Hier weer een update van mijn jonge maar o zo drukke leven. Mijn navelbreukje is goed hersteld, intussen wel wat medicijnen moeten nemen omdat mijn pootje zo trilde. Wellicht groei ik iets te snel.
Mijn baasje had me zon kinderbadje gekocht, dikke fun is dat ! Gewoon even afkoelen als ze me buiten laten, verfrissend !
Op paasmaandag trokken we naar de Trudobron in Sint Truiden, een hondenzwemvijver. Mijn speeltje werd er in geggooid, ik er vliegensvlug achteraan. Tot ik voelde dat ik mijn poten daar niet op de grond kon zetten. Toen moest ik wel zwemmen. Niet zon prettige ervaring, gewoon omdat ik me een beetje verschrokken had. Komt wel goed, maar ik ga er toch niet meer zo gek inspringen hoor.
Wandelen hebben we ook nog dikwijls gedaan, korte maar mooie stukjes. Liefst van al loop ik los in het bos, dan oefenen we ook nog wat we geleerd hebben op school. Het is belangrijk dat ik naar mijn baasjes ga als er een fietser of jogger nadert. Ik moet dan mooi blijven zitten tot die voorbij zijn, niet altijd even gemakkelijk want ik zou ook willen meelopen
Op de hondenschool hebben we de pre-puppy klas goed doorlopen. We wachten nu tot we in de gele klas mogen aansluiten. Ik was wel wat verschrokken toen ik hoorde dat mijn vroegere klasgenoot Oggy in het asiel terecht gekomen is. Ok, hij maakte wel wat lawaai, maar daarvoor doet je baasje je toch niet zomaar weg hé . Ben ik maar wat blij dat ik wel goede baasjes heb !
Het eten lukt ook nog goed, maar ik moet zeggen dat ik wel mijn voorkeuren heb . Een Leonberger moet wat kieskeurig zijn, nietwaar ? Maar vermits ik een dikke 24 kg weeg zal ik het zo slecht nog niet doen. Tegenwoordig moet ik al de auto in op zon loopplank omdat ze me nog moeilijk kunnen opheffen.
Dé grote dag was toch wel gisteren hoor. We zakten of naar Berlare, naar onze eerste reunie met de nazaten van lions from dEs. Mijn papa en mama waren er niet, en ook niemand van mijn nestje maar wel zoveel nichtjes, neefjes, tantes en nonkels. Eerst elkaar besnuffelen, lekker ravotten en nadien wandelen. Het weer was niet al te best die dag, dus stonden er enorm veel plassen. Ik moet zeggen dat ik erg mijn best gedaan heb om door iedere plas te wandelen. Stikop was ik toen we terug aan het zaaltje arriveerden. Maar de anderen waren ook opvallend stil... Ik denk niet dat onze baasjes dat erg vonden want zo konden ze genieten van de heerlijke paella die er geserveerd werd. Een leuke dag, ik kijk al uit naar de volgende !
De tijd vliegt ! Een druk leven, dat heb ik wel.
Twee keer per week ga ik naar de hondenschool met mn baasjes. De andere dagen maak ik mijn huiswerk dat ik van onze juffrouw doorgemaild krijg. Ons klasje is intussen wel wat kleiner geworden, alleen de drie Aussis, Murdock en ik blijven volhouden. De oefeningen worden ook wel wat moeilijker; gisteren kregen we buiten les maar daar was ik zo snel afgeleid. Er is ook zoveel te ruiken , te horen en te zien. Maar ik vind het wel leuk: ik ontmoet er allemaal soortgenoten, in alle geuren en kleuren.
We houden ook onze ( nu nog kleine ) wandelingen goed vol. Liefst ga ik wandelen op verplaatsing , de auto in en dan op een leuke plaats in de natuur snuffelen. En als er dan ergens een terrasje is kan ik me onder het tafeltje nestelen en wat rusten. Heerlijk zo die wind op mn snoet.
Mijn navelbreuk is intussen ook geopereerd, bij de dierenarts van mn vorige baasje. Een beetje groggy was ik wel van de verdoving maar t komt allemaal wel goed.
Zon dikke ontwormingspil hebben ze deze week ook onder mn eten gemengd, en dan weer wat inentingen gekregen. Ook voor hondsdolheid, moesten we eens in Luxemburg gaan wandelen of zo. Deze week mocht ik trouwens voor t eerst los in het bos lopen, heerlijk die denneappels !
Omdat ik zo flink geweest ben, mocht ik mee naar de dierenwinkel waar ik buiten kwam met een roze octopus ( eindelijk een knuffel op mijn maat ). Kan ik me echt mee amuseren. Eén oog had ik er per ongeluk wel snel afgebeten, maar dat is intussen hersteld.
Met de buurhond kan ik ook wel goed opschieten, maar ze is al wat ouder en wilt niet altijd met me spelen.
En ik blijf flink eten en groeien, intussen weeg ik 17,5 kg ! Ik ben nu 13 weken oud.
Gisteren heeft papa Clooney deelgenomen aan de Schaal der Kempen , en jawel hij behaalde er de eerste plaats !
Intussen vul ik mijn tijd met eten, veel eten, ik weeg al 15 kg ! Ik vind mijn draai al goed in huis, in de tuin, ik vind het heerlijk om mee te gaan om de kippen eten te geven. Als mijn baasjes me even niet in t oog houden kan ik me zon lekker vers eitje toeeigenen. Ik eet dat dan met schaal en alles op mmmmm.
Ik moet zeggen dat ik wel geluk heb met de voederkeuze van mijn baasjes: kompleet vers voer, ik heb al vanalles gegeten: kip, lam, paard, konijn, zalm, hert, geit, rund met groentjes . Ze zeggen dat ik een fijnproever ben omdat ik de combinatie paard/konijn het lekkerst vind !
Als vieruurtje krijg ik wel eens Griekse Yoghurt, of een stukje appel of komkommer. Mijn Kong vullen ze wel eens met een plak kaas. Neen, ik mag echt niet klagen.
In school worden de oefeningen best wel moeilijker: ik moest door een tunnel lopen, ik kon er nog net door ( binnen een maand moeten ze me dat niet meer vragen ). En tegenwoordig gebruiken ze zon raar geluidje ( clicker ) voor ik mijn snoepje krijg als ik iets flink gedaan heb. A ja, die vorige snoepjes gebruiken ze niet meer, tegenwoordig is het worst met kaas in. Daar doe ik het wel voor !
Vorige vrijdag was het terrasjesweer, en mijn baasjes moesten in de stad zijn. Ik mee, wat een aandacht dat ik kreeg: kinderen, oudere en jongere mensen. Iedereen wou me aaien, en zo heb ik het graag. Tijdens het terrasje heb ik me onder de tafel gelegd, in de schaduw. Beetje rusten na zoveel aandacht.
Op zaterdag nog maar eens oefenen in de trein. Heerlijk vind ik dat, niks aan ik leg me gewoon op mijn gemak neer.
Vandaag kreeg ik een raar speelgoedje: iets waarin snoepjes verstopt werden. Ik moest zo met mijn dikke poten vakjes openen. Ik vond dat de snoepjes er gemakkelijker uitrolden als ik het hele speeltje oppakte en een keer mee rammelde.
Zaterdag: Mijn baasje werkt in de trein, en daarom wil ze dat ik absoluut gewoon word om in de trein te zitten. Pas op, ik zie dat ook wel zitten hoor . Rusten tot aan de zee, dan lekker ravotten in het zand en een beetje zwemmen, en dan rustend terug naar huis. We hebben een kort ritje gedaan, en ik was heel flink, zelfs de goederentrein die op het perron voorbij kwam deed me niets. Even goedendag gaan zeggen aan de collegas en eens oefenen in een lift en dan mee naar een tuincentrum. Daar kon ik op verschillende ondergronden wandelen, voelde goed aan mn pootjes.
Zondag goedendag gaan zeggen op de hondenschool, maar we hadden geluk: er was een introductieles. Met heel veel honden zaten we daar wat naar elkaar te staren en snuffelden we wat. Onze baasjes vulden papieren in. En nu maar wachten op een mailtje tot ik mag beginnen.
Op dinsdag speelde ik buiten met een gekke gele bal, een jolly egg.
Ik kreeg hem maar niet in bedwang. Ik was bekaf maar ik denk dat dat de bedoeling was want ik moest naar de dierenarts voor mijn tweede spuitje. De dierenarts stelde ook een navelbreuk vast, die geopereerd moet worden. Begin april zal dat gebeuren door mijn vorige dierenarts ( tante Ingrid ).
Op woensdag maakte ik op de kinderboerderij kennis met heel wat andere dieren: schapen, geiten, varkens, cavias, konijnen, best wel leuk. Nadien zijn we daar iets gaan drinken, ik heb me maar braaf onder de tafel gelegd.
Op donderdagavond was het dan zo ver: mijn eerste puppyles. We waren met zeven: drie Border Collies ( allemaal broertjes en zusjes ), een zwarte Schnauzer, een Akita en een Amerikaanse Stafford ( die Grieks sprak ). Volgende week komt er nog een Dalmatiër bij. De andere honden hadden al drie lessen gehad maar gelukkig had ik thuis al wat geoefend zodat ik zeker niet moest onderdoen: zit, lig, aan de voet wandelen, met losse leiband wandelen, het verschil tussen ja en neen leren ( maar daar moet ik nog goed op studeren ), allemaal in ruil voor lekkere snoepjes alleen vind ik dat mijn baasje andere snoepjes moet voorzien.
Gisteren maakte ik mijn eerste echte boswandeling. Tof zo, op avontuur. Beekjes oversteken op houten brugjes waardoor je het water kon zien stromen. Niks engs aan, gewoon naar de overkant stappen. Mijn baasje zei dat ik heel flink was.
Ik eet ook flink alle porties op en weeg intussen al meer dan 13kg.
Vrijdagochtend 1 maart vertrokken we richting Huldenberg om Sparta te gaan halen. Als eerste pup mocht hij het nest verlaten, zowel hij als wij waren er klaar voor !
Na de deskundige uitleg van Luc en Martine omtrent voeding en verzorging namen we afscheid; Luc stond er op Sparta zelf in de auto te zetten. Het blijft toch altijd een emotioneel moment Onder het toeziende oog van papa Clooney verlieten we Huldenberg
Dankzij de eerdere ritjes in de Leomobiel werd de autorit naar thuis goed verteerd. Van slapen was er echter geen sprake. Er was veel te ruiken, te zien en te horen.
Thuis gekomen, plasje in het gras en lekker eten. Voor alle zekerheid toch maar met brokken opgestart, gecombineerd met kompleet vers voer ( een worst die we van Luc hadden meegekregen ). Het eten ging er vlotjes in. Eindelijk wat tijd om een dutje te doen.
Familie, vrienden en buren popelden om op puppybezoek te komen. Best wel een drukke dag, maar Sparta houdt van mensen en heeft nu al een lichte voorkeur voor vrouwen !
Yves is deze week beneden blijven slapen. Van heimwee naar het nest hebben we eigenlijk weinig gemerkt.
De rest van de week zijn we vooral bezig geweest met zindelijkheidstraining, wandelen aan de leiband zonder trekken, wat commandos zoals zit-lig-poot. Benchtraining loopt wat moeizamer, het is gewoon niet leuk om alleen te blijven maar een mens moet zich nu eenmaal douchen, naar de winkel gaan,
Woensdag moesten we beiden werken en hebben mijn ouders ons uit de nood geholpen door Sparta te komen halen. Ook daar is ie intussen goed gewend.
Donderdag en vrijdag heeft zoon Jarno de taak van Dogsitter op zich genomen. Ze hebben intussen een mooie band samen opgebouwd. Wandelen en knuffelen met Jarno en ravotten op het grasveld lijkt hij heel leuk te vinden.
Voor de rest zijn we volledig overgeschakeld op kompleet vers voer. Hetgeen goed binnen gaat.
En maar socialiseren: stofzuiger, waterblazer, mensen, naar de dierenwinkel, kennis maken met andere honden en zoveel dingen meer waarvan wij het niet eens beseffen.
Een mooie eerste week, op naar de tweede !
Deze week hadden jullie een drukke week voor de boeg: maandag heeft dierenarts Ingrid jullie gechipt en ingeënt. Ook werden jullie tandjes op de proef gesteld door van pap over te schakelen naar vaste brokken. Mama Sissi zal die vlijmscherpe tandjes wel voelen en is niet meer geneigd om jullie veel te laten zogen
Afgelopen woensdag woog je 7995 gr, die 8000 gr die je moet hebben vooraleer je met ons mee mag zal je probleemloos halen !
Vandaag nam ik de trein naar Leuven en reed ik verder met de fiets naar Huldenberg om jou te zien. Bergop niet te doen ! Maar het was weer de moeite waard.
Het gezinnetje van je gele zusje was ook op puppybezoek, ze zal Sari heten en mag mee helpen in de bloemisterij.
Ik heb de indruk dat je me herkende van de vorige keer, je reageerde alleszins op je naam. Flink zo !
Morgen mogen jullie voor de eerste keer mee met de Leo-mobiel, socialiseren met andere honden ( en mensen ) in de hondenschool. Veel plezier Sparta !
In afwachting van je komst genieten we na van deze beelden:
Op Valentijn belde Martine om te zeggen dat de keuze door de andere mensen was gemaakt: ze hadden het zwarte reutje gekozen, omdat dit het eerst naar hen toe kwam. Ze noemen hem Shado, mooie naam. Shadow zal opgroeien in Mechelen, wellicht zullen we hem nog wel eens ontmoeten tijdens één van de familiewandelingen.
Het rode reutje was dus het onze ! Stiekem hoopte ik daar wel op, omdat hij altijd zo mooi op de fotos staat, en zijn witte borstharen me doen denken aan papa Clooney.
Op vrijdag trokken we richting Huldenberg. Met de trein tot Pécrot, een 6 km lange wandeltocht via de knooppunten van Zuid Dijleland. Prachtige streek in een nu nog koud lentezonnetje. We verrasten de leo-bende .. zo stil dat het er was ( als ze de auto horen stoppen zijn ze niet te houden ).
Martine maakte koffie, voor de taart/koeken hadden wij gezorgd. Toen Luc afkwam met Sparta maakte mijn hart een vreugdesprongetje: wat was ie weer gegroeid!
Nu hij nog het formaat had van een schoothondje, nam ik hem maar op mijn schoot. Na wat snuffelen en likken was ie meteen rustig. Ook even kennis maken met Yves, en dan onder mijn stoel wat bekomen van de emotie. Hij begon zelfs te dromen.
Toen ie wakker werd, was het tijd om een plasje te doen en zijn nestje te vervoegen. De andere vijf stonden ook al klaar om een knuffel in ontvangst te nemen. Het zwarte reutje kwam als eerste af, duidelijk de dominantste van het nest. Dat bleek ook snel uit zijn bijtgedrag, was ik blij met onze iets kalmere reu !
Wanneer ik in de kennel ging om betere fotos te maken, hingen ze allemaal tegelijk aan mijn broek te bijten, ze hebben op die jonge leeftijd toch al heel wat kracht. Een consequente opvoeding zal absoluut nodig zijn, wil je veel plezier aan je hond beleven.
"Pirri Pirri" riep Luc toen hij met het eten afkwam. De pups twijfelden geen seconde. Van spelen krijg je honger, en van eten word je moe. Een voor een zochten ze een slaapplaats . Terug rust in de kennel.
Na wat napraten namen we afscheid van Huldenberg, we wandelden van Huldenberg naar Leuven, terug de trein op en via de fotos nog wat nagenieten van ons bezoek. Wat een prachtige dag !
Na fotos gezien te hebben op de facebookpagina So you want a Leo , beseffen we maar al te goed dat:
- Je graag in de moestuin helpt ( deze hebben we intussen afgespannen )
- Je bereid bent je plasje op dezelfde plaats te doen ( we hebben een hondenplaszone voor je ingericht )
- De bench snel te klein zal zijn, en we je niet alleen in huis durven laten zolang je graag overal je tanden in zet ( daarom hebben we je een heus hondenhok en kennel gemaakt, niet in de tuin maar in de kelder omdat mooie grote rassen zoals jij tegenwoordig uit tuinen gestolen worden om ingezet te worden voor broodfok )
- Je veel speelgoed nodig hebt ( we hebben je een Jolly Egg besteld, zon ovale bal die wegfloept als je er in bijt, dus buiten te gebruiken)
- We het eerste jaar moeten opletten voor je heupen, en we daarom een loopplank gekocht hebben zodat je comfortabel de auto in geraakt
- Je massas haren zal verliezen ( een waterblazer zal ons helpen een deel weg te blazen om het enigszins onder controle te houden )
- Leos moeilijke eters zijn ( we hebben veel opzoekwerk verricht naar Kompleet Vers Vlees, hopelijk kunnen we dat introduceren )
- We alles in gereedheid gebracht hebben voor je komst !
Deze week komen we je nog eens in Huldenberg opzoeken. Van Luc hebben we vernomen dat jullie flink bijgekomen zijn en dat jullie de eerste pasjes buiten gezet hebben.
Tijdens ons bezoekje zullen we te weten komen welk hondje het onze wordt . Spannend dus .
Martine heeft nog fotos op de site geplaatst; het rode reutje weegt op dag 39 al 6030 gr, het zwarte reutje is met zijn 6650 gr de zwaarste van het nest geworden.
Afgelopen maandag was het eindelijk zover ! Na t werk meteen de auto in, op weg naar het glooiende Huldenberg dat bij daglicht nog mooier oogt. Hier gaan we zeker eens komen wandelen met Sparta ( als we een familiebezoekje brengen ).
We werden door Luc en Martine hartelijk onthaald. Ook papa Clooney kwam ons besnuffelen.
We volgen Martine ( samen met de andere honden ) naar de kraamafdeling. Een rustige mama Sissi met haar zes puppies, zo mooi om te zien. Het lijkt wel of het moederschap Sissi bedaard heeft. Sissi wordt even aan de buitenkant van het park gezet, maar reageert absoluut niet negatief als we de kleintjes vastnemen. Weer een mooie karaktertrek van een Leonberger.
Omdat we nog niet weten welk reutje het onze zal worden, hampelen we zowel met de rode als de zwarte, genoemd naar de kleur halsbandjes die ze dragen.
Als Luc binnen komt met het eten zijn ze niet meer te houden. Ze zoeken allemaal een plaatsje, en eten hun buikjes vol. Mama Sissi eet de overschot op en legt zich neer. Terwijl de ene helft siesta houdt, zijn de drie anderen ( waaronder de zwarte ) op zoek naar een heerlijk afzakkertje.
We laten de kroost wat rusten en ontfermen ons over de andere Leos. Heerlijke beesten toch !
Onze vragen in verband met borstels, leiband, voeding en waterblazers worden beantwoord. We willen goed geïnstalleerd zijn voor Sparta komt, want we beseffen maar al te goed dat al onze vrije tijd naar onze nieuwe huisgenoot zal gaan.
Voor we afscheid nemen, gaan we opnieuw even bij de jonge hondjes kijken, die alweer volop rond mama Sissi draaien.
In de week van de 1e maart, als de hondjes 8 kg zijn, mogen we Sparta gaan halen. De tijd kort nu snel, half deze maand weten we welke hond de onze zal worden . Spannend !
Intussen is de computer van Martine en Luc gemaakt en worden we up to date gehouden. De rode weegt op dag 28 al 3335 gr, de zwarte welliefst 3650 gr.
Een belangrijk moment is ook de verhuis van de puppies van de kraamafdeling naar de veranda, waar het socialisatieproces al kan beginnen. Nieuwe geuren, kleuren, verschijnsels. Meer ruimte, de andere honden die ze zien. Nog eventjes en ze kunnen hun eerste stapjes buiten zetten
Voor ons is het nu weer aftellen naar 16 februari, als we terug op bezoek kunnen gaan. We blijven lezen, surfen en installeren. Een heuse hondenkennel en blokhut-hok maken staat op ons to-do lijstje. De omheining is bijna volledig geplaatst . Een hond kopen is één ding, je woonst/tuin grote hond bestendig maken is een andere zaak. Toevallig ( en gelukkig maar ) heeft Yves als hobby dingen verwezenlijken
Hoe langzaam kan de tijd vooruitgaan als je ergens op zit te wachten ?
Al van voor jullie geboorte probeer ik de tijd te doden met hondenliteratuur, een mens kan niet genoeg geïnformeerd zijn.
Internet afschuimen naar nog meer tips, aankopen doen, allemaal leuk toch wel. Maar toch hunkeren we er naar om je echt te zien.
Afgelopen donderdag zijn jullie drie weken oud geworden.
Wekelijks houden we telefonisch contact met Luc en Martine om te vragen hoe het met jullie gaat. Alles gaat prima, gelukkig maar !
De gewichten evolueerden ( voor de reutjes ) intussen naar om en bij de twee kilo, mooi toch.
Maandag is het zo ver ! Eindelijk mogen we op puppybezoek !
Intussen is je eerste Do It Yourself speeltje een feit: ik maakte een snuffelmat, wellicht ga je hier uren plezier aan hebben ( want niets is erger dan je vervelen ).
