Achter de gesloten kunststoffen
lamellen
die haar binnen- van de
buitenwereld scheiden,
hoort ze, in alle hevigheid de
wind, de regen.
Ze zucht, blijft nog wat liggen
soezen,
genietend van de warme beelden
in haar hoofd.
Ze weet wat zon weer met haar
kan doen
en stelt het dus nog even uit,
een halfuur,
een uur
En dan beslist ze : erop of
eronder, ik ga ervoor!
Ze stapt resoluut uit bed,
recht naar de badkamer,
wast zich, strijkt haar verfrommelde
gezicht in plooi,
gemakkelijke kleren aan en
hops!
laat het licht binnenvallen.
Een troosteloze aanblik,
van wervelbomen en gordijn van
regen.
Dan kijkt ze onbewust naar
rechts,
daar tegen de muur,
dansend op het ritme van de
druppels,
lachen de bloemen haar toe,
genietend van hun gratis
douche.
Je bent te vroeg, jij
speldenprik van herfst,
keer nog maar even weer van
waar je kwam,
wij houden hier de zomer nog
een tijdje aan!
|
