Ze had haar meisjes na een week, weer bij hun papa afgezet.

Ditmaal was het met goed gevoel, ondanks het feit dat ze hen deze week, haar week, weinig had kunnen zien. Ze had immers een ganse week gewerkt, terwijl haar lieverds logeerden bij hun Papy en Mamy, haar ouders.

Tweemaal was ze er gaan avondeten en allen samen hadden ze gegrapt, gelachen en ontzettend veel plezier gehad.
Ze had genoten van die tijd, gevuld met warme kwaliteit.
En telkens weer ontdekte ze, neen, voelde ze hoe inniger de band werd met haar jonge dochters.
Het gaf haar warmte in haar hart, ’t gevoel dat ze goed bezig was.

Op haar eenvoudige manier, zonder te “moeten”, heel ongedwongen, vanuit haar liefde, trachtte ze hen de echte waarden in het leven, te laten ontdekken.
En ze kon vaststellen, met eigen ogen, vanuit haar buikgevoel, hoezeer haar uiterst  bijzondere meisjes zich, ondanks de papa-mama scheiding, ontpopten tot mooie, vrolijke, levendige, liefhebbende vlinders.
Het voelde goed ….