Vaarwel was mijn laatste woord tegen jou. En eerlijk? Ik voelde me vrij. Er
kwam een gloed van rust en kalmte over me heen op dat moment. Met hoop
keek ik naar de toekomst dat ik je kon loslaten, want ik had vaarwel
gezegd.
Waarom blijven mijn dromen mij dan uit mijn slaap
houden? Jij blijft mijn dromen binnendringen zonder dat ik je ook maar
kan tegenhouden. Je dringt ze binnen en je laat me angstig wakker
worden, vol met vragen. De zogenaamde waarom vragen waar niemand
antwoord op weet. Is er een onderliggende woede dat in me rust en wacht
om naar buiten te komen, of is het verdriet?
Sterker ben ik er
wel van geworden, van je vaarwel te zeggen. Maar men onderbewustzijn
laat mij niet toe om je los te laten. Mijn dromen kan ik niet
beheersen, anders had ik je al lang verbannen. Ik voel me beter,
zelfzekerder en vooral, niet meer angstig om je tegen te komen. Negeren
zou ik je doen, want wat ik nu heb.. Daar heb ik alles voor over; ik
ben gelukkig en jij gaat daar geen stokje voor steken. Blijf mijn
dromen maar binnendringen, het gevecht win je toch niet. Misschien kan
ik je niet loslaten in mijn dromen, maar in de realiteit ben ik je
allang vergeten. In de realiteit heb ik je al vaarwel gezegd, en dat is
wat telt, toch?
Twee weken geleden heb je gevraagd aan mijn mama hoe het met me was... Dat ben ik gisteren te weten gekomen. Ik ben erg teleurgesteld in je, maar ook boos. We hadden een duidelijk afspraak om elkaar als vreemden te beschouwen en dan doe je zo iets impulsief. Ik heb je dan maar een mail gestuurd waarom je je niet hield aan onze afspraak, wat ook wel een impulsieve reactie van me was.
Waarom willen we elkaar niet loslaten? Je zegt dat we iets moeten uitpraten.. Wat uitpraten? Veranderen zal er toch niets doen, en ik wil niet dat er iets verandert. Ja, ik denk aan je, maar niet meer elke dag en dat is al een goede vooruitgang. Ik heb bijna geen nachtmerries meer en ik voel dat men leven eindelijk stand begint te krijgen. Jij bent gelukkig en ik ben gelukkig en ik vind dat we ons daarop moeten concentreren. Een verleden kan je niet wissen, dat zou jammer zijn want uit het verleden leer je juist de beste lessen, hoe pijnlijk die ook zijn.
Ik heb geleerd dat ik je niet zal kunnen vergeten, hoe graag ik dat ook wil. Maar dan moet ik daar maar met leren leven, ik moet leren leven met jou die zich vast blijft kleven in mijn hart. Een klein stukje van mijn hart heb jij nog, en dat zal je altijd hebben. Zonder jou had ik nu niet van mijn fouten kunnen leren en gelukkig zijn met mijn schat.
Slechte momenten en dagen zullen mij nog achtervolgen. Dagen waarin ik
het even niet zie zitten, maar dan moet ik gewoon denken aan welk leven
ik momenteel heb, en proberen om niet meer te denken aan het verleden.
De hoop mag ik gewoon niet opgeven, ik ben sterk en moet ook sterk
blijven, zelfs op slechte en triestige momenten.
Ik ben blij dat ik je heb gekend, maar nu is het tijd om stilaan vaarwel te zeggen. Vergeet niet dat je dat hele kleine stukje van mijn hart altijd bij jou zal hebben. Geloof me, ik moet het niet terughebben. Het is een herinnering aan onze tijd, die we samen moeten afsluiten zodat we beiden kunnen starten met ons gelukkig leven. Het allerbeste wens ik je toe.
Liefs, G.
Somewhere in the distance
There's a place for me to go
I don't want you to hate me
But I think you need to know
You're weighing on my shoulders
And I'm sick of feeling down
So I guess it's time for me to say goodbye
Ik heb vorige week een rare droom gehad. Ik droomde over witte lijnen herschilderen in het verkeer. Ik heb opgezocht wat dit zou betekenen. Bij lijnen en schilderen vond ik niets, dus heb ik doorgezocht naar verkeer. Dit is wat verkeer betekent in een droom (van droominfo.nl) Dromen over verkeer wijzen op frustraties in je leven en dat dingen niet zo makkelijk gaan als je zelf zou willen. Je hebt het gevoel dat je vastzit. Dit klopt voor 100procent. Mijn frustratie ben jij, en ik zit vast omdat ik geen manier meer weet om je te vergeten.
Zie het op mijn gezicht, ik kom over je heen
Maak dit nu of nooit
Ik kom over je heen
De plek waar het me nu mee naartoe neemt
Nou, is het ver genoeg
Ik kom over je heen (Acceptance - over you)
Zo start ik deze 'sessie' vandaag. Deze ochtend had ik het niet zo makkelijk. Ik ben samen met school naar een speciale school voor gehandicapte kinderen geweest. Toen ik die klas binnenstapte viel mij meteen één jongen op. Hij leek zo echt op hem op die leeftijd (hij is natuurlijk niet gehandicapt) maar van uiterlijk leek hij er als twee druppels water op. Van karakter ook eigelijk, de slechte kant dan eerder. Maar toch, ik had het wel moeilijk, moest even slikken maar mocht natuurlijk niets laten blijken. Ik heb me dan maar geconcentreerd op andere kinderen en niet teveel contact gezocht met die jongen want het viel toch wel wat zwaar. Ik dacht ook wel terug aan de mooie momenten, maar de slechte volgden daarna wel. *De moed niet opgeven* zo denk ik vandaag.
Binnenkort is het hier weer kermis. Vrienden zullen me terug meevragen, zoals elk jaar, zeker nu er een nieuwe atractie is. Vorig jaar ben ik met mijn liefje geweest, ik voelde me niet helemaal op me gemak omdat ik wist dat de kans bestond dat jij daar zou rondlopen. Wanneer niemand het zag, keek ik vlug rondom me om jou in de gaten te houden. Maar ik heb je niet gezien. Zal het mij echt blijven lukken om je te ontlopen? Wil ik dat wel? Was het leven maar makkelijker Gisteren heb ik hancock gezien, de film met Will Smith. Daarin kwam er een stuk voor over het lot, en dat die twee mensen tot elkaar werden aangetrokken, toch wel een beetje ongewild. Want wanneer ze samen waren verzwakte de anderen. Toen moest ik zo denken aan jou en mij.. terwijl mijn liefje naast me lag! Vreselijk gevoel had ik toen, maar wat er in de film werd gezegd, was jammer genoeg de waarheid die ik niet kan ontkennen. Hoe moet ik jou in godsnaam loslaten? Wat is hét ultieme middel? Hoh, ik denk dat niemand daar een antwoord op weet.
Zoals het liedje 'I still' zegt van de backstreet boys: "I try to fight it, but I can't deny it. Instead of moving on, I refuse to see
that I keep coming back"
Zal ik maar geduldig wachten op het moment waar ik je zal zien? Maar hoelang zal dit nog duren? Ik wil niet meer wachten, ik wacht al 10 jaar... Verlos mij, dat is alles wat ik vraag.
Vandaag is een redelijk positieve dag. Heb een mooie dag achterwege, bijna niet aan jou gedacht en veel gelachen. Zingen helpt eigenlijk wel. Daarnet nog een super mooi liedje meegezongen en ik voelde me terug goed, omdat het liedje over pure liefde ging, iets wat ik momenteel heb met de man van mijn leven. Iets waarvoor ik al mijn kracht zou gebruiken en vechten tot mijn dood, en als ik dan nog zou kunnen vechten voor wat ik nu heb, dan zou ik het doen. Ik heb iets waarvoor iemand leeft, en waarvoor je niet zou opgeven. Het is het vechten tegen jou meer dan waard.
Mijn keuze zou snel gemaakt zijn wanneer ik ooit zou moeten kiezen tussen jou of mijn vriend. Ik zou geen seconde twijfelen! Nooit, never, jamais! Ik zou nooit kiezen voor jou, ook al is mijn verlangen zo groot om afscheid te nemen, het blijft nee. Ik leef liever met de gedachte, met de nachtmerries dan mijn leven op dit moment kwijt te geraken. Ik ben gelukkig, zonder jou. Ik zou geruster zijn moest ik je achterwege kunnen laten, maar ik neem je liever als een last mee in mijn leven dan mijn gelukkige leven momenteel te vernietigen.
Ik heb al enorm veel pogingen achter de rug om je te vergeten, maar wanneer ik niet aan jou denk en ik dus volmaakt gelukkig ben, dan ben ik wel degelijk bij de man van mijn leven. Ik mag niet opgeven, moet sterk blijven doorgaan. Het lukt misschien nooit, maar dan moet ik me realiseren aan wat ik nu heb, op dit moment. Dat dit iets is om voor te leven, en ik mij niet mag laten neerhalen door jou in mijn hoofd.
Ik ga sterk doorzetten, en wanneer ik even breek, dan heb je misschien even gewonnen in mijn hoofd, maar dan sta ik terug recht en ga ik door, tot het eind.
Ik verlang er echt naar om jou op een dag tegen te komen, gewoon omdat ik die akelige gebeurtenis achterwege wil hebben. Want elke dag kijk ik om me heen uit schrik dat de kans bestaat om je tegen te komen. Ik zou verstijven, mijn hart zou tilt slaan, en niet op de goede manier. Ik zou instorten, dat is zeker. Ik zal me sterk houden vanbuiten maar vanbinnen zal ik dan sterven. Zeker wanneer ik je alleen tegen kom. Maar dat is eigenlijk net wat ik precies wil. Jou alleen tegen komen, even instorten vanbinnen. Want ik denk er sterk aan dat dit de enige manier zal zijn. Je gewoon zien, instorten en daarna verder gaan. Ik zal pijn hebben, maar die pijn zal wel weer over gaan want ik heb mensen om me heen die me steunen. Als ik je eindelijk ben tegen gekomen, dan kan ik dat ook zeggen tegen mijn geliefde, hij zal me ondersteunen, hij zal dat wel begrijpen. Mijn hoofd is zo verdeeld, je opzoeken wil ik echt niet, maar langs de andere kant wil ik je zo graag zien gewoon om dat achterwege te hebben. Daar wacht ik nu al 2 jaar op. Mensen die jou ook kennen hebben je ook al gezien, twee keer zelfs. Waarom ik dan niet? Zou ik het misschien toch niet aankunnen, zou het lot dat tegenhouden? Als het lot dat zou tegenhouden om te voorkomen dat ik lijdt, dan is het fout bezig want nu is de onwetendheid gewoon ondraaglijk. Ik vraag me af of jij soms nog aan me denkt, wanneer er iemand over straat loopt die op me lijkt, zou je dan denken dat ik het echt ben? Want zo denk ik wel. Ik dacht je vandaag gezien te hebben, maar ik was fout, nogmaals een ware illusie. Eerst schrik, daarna opluchting maar daarna terug ontgoocheling. Ik lig zo in de knoop met mezelf, weet niet wat ik met jou wil. We hebben afgesproken om elkaar als volslagen vreemden te behandelen wanneer we elkaar tegen komen, zou je dat echt doen? Heb je het misschien al gedaan? Wie weet heb jij me al zoveel gezien, maar ik heb jou nooit gevonden met mijn ogen. Ze zeggen dat de tijd alle wonden heelt, maar wat als die tijd tussen ons blijft stilstaan?
Wie weet is morgen dé dag dat ik jou tegenkom. Daar heb ik op voorhand al schrik voor, en ergens kijk ik er ook naar uit. Was dit alles maar voorbij, want ik wil niet dat de dood rust betekent. Zo lang wil ik niet wachten.
Misschien tot morgen, (ergens hopelijk tot morgen) G.
Dit jaar zal het niet veel schelen dat het 10 jaar geleden is dat je weg ging. En al 10 jaar probeer ik jou te vergeten. Enkele poging die ik al heb ondernomen is mislukt. Aan zelfmoord heb ik nog nooit gedacht, wat ik blijf hopen dat er een manier moet zijn om jou te verwerken. Het lijkt wel alsof het lot ons elke keer terug samenbrengt. Op elk moment dat ik eindelijk denk dat ik het gehaald heb, dat ik kan doorgaan, dan kom ik je op een of andere manier tegen. Ik dacht eerst dat je het expres deed, om me te zien lijden. Maar zo mag ik niet denken, er zal gewoon ergens een reden voor zijn dat ik je niet mag vergeten zeker? Misschien is die precieze reden wel om afscheid te nemen. Maar dat wist ik 5 jaar geleden niet. Afscheid nemen wil ik net zo graag, maar er zijn mensen bang dat wanneer ik je zou terugzien, ik terug voor je zou vallen. Ik weet dat het niet waar is, maar hoe overtuig je iemand wanneer net die iemand weet wat voor een band we hadden? Jij bent mijn geheim, niemand weet dat ik je mis, niet als geliefde maar als echte vriend en zelfs als familie. Ik beschouwde je als mijn enige vriend die me begreep waarmee ik samen problemen oploste. Ik beschouwde jou als een broer, en ergens doe ik dat nog. Maar houden van je? Echt houden van je? Nee dat doe ik niet, dat weet ik zeker. Ik heb iemand waarvan ik ontzettend veel van hou, en hij van mij. Waarmee ik ontzettend gelukkig ben.
Ik ben nog altijd razend op je, omdat je gewoon bent weggegaan. Zonder iets te zeggen. Zonder afscheid te nemen. En net dat geen afscheid nemen houdt me in bedwang, houdt me gevangen. Ik zou zo graag afscheid nemen, en ik weet dat het mogelijk is, want je bent niet dood. Ik weet dat je leeft, ik weet dat ik je elke dag kan tegenkomen. Maar als ik je effectief zou tegenkomen dan zou ik kunnen slaan op je, ik zou kunnen inzakken of ik zou je zelf kunnen vastnemen. Ik wil je zo graag vaarwel zeggen, maar niemand begrijpt het en ik begrijp hen wel. Ze zijn bang dat je terug macht over me krijgt.
Het klinkt erg, maar soms wou ik dat je gestorven was. Dan kon ik je graf bezoeken en afscheid nemen, dan zou ik de confrontatie niet moeten aangaan met jou in levende lijve. Want je stem laat men hoofd geen enkel moment met rust. Ik voel me elke dag schuldig omdat bijna alles mij aan jou doet denken. Tien jaar lang zit jij al in men hoofd. Ik ben er echt ziek van geworden, ik ben er nog steeds ziek van. De dokters vinden geen oorzaak, maar ik weet wel meer. Ik dacht met te verhuizen uit het huis waar we samen hebben gewoond dat het voorbij ging zijn, maar die hoop is terug in de kast gestoken.
Ik weet dat jij nu gelukkig bent, je verdient het ook. Ik denk zelf dat je niet begrijpt wat je me hebt aangedaan door geen afscheid te nemen. Was het maar zo simpel om gewoon vaarwel tegen je te zeggen, dan had ik eindelijk rust.
Een brief schrijven met vaarwel gaat niet, dat heb ik al geprobeerd. We hebben al tegen elkaar gezegd dat we gewoon elkaar als complete vreemden zullen behandelen. Maar ik kan jou niet negeren. Er is wel elke dag iets dat mij aan jou doet denken. En elke dag heb ik schrik om je tegen te komen. Wanneer ik alleen over straat loop concentreer ik me op iedereen, dan kan ik, wanneer ik je zou zien, rennen! Ik zou zo graag rennen dan en nooit meer stoppen.
Ik mis je, en dat zal ik altijd doen. Maar de manier waarop ik je nu mis wil ik veranderen. Ik wil je missen met het feit dat ik afscheid heb kunnen nemen, en niet anders. Niemand ziet aan mij dat ik vanbinnen kapot ben van dit allemaal, ik toon me sterk. Maar mijn lichaam kan het niet meer aan, zelf ik geef het toe en dat is al een enorme vooruitgang. Ik hoop ooit dit gevecht te winnen, want tien jaar is echt te lang.
Daarom hoop ik dat dit een manier is om jou te verwerken, om afscheid te nemen. Maar ergens weet ik dat het niet zal lukken. Ik hoef nog maar je naam te horen (en die komt redelijk vaak voor) en ik breek al.
Carpe diem, pluk de dag. Ik blijf hopen, dat houdt me recht.
We hebben om te starten ook al een reeks extra's toegevoegd aan uw blog, zodat u dit zelf niet meer hoeft te doen. Zo is er een archief, gastenboek, zoekfunctie, enz. toegevoegd geworden. U kan ze nu op uw blog zien langs de linker en rechter kant.
U kan dit zelf helemaal aanpassen. Surf naar http://www.bloggen.be/ en log vervolgens daar in met uw gebruikersnaam en wachtwoord. Klik vervolgens op 'personaliseer'. Daar kan u zien welke functies reeds toegevoegd zijn, ze van volgorde wijzigen, aanpassen, ze verwijderen en nog een hele reeks andere mogelijkheden toevoegen.
Om berichten toe te voegen, doet u dit als volgt. Surf naar http://www.bloggen.be/ en log vervolgens in met uw gebruikersnaam en wachtwoord. Druk vervolgens op 'Toevoegen'. U kan nu de titel en het bericht ingeven.
Om een bericht te verwijderen, zoals dit bericht (dit bericht hoeft hier niet op te blijven staan), klikt u in plaats van op 'Toevoegen' op 'Wijzigen'. Vervolgens klikt u op de knop 'Verwijderen' die achter dit bericht staat (achter de titel 'Proficiat!'). Nog even bevestigen dat u dit bericht wenst te verwijderen en het bericht is verwijderd. U kan dit op dezelfde manier in de toekomst berichten wijzigen of verwijderen.
Er zijn nog een hele reeks extra mogelijkheden en functionaliteiten die u kan gebruiken voor uw blog. Log in op http://www.bloggen.be/ en geef uw gebruikersnaam en wachtwoord op. Klik vervolgens op 'Instellingen'. Daar kan u een hele reeks zaken aanpassen, extra functies toevoegen, enz.
WAT IS CONCREET DE BEDOELING??
De bedoeling is dat u op regelmatige basis een bericht toevoegt op uw blog. U kan hierin zetten wat u zelf wenst.
- Bijvoorbeeld: u heeft een blog gemaakt voor gedichten. Dan kan u bvb. elke dag een gedicht toevoegen op uw blog. U geeft de titel in van het gedicht en daaronder in het bericht het gedicht zelf. Zo kunnen uw bezoekers dagelijks terugkomen om uw laatste nieuw gedicht te lezen. Indien u meerdere gedichten wenst toe te voegen op eenzelfde dag, voegt u deze toe als afzonderlijke berichten, dus niet in één bericht.
- Bijvoorbeeld:
u wil een blog maken over de actualiteit. Dan kan u bvb. dagelijks een bericht plaatsen met uw mening over iets uit de actualiteit. Bvb. over een bepaalde ramp, ongeval, uitspraak, voorval,... U geeft bvb. in de titel het onderwerp waarover u het gaat hebben en in het bericht plaatst u uw mening over dat onderwerp. Zo kan u bvb. meedelen dat de media voor de zoveelste keer het fout heeft, of waarom ze nu dat weer in de actualiteit brengen,... Of u kan ook meer diepgaande artikels plaatsen en meer informatie over een bepaald onderwerp opzoeken en dit op uw blog plaatsen. Indien u over meerdere zaken iets wil zeggen op die dag, plaatst u deze als afzonderlijke berichten, zo is dit het meest duidelijk voor uw bezoekers.
- Bijvoorbeeld: u wil een blog maken als dagboek. Dagelijks maakt u een bericht aan met wat u er wenst in te plaatsen, zoals u anders in een dagboek zou plaatsen. Dit kan zijn over wat u vandaag hebt gedaan, wat u vandaag heeft gehoord, wat u van plan bent, enz. Maak een titel en typ het bericht. Zo kunnen bezoekers dagelijks naar uw blog komen om uw laatste nieuwe bericht te lezen en mee uw dagboek te lezen.
- Bijvoorbeeld: u wil een blog maken met plaatselijk nieuws. Met uw eigen blog kan u zo zelfs journalist zijn. U kan op uw blog het plaatselijk nieuws vertellen. Telkens u iets nieuw hebt, plaats u een bericht: u geeft een titel op en typt wat u weet over het nieuws. Dit kan zijn over een feest in de buurt, een verkeersongeval in de streek, een nieuwe baan die men gaat aanleggen, een nieuwe regeling, verkiezingen, een staking, een nieuwe winkel, enz. Afhankelijk van het nieuws plaatst u iedere keer een nieuw bericht. Indien u veel nieuws heeft, kan u zo dagelijks vele berichten plaatsen met wat u te weten bent gekomen over uw regio. Zorg ervoor dat u telkens een nieuw bericht ingeeft per onderwerp, en niet zaken samen plaatst. Indien u wat minder nieuws kan bijeen sprokkelen is uiteraard 1 bericht per dag of 2 berichten per week ook goed. Probeer op een regelmatige basis een berichtje te plaatsen, zo komen uw bezoekers telkens terug.
- Bijvoorbeeld: u wil een blog maken met een reisverslag. U kan een bericht aanmaken per dag van uw reis. Zo kan u in de titel opgeven over welke dag u het gaat hebben, en in het bericht plaatst u dan het verslag van die dag. Zo komen alle berichten onder elkaar te staan, netjes gescheiden per dag. U kan dus op éénzelfde dag meerdere berichten ingeven van uw reisverslag.
- Bijvoorbeeld:
u wil een blog maken met tips op. Dan maakt u telkens u een tip heeft een nieuw bericht aan. In de titel zet u waarover uw tip zal gaan. In het bericht geeft u dan de hele tip in. Probeer zo op regelmatige basis nieuwe tips toe te voegen, zodat bezoekers telkens terug komen naar uw blog. Probeer bvb. 1 keer per dag, of 2 keer per week een nieuwe tip zo toe te voegen. Indien u heel enthousiast bent, kan u natuurlijk ook meerdere tips op een dag ingeven. Let er dan op dat het meest duidelijk is indien u pér tip een nieuw bericht aanmaakt. Zo kan u dus bvb. wel 20 berichten aanmaken op een dag indien u 20 tips heeft voor uw bezoekers.
- Bijvoorbeeld:
u wil een blog maken dat uw activiteiten weerspiegelt. U bent bvb. actief in een bedrijf, vereniging of organisatie en maakt elke dag wel eens iets mee. Dan kan je al deze belevenissen op uw blog plaatsen. Het komt dan neer op een soort van dagboek. Dan kan u dagelijks, of eventueel meerdere keren per dag, een bericht plaatsen op uw blog om uw belevenissen te vertellen. Geef een titel op dat zeer kort uw belevenis beschrijft en typ daarna alles in wat u maar wenst in het bericht. Zo kunnen bezoekers dagelijks of meermaals per dag terugkomen naar uw blog om uw laatste belevenissen te lezen.
- Bijvoorbeeld: u wil een blog maken uw hobby. U kan dan op regelmatige basis, bvb. dagelijks, een bericht toevoegen op uw blog over uw hobby. Dit kan gaan dat u vandaag een nieuwe postzegel bij uw verzameling heeft, een nieuwe bierkaart, een grote vis heeft gevangen, enz. Vertel erover en misschien kan je er zelfs een foto bij plaatsen. Zo kunnen anderen die ook dezelfde hobby hebben dagelijks mee lezen. Als u bvb. zeer actief bent in uw hobby, kan u dagelijks uiteraard meerdere berichtjes plaatsen, met bvb. de laatste nieuwtjes. Zo trek je veel bezoekers aan.
WAT ZIJN DIE "REACTIES"?
Een bezoeker kan op een bericht van u een reactie plaatsen. Een bezoeker kan dus zelf géén bericht plaatsen op uw blog zelf, wel een reactie. Het verschil is dat de reactie niet komt op de beginpagina, maar enkel bij een bericht hoort. Het is dus zo dat een reactie enkel gaat over een reactie bij een bericht. Indien u bvb. een gedicht heeft geschreven, kan een reactie van een bezoeker zijn dat deze het heel mooi vond. Of bvb. indien u plaatselijk nieuws brengt, kan een reactie van een bezoeker zijn dat deze nog iets meer over de feiten weet (bvb. exacte uur van het ongeval, het juiste locatie van het evenement,...). Of bvb. indien uw blog een dagboek is, kan men reageren op het bericht van die dag, zo kan men meeleven met u, u een vraag stellen, enz. Deze functie kan u uitschakelen via "Instellingen" indien u dit niet graag heeft.
WAT IS DE "WAARDERING"?
Een bezoeker kan een bepaald bericht een waardering geven. Dit is om aan te geven of men dit bericht goed vindt of niet. Het kan bvb. gaan over een bericht, hoe goed men dat vond. Het kan ook gaan over een ander bericht, bvb. een tip, die men wel of niet bruikbaar vond. Deze functie kan u uitschakelen via "Instellingen" indien u dit niet graag heeft.
Het Bloggen.be-team wenst u veel succes met uw gloednieuwe blog!
