In Koh Kong lieten we onszelf met een tuk tuk naar een afgelegen strand en een waterval rijden. Ik was helemaal onder de indruk van de schelpenpopulatie op het strand. Ik zocht er urenlang geduldig naar de mooiste exemplaren en werd rijkelijk beloond , dank u zee. Nadien gingen we naar de Thatay- waterval waar we wederom helemaal alleen waren en enorm genoten van het propere water waarin goe gezwommen werd. De toeristen laten deze regio onterecht links liggen, mede door het feit dat de oh zo machtige Lonely Planet er negatieve commentaar op nahoudt. Enfin het was genieten pur sang!
Dag nadien ging Sophie naar Koh Kong Island en ik maakte een jungle- tocht. Sophie's eilandbezoek was een succes zo te horen, op enkele zandvlooien na. Mijn jungle- avontuur startte op een brommer die ons ver in de jungle bracht en mij een zere poep bezorgde. Omdat ik mijn gesloten schoenen in Can Tho na de canyoning, lang lang geleden het begeven hadden restte er enkel nog groene pantoffeltjes met een gat in... Verbaasde blikken in mijn richting... Wist ik veel dat we duizenden bloedzuigers gingen tegenkomen die ik van mijn lijf moest trekken en die groene pantoffeltjes met een gat in wel lekker vonden? In Jungle- book zou het andere koek zijn en zou iedereen gelukkig zijn. Mijn mede- tripgenoten zagen eruit als rasechte jungle- survivers en ik zuchtte nog eens diep. De gids gaf mij een stok, en jawel ik voelde mezelf al veiliger. Buiten het feit dat ik er absoluut niet op gekleed was, was dit weer een avontuur om nooit te vergeten.
' s avonds was er op het marktplein een free podium waarop lady- boys en moppentappers het beste van zichzelf gaven, we verstonden er geen hol van maar het leek best grappig en het was leuk om de hele menigte strike te zien gaan.
Volgende morgen bus op richting Phnom Penh. We verbleven er in het 'okay guesthouse' en het was er zelfs meer dan okay. Goede ligging, sfeer en prima prijzen.
In Phnom Penh heel wat aan sightseeing gedaan; het Koninklijk paleis, Museum voor Schone kunsten, het Olympisch stadion waar er na 17u een aerobics- mania ontstaat, de Killing Fields en het Tuol Sleng museum.
Na een biografisch boek van een overlevende van het Pol Pot regime gelezen te hebben, heb ik heel wat meer inzicht gekregen over de oorlog die hier heerstte tussen 1975 en 1979. Er deden zich in heel Cambodja echte gruweldaden voor en het is nog niet eens zo heel lang geleden. De mensen hier zwijgen er over als de dood, het heeft het land verwoest en bij velen ligt het nog te vers is het geheugen en zijn de gevolgen nog te zichtbaar. Gelukkige heeft Meneer Pol Pot en zijn legertje de tempels van Angkor Wat niet beschadigd wat die hebben we vandaag bezocht. We vertrokken om 5u om alles uit onze dag te halen en tegen 17u na zonsondergang keerden we terug. Het woord van de dag: ''wauw" en ("aan de kant voor de foto stoeme Chinees").
Buiten de supermooie tempels was ik al even gefascineerd door de bomen op het hele domein. Huizenhoge boomstammen en wortels die koppig bovenop de tempels groeien alsof zij ook wat aandacht willen van de duizenden bezoekers. De mijne kregen ze dus.
Morgenvroeg richting Battambang waar we van plan zijn om enkele dagen wat les te geven in een schooltje en vandaar terug richting Thailand wat ons meteen doet beseffen dat we de laatste 2 weken zijn ingegaan. Doeme seg!

Groetjes

Ilse en Sophie