http://www.youtube.com/watch?v=4Zx27dP1mTg

Terwijl de vroege ochtendzon
voorzichtig haar vertrouwde armen opent
en haar nog ontwakende warmte
laat glijden over de wondere wereld
van zoveel mooie, kleine dingen,
ontstaat in mij een enorme rust.

Hier, op het terras,
groeit het besef,
hoeveel geluk ik heb
om beland te zijn
waar ik moet zijn,
na een jarenlange,
bijna eindeloze,
diepe winterslaap.

In je soms bezorgde ogen,
zie ik een stralende zon,
In je pretlichtjes, de glans
van glinsterende sterrenstof,
In je lach, een frisse,
kinderlijke vrolijkheid.

Met mijn hand in de jouwe,
voel ik een bruisende kracht,
die me op het juiste moment,
de nodige energie geeft,
om te ademen.

Elke beweging die je maakt,
snel of voorzichtig,
neem ik in me op,
om nooit meer te vergeten.

Met je armen om me heen,
voel ik me klein, geborgen
tegen de grote boze wereld.

Je stem geeft me
een warm gevoel van rust
wanneer ik het even niet zie zitten,
Je woorden stellen me gerust,
ze vertellen me de inhoud,
van je denken en zijn,
Wat komt, komt,
wat niet komt, komt niet...

Je geeft zonder te vragen,
zonder te verwachten,
begrip en respect,
liefde...

Graag ben ik
je zon,
je sterrenstof,
je vrolijkheid,
je energie en je zuurstof,
je veilige haven van thuiskomen,
je warme gevoel van rust,
je geruststellend woord.
Wat komt, komt,
wat niet komt, komt niet ...

Ik vraag niets,
ik verwacht niets,
ik geef je,
begrip en respect,
liefde ...

Het gaat niet om "geven" en "nemen",
het gaat om "geven" en "geven,
"aanvaarden" en "aanvaarden",

De synchronisatie,
samen op hetzelfde pad,
de juiste balans,
dezelfde golflengte ....

Bedankt....