Kijk het zit zo. Eigenlijk wil ik iedere dag langer slapen. Als ik vroeg op moet wil ik blijven liggen. Echter, als ik pas de ogen open om pakweg 11 uur dan had ik liever wat vroeger wakker geworden. Ik verlang dus altijd naar het omgekeerde van wat ik (moet) doen. Ik verlang wit als ik zwart moet doen, en als ik dan zwart kan doen verlang ik naar wit. Zo is het uiterst moeilijk om ooit eens teverden te zijn. Ik heb nog nooit graag aanwezig geweest op mijn werk. Ik wil continu ander werk zoeken omdat ik het werk dat ik doe niet graag doe. Als ik dan ander werk gevonden heb, verwens ik mezelf omdat ik me alles behalve verbeter heb. Blijkbaar heb ik te weinig besef van het nu. Ik lijk continu in het verleden en de toekomst te kijken. Blijkbaar ben ik ook nooit tevreden met wat ik heb, er is altijd wel iets op aan te merken. Zelden praat ik over die zaken, zelfs niet mijn vriendin. Ik wil er geen andere mensen mee lastig vallen, maar zou toch graag hebben dat er iemand op de hoogte is van mijn situatie.
Enfin, niet alles is slecht. Morgen is het vrijdag en ik rook niet. De zon is nog steeds warm en het gras groen ja, ook aan de andere kant de andere kant van de medaille van het leven de kleine kant de grote kant de zwarte binnenkant en de zonnige buitenkant maar ik rook niet en morgen is het gras!
