Qua gebruiksgemak en vlot verlopen van het maken van afspraken opteren we voor een Facebookgroep waarin iedereen welkom is om zich op te geven om mee te spelen of zelf speelmomenten te lanceren. Volg ons op Facebook (klik) om op de hoogte te blijven!
5% korting op al uw aankopen bij spellenspeciaalzaak Adriaensen!!! (Klik op bovenstaand logo om de spellenlijst te bekijken)
Spellenblog SpinLi
Omdat spelen de belangrijkste bijzaak ter wereld is ...
15-02-2014
The capitals - cities through time (Mercury games)
The capitals - cities through time is nog maar eens een citybuilding spel. Zo zijn er de laatste tijd wel meerdere op de markt verschenen. Zo waren er Suburbia, City Tycoon, City Council, ... maar dit spel is misschien wel het meest pure, het meest volledige qua gevoel. Laat me eerst en vooral al zeggen dat het niet eenvoudig zal zijn om alle spelregels in deze bespreking aan het bod te laten komen. Aangezien het spel eigenlijk vooral met de gebouwtegels wordt gespeeld en er meer dan 100 verschillende voor handen zijn, moet u dit ook niet verwachten. Ik geef u wel graag een overzicht van de speelfasen en het algemene gevoel.
Het speelbord is eigenlijk niet meer dan een overzicht van enkele sporen waarop u zal bijhouden hoeveel inwoners uw stad heeft, hoeveel tewerkstelling (en vooral de combo van deze beide is belangrijk). U gaat aanduiden hoeveel progressie u reeds maakte, uw cultuur en publieke gebouwen u ter beschikking van de gemeenschap stelt. Al deze sporen zullen zowel naar de positieve als de negatieve kant kunnen hellen en uw overwinningspunten opleveren of kosten. Alle gebouwen die u gaat bouwen gaan dan ook aangeven wat ze opleveren en kosten en dat wordt allemaal netjes bijgehouden op het speelbord. Aanvankelijk zijn het dan ook wel héél erg veel symbolen die u moet leren kennen, maar eens u zich hier doorheen heeft gesparteld, werkt alles wel redelijk intuïtief. U krijgt trouwens netjes een overzicht op een speeloverzichtje. Het spel voorziet voor de eerste spellen dan ook een eenvoudigere variant om het spel wat te leren kennen, maar we raden u graag aan om toch onmiddellijk met de varianttegels te gaan spelen.
Elke speler start het spel met een stadhuis, een hotel en een energiecentrale (waarde 1) met daarop 4 energieblokjes. De energiecentrales worden in het spel naast de stad gelegd en horen niet tot de stad. De andere gebouwen worden naast twee kruispuntjes gelegd en moeten volgens twee eenvoudige bouwregels worden geplaatst. U mag hier trouwens tegen zondigen, maar dit kost u overwinningspunten. Er wordt een willekeurige speelvolgorde bepaald en overeenkomstig aantal geld afgegeven. De spelerspionnen worden op de startplaatsen (aangegeven met het Mercury games symbool) op het speelbord geplaatst en dan zijn we klaar om een spel te starten. Een spelletje The Capitals bestaat uit 3 grote perioden, die op hun beurt zijn ingedeeld in vier ronden. Na elke periode volgt er een tussentelling en worden er punten gescoord (en/of verloren). Een ronde bestaat dan weer uit 5 of 6 fasen (afh. van de ronde).
Fase 1 : Politieke of initiatief fase : In deze fase wordt een nieuwe speelvolgorde vastgelegd. De spelers kiezen in speelvolgorde hun nieuwe plaats voor de volgende ronde. Dit systeem is redelijk uniek en ben ik nog niet tegengekomen. Onder de huidige speelpositie staat een vermenigvuldiger en die geeft in combinatie met de nieuw gekozen plaats aan hoeveel geld je moet betalen. Hou er dus rekening mee dat wanneer je een goede plaats kiest je de volgende ronde extra zal moeten over de brug komen.
Fase 2 : Bouwfase : In speelvolgorde kiezen de spelers één van de openliggende gebouwen in de markt. Elke ronde verschijnen er twee plus het aantal spelers aan nieuwe gebouwen. In de loop van de drie grote perioden komen er ook telkens andere en meer opgewaardeerde gebouwen in het spel. De bouwkosten zijn nul dollar. Indien een gebouw niet werd gekozen in een ronde schuift dit door naar de 2 dollar plaats en tenslotte naar de 4 dollarplaats. Indien het dan nog niet werd gekozen gaat het gebouw uit het spel. Het gebouw wordt volgens de bouwregels in je eigen stad gelegd. Er gelden slechts 2 regels, nl. het gebouw moet aan één van de kruispunten worden gebouwd en indien er reeds een gebouw van dezelfde kleur aanwezig is, moet het aangrenzend worden gebouwd. Misschien wil of moet je tegen één of beide regels zondigen en dit kost je 2 overwinningspunten per regel waaraan je je niet houdt. Onmiddellijk na het plaatsen van de gebouwen worden de eventuele onmiddellijke winsten en verliezen aangepast op het speelbord. Zo zullen industriële gebouwen extra werk met zich meebrengen. Sommige gebouwen zullen ook je cultuur laten dalen in ruil voor financiën, ... bijna alle combinaties zijn voorhanden. Deze voor- en nadelen staan op de rechterkant van de tegels afgeprint.
Fase 3 : Toerisme fase : In deze fase ga je toeristen naar je stad lokken. De speler die het verste gevorderd is op het cultuurspoor neemt toeristen af van de speler die er het slechtste voor staat. Hij krijgt het autootje in z'n eigen kleur en dat van de laatste op het cultuurspoor. Deze autootjes kunnen worden ingezet in de volgende fase. Bovendien zijn er nog extra's te verdienen zo gauw je op bepaalde plaatsen van het cultuurspoor passeert. Op deze plaatsen kan je ook de auto's van alle andere spelers in de wacht slepen als ze nog achterop hinken. De auto's van de spelers die niet eerste of laatste staan blijven standaard bij de eigenaars, tenzij er dus aan bepaalde voorwaarden wordt voldaan door de leidende speler.
Fase 4 : Uitvoeringsfase : In deze fase kunnen de gebouwde gebouwen geactiveerd worden. Alle gebouwen tonen op hun linkerkant ook symbolen die aangeven wat het gebouw produceert als je het activeert. Je energiecentrale geeft aan hoeveel gebouwen je mag activeren (aanvankelijk 1). In speelvolgorde activeren de spelers één van hun gebouwen door het gevraagde aantal energieblokjes in te zetten. Er moet telkens één blokje meer worden gespendeerd dan de reeds afgebeelde (of erop liggende) blokjes. In deze fase kunnen ook de autootjes gebruikt worden als vervangmiddel van een energieblokje. Bovendien kunnen deze autootjes in een volgende ronde verzet worden. Energieblokjes gaan daarentegen verloren. Een speler mag (moet) soms verzaken aan het activeren en krijgt hiervoor in ruil 1 overwinningspunt of 1 energieblokje. Als je op het progressiespoor volledig rond bent geweest (dit is het enige ronde spoor) krijg je een upgrade van je energiecentrale en krijg je nieuwe energieblokjes. Bovendien leveren deze nieuwe energiecentrales extra activatie op, dus nu kan je meerdere gebouwen gaan activeren (of hetzelfde meermaals, mits voldoende betaling van energie).
Fase 5 : Administratieve fase : - beweeg je kruispunten indien deze omgeven is met vier gebouwen, leg het aan de buitenkant van je stad zodat je extra bouwmogelijkheden hebt - verschuif de niet aangeschafte gebouwen in de bouwrij van nul naar twee en van twee naar vier dollar. - verplaats de rondepion één plaats - vul de bouwrij terug aan op de nul dollarplaatsen (2 + het aantal spelers)
Fase 6 : Prosperity fase (varianttegels) : Op het einde van de rondes 3,5,7,9 en 11 krijgen de spelers enkele tegels op handen waarvan ze er onmiddellijk één moeten bouwen. Indien ze dit niet kunnen leggen ze de tegel gedekt in hun stad en levert deze 2 energieblokjes op. Deze prosperity-gebouwen leveren vooral overwinningspunten op aan het einde van het spel indien aan bepaalde voorwaarden is voldaan.
Op het einde van periode I, II en III is er een evaluatie van je stad : - je krijgt punten overeenkomstig met je plaats op het werkgelegenheidsspoor - je krijgt minpunten bij eventuele werkeloosheid (je populatie is groter dan je werkgelegenheid) - je publieke gebouwen leveren ook nog voor- en/of nadelen op - tenslotte worden alle energieblokjes van je gebouwen verwijderd na de telling
Na de evaluatie in periode III volgt er nog een slottelling : - 1 punt voor elke 4 resterende energieblokjes op je energiecentrale - 1 punt voor elke 4 resterende geld op je geldspoor - 1 punt voor elke 2 op je cultuurspoor (afgerond naar onder) - 1 punt voor elke plaats dat je verder staat dan de energiecentrale op het progressiespoor. - punten voor hun prosperitytegels waaraan de voorwaarden voldaan is. De speler met de meeste punten wint het spel.
Titel : The capitals - cities through time Auteur : Thiago Boaventura Uitgeverij : Mercury Games Aantal spelers : 2-5 Speelduur : 90 min. Leeftijd : 13+
In Infamy strijden 3 tot 4 spelers voor eeuwige roem in een crimineel landschap. Je claimt de overwinning door 15 "infamy"punten te verzamelen of 5 reputatiepunten in één van de drie criminele organisaties. Het spel speelt zich af in een science fiction-achtige omgeving van ARES 6 een intergalactische mijnkolonie waar het blijkbaar niet echt prettig toeven is.
Een spel verloopt over verschillende ronden, tot aan één van de overwinningsvoorwaarden voldaan wordt. Een ronde bestaat op z'n beurt uit twee delen, het dag en nacht-deel dat dan weer kan worden opgesplitst in drie fasen.
In de contactfase ga je door middel van een biedsysteem de hulp van enkele karakters kunnen inroepen. Deze karakters zorgen voor de gepaste grondstoffen (wapens, data, mineralen, manschappen en voordelen). Er worden in deze fase 5 van de 13 contacten opengedraaid en de spelers gaan in volgorde bieden op deze karakters. De karakters worden één voor één afgehandeld. De startspeler doet een openingsbod door één van z'n twaalf biedfiches om te draaien en enkele anderen op het karakter te plaatsen. De andere spelers mogen in volgorde overbieden of passen. Een bod kan verhoogd worden, maar dan moet er eerste weer één fiche "betaald" (omgedraaid) worden vooraleer je er andere kan bijleggen. Zo gauw alle spelers na elkaar gepast hebben of op het moment dat een speler een "favor" betaalt om een karakter te claimen, eindigt het bieden op dit karakter. De spelers wiens bod het niet heeft gehaald, wordt teruggenomen en kan terug gebruikt worden, de fiches die gebruikt werden om het bod te initiëren is wel verloren voor deze ronde. De speler die won, laat één fiche liggen en legt de resterende fiches omgedraaid bij de reeds verbruikte fiches. Zo worden alle vijf de karakters afgehandeld. Let op, zowel in de dag- als de nachtfase kan je maar over 12 fiches in totaal beschikken. Eens je een bieding gewonnen hebt, krijg je de voordelen van het karakter onmiddellijk.
In de sectorfase gaan de spelers een bezoekje brengen aan de verschillende locaties op ARES 6. Ze leggen één van hun zes locatiekaarten gedekt op tafel. De kaarten worden gelijktijdig omgedraaid en in speelvolgorde (de volgorde van de verpatste karakters in de biedfase) plaatsen ze hun figuur op de gekozen locatie. Je kan op drie plaatsen gaan staan. 2 plaatsen geven grondstoffen aan die je onmiddellijk neemt, maar je kan ook op de missieplaats gaan staan om missies uit te voeren. Er liggen altijd enkele gemeenschappelijke missies open. Deze missies leveren de noodzakelijke infamypunten en reputatiepunten op. Om een missie te volbrengen, moet je op de juiste locatie staan en de gevraagde grondstoffen afgeven. De kaart krijg je als beloning en om je resultaten op te volgen.
In de intrigefase mogen de spelers om beurten één van hun factiekaarten (die ze tijdens het spel verzamelen) uitspelen en de actie van de kaart uitvoeren. Deze drie fasen worden zowel in de dag- als nachtfase van een ronde doorlopen.
Na de nachtfase leveren elke 2 handlangerfiches die je bezit één infamypunt op. Je controleert of aan de overwinningsvoorwaarden voldaan is. De fiches op de biedingen worden verwijderd en als gebruikt weggelegd. Na de nachtfase krijg je alle 12 biedfiches echter terug voor gebruik. De missies worden aangevuld en de dag-nacht-fiche wordt omgedraaid. Zo gauw je reputatie begint te winnen in de verschillende facties ga je ook gebruik kunnen maken van enkele speciale eigenschappen dat deze facties met zich meebrengen.
Titel : Infamy Auteur : Travis R. Chance Uitgeverij : Mercury games Aantal spelers : 3-4 Speelduur : 60 min. Leeftijd : 13+
+ toen Feld nog een Feld-je was, kon hij ook al fantastische spellen in elkaar knutselen + het doorgeven van kaarten gebeurde dus ook al ver voor 7 Wonders + de keuzes, de keuzes, ... die maken het toch weer erg interessant + perfect speelbaar met alle spelersaantallen mits een kleine ingreep in het speelbord + de unieke vorm van de speelborden, het oog wil ook wat + toen Feld nog een Feld-je was, was overwinningspunten sprokkelen al belangrijk, maar toch in mindere mate
- de hedendaagse Feld-fans die gewoon zijn om meer dan honderdvijftig punten te scoren, gaan hier bedrogen uitkomen
Samenvatting : Notre Dame is al een ouder spel, afstammend uit een tijd toen ik de imprESSEN-reeks nog niet had uitgevonden. Maar aangezien het spel dit weekend op tafel kwam, vond ik het de hoogste tijd en uitermate gepast om er toch een imprESSEN over te schrijven (en ik ben van plan om dit met meer oudere spellen te doen). Deze titel hoort thuis in elke spellencollectie. Het spel is niet zo moeilijk om te spelen, maar heeft toch voldoende diepgang. We zijn echt wel Feld-fans, akkoord, maar dit spel is zonder meer één van z'n betere, strak-afgelijnde ontwerpen. De laatste jaren is Feld vooral gekend voor z'n Trajans, Bora Bora's en andere Amerigo's waar je op héél diverse manieren punten kan sprokkelen. In dit spel is het nog meer rechtlijnig, je kiest een bepaalde route en probeert die zo optimaal mogelijk te blijven hanteren. Rekening houdend met de kaarten die je van de andere spelers krijgt, moet je opportuniteiten zien en trachten om je zo goed mogelijk te beschermen tegen de rattenplaag en tegelijkertijd punten te genereren. Bouwen aan de Notre Dame kan zeer doorslaggevend zijn, mits je de enige bent die kan bouwen in een ronde. Het uitspelen van de Notre Dame-actie is dan ook een speciale actie. Krijg je zulk een kaart in het begin van een ronde vind je het misschien niet opportuun om ze te gebruiken, maar krijg je ze op het eind en is niemand vertegenwoordigd in de Notre Dame, dan is dat misschien wel hét moment om het verschil te maken. Dit spel is er ééntje dat te weinig op tafel komt en ik wil iedereen dan ook uitnodigen om me aan dit spel te herinneren op een moment dat we niet weten wat te kiezen.
+ het concept is echt wel goed en leuk gevonden + je krijgt echt het gevoel dat je aan politiek aan het doen bent, schijn hoog houden, maar dan voor eigen belang gaan + interactie en discussie is er zeker aan tafel, net als gevloek en gesakker op elkaar
- het idee is oké, maar er zitten toch wel foutjes in de uitwerking, de uitgebreide FAQ op BGG heb ik achteraf al een beetje bekeken en maakt al héél wat duidelijk, maar dit zou niet mogen - lees zeker de "kortom"
Kortom : dit is zo'n spel waar je van houdt of helemaal tegen bent. Interactie, onderhandelen, niet alles in de hand hebben, maar toch proberen het geheel te sturen. Je moet voor dit type spel ook je tijd nemen om die interactie in te bouwen, want anders is het allemaal lucht. Het fijne van dit spel zit hem in het concept en het onderhandelen met elkaar, het constant maken van compromissen en vooral opportuniteiten zien en proberen mee op de kar te springen. Persoonlijk vond ik het spel helemaal niet zo slecht als sommige van mijn collega's rond de tafel. Misschien lag het me beter of had ik meer geluk met de gang van zaken, wie zal het me vertellen. Ik ga alleszins de FAQ eens afdrukken en grondig doornemen. Misschien is het zelfs nodig om een overzichtje neer te pennen om enkele verduidelijkingen aan de regels toe te voegen, maar in de kern zit er zeker potentieel in dit spel. Qua gevoel zou ik dit spel een beetje willen vergelijken met "Tomorrow", ook een spel dat met het juiste publiek zeker een aangenaam tijdverdrijf is.
Deelnemers : Lieve, Jan, Dirk & Arne Gespeelde spellen : Notre Dame & Amerigo Speeldatum : 09/02/'14 Speelplaats : Spellenclub 't Gezelschap Merksplas Opmerkingen
: Notre Dame was weeral een tijdje geleden, de uitleg was dan ook meer dan welkom. Uiteindelijk met gelijke punten geëindigd en op één muntje gestrand van de overwinning. Toch ook een toppertje van Feld.
+ een erg stevige bied-euro met de gekende kwaliteit qua materiaal + het concept op zich is mooi uitgewerkt, de artwork is prima in orde + met drie of vier spelers is het best uitdagend, maar toch nog vlot en heeft u mogelijkheden (zie ook minpuntje)
- er zijn wel héél wat kleine regeltjes die het toch een beetje te droog maken (zegt de euro-speler) - met vijf spelers is het wel héél erg afgelijnd, u heeft niet veel marge en het vlot allemaal niet zo - de spelregels zijn echt niet zo goed geschreven en niet echt aangenaam om te lezen
Kortom : Yunnan is zeker geen slecht spel, maar de ervaring met vijf spelers was toch niet optimaal te noemen. Het materiaal is wel mooi en spreekt zeker aan om het spel op tafel te gooien. Er zitten héél wat unieke elementen in het spel (het abnormale biedsysteem bijvoorbeeld) die dit spel zeker een extra troef geven. Het totale gevoel was echter niet zo erg fijn, het zit allemaal nogal op slot met vijf spelers. Ik vermoed dat dit spel veel beter tot z'n recht komt met drie spelers, dus dit zou ik zeker nog eens willen proberen ... en moest mijn mening dan veranderen, kom ik hier zeker nog op terug. Opvallend was dat ik na twee speelronden mijn basis had gelegd voor het hele spel toe te kijken en het spel af te maken, maar net niet te winnen. Daar ben ik alleszins blij voor, want als ik zo had kunnen winnen, zou er echt wel iets schorten aan het spel. Dus voorlopig nog niet volledig overtuigd, maar zeker wel potentieel.
Deelnemers : Sven, Elke, Katrien, Nico & Arne Gespeelde spellen : Yunnan, La cucaracha, City Council & Pasha Speeldatum : 07/02/'14 Speelplaats : Spellenzolder SpinLi Opmerkingen
: De euromaster himself deed het weer, Sven trok het laken naar zich toe in het Oosterse biedspel "Yunnan" en na nog wat te hebben afgelachen met "La cucaracha", was het de hoogste tijd om een politiek spelletje te gaan spelen (letterlijk en figuurlijk). Een imprESSEN over deze spellen volgt de komende dagen.
+ ondanks het feit dat het een totaal ander spel is, krijg je ook hier een beetje dat Neuroshima hex-gevoel (en dat is in mijn ogen erg positief) + elke factie speelt ook echt wel anders, aanvallend of eerder opbouwend voor de datapunten + het is op zich een redelijk abstract spel, maar met héél wat thema overgegoten + de kaarten zijn opgedeeld in verschillende niveaus zodat je ken wennen met de "eenvoudige" kaarten en nadien met meer uitdaging aan de slag kan gaan. + perfect als 2-spelersspel, maar is ook met meer spelers (tot vier) zeker de moeite + het "mancala"-systeem zal nooit mijn vriend worden vrees ik, maar het werkt toch wel indrukwekkend
- als je de kaarten nog niet echt goed kent, wordt het soms wat onoverzichtelijk, dan moet je met vele zaken gaan rekening houden - de doos is wel erg groot voor de beperkte inhoud, dit doet niets te kort aan de kwaliteit van het materiaal, maar u kan toch wel net iets te veel lucht kwijt in de doos
Deelnemers : Nico, Katrien & Arne Gespeelde spellen : Longhorn (met 2 spelers), Theseus - a dark orbit (met 2 spelers) & Glastonbury Speeldatum : 07/02/'14 Speelplaats : Spellenzolder SpinLi Opmerkingen
: Longhorn voor een vierde (of is het derde?) keer gespeeld en weer een totaal ander gevoel. Het spel werd volledig doorgespeeld zonder winnaar, geen goud verdeeld en geen enkele koe nog op het speelbord. Gevolg score nul! Van Theseus krijgt u de komende dagen ongetwijfeld een imprESSEN en Glastonbury is misschien wel de beste remake van dit jaar (in z'n categorie zeker)
Freedom - the underground railroad (Academy games) :
+ u bent op zoek naar een coöperatief spel dat u niet zo eenvoudig zal winnen + u bent op zoek naar een coöperatief spel dat thematisch fantastisch is uitgewerkt + u bent op zoek naar een coöperatief spel dat volwassen overkomt, maar waarvoor je geen geschiedenis moet gestudeerd hebben + u bent op zoek naar een coöperatief spel dat u op het puntje van uw stoel zet omdat u ook de verliezen wil beperken + u bent op zoek naar een coöperatief spel waarbij u slechts zes bladzijden spelregels moet doornemen en dat overigens nog eens een fantastisch overzichtje voorziet + u bent op zoek naar een coöperatief spel waarbij u de moeilijkheidsgraad kan aanpassen als het op de duur iets te makkelijk wordt
- de solo-variant vond ik persoonlijk niet zo geslaagd, de uitdaging werd dan wel erg groot - bij de kickstartereditie werden pionnen voorzien voor de slavenhandelaars, die hadden we graag in de gewone versie ook gezien, niet enkel voor het esthetische, maar ook voor de zichtbaarheid op het bord
Freedom - the underground railroad (Academy games)
De laatste tijd zijn de coöperatieve spellen weer erg hot. Nadat Shadows over Camelot en Pandemie de weg hadden geëffend voor andere Ghost stories, Verboden eiland en andere Yggdrasils, was dit genre er toch even tussenuit. Nu speelden we op korte termijn enkele prima coöperatieve spellen met zeer volwassen thema's zoals Robinson Crusoë en deze Freedom.
Dit spel situeert zich rond 1860 in de Verenigde Staten, slavernij wordt stilaan een punt van onenigheid onder de bevolking en meer en meer mensen willen van de slavernij af. Er ontstaan vele spontane en georganiseerde instanties en individuen die trachten om de slaven naar Canada over te brengen, waar ze vrij zijn. Maar het is steeds uitkijken voor de talloze slavenhandelaars die hen onderscheppen en gewoon op de markt terug verkopen. U probeert in het spel een bepaald aantal slaven te redden, zonder er al te veel te moeten opofferen. Afhankelijk van het aantal spelers en de gekozen moeilijkheidsgraad gaat u aan enkele voorwaarden moeten voldoen. U moet dit overigens ook nog eens kunnen bereiken in ten hoogste acht speelronden.
Het spel is onderverdeeld in drie perioden. In elke periode hebben de spelers een aantal actiefiches ter beschikking die ze moeten aanschaffen om ze te gebruiken. Ze moeten de nodige financiën vergaren om extra ondersteuning te verkrijgen en stilaan naar een volgende periode te kunnen evolueren. Daarnaast zijn er een aantal gebeurtenissen en personen die je kan tegenkomen die je gaan helpen bij je missie, mits een correcte betaling natuurlijk. Het overgrote deel van het schitterende speelbord geeft echter de kaart van Amerika weer. Er zijn verschillende plantages, verbonden met steden om via wegen uiteindelijk Canada te bereiken. De slavenhandelaars starten in hun aangegeven stad en de slaven vertrekken vanuit het Zuiden waar slavernij nog hoogtij viert.
Elke speler neemt de rol aan van een persoon die een belangrijk aandeel heeft gehad in de hele slavenhandelgeschiedenis (en vooral het afschaffen ervan). Elk personage heeft z'n eigen persoonlijke eigenschap die je tijdens het spel kan gebruiken en kan bovendien één speciale actie uitvoeren die op het juiste moment erg sterk kan zijn. Daarnaast start elke speler met 8 dollar.
Een speelbeurt bestaat uit vijf fasen. In de eerste fase wordt er met de twee slavenhandelaarsdobbelstenen gegooid en deze bepalen welke slavenhandelaar beweegt en hoeveel plaatsen (richting oosten of westen). Indien een slavenhandelaar ooit op dezelfde plaats terechtkomt als een slaaf, dan wordt deze slaaf onverbiddelijk toegevoegd aan de slavenmarkten. Fase 2 wordt simultaan gespeeld door alle spelers. Ze mogen tot 2 fiches gaan aankopen op het speelbord (van de huidige periode). De fiches die ter beschikking zijn, zijn supportfiches, conductorfiches en fundraisingfiches. In deze fase moet er uiteraard duchtig worden gedebatteerd welke acties de spelers zullen gaan uithalen in fase 3, de actiefase. In speelvolgorde mogen de spelers enkele acties uitvoeren. Zo kunnen ze hun eventuele 2 conductor- en/of fundraisingfiches inzetten, kunnen ze gebruik maken van hun persoonlijke kenmerk en kunnen ze éénmalig in het spel hun speciale actie uitvoeren (de kaart wordt omgedraaid, zodat deze tekst verdwijnt) of één van de kaarten aanschaffen en uitvoeren. In fase vier komen de slaven van de onderste slavenmarkt op het speelbord terecht. Allereerst worden de lege plaatsjes opgevuld, eventueel resterende slaven gaan verloren en brengen je een stapje dichter bij verlies. In de laatste fase tenslotte worden de kaarten doorgeschoven, worden de slavenmarkten doorgeschoven en wordt de volgende speler de startspeler. Het spel gaat door tot de spelers alle supportfiches gekocht hebben of het benodigd aantal slaven gered hebben. Op het einde van die ronde is er winst. Zijn er op een moment te veel verloren slaven, of redden de spelers het niet in acht ronden, dan gaat het spel verloren.
De acties : - supportfiches : kosten 10 dollar, doen niets, maar eens alle supportfiches van een periode gekocht zijn, stappen we over naar een nieuwe periode met betere conductorfiches (en andere kaarten) - conductorfiches : kosten 2,3,4 dollar (afh. periode) en laten je toe om slaven te verplaatsen. Als je slaven verplaatst en ze eindigen hun beweging op een veld waaraan een gekleurde lijn van een slavenhandelaar vasthangt, komt de bewuste slavenhandelaar één stapje dichterbij. Indien hij bij een slaaf komt, wordt deze gevangen genomen en op de slavenmarkt geplaatst. Komt de slaaf op een plaats waar geld bij staat, ontvang je het aangegeven geld. - fundraisingfiches : geen kosten, geven je geld voor elke slaaf op groene velden (in periode 1 & 2) en op blauwe velden (periode 3) De fiches zijn beperkt, eens ze allemaal van het bord verdwenen zijn, zijn ze niet meer beschikbaar, met uitzondering van één conductorfiche van elke soort die altijd beschikbaar blijven.
De kaarten : Er zijn drie typen van kaarten. Gebeurteniskaarten laten je toe om onmiddellijk een gunstige actie uit te voeren. Reservekaarten geven je een personage dat je bij je houdt en dat z'n kracht meestal éénmalig kan uitvoeren, waarna hij wordt afgelegd. De rode tegenslagkaarten komen in de rij te liggen en leveren nadelen op, deze kunnen onmiddellijk zijn, bij activatie of bij verdwijnen uit de rij.
Titel : Freedom - the underground railroad Auteur : Brian Mayer Uitgeverij : Academy games Aantal spelers : 1-4 Speelduur : 90 min. Leeftijd : 13+
+ Queen games + Feld : moet normaal toch iets fijns opleveren + dit is zo'n spel waar u van houdt of niet, wij houden er van! + er is weer veel aan de hand en erg veel punten te sprokkelen, maakt u vooral de juiste keuze die u het meeste oplevert + de kwaliteit van het materiaal is zoals verwacht Queen-games-niveau, dus hiervoor moet u zeker niet twijfelen + de inlay van de doos is schitterend onderverdeeld, zodat u uw materiaal prima hierin kwijt kunt + er was toch wel wat commentaar op dit spel, maar ik vind dat Feld hier weer aan (mijn) verwachtingen voldoet + dit is zeker geen moeilijk of zwaar spel, het is eenvoudig uit te leggen, relatief snel te spelen en zeker geen breinbrekers zoals Bora Bora en Trajan dat wel zijn, misschien vandaar een beetje de negatieve kritiek van die-hards (gezien de omvang van de doos hadden ze misschien iets zwaarder verwacht, maar de naam van de uitgeverij verraadt toch ook al veel)
- het artwork op zich is wel mooi en goed gedaan, maar ik vind de kleuren nogal flets en het speelbord nogal druk (klinkt misschien wat tegenstrijdig, maar ik denk wel dat er nog mensen dit zo aanvoelen). Ik vind ook dat het materiaal niet conform de afbeelding op de doos is, die ik overigens wel mooi vind - het formaat van de doos vind ik wel een afknapper, u neemt dit spelletje niet gauw even mee op verplaatsing, u gaat al goed moeten zoeken om een zak te vinden waarin dit spel past. Er is te veel lucht in de doos, zodat een kleiner formaatje volgens mij ook wel had gekund. Als er natuurlijk nu vijf uitbreidingen verschijnen die bij in de basisdoos gaan passen, heb ik niets gezegd natuurlijk.
Besluit : er valt héél wat te zeggen voor (en ook tegen) dit spel, maar misschien is dit wel één van de meest toegankelijke Feld-spellen. Een spel waarbij u toch het gevoel heeft dat u een serieus spel aan het spelen bent, met de nodige keuzes en opties, maar waarbij het allemaal zo vlot en soepel verloopt, dat u toch weer bewondering krijgt voor deze fantastische auteur. Ik ben benieuwd of hij dit niveau kan aanhouden.
+ het relatief unieke speelbord, dat stelselmatig wordt opgebouwd + het prachtige materiaal + het spel blijft spannend tot het einde, want je hebt niet onmiddellijk zicht op wat er op het eind nog kan gebeuren + het deels coöperatieve, om samen te gaan ontginnen is wel een leuk gegeven + er zijn wel wat leuke elementen in dit spel, interessante keuzes, zonder dat het er te veel worden + het einde van het spel kan plotsklaps opduiken als de spelers zich in de kern van de aarde gaan gooien
- het materiaal is mooi, maar de druk laat hier en daar een beetje te wensen over, niet alles is gecentreerd op de tegeltjes - de spelregels zijn op zich volledig, maar aangenaam lezen doen ze niet echt moet ik zeggen - op zich heeft het spel niet zo'n goeie "drive", er zijn fasen waarbij je als speler zit te wachten
Besluit : Rockwell is zeker weer één van die solide titels, waarover ik het al vaak heb moeten hebben dit jaar. Het springt vooral in het oog door z'n materiaal, raar speelbord en leuk (in mijn ogen) thema. Persoonlijk vond ik het een leuk spel dat zeker (hopelijk toch) nog gespeeld zal worden. Het spel meer spelen komt ongetwijfeld ook het tempo ten goede en misschien is het totaal gevoel dan nog iets positiever. Dit is volgens mij zo'n spel dat niet enkel voor de pure euro-gamer aanslaat, maar waar iedereen wel plezier aan zal beleven. Iedereen begint op de duur wel de nodige opdrachtjes te vervullen, het is vooral zaak om dit nu zo snel mogelijk te doen, want de overwinningspunten gaan uiteraard altijd naar beneden.
+ vlot en simpel tussendoortje + prima materiaal, leuke animeeples + het spel is compleet anders met of zonder de sheriff + dit spel is voor mij nu eens voldoende moduleerbaar en toch snel opgesteld + eenvoudig om te spelen, maar toch wel belangrijke (abstracte) keuzes te maken + Nederlandstalige spelregels zitten standaard bij in de doos
- verwacht zeker geen te diep tactisch spel - jammer dat je het enkel met twee spelers kan spelen, dit spel zou best een variant voor tot vier spelers verdienen
Kortom : weinig negatieve punten, niet omdat dit nu het beste spel ooit is, maar omdat het in z'n categorie en waarvoor het ontworpen is, best z'n plaatsje verdient. Het is een zeer simpel, maar goed doordacht spelsysteem, waarbij je elkaar toch wel op meerdere manieren een hak kan zetten. Of het spel nu superveel uit de kast gaat komen is een andere vraag, de korte speelduur, afgewogen met de keuzes die je toch hebt, lijkt het mij van wel. Ik kan in ieder geval iedereen aanraden om het een kans te geven en dan zelf te beslissen of het al dan niet iets voor u is.
In 30 carats bent u een edelstenenhandelaar en tracht u tijdens de dagelijkse ruilhandel zo rijk mogelijk te worden. Concreet zijn er op een dag drie markten (ochtend/middag/avond), dus na drie rondjes is het spel ten einde. Tijdens zo'n markt probeert u de waardeloze edelstenen af te danken en de meer waardevolle bij u te krijgen. Lijkt simpel, maar aangezien je niet weet welke edelstenen wat waard zijn, gaat u best hier eerst naar op zoek.
Het spel bestaat uit 6 zichtschermen (in de speelkleuren), 210 edelstenen (35 per kleur), 35 goudklompen (doen sowieso in elk spel mee), 18 transactiekaarten, 13 geheimewaarde kaarten (van - 30 tot +30), 3 tijdskaarten en 1 zak.
Elke speler krijgt één zichtscherm, 5 edelstenen van iedere kleur die in het spel is (afh. zichtschermen) en 5 goudklompen. De bank wordt samengesteld in de zak met ook 5 edelstenen van elke kleur aanwezig in het spel en 5 goudklompen. De transactiekaarten worden geschud en elke speler krijgt er drie. Elke speler krijgt ook een geheime-waarde-kaart die hij verborgen houdt voor de andere spelers. Deze kaart geeft aan hoeveel zijn kleur van juwelen waard is. Een goudklomp is altijd +10 waard. De resterende waardekaarten worden gedekt als trekstapel klaargelegd en de bovenste kaart wordt al getoond. De tijdskaarten worden op elkaar gestapeld en ochtend wordt bovenaan gelegd.
In een beurt doorloopt een speler vijf fasen : 1) kiezen van een transactiekaart : deze kaart geeft aan aan welk criterium de verkoper moet voldoen en of er gelijktijdig of beurtelings wordt geboden 2) samenstellen van de combinatie : de speler respecteert z'n transactiekaart en plaatst een combinatie van edelstenen uit z'n voorraad voor z'n scherm 3) handel : de andere spelers bieden op het aanbod van de verkoper. Een aanbod mag niet gelijk zijn aan dat van de verkoper en moet minimaal 1 edelsteen en 1 goud bevatten. 4) ruilhandel met een speler of de bank : je ruilt je aanbod met dat van een andere speler of met de bank. Indien je met de bank ruilt, dien je met goudklompen te betalen (2/3/4 bij ochtend/middag/avond), je stopt je aanbod in de bank en trekt dan een aantal edelstenen uit de zak, gelijk aan het aanbod. 5) einde van de handel : de transactiekaart wordt afgelegd en de volgende speler is aan de beurt. Tijdens het spel is iedere speler 3 keer verkoper.
Recht van inzage : de speler betaalt 4/3/2 goudklompen in de ochtend/middag/avond om de geheime-waarde-kaart van een tegenspeler te bekijken. (niet in een spel met drie spelers)
Na elke ronde (iedereen was een keer verkoper), wordt de volgende tijdskaart getoond, wordt de bovenste geheime-waarde-kaart van de stapel opengedraaid en wordt een nieuwe startspeler gekozen (door diegene die de vorige ronde startspeler was, je mag niet jezelf kiezen).
Na drie rondes worden alle waarden van de edelstenen bekend gemaakt en wordt je persoonlijke score berekend. De speler met de meest waardevolle collectie aan edelstenen wint het spel.
Titel : 30 Carats Auteur : Fabien Chevillon Uitgeverij : Grosso modo éditions (verdeeld in Benelux door CLD games) Aantal spelers : 3-6 Speelduur : 40 min. Leeftijd : 9+
In Longhorn vecht u de strijd uit met één van je concurrenten-veedief. Beide spelers nemen de rol aan van twee bijzonder gevreesde boeven. De doelstelling is eenvoudig : zo veel mogelijk vee stelen en als je onderweg nog wat extra goud kan meesprokkelen, is dat ook mooi meegenomen.
Longhorn komt in een compact doosje dat boordevol prachtig materiaal zit : negen rijk geïllustreerde grondgebiedtegels, 19 actiekaartjes (waarvan je er slechts 9 gebruikt per spel, dus elk spel zal anders zijn), 36 koeienmeeples (in vier kleuren), 2 wantedkaarten (om aan te geven met welke boef je speelt) en een boevenmunt die over het speelbord beweegt en aangeeft welke speler aan de beurt is.
De boevenmunt wordt opgegooid en de boef die zichtbaar is begint het spel. De andere speler plaatst de munt op één van de negen locaties die in een 3x3 rooster op tafel wordt klaargelegd. Op elke locatie wordt het aangegeven aantal koeien geplaatst (willekeurig) en één actieplaatje.
In een beurt moet een speler steeds eerst vee stelen en nadien de boevenmunt verplaatsen naar een andere locatie. Om vee te stelen, kies je gewoon één kleur vee en steelt alle koeien in die kleur. Nadien zet je een aantal stappen (horizontaal en verticaal) naar aangrenzende locaties gelijk aan het aantal gestolen koeien. Neem je de laatste koe van een locatie krijg je ook de bijhorende actietegel (zie meer onder).
Het spel is ten einde als : - een speler verplicht wordt om de sheriff-actietegel te nemen (is niet altijd in het spel), deze speler verliest het spel - een speler erin slaagt om de negen koeien van dezelfde kleur te stelen, dan wint deze speler - of wanneer de boevenfiche niet naar een locatie kan bewogen worden waarop nog vee aanwezig is, eindigt het spel en wordt er geteld. De spelers krijgen goud voor hun gestolen vee. Elke koe is 100 dollar waard voor elke koe van dezelfde kleur die nog op het speelbord staat. Daarnaast wordt het goud bij opgeteld dat tijdens het spel werd verzameld. De speler met het meeste goud wint het spel.
Actietegels : - goudklompen : leveren goud op aan het einde van het spel (gaande van 200 tot 500 dollar) - rood hoefijzer : steel alle koeien op dezelfde rij of kolom in één kleur (maak je hierdoor een locatie leeg, wordt de actietegel genegeerd) - epidemie : kies één kleur en verwijder alle resterende koeien hiervan van het speelveld - sheriff : onmiddellijk verlies als je deze fiche moet nemen - snake oill : speel onmiddellijk twee beurten na elkaar - hinderlaag : steel van je tegenstander één goudkaartje of twee koeien van dezelfde kleur - sakka-snekie : neem een koe van elke kleur die je bezit en verdeel ze over de rij en kolom aangrenzend aan je positie op het speelbord
Titel : Longhorn Auteur : Bruno Cathala Uitgeverij : Blue orange (verdeeld in de Benelux door CLD games) Aantal spelers : 2 Speelduur : 15 min. Leeftijd : 8+
+ Het is een herwerkte versie van Kupferkessel co. dat al een erg leuk 2-persoonsspel was, nu is het dus ook speelbaar met vier + Er is een "makkelijke" basisversie en een variant met opdrachten voorzien, deze laatste raad ik zeker aan voor de liefhebbers + Een erg simpel en vlot spelverloop, korte speelduur en hoog herspeelbaarheidsgehalte + De vormgeving op zich is toch wel knap en sfeervol te noemen, men had evengoed gewoon cijfers in een bepaald kleurtje kunnen nemen + De spelerspionnen zijn groot, echt wel groot en liggen prima in de hand, het Jungle-Speed-Totem-gevoel komt deels terug
- Of u het wil of niet, of u er goed in bent of niet, dit is een memory-spel - Het is wat het is en superveel diepgang hoeft u ook niet te verwachten - Je hebt niet echt veel zicht op het feit of u goed bezig bent of niet en hoeveel punten jij (en je tegenstanders) uiteindelijk zullen scoren (maar dat heeft in mijn ogen dan weer z'n charmes)
Deelnemers : Carl, Els, Esmeralda & Arne Gespeelde spellen : Rockwell, Amerigo & Freedom - the underground railroad Speeldatum : 31/01/'14 Speelplaats : Spellenzolder SpinLi Opmerkingen
: Wederom drie titels om te schrappen van onze Essen-nog-te-spelen-lijstje. U mag dus binnenkort de nodige imprESSENs verwachten. Wil u ook eens deelnemen aan een spellenavond op de spellenzolder, dan roep ik nogmaals graag op om lid te worden van onze Facebookgroep, zodat u zich kan inschrijven. Freedom speelde ik eigenlijk de tweede keer na een solosessie midden deze week. Toen ging ik roemloos onderuit, met vier was het al een héél stuk leuker en wonnen we het spel ook nog, ware het niet dat we een kleine fout maakten en dit had het spel zeker héél wat spannender nog gemaakt. Ik durf niet te beweren dat we het dan zouden gehaald hebben, het zou er alleszins om spannen.
Glastonbury is een remake van een topspel uit het gezegende jaar 2001. Kupferkessel co. van Goldsieber was een erg leuk 2-spelersspel waarvan u de recensie hier op de blog kan terugvinden. Nu kan u met z'n vieren aan de slag. In Glastonbury is er voor de rest eigenlijk erg weinig verandert. Ik zou perfect een copy-paste kunnen maken van mijn vorige bespreking en speciaal voor u doe ik dit even (met enkele kleine aanpassingen) :
Het concept van dit spel is redelijk eenvoudig, u gaat ingrediënten verzamelen om in uw toverketel te gooien. Wat u verzamelt is erg belangrijk, en de memoryfactor gaat dan ook dit spel bepalen. Voor u begint, dient u vooral de puntentelling te kennen : - minpunten zijn er voor kaarten waarvan u maar één exemplaar wist te bemachtigen - twee kaarten met hetzelfde ingrediënt leveren u nul punten op - kaarten in uw eigen kleur leveren u dubbele punten op van de waarde van de kaart - drie kaarten levert de som van de waarde van deze kaarten op - bij vier kaarten of meer van dezelfde soort krijgt u nog een bonus van vijf punten
In een beurt doet een speler twee zaken : zijn pion verzetten en een ingrediënt nemen uit de rij waaraan hij stopte. - De pion verzetten : de speler moet exact het aantal stappen verzetten dat is aangegeven op de bovenste kaart van zijn toverketel - Indien de pion niet op een hoek terecht komt, moet je nu een kaart nemen uit de rij waaraan je bent gestopt : je mag kiezen welke en legt deze bovenop de stapel in je toverketel (nu krijg je een nieuw getal dat aangeeft hoeveel stappen je moet zetten in de volgende ronde) - Nadien wordt het gat terug opgevuld met kaarten van de trekstapel
Er zullen op de duur gaten ontstaan in het rooster en op het moment dat een speler de laatste kaart uit een rij neemt, volgt de slottelling.
Belangrijk is dat de spelers nooit in hun stapel mogen gaan kijken, dus dat je moet onthouden wat je allemaal reeds verzamelde. Daarnaast zijn er enkele actiekaarten die je niet in je toverketel steekt. Zo kan je de bovenste kaart van je tegenstanders laten verdwijnen, laten sommige actiekaarten je toe om in je eigen ketel te gaan kijken (zonder de volgorde te veranderen), mag je extra stappen zetten als je op een hoek eindigt en mag je een een kaart nemen naar keuze uit het veld.
Het spel voorziet ook nog een variant waarbij je in het begin van het spel opdrachtkaarten krijgt. Je gaat deze opdrachten proberen te vervullen om zo nog extra punten te krijgen. Het gaat hier dan bijvoorbeeld over het verzamelen van bepaalde kaarten, de laatste kaart te nemen, kaarten van één kleur verzamelen, het minste kaarten in totaal verzamelen, ...
Titel : Glastonbury
Auteur : Günter Burkhardt
Uitgeverij : Franjos (verdeeld in Benelux door CLD games)
City council is de tweede titel van Golden egg games die verscheen in Essen. Daar er in Essen enkel de pre-orders op te halen waren, moesten wij nog even wachten op een extra druk, maar nu hebben we ook dit spel in ons bezit. City council is een semi-coöperatief spel waarin u aan de stad gaat bouwen met z'n allen. U tracht de vervuiling en criminaliteit in de perken te houden, maar vooral toch zelf te winnen. Geen eenvoudige klus zo zal blijken, want u gaat het groepsbelang toch voorop moeten stellen want anders worden er zelfs geen prijzen uitgedeeld aan de finish.
Het spel verloopt over verschillende ronden, tot één van de spelers minstens 11 punten scoort, de lopende ronde wordt dan nog uitgespeeld en dan eindigt het spel. Indien de vervuiling of criminaliteit ooit tot zeven komt, is het spel ook afgelopen, maar dan verliezen alle spelers samen het spel.
Een ronde wordt opgesplitst in vijf verschillende fasen : 1) Comités fase : in deze fase krijgen de spelers elke een rol toebedeeld, die hen een extraatje geeft tijdens de ronde en die ook de speelvolgorde bepaald. De speler die de baas is over het verkiezingscomité moet minstens één van de spelers een andere functie geven. Een speler mag ook niet meer dan twee keer éénzelfde functie uitoefenen. Enkele voordelen zijn een extra stem deze ronde, extra opdrachtkaart houden, de speelvolgorde kiezen, de schatkist beheren (en zo de bouwkosten van een gebouw naar beneden halen) en een dubbele actie uitvoeren in de productiefase.
2) Raad van bestuur fase : om beurten, volgens de speelvolgorde gaan de spelers een gebouw kiezen uit de vitrine dat ze graag zouden bouwen deze ronde of een gebouw van het speelbord verkopen of een gebouw verplaatsen. Nadat iedereen een gebouw heeft uitgekozen mogen de spelers in volgorde stemmen welke ideeën het beste zijn. Je mag uiteraard niet op jezelf stemmen en slechts 3 ideeën worden uitgevoerd. (2 bij 2 en 3 spelers) Je kan eventuele extra stemmen inbrengen in de vorm van je speciale eigenschap of via private donaties. Nadien worden de gekozen ideeën uitgevoerd, de kosten betaald en de gebouwen geplaatst, verplaatst of verkocht. Afhankelijk van waar welk gebouw op het speelbord wordt geplaatst zullen de kosten verhogen.
3) Productie fase : deze fase wordt in drie subfasen opgesplitst. De gebouwen/zones worden geactiveerd, de werkloosheidsgraad wordt nagegaan en tenslotte worden de acties uitgevoerd. Om een zone te activeren dient er energie te worden afgegeven. Vanaf het moment dat een zone is geactiveerd kunnen ook de gebouwen die erop staan (deels of geheel) worden geactiveerd. Het centrale deel van de stad kan steeds worden geactiveerd. Om een gebouw te activeren worden de nodige arbeiders (blauw of wit) en grondstoffen ingezet uit de voorraad op het speelbord. Sommige gebouwen vragen zelfs een specialist, maar stellen je in staat om twee acties uit te voeren (mits het feit dat de kosten moeten gedekt zijn natuurlijk). Sommige gebouwen brengen criminaliteit of vervuiling met zich mee of verwijderen deze, vergeet dit zeker niet aan te passen. Nadat alle spelers hun actie hebben gepland wordt er gekeken of er nog werklozen zijn, sommigen verlaten de stad, anderen storten zich in de criminaliteit. Tenslotte worden de geactiveerde gebouwen uitgevoerd. De inkomsten van de stad worden aangepast, grondstoffen worden verworven, energie wordt opgewekt, ...
4) Monitor fase : in deze fase wordt er gekeken of het leven in jouw stad de moeite waard is. De balans tussen de samenleving enerzijds en de vervuiling/ criminaliteit anderzijds wordt vergeleken. Indien deze naar de positieve kant overhelt, zal je extra inwoners aantrekken, die je de volgende ronde natuurlijk weer zult moeten tewerkstellen. Maar gaat de balans naar de negatieve kant, dan ondervind je daar ook de nadelen van en zullen er inwoners je stad verlaten.
5) Einde van de ronde en aanvullen : alle niet gebruikte gebouwen worden verwijderd, er worden nieuwe klaargelegd. Spelers kunnen hun opdrachtkaarten scoren (sommige opdrachtkaarten kunnen overigens ten allen tijde worden gescoord, anderen alleen in deze fase), je brengt je handkaartenlimiet terug tot zeven. Verwijder de energie van de geactiveerde zones en elke speler schuift z'n fiche op het comité van links naar rechts.
Vanaf het moment dat een speler 11 punten heeft verzameld, wordt de lopende ronde nog uitgespeeld (en hopelijk niet verloren) en kan je nog voor de resterende opdrachtkaarten scoren. De spelers met de meeste punten wint het spel.
Titel : City council Auteur : Elad Goldsteen Uitgeverij : Golden egg games Aantal spelers : 2-5 Speelduur : 60-90 min. Leeftijd : 12+
In Infamy strijden 3 tot 4 spelers voor eeuwige roem in een crimineel landschap. Je claimt de overwinning door 15 "infamy"punten te verzamelen of 5 reputatiepunten in één van de drie criminele organisaties. Het spel speelt zich af in een science fiction-achtige omgeving van ARES 6 een intergalactische mijnkolonie waar het blijkbaar niet echt prettig toeven is.
City council (Golden egg games) :
Yunnan (Argentum) :
Theseus (Portal) :
De laatste tijd zijn de coöperatieve spellen weer erg hot. Nadat Shadows over Camelot en Pandemie de weg hadden geëffend voor andere Ghost stories, Verboden eiland en andere Yggdrasils, was dit genre er toch even tussenuit. Nu speelden we op korte termijn enkele prima coöperatieve spellen met zeer volwassen thema's zoals Robinson Crusoë en deze Freedom.
Longhorn (Blue orange) :
In 30 carats bent u een edelstenenhandelaar en tracht u tijdens de dagelijkse ruilhandel zo rijk mogelijk te worden. Concreet zijn er op een dag drie markten (ochtend/middag/avond), dus na drie rondjes is het spel ten einde. Tijdens zo'n markt probeert u de waardeloze edelstenen af te danken en de meer waardevolle bij u te krijgen. Lijkt simpel, maar aangezien je niet weet welke edelstenen wat waard zijn, gaat u best hier eerst naar op zoek.
In Longhorn vecht u de strijd uit met één van je concurrenten-veedief. Beide spelers nemen de rol aan van twee bijzonder gevreesde boeven. De doelstelling is eenvoudig : zo veel mogelijk vee stelen en als je onderweg nog wat extra goud kan meesprokkelen, is dat ook mooi meegenomen. 
Glastonbury (Franjos) :
Glastonbury is een remake van een topspel uit het gezegende jaar 2001. Kupferkessel co. van Goldsieber was een erg leuk 2-spelersspel waarvan u de recensie hier op de blog kan terugvinden. Nu kan u met z'n vieren aan de slag. In Glastonbury is er voor de rest eigenlijk erg weinig verandert. Ik zou perfect een copy-paste kunnen maken van mijn vorige bespreking en speciaal voor u doe ik dit even (met enkele kleine aanpassingen) :
