Ben geboren op 10 juni 1956 in een tijd waar het sociaal contact onder buren en mensen nog bestond en waar de zomer avonden heel de straat buiten bracht en er gezellig gekeuveld werd en kinderen onder het oog van volwassenen konden spelen zonder ongerust te zijn voor externe problemen. Mijn papa was een Poolse Jood die hier gebleven was na de oorlog en gehuwd is met mijn moeder die er vier kinderen op de wereld zette. Het verhaal van mijn vader is tragisch en ben het eerst te weten gekomen toen ik de achttien al voorbij was, wat veel onbeantwoorde vragen hebben opgelost en mij een veel beter inzicht gaven in de gebeurtenissen, het was een tijd dat er nog heel veel toegedekt werd met de mantel der liefde en heel veel verzwegen werd.

Rijk waren we niet en hebben alles gehad wat je als kind nodig had, er was één storende factor en dat was mijn grootmoeder die regeerde met ijzeren hand en de techniek van verdeel en heers machtig was. We hebben het geweten! Mijn mama had enorme angst voor haar moeder en durfde nooit tegen te spreken. Naar buiten toe waren wij een model gezin, maar achter gesloten deuren was het even iets anders. De eerste die dat heeft mogen ondervinden was mijn vader, die ze gerechtelijk het huis uitgezet heeft onder valse voorwendsels die ik veel later maar eerst te weten ben gekomen. Ik heb daar hard onder geleden vermits mijn papa een goede vader en een goed mens was die een afschuwelijk kruis droeg, ook dat ben ik achteraf te weten gekomen.

Het was niet makkelijk met zoveel mensen in huis, maar het ging zolang de discipline opgelegd door grootmoeder maar gerespecteerd werd. Er waren drie meisjes en drie jongens en dat was alle dagen een kleine oorlog. Toen wist ik nog niet wat me te wachten stond en dat één van mijn halfzussen verantwoordelijk ging zijn voor de ellende die ze veroorzaakte, door een groot deel van mijn leven af te nemen.