men het heeft toegevoegd + het doorgeven van de kaarten zorgt nog voor enkele kleine tactische keuzes
- het is misschien wel héél licht, dus of het erg vaak uit de kast zal komen is nog maar de vraag - er zijn eigenlijk bijzonder weinig manieren om punten te scoren in dit spel, enkel door toevoeging van de uitbreiding krijgt het een beetje extra pigment - met de volle bezetting van vijf spelers werkt het niet echt super, je hebt dan iets te veel keuze tussen de handkaarten
Conclusie : Voor mij is Yardmaster express een zéér kort, snel tussendoortje dat vooral met twee spelers spannend kan verlopen. Dan kan je echt anticiperen en kijken wat je al dan niet doorgeeft aan je tegenspeler. Ook dan is er natuurlijk nog de optie dat je een goeie of minder goeie kaart trekt, maar kan je iets beter anticiperen. Uiteindelijk kies je best gewoon voor de kaarten met de hoogste punten. De extra punten voor de langste rij in een kleur leverden mij enkel een gedeelde eerste plaats op, dus misschien had ik ook beter de kaarten genomen met waardes 3 of 4 ipv alles in een kleur te zoeken. Enkel door toevoeging van de uitbreiding krijgt dit spel interessantere keuzes en wendingen, dus ik speel nooit meer zonder deze kaarten.
Yardmaster express is één van de spellen die ik aankocht via Kickstarter. Het heeft uiteindelijk even geduurd eer het spel goed en wel bij mij persoonlijk terecht kwam, maar echt haast was er nu ook wel niet bij. Wat onmiddellijk opvalt is de prachtige grijze doos waarin het spel zit. Vooral de zwarte box-sleeve met print is echt wel de moeite. Blijkbaar waren er wel wat mensen waarbij de sleeve erg moeilijk los kwam van de doos, maar dit was bij mij niet het geval. De doos zelf opent en sluit met een magneetje en is verdeeld in twee compartimenten. Eén deel is goed gevuld met de kaarten en uitbreidingskaarten (die bij de KS zaten), aan de andere kant zit een startspelerpion (die eigenlijk totaal overbodig is) en een handig zakje om het spel mee te nemen (hoewel ik het dan liever in het doosje vervoer). Aan de binnenkant krijgt u trouwens een kleurrijk en stijlvol overzicht van het aanwezige spelmateriaal, dit had ik nog niet vaak gezien.
Het spelconcept ontleent wel wat elementen van Yardmaster, maar in dit supersnelle kaartspel is alles toch nog makkelijker en vlotter. In de basisvariant worden enkel de gekleurde kaarten gebruikte (niet de caboose-kaarten). Elke speler krijgt een locomotiefkaart, waarop overigens nog eens een overzichtje van een beurt staat uitgelegd (en aan de achterzijde de manier van punten scoren). Indien je slechts met 2 spelers aan de slag gaat, verwijder je ook nog even de paarse kaarten en schud je de rest. De startspeler neemt een aantal kaarten op handen, gelijk aan het aantal spelers en voert z'n beurt uit, nadien geeft hij de niet gebruikte kaarten door aan de volgende speler enzovoort tot er een aantal beurten gespeeld is (afh. aantal spelers).
In je beurt doorloop je de volgende stappen : 1) trek een kaart van de trekstapel en voeg deze toe aan je handkaarten 2) kies één van deze kaarten uit je hand 3) voeg deze kaart toe aan de trein (van kaarten) die je persoonlijk voor je opbouwt (steeds rechts aanbouwen). Je kan de kaart open leggen zodat de kleuren zichtbaar zijn, of de grijze achterkant gebruiken. Plaatsingsregels waarmee je rekening moet houden, ofwel leg je eenzelfde kleur aan, ofwel een zelfde waarde, een grijze kaart mag je vrij plaatsen. 4) geef de resterende handkaarten door aan de volgende speler
Na 7,6,5,4 ronden bij 2,3,4,5 spelers worden de punten opgeteld. Je punten bestaan uit de totale waarde van alle gespeelde kaarten plus eventuele bonuspunten voor de speler die de langste aanééngesloten wagons heeft in dezelfde kleur (grijs telt niet mee). Je krijgt 1 bonuspunt per wagon in die kleur. De speler met de meeste punten wint.
Al snel zal blijken dat dit spelconcept wel erg eenvoudig is en de puntentelling redelijk simplistisch en weinig spannend. Dan is het de hoogste tijd om de Caboose-uitbreidingskaarten in het spel te gooien. Met deze kaarten krijg je op voorhand van het spel een extra opdracht waarnaar je moet proberen spelen. Zo moet je bijvoorbeeld trachten om een bepaald rijtje te maken met wagons waarde 2,2,3,3 of moet je het meeste wagons in één kleur sparen, of maximaal 2 wagons van elke kleur hebben, ...
+ prachtige kaarten, van een zeer deftige kwaliteit + het is een exotisch spel (uit Columbia), zulke hebben we er niet al te veel + het is echt wel een kaartspelletje met body + het spelverloop is redelijk simpel, maar de opties en "pest"mogelijkheden zijn aanwezig
- de afwerking van het materiaal is niet altijd top, de druk van de munten en kaarten staan niet altijd netjes gecentreerd - u gaat hier waarschijnlijk niet zomaar aangeraken bij uw plaatselijke spellenboer
Conclusie : Xanadu is een tof spelletje, een kaartspel met body, een spel dat niet zomaar zal verdwijnen uit mijn collectie. Enerzijds spreekt het exotische gegeven zeker in het voordeel, maar het is gewoon ook een echt goed spel. Je hebt dit spel niet in één twee drie onder de knie, verdere speelsessies dringen zich dan ook op. Ik heb het gevoel dat er héél wat mogelijkheden zijn om het spel te winnen, afhankelijk van de tegenstanders, of deze agressief zijn of niet. Misschien speel je in het begin te voorzichtig en te braaf, maar pas vanaf het moment dat je het spel doorhebt en ook bij de tegenspelers kunt gaan "klooien" wordt het volgens mij echt fijn. Het zou natuurlijk fantastisch zijn als dit spel zou worden opgepikt door een grotere uitgever, die mooie muntjes erbij gooit en eventueel het thema verandert (hoewel het dit voor mij ook wel doet).
Speelplaats : op school Opmerkelijk : laatste dag voor de paasvakantie, net voor de vastenvoettocht nog enkele korte spelletjes er tussen gegooid. Nu genieten van de verdiende vakantie, met hopelijk véél spellen.
+ een erg toegankelijk en leuk kaart-afleg-spelletje à la UNO + het mag dan wel een UNO-variant zijn, toch brengt dit spel wat nieuws op de tafel + je kan elkaar een peer stoven door de eigenschappen van de kaarten te spelen of nu net af te dekken + er zit eigenlijk meer in dit spelletje dan je op het eerste zicht zou vermoeden + een speelsessie is kort, maar meerdere potjes zijn niet uit den boze + ik vind het artwork erg mooi, maar dat is persoonlijk
- ik heb het nergens te koop gezien op Zuiderspel
Conclusie : Ik had bij aanvang weinig verwachtingen bij bepaalde spellen toen ik naar Zuiderspel vertrok. De meeste spellen waren niet echt nieuw, of spraken me niet echt aan. Toen ik wat research deed, kwam ik bij dit spel terecht en ik was gecharmeerd door het korte overzicht. Toen ik het zag liggen, wilde ik het dan ook absoluut proberen. De tafel was ook vrij, wat ik enigszins logisch vind, maar wel onterecht. Meer mensen zouden dit spel moeten spelen om er een goed beeld van te kunnen vormen. Ondanks de "hogere" verwachtingen, heeft dit spel dat allemaal volledig ingelost. Het is een "clever" of moet ik zeggen "clover" spel dat eigenlijk alles goed doet. Het is snel, mooi, toch uitdagend, zonder uiteraard de pretentie te hebben om een moeilijk kaartspel te zijn. In z'n genre durf ik dit spel best al naast UNO plaatsen, maar dan de iets uitdagendere versie. Haken de haters van UNO nu onmiddellijk af? Ik hoop het niet, geef dit spel toch maar eens een kans, veel tijd verspilt u zeker niet en misschien kan dit spel u toch wel verrassen. Bent u wel een fan van UNO, dan gaat u hier enorm veel plezier aan beleven.
+ de opdrachten op de kaarten zijn nog wel leuk gevonden + qua merchandising hebben ze een perfecte titel gekozen, iedereen wil dit spel wel eens spelen + het spelconcept is nog wel grappig, maar als het even tegenzit heb je snel gedaan met praten
- die lelijke muntje die ze gebruiken, bwaak - de kleuren en afbeeldingen op de kaarten en het doosje - het dobbelen is van doorslaggevend belang (hoge waarden zijn een garantie voor succes)
Conclusie : het is erg moeilijk om een imprESSEN te maken van dit spel. Men kondigt het al aan als het slechtste spel ooit, dus moet ik mijn negatieve puntjes dan ombuigen naar positieve? Eigenlijk zeggen ze al op voorhand dat het slecht is, dus dan ligt het toch gewoon aan onszelf als we ons aan een potje wagen? Alle gekheid op een stokje, the worst game ever is helemaal niet zo slecht als het eruit ziet. Het is een eenvoudig spelletje waarbij je elkaar gaat pesten door het uitspelen van enkele kaarten. Na het trekken van een kaart, het uitspelen en uitvoeren van één van je handkaarten, val je een tegenstander aan. Dit doe je door gewoon een waarde te zeggen, te dobbelen en als je het geluk hebt dat je je vooraf voorspelde waarde overschrijdt, verliest de tegenstander een aantal muntjes. Valt een speler op nul munten, eindigt het spel en wint de speler met het meeste muntjes. De opdrachten op de kaarten zijn divers en soms totaal belachelijk, maar dat mag dan weer in dit spel. Het is zo absurd, dat zelfs het aan het lachen maken van een tegenspeler je munten kan opleveren. Of een muntjes-gooien-competitie, of ... Een heleboel mini-games die uiteindelijk gaan bepalen of je al dan niet muntjes wint of verliest. Goed voor één keer, maar meer hoeft nu ook niet speciaal.
Speelplaats : op school Opmerkelijk : de verkeersvrije straten met dito fiets/step-parcours viel gedeeltelijk in het water, gelukkig zijn er dan de bordspellen!
+ Koreaans, dus te maf voor woorden + de aapjes zijn van een prima kwaliteit en ook de kokosnootjes waren een verrassing + het is zoveel fun, lachen, gieren, brullen, vloeken, ... dit kan je niet laten staan + plak 'm maar in de categorie van Stef Stuntpiloot + het perfecte spel om mensen te overhalen om een spel te spelen + leuk met kindjes, maar ook met "grote" kindjes + er zou een nederlandstalige versie van verschijnen (onder voorbehoud, maar eigenlijk doet dat er niet echt toe)
- u gaat mogen rapen, kokosnootjes om meer precies te zijn, onmogelijk om alles op tafel te houden - het is niet zo makkelijk als het eruit ziet, kleinere kinderen gaan dit niet echt goed kunnen (je moet het juiste gevoel meegeven) - de actiekaarten hebben wij totaal niet gebruikt, je verliest ze gewoon uit het oog
Conclusie : dit spel voegen we graag binnenkort aan onze collectie toe! Ik stel voor dat u hetzelfde doet!
+ grappig concept + prima materiaal + de mogelijk uit te voeren acties zijn wel ludiek + speelt erg snel en vlot
- de kleuren van het spelersmateriaal is nogal flets - af en toe voorzie je acties die je niet kan uitvoeren of die totaal in je nadeel zijn (eigen schuld, dikke bult) - de symbolen op de kaarten zijn op zich duidelijk als je ze kent, maar in het begin waren er toch wel wat vragen
Conclusie : Walk the plank is een handig, snel, ludiek spelletje waarbij je elkaar een beetje pest en vooral tracht om jezelf te redden. Het rare aan het spel is het einde, waarbij er nog twee piraten moeten overblijven. Op die manier deel je de winst vaak met een andere speler, op zich niets mis mee natuurlijk, maar zo'n spel verdient toch een "smerige" winnaar vind ik. Het concept van het kiezen van de acties, het gelijktijdig omdraaien, actie per actie en ze dan uitvoeren, kan me wel bekoren in dit spel, vooral omdat het zo'n kort spel is. Walk the plank vertoont eigenlijk weinig negatieve puntjes en doet waarvoor het gemaakt is, het levert speelplezier en hilariteit rond de speeltafel op. Het spel is op KS aangeboden in een trilogie met Get bit en Hold your breath, maar was een beetje prijzig voor Europa naar mijn mening. Ook nu vind ik de prijs voor het spel los nog aan de hoge kant, maar mocht ik het ooit ergens op de kop kunnen tikken voor een prijsje dan laat ik het zeker niet na om het aan te kopen.
, ...
