We hebben Reeses gemaakt met Chiara. Dat is een Amerikaans snoepje. Chocolade met pindakaas aan de binnenkant. Het was erg geslaagd, lekker en gezellig.
Alles stond eigenlijk in teken van onze doopdienst die we hadden op zaterdag. Heliana en haar zoon van 9 werden gedoopt. Dus zaterdag waren we de hele dag in de kerk om de doopvont schoon te maken en te vullen met water. En achteraf moesten we dan natuurlijk blijven om het weer leeg te maken. De doop ging heel erg goed. Nikolas heeft een beetje autisme en die dacht dat hij bijna verdronk dus dat was wel even grappig, maar uiteindelijk kwam het allemaal goed en ging het veel vlotter dan we hadden gedacht. Het was allemaal mooi en er was een goede geest aanwezig. Ik ben heel blij voor ze. Het was een mooie ervaring.
Zondag moest ik een toespraak geven tijdens de avondmaalsdienst en dat ging erg goed. Achteraf kwamen er veel mensen naar me toe om me te bedanken voor mijn getuigenis. Altijd fijn om te horen. En we moesten ook de les geven tijdens evangeliebeginselen. De les ging over tekenen van de tweede wederkomst... man wat een les, maar het ging uiteindelijk wel goed. Monomale!
Oor de rest is er niet echt wat interessants gevierd deze week. Gisteren hadden we interviews met president Allen, wat erg goed ging. Het is altijd fijn om met hem te praten. En dat was het.
Wel we hebben een nieuwe fiets gekocht voor Sorella Huntzinger. Nouja een tweede hands fiets, een nieuwe zou hier binnen twee minuten gestolen worden. De anziani begrijpen niet waarom er sorelle in Reggio Emilia zijn, omdat het best wel gevaarlijk is hier... gelukkig wonen we in een veilig appartement.
Donderdag hadden we een les met Heliana. Ze komt uit Argentinië en wil gedoopt worden. We gingen de les in met de bedoeling een precieze doopdatum vast te stellen. Ze moest nog 1 keer naar de kerk komen en dat was altijd een beetje moeilijk voor haar omdat ze werkt op zondagen, maar door een mirakel had ze 4 zondagen in een rij geen werk op zondag en vond ze een ander werk. Op dot moment had ze dus nog 2 zondagen vrij en ze moest dus nog 1 keer komen. Wat betekende dat de andere zondag gebruikt moest worden voor de gave van de heilige geest. Toen we daar waren hebben we een doopdatum voor haar uitgekozen... voor de volgende week dus... Dus opeens moest alles dan heel erg snel gaan. Op zondag zou ze haar doop interview krijgen en we moesten nog behoorlijk wat lessen met haar doen. Dus die dag heb ik aan haar de volgende lessen uitgelegd: gehoorzaamheid, dagelijks de schriften bestuderen, dagelijks bidden, volg de profeet, de 10 geboden, hou de sabbatdag heilig en de wet van tiende. Mamma mia! Nog nooit in mijn hele zending heb ik iemand gezien die zo klaar is om gedoopt te worden als Heliana. En het beste gedeelte is, dat haar zoontje van 9 jaar ook gedoopt wil worden, zaterdag zullen we dus 2 dopen hebben. Een familie! We zijn echt heel erg enthousiast! Nu komt er weer wel allemaal extra werk voor ons bij om alles voor te bereiden voor de doop, allemaal administratie enzo ook. Maar gelukkig weet ik al hoe dat allemaal moet en deze keer goed :)
Zondag had ze dus haar interview en dat verliep perfect! We hebben toen doopkleding uitgekozen en dat liep ook allemaal goed. Serieus, ik heb nog nooit een voorbereiding op een doop gezien dat zo vlot gaat als deze :)
Vrijdag was een dag vol regen. Reggio Emilia is een fiets stad, dus wij moesten dus fijn door dit weer heen fietsen. Het regende echt moker hard! Maarja we hadden een afspraak, dus wij trokken fijn een super gele poncho aan, helm op en daar gingen we dan. De poncho hielp, maar nog steeds waren we helemaal doorweekt toen we aankwamen. Hahaha Sorella Benini kreeg bijna een hartaanval toen we daar aankwamen hahaha. Ze heeft toen ook nog onze rokken droog geblazen met een haardroger hahaha. Mijn rok was erg nat dus gaf ze mij een andere. En ze zei dat ik hem mocht houden. We probeerden tegen haar te zeggen "nee nee, het is goed, we zijn niet zo heel erg nat... stiamo bene davvero!!" Maar niets hielp hahaha die oude Italianen zijn zo koppig! Ach ja het was heel schattig dat ze zich zo zorgen om ons maakte.
Zondag hebben we mensen hartaanvallen gegeven. In de vorm van dat we naar hun huis gingen en dan stiekem allemaal hartjes op hun deuren plakten met een lief berichtje van ons. We deden dat bij 4 mensen. In Italië woont iedereen in appartement gebouwen dus moet je eerst de voordeur openkrijgen alvorens je naar binnen kan gaan. De eerste deur was makkelijk. Er ging iemand net maar binnen en we konden dus mee naar binnen gaan met die persoon. Bij de tweede deur kwam er net iemand naar buiten en zo konden we dus weer naar binnen. Wat al 2 wonderen zijn op zich. Heel vaak doen de mesen bewust de deur achter hun dicht als ze ons zien staan, zodat we niet naar binnen kunnen komen. De 3e deur.... die was de lastigste! We hebben werkelijk ALLES geprobeerd zodat mensen ons binnen zouden laten: "hallo we zijn vrienden van deze familie en we willen graag wat achterlaten bij hun deur, zou u open kunnen doen?" "NEE". "Reclame" "je kan de reclame buiten achterlaten". "Ik ben het" "wie??". "Ik kan niet bij mijn sleutels en ik heb mijn handen vol, zou u open kunnen doen?" "Waar woon je?" "Hier. Ik woon hier" *buzz om de deur te openen* woooohooooo!!! Niet te geloven dat dat echt werkte! We stonden echt op het punt om op te geven! (Trouwens, al deze zinnen klinken veel beter in het Italiaans en worden ook echt regelmatig gebruikt door de mensen hier). De 4e deur zij ik gewoon weer dat we vrienden zijn van deze persoon en dat we wat willen achterlaten bij haar deur en deze vriendelijke meneer deed open (na wat vragen te stellen haha). Het was leuk om te doen! Jullie zouden het ook eens moeten proberen ;)
Gisteren was het zonetraining en moesten we dus helemaal naar Verona gaan. Dat is zo'n 3 uur reizen voor ons. De office had tickets voor ons gekocht dus dat was fijn want we hadden niet zo veel geld. Nou we zaten op onze eerste trein en moesten in Modena een andere trein nemen en dan weer overstappen. Maar de trein kwam met een vertraging van 10 minuten aan in Modena. Wij staan op om uit te stappen, kijken uit het raampje en zien in de trein naast ons de Modena zendelingen zitten. Die trein was degene die wij ook moesten nemen. En ja hoor, die vertrok voor onze ogen, terwijl wij nog aan het uitstappen waren... dus wij gingen snel checken welke trein we konden nemen en er was er een die binnen een minuut zou vertrekken. Wij rennen maar het platform.... ook deze trein rijdt voor onze ogen weg. Terug de trap op om treinen te checken. Op dit punt is er geen enkele trein meer die ons op tijd zou brengen in Verona. Dus we bellen president Allen om te vragen wat we moeten doen. Hij zei dat we misschien naar Milano konden gaan. Dus wij rennen weer naar het platform... de trein is weg... op dit punt heb ik het echt helemaal gehad! We besloten om dus maar gewoon naar Verona te gaan en een uur te laat aan te komen. Dus kochten we tickets en namen we een trein naar Bologna centrale. Daar moesten we een uur wachten op de volgende trein naar Verona. Dus besloten we om even wat te gaan bekijken in Bologna. We wouden een bus nemen omdat het 15 minuten wandelen is naar centro, maar ja hoor de deuren gingen dicht toen we een meter van de bus vandaan waren!! Are you kiddig me??? Ach ja... we besloten om toen maar gewoon in het station te blijven en te wachten. OW ja, In Bologna was er een trein die ons op tijd gebracht zou hebben naar Verona. Hij was 10 minuten laat en zou vertrekken in 5 minuten. Maar we konden geen tickets meer kopen voor die trein. We hebben het 2 keer gevraagd, maar ze konden niets doen... even later vroegen we wanneer de trein was naar Milano, maar die was ook niet snel genoeg. Dus toen zei de mevrouw die ons aan het helpen was "jullie kunnen naar Firenze gaan" hahahaha ze dacht dat we een stelletje toeristen waren die gewoon wat wouden gaan bezoeken. Anyways, eindelijk zaten we dus op de trein naar Verona, heeft die trein technische problemen en kwamen we aan met een vertraging van 20 minuten!! Toen moesten we nog een bus nemen en 15 minuten wandelen naar de kerk. Zonetraining begon om 11 uur en eindigt om 13 uur. Wij kwamen de kerk binnen wandelen om 12:30.... ach ja we hebben op zijn minst een half uurtje meegekregen van de training. Op de terugweg zat het nog steeds niet met ons mee. De office had ook onze kaartjes gekocht voor de terugweg. Maar die treinen hadden we gemist omdat we met de zone nog even wat gingen eten. Geen probleem, de kaartjes zijn goed voor 5 uur, je moet gewoon dezelfde soort trein nemen en dezelfde route. Wij moesten dus 3 uur wachten op onze trein. Om er dan uiteindelijk achter te komen dat die trein niet dezelfde route neemt, nieuwe kaartjes te kopen (we hadden dus net zo goed een trein eerder kunnen nemen) en om 9:10 aan te komen in Reggio Emilia.... man wat een dag! We waren compleet uitgeput! Gelukkig waren we steeds samen met de anziani en dus nooit alleen.
Zo dat waren de avonturen van deze week! Vandaag zullen we een rustige dag hebben. Lekker uitrusten.
Nou de eerste week in Reggio Emilia zit erop. Ik heb overal spierpijn haha. Dat komt door het zeulen met de koffers en omdat Reggio een fietsstad is, waar ik helemaal niet meer aan gewend ben... mijn fiets is ook super oud en de versnellingen doen het niet meer, waardoor ik de hele tijd op de hoogste versnelling moet fietsen, ik kom amper vooruit. Maar het is een goede workout. Het weer is hier opeens heel erg koud geworden, ik loop gewoon in mijn winterjas rond, dus het is. Iet heel fijn om door de kou te moeten fietsen. Iedere keer als we naar buiten gaan denk ik "noooooo ik wil niet". Ach ja....
Nou donderdag was dus mijn verjaardag het was zo een beetje de zieligste verjaardag die ik ooit heb gehad, omdat we werden overgeplaatst enzo, maar dat maakt niet uit. We hebben wel nog even fijn cupcakes gegeten en anziano Yee heeft gelato voor mij gekocht :)
Mijn nieuwe collega is Sorella Huntzinger. Ze komt uit Alaska en is gisteren 20 jaar geworden. Dit is haar 3e transfer, dus ik ben haar bottlebreaker. Ze is echt heel lief en aardig en leuk. We kunnen het goed met elkaar vinden. Ik mag haar graag.
Dus jah, gisteren was haar verjaardag en we gingen met de anziani lekker even pizza eten. We zetten onze fietsen bij het restaurant, met 2 fietsensloten vast. Na de pizza gingen we een minder actief los bezoeken, Chiara. Ze is echt super leuk en grappig, we hadden een leuke tijd bij haar. Daarna gingen we door naar english class en toen onze fietsen weer ophalen. Heel de dag door zij Sorella Huntzinger " ik hoop dat onze fietsen er nog staan" waarop ik antwoorde "ze zullen er vast nog wel staan". Komen we aan bij het plekje waar we ze hadden achtergelaten, stond er nog maar 1 fiets, de mijne. De andere hebben ze het slot doorgeknipt en meegenomen. Arme Sorella Huntzinger, is haar fiets zomaar gestolen en dan nog wel op haar verjaardag. Gelukkig kon ze er wel mee lachen, nou ja, was ze niet al te verdrietig...
Toen we thuis kwamen hebben we dan maar snel een taart gemaakt om ons wat beter te voelen.
Dat was het zo een beetje voor deze week. Er is niet echt iets heel spannends gebeurd ofzo.
Ik hou van jullie
Liefs Sorella Goethals
PS maandag was mijn 4 maanden mark. Waaaaat nog maar 4 maanden en dan kom ik weer naar huis woohooo
Nou deze week is er serieus niets gebeurd. De hele week hebben we gewacht op een telefoontje van president Allen voor Sorella Valladolid. Nou gisteren kwamen we dus eindelijk te weten dat ze naar huis gaat. En ze heeft zes maanden de tijd om de beslissing te nemen om weer terug te komen of niet. Ik vind het erg jammer dat ze naar huis gaat, want ze is een goede zendeling... maarja dit is haar keuze en ik hoop dat ze gelukkig zal zijn thuis.
Generale conferentie was geweldig! Zoveel goede toespraken, ik heb de geest sterk gevoeld en het was een goede spirituele boost :). De profeet ziet er echt heel erg oud uit, die arme man. Maar de twee minuten toespraak die hij gaf was toch nog steeds erg goed. Het was cool om Elder Holland daar te zien zitten en te denken 'hij was vorige week in Italië tegen ons aan het spreken!!'
Dus jah, woensdag kregen we transfer nieuws en ik zal naar Reggio Nell'Emilia (spreek dit uit als redgio milia) gaan om daar Sorella Huntzinger te bottlebreaken. Dat wil zeggen dat ze net klaar is met getraind te worden en ik dus haar tweede collega ever zal zijn (in het veld). Eigenlijk zouden we vandaag hebben moeten reizen, maar door een hoop gedoe hebben we onze trein gemist en gaan we morgen ochtend vertrekken. Sorella Valladolid gaat met mij mee naar Reggio en zaterdag zal ze dan naar huis gaan.
Deze pday zijn we snel nog even naar Firenze gegaan om wat op de leer markt the scoren. Ik heb een leuke portemonnee en een tas gekocht super mooi. Hahah het was zo leuk om te onderhandelen met deze mannen! Ik heb nooit prijsjes gescoord. De portemonnee was origineel 35 en ik kreeg het voor elkaar maar 20 te betalen. De tas was 45 ik betaalde 30. Allemaal echt leer uit Firenze woohooo! Laat je nooit om de tuin leiden daar, ze laten toeristen echt veel ge veel betalen en geef niet al te snel toe. Je moet gewoon zeggen dat je maar 20 euro hebt ofzo. Hahaha ik vond het echt leuk! Jammer genoeg hadden we niet echt veel tijd dus hebben we niets anders kunnen doen...
Het begon allemaal op woensdag. We kregen een telefoontje van een van onze sorelle in Montevarchi. Ze was in tranen en was niet meer bij haar collega, want zij ws in de kerk en de andere was thuis. Die twee hebben het heel de transfer al moeilijk met elkaar gehad. Ze werden aan het begin bijna opgesplitst, maar besloten toen om het nog een keer te proberen. Nou dat is dus niet gelukt. Sorella Smith en ik zijn dus als STL's (sister training leaders) met spoed naar Montevarchi gegaan om een emergancy scambio te doen. Ik bleef in Montevarchi met Sorella Valladolid en Smith ging met Sorella Zohner terug naar Firenze. Sorella Valladolid is geweldig ik hou echt van haar. Ze heeft me haar hele verhaal verteld en alles wat er aan de hand was. Arme meid, ze heeft het zo moeilijk gehad deze transfer. Ik heb echt geprobeerd om haar vriendin te zijn. Gewoon naar haar luisteren, haar begrijpen, en proberen advies te geven. Ik voelde echt de Heer door mij werken. Het was een fijn gevoel. Ik besefte me ook dat alle beproevingen die ik heb doorgemaakt hier op zending ik kon gebruiken om nu haar te helpen. En dat waardeerde ze zeer. Ze was zo blij dat ik bij haar ben.
Nou die woensdag werd president allen ook gebeld om hem in te lichten en hij besloot toen dat het beter zou zijn als we deze scambio zouden doorzetten tot het einde van de transfer. Dus ik heb nu een nieuwe collega en een nieuwe stad.
Ik ben eigenlijk blij dat ik hier ben in plaats van in Firenze, ik voel me meer op mijn gemak hier. De gemeente hier is echt super en ik hou nu al van de mensen hier. Ik kwam hier ook een meisje tegen, haar naam is Nicole en ze kent de familie Hoornweg!! Wat een kleine wereld. De familie Hoornweg was hier een paar weken geleden. Niet te geloven dat ik ze heb gemist met een paar weekjes. Ach ja. Het was heel leuk om met haar te praten, ze is echt super cool en haar Engels is perfect!
Dus jah, dat is eigenlijk alles wat er deze week is gebeurd. Qua gebeurtenissen hebben we niet echt heel veel gedaan, maar het was een zware week voor mij emotioneel. Omdat ik alles op alles zet om mijn collega te helpen. Ze zal waarschijnlijk ook naar huis gaan. Ik voel me alsof er een hele last op mijn schouders is. Ik doe alles wat ik kan om haar te helpen. Maar op dit moment kan alleen president Allen haar helpen en Christus.
Dex week was beter, ik voelde me weer vrolijk en blij. Ik ben nog steeds niet helemaal aangepast aan Firenze, maar dat zal langzamerhand wel komen. Hier even een overvieuw van de week
Donderdag was onze grote schoonmaakdag. We moesten het hele appartement een grondige beurt geven. Maar we hebben alleen maar de 2 badkamers en een slaapkamer kunnen doen. Wij leven in het grootste appartement van de zending. Het is ook echt een Nice appartement. We hebben leren zetels, houten grote kasten, een ware woonkamer dus in plaats van 2 bureaus en 2 stoelen... we hebben ook 2 badkamers, wat fijn is. Alleen is er maar 1 werkende douche, maarja. Het is een fijn appartement.
Vrijdag begon mijn eerste scambio (splits). Nouja het was niet een echte scambio omdat we alle 4 bij elkaar bleven, maar alsnog. We gingen wat familie bezoeken die geen leden zijn van een van de zusters. Zij is Italiaans, maar haar gezin verhuisde naar Idaho. Maar ze heeft dus veel familie hier in Italië die ze nog nooit heeft ontmoet. Dus zaterdag gingen we even kennis maken met haar oom en neven. Het was leuk, ze namen ons mee uit eten en het was erg gezellig.
Zondag was de dag waar de hele zending met smart naar uit keek: de Holland conferentie!!! De HELE zending kwam naar Milano voor deze conferentie, wat echt nooit gebeurd! Meestal is het alleen maar de noorderhelft van de zending dat naar dit soort dingen mag komen, maar deze keer dus niet! Het deed me echt goed om al mijn zendingsvrienden weer te zien! Vooral mijn MTC zone en mijn Bergamo district!! De hele familie was weer bij elkaar! En toen brak het grote moment aan. We mochten allemaal Elder Jeffrey R. Holland zijn hand schudden! Elder Holland is een van mijn favoriete apostelen, dus het was echt geweldig om hem in het echt te zien. Toen he zijn beurt was om te spreken wou hij niet bij de microfoon staan, maar hij wou rondlopen. Dus de hele tijd was hij 2 stoelen bij mij vandaan, hij keek ook heel vaak direct in mijn ogen, het voelde alsof hij in mijn ziel keek. Ik heb veel geleerd die dag en mijn verlangen om mijn zending af te maken werd weer hernieuwd. Hij zij dat als we onze zending niet kunnen doen, dat we dan niets in ons leven zullen kunnen doen. Uiteraard geld dat niet voor alle situaties, maar dat was precies wat ik nodig had, wat ik moest horen. Hij vertelde een verhaaltje dat ik graag met jullie wil delen:
Er was een man die lekker aan het wandelen was, op een gegeven moment hoorde hij een stem die zei "kom naar de rand" waarop de man antwoordde "nee, ik zal vallen". Hij hoorde de stem opnieuw, die zei "kom naar de rand". "Nee ik zal vallen!". "KOM NAAR DE RAND" (op dit punt schreeuwde Elder Holland dit). De man gaf in en ging naar de rand. Hij keek over de rand, kreeg een duw in zijn rug, *pauze voor effect* en vloog.
Vaak zijn we zo bang om te vallen in ons leven, maar we moeten vertrouwen op de Heer, dat hij ons zal leren vliegen.
Iets anders dat Holland zei was dat wij apostelen zijn met een kleine letter A. Dat wij het zelfde werk aan het doen zijn, het enige verschil is dat wij als zendelingen niet moeten sterven om verlost te worden van deze taak hahaha. Iedere keer als er een apostel tegen zendelingen praat, zeggen ze dat, dat wij hetzelfde werk aanhef doen zijd an zij, dat we companions zijn.
Het was echt GEWELDIG om Elder Holland te horen praten, die man heeft zo veel kracht en power in zijn stem en de liefde die hij heeft straalt gewoon van hem af. Dit was dus het hoogtepunt van deze week: Elder Holland en al mijn zendingsvrienden weer terug zien.
Dinsdag heb ik voor de eerste keer fufu gegeten. Dat is een Afrikaans gerecht, waarbij je balletjes maakt van een soort van deeg, die balletjes dip je in een speciale soep en dan slik je het deeg in zonder te kauwen. Het voelt echt heel vreemd aan. Het deeg is niet echt heel lekker, maar ze eten het om vol te zijn en het blijft langer in je maag ofzo. De soep was wel erg lekker, dus aten we dat met rijst. Anziano Sanchez heeft geleerd hoe je fufu moet maken, dus maakte hij het die ochtend vers en dan na district meeting aten we gezellig met zijn allen fufu.
Voor de rest is er niet echt wat gebeurd deze week.
Ik heb niet echt heel veel zin of tijd om te schrijven.
Anyways, ik ben gespacetransferd naar Firenze. En ik ben weer companions met Sorella Smith. Ik heb met haar gediend voor 2 transfers toen ik in Firenze was. Ze is serieus mijn favoriete collega, dus ik ben blij dat ik weer met haar mag dienen. Ik ben wl heel erg verdrietig dat ik niet meer in Bergamo ben. Omdat het een SPACE
transfer is had ik helemaal geen tijd om afscheid van mensen te nemen. De eerste paar dagen hier in Firenze waren heel erg moeilijk voor mij en ik ben nog steeds best wel down. De enige reden waarom ik hier nog steeds ben is Sorella Smith en anziano Sanchez (ik heb ook met hem eerder gediend). Ik mis ALLES aan Bergamo. Maar vandaag voel ik me eindelijk wat beter.
We zijn naar de leer markt gegaan en mamma mia, het is geweldig!
Firenze is echt mooi, maar je moet naar de goede delen gaan.
Dus jah, ik ben me aan het aanpassen en langzaam gebeurd dat ook.
Deze week was weer een langzaam weekje. We hadden niet zo heel veel lessen omdat mensen steeds bleven afbellen.
Ik heb besloten om voor een tijdje niet meer degene te zijn die english class les geeft. Laatste keer hadden we het over fruit en groenten. Ik schreef alle woorden op het bord en iedere keer schreef ik het fout en begonnen Marshall en Galli te lachen. Na een tijdje had ik er genoeg van en gooide het krijt naar Marshall en ging in de
andere klas zitten. Ik was natuurlijk niet echt boos ofzo en lachte er mee, maar ik was er even klaar mee. Waarom is het dat de enige zendeling die geen Engels spreekt een zooitje Italianen Engels aan het leren is?? Ach ja... Ik krijg nu nog steeds te horen dat ik onion als union spelde... Hahaha ik kan er gelukkig wel mee lachen. Stomme Amerikanen. Hahah nee hoor ik hou echt van ze. We plagen elkaar
ALTIJD!
English class gaat trouwens erg goed. Onze leerlingen brengen nu ook vrienden mee, dus meer mensen die misschien onderzoekers worden. English class is een van onze grootste finding manieren hier in Bergamo. Bijna alle onderzoekers die wij op dit moment hebben komen daar vandaan, of van leden.
Zaterdag was onze enige drukke dag. We begonnen met een afspraak met Milena, daarna moesten we door naar een afspraak met Martha. Maar de bus die we namen nam opeens een andere route en dus hebben we uiteindelijk 40 minuten gelopen in de brandende zon naar haar huis. Ik ben trouwens zo dankbaar voor de iPads, zonder waren we waarschijnlijk nu dood hahaha! Na Martha hadden we een afspraak met Mirian (Milena's mama). We probeerden een doopdatum met haar te zetten, maar dat wou ze jammer genoeg niet. Later zullen we het nog eens proberen. Gebedjes zijn welkom. En toen gingen we weer naar huis. Het nadeel van over alle 3 de wijken te zijn is dat we een heel groot gebied hebben en dus ver moeten reizen van de ene afspraak naar de andere. Voor bepaalde mensen moeten we soms anderhalf uur reizen (als al het openbaar vervoer mee zit)
Maandag hebben we zoooo veel gegeten! Het begon met een lunch afspraak met de familie García. Ze hadden super lekkere lasagna gemaakt. En achteraf natuurlijk fruit en een toetje. Ik heb zo veel gegeten, ik zat echt vol! In de avond hadden we weer een etensafspraak met Mattia en Giulia. En we aten weer lasagna. En ook deze keer was het super lekker. Mattia en Giulia zijn echt mijn favoriete mensen ever! Ze zijn zo cool en grappig! We hebben het echt naar ons zin gehad. De anziani
waren er ook dus dat maakte het extra gezellig. We kwamen alleen wel heel erg laat thuis...
Dinsdag hadden we district meeting. Normaal gezien hebben we dat op maandag, dus het was heel raar om het opeens op dinsdag te moeten doen. Dit is een nieuwe verandering in de zending. We denken dat president pday naar maandag wil verplaatsen, dus vandaar dat district meeting nu op dinsdag is. Denken we. Maar het zou stom zijn om pday op maandag te hebben want in Italië zijn heel veel dingen gesloten op maandag. Ach ja.
Na district meeting gingen we met de district sushi eten. Volgens mij heb ik nog nooit zo veel gegeten in mijn leven! Ik heb maar liefst 30!!!! Rolls gegeten! Insane! Maar het was zo lekker. Het was all you can eat, dus dan eat je ook all you can ;) volgens mij zijn ze nufailliet hahaha. Ik hou nu echt van sushi, het is zoo goed! Voor mijn zending was ik er niet zo een fan van, maar nu wel! Ik heb meer sushi gegeten op zending dan thuis :)
Vandaag zijn we naar orio center gegaan. Dat is de grootste mall hier in Italie. Lekker wezen shoppen dus :) het was gezellig. We hebben vooral voor de anziani geshopt, omdat dat leuk en makkelijk is en voor hen ook leuker dan steeds meisjeswinkels binnen te moeten lopen. Ik hou ervan om voor mannen te shoppen, veel leuker dan voor mezelf.
Sorry voor de korte e-mailtjes de laatste tijd. Onze Pdays zijn tegenwoordig erg druk en om heel eerlijk te zijn HAAT ik e-mailen met een passie hahaha. Er staat gewoon zoveel druk op je want je wil iedereen schrijven, maar je hebt maar anderhalf uur, je weet niet wat je wil zeggen, er zijn andere mensen die je constant afleiden, je komt
terug van je pday activiteit ietsje voor zes en pday eindigt om 6 uur.... E-mails schrik en op de iPad duurt enorm lang, of we moeten naar de kerk om de computer te gebruiken, Zoveel gedoe!! Maar oh well... Ik vind het wel enorm fijn om gedurende de week e-mailtjes van jullie te ontvangen, dat doet me altijd erg goed!
Nou vorige week gingen we dus ALWEER naar het avonturen park en Selvino. Wij wouden eigenlijk niet gaan, maar iedereen smeekte ons om ook mee te gaan dus hebben we maar toegegeven. Het was natuurlijk weer erg leuk en gezellig, maar dat was echt de laatste keer hoor dat we gingen, 3 keer is voldoende! Vandaag gaan we weer eens Cita Alta bezoeken, dat hebben we ook al 100 keer gedaan, maargoed...
Er is eigenlijk helemaal niet zoveel gebeurd deze week. Het is ferragosto, wat inhoud dat in de maand augustus (agosto) alle mensen met vakantie (ferie) gaan en dus niet in Bergamo zijn. Er zijn dus veel mensen die we normaal gezien bezoeken niet hier. Er zijn wel 100en toeristen! Deze week zou het weer beter moeten gaan omdat september begint. Wow de maand augustus is echt voorbij gevlogen, straks begint het weer koud te worden :o Ik heb best geluk gehad met de zomer dit jaar. Het was nog steeds ontzettend warm en er zijn dagen waarin je gewoon dood wilt neer allen door de hitte, maar vorig jaar was er een enorme hitte golf en was het zo'n 10 graden warmer ö.
Zaterdag was er een doopdienst van het dochtertje van de bisschop van Bergamo 2. Er waren enorm veel mensen! Meer dan dat er normaal gezien in de avondmaalsdienst zijn. Er waren ook veel niet leden, dus dan schieten de zendelingen in actie ;) dat was dus een goede dag. Na de doopdienst hadden wij ok nog een les met de mama van Milena, Mirian. Milena is een meisje die wij helpen met Engels en die we ook de lessen aan het geven zijn. Mirian is onze nieuwe onderzoekster en zaterdag hebben we haar dus de eerste les gegeven. Mamma mia, zij is echt klaar km gedoopt te worden, de les was geweldig, er was een sterke geest aanwezig en alle vragen die ze stelde gingen over het volgende stukje
dat we gingen vertellen. Ze zou gedoopt kunnen worden in 3 weken tijd! Ze aanvaarde de baptismal invitation en volgende les zullen we proberen een datum met haar te zetten.
Deze week is de zoon van de president van Bergamo 3 terug gekomen van zending. Hij diende in new york en is echt super cool! Hahaha hij heeft het een beetje moeilijk moeilijk met Italiaans praten omdat Engels normaal voor hem is, hij heeft natuurlijk 2 jaar lang alleen maar Engels gepraat. Dat zal hetzelfde zijn voor mij als ik terug thuis kom hahah. De eindige momenten waarop ik in het Nederlands denk is als ik e-mails schrijf of in mijn dagboek aan het schrijven ben. Ik bid ook in het Nederlands voornamelijk, maar halverwege zal ik dan iets in het Engels zeggen of in het Italiaans. Het enige moment dat ik een goed Nederlands accent heb, is als ik zing haha.
Gisteren gingen we maar Verona voor zonetraining. Wij hebben de grootste zone in de zending. Dat komt omdat we een super zone hebben, dus 2 zones bij elkaar. Dat hebben ze gedaan omdat er niet genoeg zendelingen waren. Maar nu beginnen de grote ladingen zendelingen weer te komen. De volgende groep di binnenkomt zal ook weer groot zijn. Wait, de volgende groep die binnenkomt is mijn groep... Precies een maar geleden zat ik in de MTC. Ik kwam in Italie de eerste week van oktober... De tijd vliegt! Ik ben al bijna dood. Als ik tegen anziani zeg dat ik in mijn 9e transfer ben dan is de reactie altijd 'woooooow you're almost dead!!' Of 'so you're pretty much dead' hahaha. Anyways, zonetraining was goed, ons doel als zone is om 40 dopen te hebben in de volgende 6 maanden, vanaf morgen. Volgens mij gaan we ver boven het doel uitstijgen! Deze maand alleen zullen we al iets van 10 dopen
hebben...
Na zonetraining gingen we met zijn allen eten bij steak and shake. Ik had de beste milkshake van mijn leven!!! Soooooooo gooooood!!! De burger was ok. Ik ben niet zo een fan van hamburgers, ik heb liever chicken burgers. Anyways, onze zone bestaat uit 34 zendelingen. Op een gegeven moment, toen we naar het restaurant aan het wandelen waren, liep ik voorop en keek toen achter me en zag toen een hoop jongens in witte hemden, stropdas, slacks, netjes eruitziend en dan wat meisjes met rokjes en jurkjes aan. Het was best overweldigend om dat zo achter je te zien lopen! Ik voelde me overweldigd... Hahahah op een gegeven moment liep er een man voor ons en hij keek achterom en zag dus ook een hele bende zendelingen en begon toen wat sneller te lopen hij blijf steeds maar achterom kijken en begon steeds sneller en sneller te wandelen haha, volgens mij dacht hij dat we hem aan het
achtervolgen waren. Zelfs ik voelde me overweldigd door al die zendelingen achter me te zien lopen en ik ken al die mensen. Ik kan me dus wel voorstellen hoe die man zich voelde.
Dat was het voor deze week. Yes eindelijk weer een lang mailtje geschreven woohoo!!
