je wilt iets zeggen maar je kan het niet uitleggen want je lippen vormen de juiste woorden niet
alles wat uit je mond komt lijkt een beetje op wat je wil zeggen maar toch is dat kleine beetje extra er niet hetgeen dat juist alles zou moeten duidelijk maken
Hier zit ik dan, vastgeplakt op mijn bureaustoel. Het heeft geen zin om naar buiten te gaan: het is koud, glad en wit. De solden zijn bezig en ik kan niet eens een kijkje gaan nemen.. Het lot van een meisje van bijna (!) 15.
Met een sloddertrui aan zit ik te kijken naar de sierlijk vlammen in de openhaard, prachtig vind ik dat. Vuur kan zoveel verschillende... (zoekend naar juiste woord) verschillende persoonlijkheden.. ja zoiets. De ene keer kan het gevaarlijk lijken, de andere keer kan het zo klein en sierlijk zijn en dan kan het ook nog spectaculair zijn. En nu, is het een beetje alles tegelijk, prachtig.
Op de achtergrond hoor je de tv spelen: gelach, gezang, geschreeuw. Best grappig, het vult de stilte op. Ik hou niet zo van stilte, muziek is zoveel mooier. Ja, zelfs een tienermeisje kan best rustige dingen zoals een koude zaterdagnamiddag gezellig vinden. Zo zie je maar ;)
Wel, hier ben ik weer. Ik was even gestopt met bloggen.. nu heb ik al mijn oude berichten verwijderd, een nieuwe start.
Elke keer heb ik het moeilijk om vol te houden met schrijven en toch is er een moment dat ik niets liever doe. Het probleem is dat ik vaak geen doel heb en met de vraag zit wie mijn berichten nu eigenlijk leest ?
Ik heb me voorgenomen deze blog de beste ooit te maken, haha, het klinkt toch mooi ?!
Geef me alstublieft zoveel mogelijk tips en reacties. Dank u dat u de moeite neemt om mijn berichten te lezen, het betekent veel voor me.
